********* ********************** DSV Blog: 1/7/09 - 1/8/09

Παρασκευή, Ιουλίου 31, 2009

To the Moon and Back

Shes taking her time making up
The reasons
To justify all the hurt inside
Guess she knows from the smile
And the look in their eyes
Everyones got a theory about the
Bitter one
Theyre saying mamma never loved
Her much
And daddy never keeps in touch
Thats why she shies away from
Human affection
But somewhere in a private place
She packs her bags for outer space
And now shes waiting for the right
Kind of pilot to come
And shell say to him
Shes saying

Chorus

I would fly to the moon and back if
Youll be
If youll be my baby
Got a ticket for a world where we
Belong
So would you be my baby

She cant remember a time when she
Felt needed
If love was red then she was colour
Blind
All her friends theyve been tried for
Treason
And crimes that were never defined
Shes saying love is like a barren
Place

And reaching out for human faith is
Is like a journey I just dont have a
Map for
So babys gonna take a dive and
Push the shift to overdrive
Send a signal that shes hanging
All her hopes on the stars
What a pleasant dream
Just saying

Chorus

Hold on hold on

Mamma never loved her much
And daddy never keeps in touch
Thats why she shies away from
Human affection
But somewhere in a private place
She packs her bags for outer space
And now shes waiting for the right
Kind of pilot to come
And shell say to him
Just saying




Κυριακή, Ιουλίου 26, 2009

Αναβίωση μιας ξεθωριασμένης εποχής από τα συρτάρια του πάθους ;

Συνήθως τις περισσότερες φορές γράφω χωρίς πρόγραμμα, χωρίς λογική, αλλά με οδηγό το ένστικτο και την Καρδιά. Αν πριν μερικές ώρες με ρωτούσες αν θα γράψω κάτι στο Blog θα απαντούσα "Μπα βαριέμαι... με τέτοια ζέστη". Και πριν λίγη ώρα μια θύμηση, μερικές νότες έκαναν την καρδιά να ανεβάσει χτύπους και να αναπολήσει. Τι με οδήγησε? Ίσως το χαραγμένο ημερολόγιο του υποσυνείδητου.

Τέτοιο καιρό πέρυσι, δεν θυμάμαι ακριβώς, κάποια ψυχή μου έστειλε να ακούσω αυτό το τραγούδι. Το είχα ακούσει κάποια στιγμή στο παρελθόν και μου άρεσε. Όταν λοιπόν το ξανάκουσα το θυμήθηκα και το πρόσεξα ιδιαίτερα. Κατέβασα και τους στίχους και τους διάβασα. Μπορεί τις επόμενες ημέρες να το άκουσα και πάνω από 100 φορές. Εκείνο το βράδυ μόνο θυμάμαι ότι το άκουγα ασταμάτητα. Είχε πάρα πολύ καιρό να μ' αγγίξει τόσο ένα τραγούδι.

Η ανάγκη όμως να ξεχάσω και οι αμέτρητες φορές που το είχα ακούσει με οδήγησαν στο να μην το ξανακούσω από τότε. Και μόλις το συναντούσα, μετά από λίγες νότες το ξεπερνούσα.

Πριν λίγο όμως χωρίς να ξέρω γιατί, το έψαξα να το βρω στο YouTube για να το κοινοποιήσω στο Facebook. Και πριν το κάνω σκέφτηκα να το βάλω σε ανάρτηση. Ήδη μέχρι στιγμής το έχω ακούσει πάνω από 20 φορές (Πάντα το κάνω όταν γράφω για ένα τραγούδι, για να εμπνέομαι).

Ποιος ξέρει πως λειτουργεί το Υποσυνείδητο? Γιατί με "προέτρεψε" να γράψω κάτι? Ίσως γιατί ξέρει ότι αν περάσει από εκεί στην καρδιά μετά δεν χαλάω χατίρια. Θα κάνω ότι μου πει. Και η καρδιά πάντα μιλάει. Μπορεί κομπιασμένα, μπορεί πονεμένα, αλλά πάντα κάτι σιγοψιθυρίζει.

Πραγματικά όμως δεν ξέρω πως βρέθηκα εδώ ???

"Αναβίωση μιας ξεθωριασμένης εποχής από τα συρτάρια του πάθους ;

....... Μόνο η Μοίρα γνωρίζει....."









Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share

Κουφόβραση, Λιοπύρι, Καύσων !!!

Εμπνεύστηκα από ένα Post της Clairi να βάλω μία σκηνή από μία ταινία.

Το Post έγραφε "ΖΕΣΤΗ !!!!" και μου ήρθε κατευθείαν η έκφραση "Κουφόβραση, Λιοπύρι, Καύσων".

Από αυτή την ταινία ξέρω σχεδόν όλες τις ατάκες. Στη λαίλαπα της βιντεοκασέτας ξεχώρισε μαζί με τον "Τελευταίο Άντρα" και την "Γκαρσονιέρα για Δέκα". Δεν θυμάμαι άλλες(Καλές) από την Δεκαετία του 80 και μπορεί να αδικώ κάποια.

Αλλά αυτή ξεχωρίζει για τις Ατάκες της. Σωτήρης Μουστάκας - Πάνος Μιχαλόπουλος, τα δύο άκρα αντίθετα δίνουν ένα ταίριασμα μοναδικό. Η Βάνα Μπάρμπα.... εξαργυρώνει την επιτυχία της στα Καλλιστεία. Δεν είναι κακή. Νομίζω ότι είναι ο πρώτος της ρόλος σε ταινία.

Τόσες φορές που την είδα..... έπρεπε να την τιμήσω. Ήρθε η ευκαιρία και να....











Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share

Παρασκευή, Ιουλίου 24, 2009

Playlist Ok???

Κατά ένα περίεργο τρόπο τα προβλήματα με το Playlist λύθηκαν και τώρα όλα τα τραγούδια παίζουν κανονικά.

Αν παρόλα αυτά σας βγάζει προβλήματα στείλτε μου μήνυμα για να με ενημερώσετε. Θυμίζω DSV@OTENET.GR.

Η φωτό είναι άσχετη με το θέμα.... αλλά μου άρεσε και την έβαλα. Δεν ξέρω, υποσυνείδητα μπορεί να σημαίνει και κάτι.

Ελπίζω να τα πούμε σύντομα...

Κυριακή, Ιουλίου 19, 2009

Προβλήματα.... με τον Playlist Editor ???

Χθες ο φίλος μου ο Νίκος (Λουκάς) μου έστειλε ένα μήνυμα ότι δεν μπορεί να διαβάσει το Blog μου επειδή κολλάει. Όταν του ζήτησα να μου πει τα μηνύματα που βγάζει όταν κολλάει, κατάλαβα ότι το κάνει εξαιτίας του Playlist Editor.

Πριν μερικές ημέρες, χωρίς καμία αλλαγή, μου έβγαλε και μένα μηνύματα ότι μερικά τραγούδια (που μέχρι εκείνη τη στιγμή τα έπαιζε κανονικά) δεν μπορούσε να τα παίξει λόγω κωδικοποίησης της Χώρας. Αυτό όμως που έκανε ήταν να ξεπερνάει αυτά τα τραγούδια που δεν μπορούσε να παίξει και τα υπόλοιπα τα έπαιζε κανονικά.

Ο Νίκος όμως ακόμα βρίσκεται στην Αγγλία για σπουδές και ίσως η διαφορετική κωδικοποίηση της Χώρας να παρουσιάζει προβλήματα. Ίσως να φταίει και ο Firefox, γιατί κατά καιρούς τα Blogs παρουσιάζουν ορισμένα προβλήματα σε άλλους Browsers εκτός του Google Crome που είναι ο Browser της Google(η εταιρεία που κατασκευάζει τα Blogs).

Όπως και να έχει, πρέπει να καταλάβω γιατί το κάνει. Αν φταίει ο Playlist Editor πρέπει για λίγες ημέρες να τον βγάλω για να δοκιμάσω. Αν τον βγάλω και συνεχίσουν τα προβλήματα τότε θα είναι πρόβλημα Browser. Πρέπει όμως να το βρω. Γι αυτό θα ήθελα.....

Σε όσους από εσάς βγάζει προβλήματα, παρακαλώ να μου στείλετε E-mail εξηγώντας όσο μπορείτε πιο περιεκτικά το πρόβλημα που βγάζει. Είναι σημαντικό για μένα... για να συνεχίσω να βγαίνω χωρίς προβλήματα. Μπορείτε να μου στείλετε αυτόματα ( κάτω από την κάρτα μου) η στη διεύθυνση Dsv@Otenet.gr .

Σας ευχαριστώ εκ' των προτέρων !!!

Σάββατο, Ιουλίου 11, 2009

Ο πικρός καφές του... DSV

Όταν πριν από περίπου 5 χρόνια επέστρεφα από την Αθήνα μετά από 15 χρόνια παραμονής μου εκεί, αυτό που είχα πιο πολύ στο μυαλό μου είναι να πίνω καφέ στην παραλία του Βόλου. Και μάλιστα καφέ το πρωί, που ο ήλιος είναι μαλακός, η κίνηση νωχελική και το ιώδιο της θάλασσας μυρίζει έντονα.

Πραγματικά όλα αυτά τα χρόνια είναι αυτό που απόλαυσα πιο πολύ από όλα. Ήταν πολλές οι φορές που δεν κανόνιζα παρέα. Έπαιρνα κάποιο βιβλίο ή κάποιο περιοδικό Υπολογιστών, και καθόμουν και διάβαζα με την ησυχία μου. Και όταν περνούσε η ώρα και βαριόμουνα λίγο, έπαιρνα τηλέφωνο, και όλο και κάποιος θα ερχόταν για να πιούμε τον υπόλοιπο καφέ παρέα.

Αυτό όμως που δεν περίμενα, είναι ο καφές στον Βόλο να μοιάζει τόσο πολύ με τον "Καφέ της Χαράς". Θα καταλάβετε τι εννοώ στη συνέχεια...

Όταν παιζόταν το "Καφέ της Χαράς" βρισκόμουν στην Αθήνα αλλά δεν μπορούσα να το δω, γιατί μάλλον εκείνες τις ώρες που προβάλλονταν δεν ήμουνα σπίτι. Η αλήθεια είναι ότι τέτοιες σειρές δεν τις πολυβλέπω. Κάποιο καλοκαίρι όμως που παιζόταν σε επανάληψη, κάποια "ασθένεια" που δεν θυμάμαι ποια ήταν (ίσως είχα κάνει εγχείρηση στο πόδι) με "καθήλωσε" στο κρεβάτι, και έτσι την είδα σε επανάληψη.

Μπορώ να πω ότι το είδα με πολύ ευχαρίστηση διαπιστώνοντας ότι έχει πολύ έξυπνο σενάριο και πίσω από την συγγραφική υπερβολή κρύβονται πολλές αλήθειες για τις εκφάνσεις της επαρχιακής ζωής. Αλλά γινόταν με ένα πολύ έξυπνο τρόπο που δεν "πρόσβαλε" άμεσα αλλά με έμμεσο τρόπο καυτηρίαζε έντονα την "Χωριάτικη" νοοτροπία. Και για να μην παρεξηγηθώ δεν μιλάω για χωρικούς.... αλλά για χωριάτες. Είναι άλλο πράγμα.

Δεν περίμενα όμως ποτέ επιστρέφοντας στην πατρίδα μου, αυτά τα 5 χρόνια να μου έρθουν τόσες πολλές φορές στο μυαλό σκηνές από τη σειρά και να πω..... Τελικά και εγώ είμαι σαν τη.... Χαρά στο "Καφέ της Χαράς". Πόσο δίκιο είχε ο Ρώμας. Πόσο πετυχημένα και σωστά το παρουσίαζε. Βέβαια κανένας δεν έβλεπε τον εαυτό του στο ρόλο του Δημάρχου. Και βέβαια κανένας δεν έβλεπε την ομορφομουτσουνάρα του στην Φάτσα του Φατσέα. Όλοι αυτοί οι ήρωες έμοιαζαν σαν αυτούς του ΑΛΛΟΥ χωριού, της ΑΛΛΗΣ πόλης.

Τουλάχιστον η Χαρά ήταν από την Αθήνα και πήγε να εγκατασταθεί σε κάποιο χωριό και την έλεγαν Πρωτευουσιάνα. Ειρωνικά βέβαια. Εγώ δεν άκουσα ποτέ να με φωνάζουν έτσι (που σίγουρα θα το έκαναν) αλλά σχεδόν όλοι μου έλεγαν "Τι ρε, μας ήρθες από την Αθήνα και θες να αλλάξεις τα Βολιώτικα? Θα προσαρμοστείς στα Βολιώτικα και θα κάνεις ότι κάνουμε εμείς εδώ. Δεν θέλουμε αλλαγές"..... "Στου Φατσέα τον Καφενέ πίναμε τόσα χρόνια καφέ.... εκεί θα συνεχίσουμε να πίνουμε".

Στην Αθήνα ζούσα από τα 18 μου και παρέμεινα μέχρι και τα 34. Όταν λοιπόν έφτασα σε κάποια ηλικία γύρω στα 28 - 30 που είχα κάνει κάποια βήματα επαγγελματικά όταν ερχόμουν για διακοπές στο Βόλο κάποιοι παλιοί γνωστοί που με έβρισκαν με ρωτούσαν "Δεν θα γυρίσεις πίσω?". Όταν λοιπόν τους απαντούσα "Τι να κάνω εδώ, δεν βλέπεις ότι ο Βόλος είναι πολύ πίσω?". Τότε μου ξαναλέγαν "Ε βέβαια, αν εσύ και όλοι οι άλλοι που έχουν κάνει 5 πράγματα μένουν στην Αθήνα, πως να πάει μπροστά ο Βόλος? Έλα πίσω για να μαζευτούμε 5 - 10 καλοί επαγγελματίες για να κάνουμε πράγματα, ώστε να πάει μπροστά ο Βόλος".

Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα λόγια τριγύριζαν στο μυαλό μου μέχρι τη στιγμή που επέστρεψα. Αλλά από την πρώτη κιόλας δυσκολία που συνάντησα και τη συζητούσα, τι νομίζετε ότι μου έλεγαν όλοι???? "Γιατί δεν φεύγεις? Γιατί δεν γυρνάς στην Αθήνα?"

Από τις πρώτες μέρες που πάτησα το πόδι μου και είχα εγκατασταθεί μου λέγανε... "Τι ήρθες να κάνεις στον ΚωλοΒόλο?". Θυμάστε τον ΟυδεΠόποτα???? "Να φύγεις Πρωτευουσιάνα.... να γυρίσεις στην Αθήνα". ΑΑΑΑ, και με το "Τάξις και Ηθική" καλύτερα να μην το σχολιάσω.

Όλα αυτά τα χρόνια θυμήθηκα το εμπάργκο που κάνανε στη Χαρά και δεν της δίνανε Ψωμί από το φούρνο και Φαγώσιμα από το Μπακάλικο. Θυμήθηκα τα καλώδια που κόβανε από το σπίτι της Χαράς για να μην έχει ρεύμα. Θυμήθηκα το πως Σνομπάρανε το Fredoccino και το Kiss loren της Πρωτευουσιάνας. Θυμήθηκα το "Διαβολικό" μίνι, που σε μένα μπορεί να μην αντιστοιχεί ακριβώς αλλά αντιστοιχεί με το σκουλαρίκι και το Tatoo που έχω. Θυμάμαι ακόμα τα βλέμματα μέχρι να τα συνηθίσουνε και όχι να τα αποδεχτούνε, απλά να μην τους κάνει τόσο εντύπωση.

Πολύ καιρό ήθελα να γράψω γι' αυτό αλλά δεν άντεξα να το παρατείνω άλλο. Η αλήθεια είναι ότι έχω έρθει στα όριά μου και δεν ξέρω που θα καταλήξει αυτό. Δεν μπορώ να ενσωματωθώ. Δεν μπορώ να συμβιβαστώ. Και δεν μπορώ γιατί δεν ξεχωρίζω τα πράγματα σε "Αθηναικά" και "Βολιώτικα" αλλά σε σωστά και λάθος. Και αν μερικά πράγματα επιμένω να τα κάνω όπως τα έκανα στην Αθήνα είναι γιατί εκεί λόγω του ανταγωνισμού υπάρχει περισσότερη οργάνωση στον τρόπο εργασίας, και περισσότερος επαγγελματισμός και όχι γιατί είναι "Αθηναϊκά". Σε πολλά "Αθηναϊκά" είμαι αντίθετος και δεν τα ακολουθώ και μάλιστα τόσα χρόνια τα είχα σιχαθεί. Δεν μπορώ τους Γιάπηδες, τις Στελεχάρες χωρίς Ουσία, το "Ουδείς Αναντικατάστατος" και πολλά άλλα.

Τι πρέπει λοιπόν? Επειδή είμαι στο Βόλο, να μην είμαι οργανωτικός, να μην είμαι τυπικός απλά να κοιτάξω να βρω κάποιο βύσμα για να με βολέψει κάπου? Και αν έχω κάποιες καλές ιδέες οργάνωσης να τις αφήσω κατά μέρος γιατί εδώ δεν πιάνουν? Και αφού δεν πιάνουν, δεν θα κάνουμε και καμιά προσπάθεια να το αλλάξουμε? ΟΧΙΙΙΙΙ. Στόχος δεν είναι να γίνουμε καλύτεροι για να έχουμε κέρδος. Απλά να έχουμε κέρδος χωρίς να γίνουμε καλύτεροι. Γιατί το να γίνουμε καλύτεροι έχει κόστος και λεφτά δεν βάζω. Επένδυση μηδέν !!! Μόνο κέρδος. Και πως έχουμε κέρδος χωρίς επένδυση? Αυτό το αφήνω να το απαντήσει όπως θέλει ο καθένας....

Αυτά λοιπόν δεν σας θυμίζουν το φοβερό σύνθημα του Πόπωτα.... "ΕΜΠΡΟΣ.... ΠΙΣΩ, ΕΜΠΡΟΣ... ΠΙΣΩ". Άρα οκνηροί.

Ανάπτυξη? Πρόοδος? Σιγά......

Την ζωή μου να περάσω όσο πιο καλά γίνεται..... η οικογένειά μου να περνάει καλά..... και "Δεν παν να πνιγούν οι άλλοι"... τι με νοιάζει? Άρα θα ψηφίσω αυτόν που θα έχει γνωστό, που θα με βάλει στη δουλειά για να έχω μια θεσούλα. Και όποιος τολμήσει να έρθει να μου την πάρει τον έσκισα. Θα τον φάω ζωντανό. Τι κι' αν δεν έχω τα προσόντα που χρειάζεται. Τι κι αν ο άλλος έχει πολλά παραπάνω από αυτά που χρειάζεται. Εγώ έχω ΓΝΩΣΤΟ !!!

Άρα λοιπόν, όσο πιο Καλός επαγγελματίας είσαι, τόσο και πιο μισητός γίνεσαι. Αν κάνεις καλά τη δουλειά σου γίνεσαι Απειλητικός. Άσχετα αν εσύ δεν έχεις τέτοιες αξιώσεις. Και όσο και πρωτοπορειακές οργανωτικές ιδέες έχεις δεν μετράει αφού θα είσαι πάντα υπό την καθοδήγηση κάποιας(ου) ανίδεας ΓΝΩΣΤΗΣ. Μην το κάνεις έτσι... Μην το κάνεις αλλιώς....

ΠΟΙΟ ΜΩΡΕ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ???

Δεν χρειάζεται να είσαι καλός.... Βολικός χρειάζεται να είσαι. Δηλ. να κάνεις τη δουλειά σου όσο πιο φτηνά γίνεται. Το πόσο καλά την κάνεις... δεν πολυμετράει. Να μην μιλάς, να μην αντιδράς, να αφήνεις αγόγγυστα να σε εκμεταλεύονται.

Μην μιλάς.... μην είσαι Βλάκας... θα χάσεις τη Δουλειά σου. Μόνο Γλύψε, Γλύψε για να έχεις τη (Δουλί)τσα σου.

Κάντε κλικ εδώ......σσσσσστ ΣΩΠΑ !!!

θα μπορούσα να γράφω για ώρες ακόμα.... αλλά πιστεύω ότι το στίγμα μου το έδωσα. Αν και πιστεύω ότι πολλοί ούτε καν θα καταλάβουν σε τι αναφέρομαι. Σχεδόν όλοι σχολιάζουν πράγματα που μάλλον απευθύνονται σε ΑΛΛΟΥΣ και ποτέ στους ΙΔΙΟΥΣ. Γιατί όσες φορές οι ΙΔΙΟΙ ασχολούνται με αυτά τα πράγματα, τα κάνουν με τον ΙΔΙΟ ακριβώς τρόπο που οι ΙΔΙΟΙ κατηγορούσαν.

Δεν ξέρω, δεν μπορώ να βγάλω νόημα. Θα κλείσω απλά με μία πρόταση, που για μερικούς που δεν θα καταλάβουν, τονίζω από τώρα ότι έχει δισυπόστατη έννοια.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΒΟΛΟ............

ΠΟΣΟ ΧΑΡΑ ΝΙΩΘΩ !!!





Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share

Παρασκευή, Ιουλίου 10, 2009

Τ . Ρ . Ο . Π . Ο . Σ

Μερικά πράγματα είναι καρμικά. Πολλές φορές μου έχει τύχει 2 πράγματα, άσχετα μεταξύ τους, να δένουν με ένα περίεργο τρόπο.

Από εχθές ήθελα να γράψω κάτι για τον "Τρόπο". Αυτή την συμπεριφορά που μπορεί να αλλάξει εντελώς αυτό που ισχυρίζεσαι, αυτό που θες να εκδηλώσεις, αυτό που θες να εκφράσεις.

Έψαχνα λοιπόν, ως συνήθως, να βρω μια κατάλληλη εικόνα για να την αναρτήσω. Βρήκα 2 - 3 αλλά μία μου έκανε εντύπωση και αυτή τελικά έβαλα. Είχα και κάποιο τραγούδι να βάλω.... αλλά κάποιοι άλλοι στίχοι τριγυρνούσαν στο μυαλό μου χωρίς να παίρνουν όμως μορφή.





Σήμερα λοιπόν, πριν από λίγο, μου ήρθαν οι στίχοι. Βρήκα το βίντεο, και το έπαιξα για να το δω. Λίγα δευτερόλεπτα μετά εμφανίστηκε η ίδια Φωτό που είχα κατεβάσει την προηγούμενη ημέρα. Τυχαίο; Ίσως. Μοιραίο; Μπορεί.

Όπως και να έχει αυτό το συμβάν με έκανε αμέσως να μπω στο Blog και να γράψω μια ανάρτηση.

Την συνοδεύουν 2 τραγούδια που μιλάνε για τον ΤΡΟΠΟ. Που μπορεί από τη μία αν είναι θετικός να σε ανεβάσει, και αν είναι αρνητικός να σε κατεβάσει στα τάρταρα, ακόμα και να σε πληγώσει πολύ. Στη δεύτερη περίπτωση συνήθως συνοδεύεται και από κάποιο ανεγκέφαλο μεγάλο στόμα, που όλη η επιχειρηματολογία μετατρέπεται σε μία απίστευτη συμπεριφορά χυδαιότητας.

Το πιο απαράδεκτο της υπόθεσης είναι ότι όλη αυτή η χυδαιότητα, στο 99% των περιπτώσεων προέρχεται από κάποιον που έχει την αξίωση να την δεχτείς ευχάριστα. Εκτός του ότι διαφωνείς πλήρως με αυτά που λέει, θέλει και να τα δεχτείς απριόρι. Αλλιώς τα παίρνει. Τσαντίζεται.

Δηλαδή με τον Τρόπο, με τον γ@μημένο αυτόν Τρόπο, σε λέει Μ@λ@κ@ και θέλει χωρίς να φέρεις αντιρρήσεις να το δεχτείς. Τι λε ρε βλήμα.... έχεις καταλάβει τι έχεις ξεστομίσει και πως ??? Και καλά εγώ να δεχτώ για να τελειώνουμε, ότι είμαι ο Μ@λ@κ@ς που με τον τρόπο σου ισχυρίζεσαι, αλλά αν το κάνω θα πράξω διπλό σφάλμα γιατί έτσι θα νομίσεις ότι για ακόμα μια φορά έχεις δίκιο και λυπάμαι από τώρα το επόμενο θύμα που θα πέσει στον ορμητικό καταρράκτη του λεκτικού σου παραληρήματος.

Άκουσα κάποια φορά από τον Καρβέλα (όταν μιλούσε για τους Αστυνομικούς που τον πιάσανε) κάτι ωραίο.

"Η πιο άδικη Νόσος είναι η Βλακεία. Γιατί τα αρνητικά συμπτώματα δεν καταβάλουν αυτόν που πραγματικά νοσεί, αλλά όλους τους άλλους που βρίσκονται γύρω του !!!".

Μέχρι εδώ όμως για τον Ηλίθιο τον τρόπο. Ίσως να επεκταθώ κάποια άλλη φορά.

Το 1ο τραγούδι που λέγεται "Έχεις τον Τρόπο" και μιλάει για τον θετικό τρόπο. Αυτόν που μας ανεβάζει στα Ουράνια. Αυτόν που η Αγαπημένη (ος) μας εκφράζει και μας τρελαίνει, να μας σκοτώνει, να μας Ανασταίνει όπως λέει και το τραγούδι. Ένα όμορφο τραγούδι όντως με πολύ πετυχημένο Ρεφρέν.

Το 2ο τραγούδι λέγεται "Υπάρχει κι άλλος Τρόπος" και το περιεχόμενό του προδίδεται από το τίτλο του. Ένα πολύ ωραίο "Μάγκικο" τραγούδι με πολύ ωραίο νόημα. Από τα αγαπημένα μου τον τελευταίο καιρό !!! Το έχω ξαναβάλει σε μία παλαιότερη ανάρτηση.




ΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ

Στίχοι: Γιάννης Μπαγουλής
Μουσική: Χριστόφορος Γερμενής
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Σαββιδάκης

Ανάμεσα στο γέλιο και στο δάκρυ
έμαθα την αγάπη να ζω
κρατιέμαι απ' του ονείρου μου την άκρη
κι έξω από την αλήθεια
μέσα στα παραμύθια σου πετώ

Κι έχεις τον τρόπο
να με τρελαίνεις
να με σκοτώνεις
να μ' ανασταίνεις
και σαν σκιά
σ' ότι κι αν κάνεις
μαζί με παίρνεις

Kι έχεις τον τρόπο
να με τρελαίνεις
να με σκοτώνεις
να μ' ανασταίνεις
και σαν μωρό
στις αμαρτίες σου σ' ακολουθώ


Τη μια βλέπω σωστά την άλλη λάθος
και πέφτω απ' τη λύπη στη χαρά
η φυλακή μου έγινε το πάθος
η δύναμή μου όλη
χάνεται στη δική σου αγκαλιά




Υπάρχει κι' άλλος τρόπος

Στίχοι: Ευγένιος Δερμιτάσογλου
Μουσική: Ευγένιος Δερμιτάσογλου
Πρώτη εκτέλεση: Κατερίνα Σιάπαντα

Του έρωτα ο δόλος
κι όλου του κόσμου ο στόλος
εμένα πια δεν με χωρά
μου φτάνει η βάρκα του ψαρά
με πάει και με φέρνει
και τα μυαλά μου παίρνει
με ταξιδεύει στ' ανοιχτά
νέοι ορίζοντες ξανά.
Τα βράδυα μου τα έρμα
εγώ τα 'χω διαλεγμένα
θέλει κομμάτι υπομονή
να περπατάς χωρίς ντροπή.

Πού 'σαι ρε μάγκα κι ό,τι λες
μου μοιάζουν να 'ναι υπερβολές,
κλείνω τ' αυτιά μου.
Πού 'σαι ρε μάγκα να μου πεις
ό,τι δεν έμαθε κανείς
στα όνειρά μου.

Πού 'σαι ρε μάγκα φίλε
και από πίσω σκύλε
τα λόγια σου τα ψεύτικα
βρε αρκετά τ' ανέχτηκα
που όλο βιτρίνα αλλάζεις
ξέρεις, δε με τρομάζεις,
που όλο τα ρούχα αλλιώς φοράς
να ξέρεις μάγκα, δε μετράς.

Υπάρχει κι άλλος τρόπος
για να σωθεί ένας τόπος
παράτα τις υπεκφυγές
και μη φοβάσαι τις ντροπές.


Πού 'σαι ρε μάγκα κι ό,τι λες
μου μοιάζουν να 'ναι υπερβολές,
κλείνω τ' αυτιά μου.
Πού 'σαι ρε μάγκα να μου πεις
ό,τι δεν έμαθε κανείς
στα όνειρά μου.

Υπάρχει κι άλλος τρόπος
είν' της καρδιάς ο δρόμος
περπάτησέ τον και θα δεις,
στο τέλος θα με θυμηθείς.


Πού 'σαι ρε μάγκα φουκαρά
δε βρήκες ποτέ σου έναν ψαρά
να ταξιδέψεις.



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share

Τετάρτη, Ιουλίου 08, 2009

Φίλες και φίλες γεια σας.....


Πάλι χτύπησε ο Τζιμάρας. Καυστικός και άπαιχτος όπως πάντα τα ρίχνει με τον μοναδικό τρόπο που ξέρει.

Το είδα και μου άρεσε πολύ και το αναδημοσιεύω για να το δείτε και εσείς.

Από το Media Soup.


http://www.mediasoup.gr/node/292






Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share

Δευτέρα, Ιουλίου 06, 2009

LOCOMONDO....

Επειδή το είδα σε κάποιο τοίχο και το θυμήθηκα....

Επειδή ταιριάζει απόλυτα με την προηγούμενη ανάρτηση....

Επειδή σίγουρα αυτόν τον καιρό κάποια Παντρεύεται....

Επειδή είναι Reggae και πάει με το ανάλαφρο καλοκαίρι.....

Επειδή σε λίγο έρχεται αφιέρωμα στον "Θεό" Marley....

Επειδή το γουστάρω πολύ !!!


ΤΖΑ.....










Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share

Σάββατο, Ιουλίου 04, 2009

Πόσο Αληθινά είναι τα Αισθήματά σας Με τα Δώρα ???

Από τον "Gagarøs Iørgøs" με σχόλιο "asterwste to! uparxei logos :)".

Δεν μου αρέσουν τα Δώρα που γίνονται σε Γάμους, Γιορτές, Γενέθλια, Αγ. Βαλεντίνου και άλλες ............. Όταν κάνω, τα κάνω πάντα σε άσχετες μέρες.

Χρόνια το έλεγα αλλά δεν με πιστεύανε..... Ευτυχώς που βγαίνει και από άλλους. Και μάλιστα από Γυναίκες σε ένα πολύ πετυχημένο Βίντεο !

Γιατί καλέ δεν πας σε Γάμους ???...... Χαρά είναι... Ευτυχία....

ΓΙΑΤΙ ?????

Να ΓΙΑΤΙ !!!!!!!!!











Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share

Γαμώτο... Άλλο το ένα και Άλλο το άλλο...

Πόσο χιλιοειπομένο? Πόσες φορές έχουμε γίνει έξαλλοι αναφέροντάς το?

Το είπα και εγώ πάρα πολλές φορές τον τελευταίο καιρό και το λέω συνέχεια στη ζωή μου. Όσο η ηλιθιότητα αυξάνεται, αυξάνεται και ο αριθμός αναφοράς. Και για να μην παρεξηγούμαι, μιλάω και για την δικιά μου ηλιθιότητα. Μπορεί από την δικιά μου ηλιθιότητα να τα βλέπω έτσι ώστε να λέω "ΑΛΛΟ ΤΟ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΤΟ ΑΛΛΟ".

Πάλι οι αγαπημένοι μου έγραψαν ένα τραγούδι που το παρουσιάζει με πολύ ωραίο τρόπο. Ποιο? Αυτό που λέμε συνεχώς "Άλλο το ένα Άλλο το άλλο".

Με πολύ έξυπνο και ωραία δομημένο στίχο, δίνουν με μια σειρά από αποφθέγματα πόσο διαφορά έχουν πολλές φορές μερικά γράμματα, μια μικρή αλλαγή στη σύνταξη, 2 λέξεις που απλώς μοιάζουν μεταξύ τους.

Ο ρυθμός είναι αργός και απαλός, έτσι ώστε να δίνεται έμφαση στο στίχο. Εγώ κάθε φορά που το ακούω λέω "Πόσο δίκιο έχει"? Αγαπημένος μου στίχος......το Επιμελώδημα:

"Άλλο το 'να, άλλο τ' άλλο
Πρέπει στο μυαλό σου να το βάλω
Άλλο το 'να, άλλο τ' άλλο
Άλλο να έχεις κάλλος κι άλλο να έχεις κάλο"






Το ένα και το άλλο

Στίχοι: Αρτέμης & Ευθύμης
Μουσική: Αρτέμης & Ευθύμης
Πρώτη εκτέλεση: Αρτέμης & Ευθύμης ( Ντουέτο )

(Ευθύμης)
Αυτό το κομμάτι έχει σκοπό να παίξει με τις λέξεις.
Για να μην παίζουν αυτές μαζί μας.
Δεν έχει σκοπό να δημιουργήσει κάποιον ιδιαίτερο προβληματισμό
...αλλά πολλούς μαζί.
Όποιος απ' αυτούς τύχει να σε προβληματίσει
καλό θα είναι.
Και πάει έτσι:

Είναι: άλλο το να ποθείς κι άλλο να 'χεις αγάπη.
Άλλο να ζητάς κι άλλο να μάχεσαι για κάτι.
Άλλο είναι να σκέφτεσαι πως θες κάτι ν' αλλάξει
κι άλλο αυτήν την σκέψη σου να την κάνεις πράξη.
Άλλο να χαρίζεσαι κι άλλο να χαρίζεις.
Άλλο να κερδίζεις κάτι κι άλλο να τ' αξίζεις.
Άλλο να πορεύεσαι κι άλλο ν' ακολουθείς.
Άλλο να 'σαι ηγέτης, άλλο να θες να ηγηθείς.
Άλλο να 'σαι ξεπλυμένος κι άλλο καθαρός.
Άλλο να 'σαι θαμπωμένος
κι άλλο να 'χεις δει το φως.
Άλλο να 'σαι στάσιμος και άλλο σταθερός.
Άλλο αν το 'βαζες στα πόδια,
άλλο να 'σαι επί ποδός.
Άλλο να ξέρεις κι άλλο να λες την αλήθεια.
Άλλο είναι ο μύθος κι άλλο τα παραμύθια.
Άλλο είναι το ήθος και άλλο ή συνήθεια.
Καθένα είναι ένα και όλα δεν είναι ίδια

Επιμελώδημα:
Άλλο το 'να, άλλο τ' άλλο
Πρέπει στο μυαλό σου να το βάλω
Άλλο το 'να, άλλο τ' άλλο
Άλλο να έχεις κάλλος κι άλλο να έχεις κάλο

(Αρτέμης)
Άλλο προσκυνητής και άλλο προσκυνημένος.
Άλλο το να πουλάς, άλλο να 'σαι πουλημένος.
Άλλο ή μοναξιά, άλλο ή μοναχικότης.
Άλλο το να κανείς πνεύμα κι άλλο να το 'χεις.
Άλλο να 'χεις Λόγο, άλλο να 'σαι λόγια
Άλλο τα κομποσχοίνια και άλλο τα κομπολόγια.
Άλλο νά 'χεις θέρμη, άλλο να 'χεις κάψα,
Άλλο το να κλαις, άλλο να 'σαι στην κλάψα.
Άλλο ή ευλογιά και άλλο ή ευλογία,
Άλλο να εφησυχάζεις, άλλο να 'σαι σ* ησυχία.
Άλλο ο γελέων και άλλο ο γελοίος,
όπως άλλο είναι ο Γραικός, και άλλο ο γραικύλος!

(Επιμελώδημα)






Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share

Παρασκευή, Ιουλίου 03, 2009

Αφιέρωμα σε μια Φωνάρα....Anastacia !!!

Ήρθε η ώρα να κάνω ένα μίνι αφιέρωμα στην λατρεμένη Anastacia. Είναι στο τοπ 3 των θηλυκών προτιμήσεών μου Καλλιτεχνικά. Μπορεί και πρώτη.

Έχει και το όνομα της Αγαπημένης μου ανιψιάς.... (Φωτό) που και αυτής είναι η αγαπημένη Τραγουδίστρια. Ε, όσο να είναι μία μικρή ταύτιση λόγω ονόματος υπάρχει. Ξέρει σχεδόν όλα τα τραγούδια και σε στίχους και σε ρυθμό.

Πιο κάτω αναρτώ ένα μικρό άρθρο που βρήκα στο Internet για την Βιογραφία της. Ιδιαίτερη Μνεία θέλω να κάνω και εγώ για την περιπέτεια της υγείας της που την παλεύει και την ξεπερνά δυναμικά και τα τελευταία 5 χρόνια οι εμφανίσεις της δείχνουν μια υγιέστατη και δυναμική τραγουδίστρια που τα δίνει όλα στην ερμηνεία της.

Θα αναρτηθούν 5 VideoClip και πάλι κάνω σκόντο. Θα έπρεπε να βάλω περισσότερα αλλά αυτά τα 5 είναι κορυφαία και δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο θα κόψω. Το 1ο μου είναι και το πιο αγαπημένο, επειδή πλησιάζει σε Rock ρυθμούς πιο πολύ και βγάζει και μια φωνάρα απίστευτη.

Ακούστε προσεκτικά σε όλα τα βίντεο την απίστευτη έκταση της φωνής της. Είναι άπαιχτη !!!


Το 2000, η Anastacia κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ της, Not That Kind, το οποίο εξερράγη σε όλη την Ευρώπη και την τοποθέτησε στην ελίτ της μουσικής βιομηχανίας.

Η κυκλοφορία του 2002 Freak of Nature, της χρησίμευσε μόνο στο να αυξήσει το μέγεθος του φαινομένους αυτού και στα τέσσερα τελευταία χρόνια μετρά παραπάνω από 10 εκατομμύρια άλμπουμ στις παγκόσμιες πωλήσεις και έχει κερδίσει αμέτρητες διεθνείς διακρίσεις.

Συνδέθηκε με το ακροατήριό της και κέρδισε γρήγορα μια φήμη ως "η μικρή με τη μεγάλη φωνή". Ήταν δυνατή, σκληρή, παράτολμη αλλά ταυτόχρονα ήταν στη γη, με πάθος και ειλικρίνεια.

Τον Ιανουάριο του 2003, η Anastacia επιβεβαίωσε στον κόσμο ότι είχε καρκίνο του μαστού και για μια στιγμή όλα σταμάτησαν. Αλλά ούσα αληθινή στον εαυτό της και όλους γύρω της, έδειξε ότι δεν θα αποτρεπόταν από να κάνει ό,τι αγάπησε.

Πριν από τη χειρουργική επέμβασή της, τον Φεβρουάριο του 2003, η Anastacia εμφανίστηκε σε ένα κλειστό σετ στη Νέα Υόρκη, για τη μαγνητοσκόπηση του "Η αγάπη είναι ένα έγκλημα" για το soundtrack του Σικάγο ακόμη και όταν η ασθένεια είχε αρχίσει να την καταβάλει.



Στους μήνες που ακολούθησαν, πάλεψε, έκλαψε, γέλασε, τραγούδησε και ... έγραψε. Παρέμεινε πιστή στις λέξεις της στους θαυμαστές της ότι "η απόφασή της να παλεψει ήταν ισχυρή" και προ πάντων η Anastacia έζησε.

Τον Σεπτέμβριο του 2003, η Anastacia μπήκε το στούντιο με τους νικητές βραβείων Grammy, Glen Ballard, και o Dave Stewart άρχισε να κάνει πραγματικότητα αυτό που η τραγουδίστρια είχε χαρακτηρίσει ως "δύσκολο δημιουργικό ταξίδι."

Από τη μουσική "sprock" -δεδομένου ότι Anastacia την έχει ονομάσει έτσι με αγάπη (από τις λέξεις soul, pop, rock), ετοιμάστηκε το τρίτο της άλμπουμ, ένα νέο κεφάλαιο που έχει τιτλοφορηθεί κατάλληλα, ANASTACIA.

http://www.mad.gr/artists/bio.php?artistid=548
























Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share

Πέμπτη, Ιουλίου 02, 2009

I just want to feel real love....

Προχθές το βράδυ, επιστρέφωντας από ένα κοινωνικό γεγονός (είναι ο λιγότερο μακάβριος ορισμός της κηδείας) στο δρόμο μας βρήκε τέτοια καταιγίδα που είναι τύχη που σας γράφω από εδώ σήμερα. Επειδή οι κεραυνοί χτυπούσαν "δίπλα μας" και επειδή έπρεπε να ακούω πολύ καλά, γιατί δεν έβλεπα από την πολλή βροχή και το χαλάζι τίποτα, έκλεισα το MP3 Player.

Μόλις άνοιξα την επόμενη ημέρα το MP3 Player άκουσα.....

"I just want to feel real love
Feel the home that I live in
'Cause I got too much life
Running through my veins
Going to waste"


Εκτός του ότι θυμήθηκα την καταπληκτική τραγουδάρα, το θεώρησα και κάπως σημαδιακό. Γιατί όταν φτάνεις κοντά στον Θάνατο και την γλυτώνεις, θυμάσαι τα πάντα από εκείνη τη στιγμή γιατί έχουν μείνει έντονα γραμμένα στο υποσυνείδητό σου.

Άρα, εκείνη τη στιγμή το τραγούδι έπαιζε. Άσχετα που από τον εκκωφαντικό θόρυβο της βροχής και του χαλαζιού δεν μπορούσα να το ακούσω.

Φοβερό αισθαντικό κομμάτι (το λέει και ο τίτλος του Feel) με μία πολύ καλή Live ερμηνεία του Robbie Williams. Είναι από τα τραγούδια που το άκουγα πάνω από 20 φορές την ημέρα για πολύ καιρό. Ο καταπληκτικός στίχος του σε συνδυασμό με την γλυκιά και απαλή μελωδία του το κάνει ξεχωριστό.

Από τα TOP τραγούδια μου όλων των εποχών.... ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ !!!





Feel

Come and hold my hand
I wanna contact the living
Not sure I understand
This role I've been given

I sit and talk to God
And he just laughs at my plans
My head speaks a language
I don't understand

I just want to feel real love
Feel the home that I live in
'Cause I got too much life
Running through my veins
Going to waste

I don't want to die
But I ain't keen on living either
Before I fall in love
I'm preparing to leave her
I scare myself to death
That's why I keep on running
Before I've arrived
I can see myself coming

I just want to feel real love
Feel the home that I live in
'Cause I got too much life
Running through my veins
Going to waste
And I need to feel real love
And a life ever after
I cannot give it up

I just want to feel real love
Feel the home that I live in
I got too much love
Running through my veins
To go to waste

I just wanna feel real love
In a life ever after
There's a hole in my soul
You can see it in my face
It's a real big place

Come and hold my hand
I want to contact the living
Not sure I understand
This role I've been given
Not sure I understand
Not sure I understand
Not sure I understand
Not sure I understand




Βάζω και ένα άλλο Πολυαγαπημένο κομμάτι του, που το πρωτάκουσα στην TV χωρίς να ξέρω ποιου είναι. Μόλις έτυχε να το ακούσω 2η φορά και να προσέξω τον ρυθμό σκέφτηκα "Αυτό πρέπει να είναι του Robbie Williams", και να που είχα δίκιο. Το κατέβασα και το άκουγα και αυτό πολλές φορές και χόρευα στο σπίτι.

Δείτε πως μεταμορφώνεται ένας Καλλιτέχνης. Από το πολύ απαλό κομμάτι με την αργή και ήρεμη ερμηνεία, σε ένα ξεσηκωτικό με ερμηνεία που τα δίνει όλα. Το εννοεί όταν φωνάζει "Let Me Entertain You". Το θέλει πάρα πολύ και το νιώθει.

"Everybody.... Bounce ....bounce...bounce"



Δείτε το.....





"Let Me Entertain You"

Hell is gone and heaven's here
There's nothing left for you to fear
Shake your arse come over here
Now scream
I'm a burning effigy
Of everything I used to be
You're my rock of empathy, my dear

So come on let me entertain you
Let me entertain you

Life's too short for you to die
So grab yourself an alibi
Heaven knows your mother lied
Mon cher
Separate your right from wrongs
Come and sing a different song
The kettle's on so don't be long
Mon cher

So come on let me entertain you
Let me entertain you

Look me up in the yellow pages
I will be your rock of ages
Your see through fads and your crazy phrases yeah
Little Bo Peep has lost his sheep
He popped a pill and fell asleep
The dew is wet but the grass is sweet, my dear
Your mind gets burned with the habits you've learned
But we're the generation that's got to be heard
You're tired of your teachers and your school's a drag
You're not going to end up like your mum and dad

So come on let me entertain you
Let me entertain you
Let me entertain you
He may be good he may be outta sight
But he can't be here so come around tonight
Here is the place where the feeling grows
You gotta get high before you taste the lows
So come on
Let me entertain you
Let me entertain you
So come on let me entertain me
Let me entertain you
Come on come on come on come on



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share