********* ********************** DSV Blog: 1/5/11 - 1/6/11

Κυριακή, Μαΐου 29, 2011

Μη μας αφήσεις μόνες μας εδώ με τις κουφάλες ...




Μεγάλη αντίφαση

Στίχοι: B.D Foxmoor, Μιχάλης Μυτακίδης
Μουσική: B.D Foxmoοr, Μιχάλης Μυτακίδης
Πρώτη εκτέλεση: B.D. Foxmoor, Μιχάλης Μυτακίδης



Μεγάλη αντίφαση ο πρόσφυγας δε βρίσκει μέρος,
νιος άθελά μου σύρθηκα και τώρα νοιώθω γέρος.
Θέλω να φύγω από ‘δω και το πασχίζω,
μα κάθε φορά τα ίδια σαν κατηφορίζω.
Πέφτω και σταματάω πάντα στις ίδιες ξέρες
και έρχονται μπροστά μου κάποιες θαυμάσιες μέρες
δακρυσμένες και να μου λένε στις φευγάλες,
μη μας αφήσεις μόνες μας εδώ με τις κουφάλες.





Ρε ‘σεις τους λέω βαρέθηκα, κανείς δε σας θυμάται
σαν φαντάσματα κάθε γωνιά γυρνάτε
είδατε αυτούς που φύγαν βρήκαν τ’ όνειρό τους
κι αυτοί που μείναν ζήσανε κάθε μαρτυρικό τους.
Άμε στο διάλο από ‘δω κάθε φορά τα ίδια
έφευγα με χαμόγελο κι έχω σμιχτά τα φρύδια
αν ξεθυμάνουν μέσα μου κι όλοι οι χαλασμοί μου
την ξέρω απ’ όλους πιο καλά την κατάληξή μου.
Θα γίνω νοικοκύρης αστός και κακομοίρης
κι εσύ η νοσταλγία μου θα ‘ρθεις κοντά να γύρεις
κι όταν θα θέλω πάλι να φύγω να κρυφτώ
θα σε ρωτάω που να πάω να σωθώ.

Ζω από μνήμης εδώ κι απ’ όλους σας αποδεκτό
από τα λόγια σας το πρόσωπό μου λαξευτό.
Πολύ δεν κράτησε αυτό κοσμοπαγίδα μου;
Δε μ’ αμολάς μήπως με ψάχνει η πατρίδα μου.
Για σκέψου να ‘χει τους βράχους στη θάλασσα αυτιά
και τα λουλούδια εκεί να βγαίνουνε σταχτιά
κάτω απ’ τον ήλιο κέδρους να ‘χει χιλιάδες
και τα πουλιά στον ουρανό να φτιάχνουν χαραμάδες.
Ή να ‘ναι σα την κοιλάδα εκεί πάντα νωπή και κρύα
κάθε διαβάτης να σου λέει ποια σέρνεις ιστορία
να σε ξυπνάει στο τζάμι το γεράκι
κι η ασημένια αλεπού να πίνει απ’ το ρυάκι
Για σκέψου κι έλα στη θέση μου πριν απ’ το φως της μέρας,
μη γίνεσαι δάσκαλος μη γίνεσαι πατέρας,
εσένα μπορεί πατρίδα σου να ‘ναι αυτή η κατάρα
να ‘ναι αδέρφια σου τα πλοία τα φουγάρα.
Εμένα ποιος με ρώτησε για τον προορισμό μου,
ποιος ξέρει να πλέξει εδώ το εγκώμιό μου;
Μόνο η δροσιά μου, ίσως κι ο γιος μου
το παρήγορο και τ’ απέραντο φως μου.


.

Τρίτη, Μαΐου 24, 2011

70 Χρόνια Bob Dylan : Ο Μεγάλος Μουσικός - Ο Μεγάλος Ποιητής - Ο Μεγάλος Επαναστάτης !!!


Καιρό έψαχνα να βρω το Αγαπημένο μου τραγούδι ... και με μια ανάρτηση μιας φίλης για τα 70 χρόνια του Μεγάλου Τραγουδιστή Bob Dylan to βρήκα ...

Νόμιζα ότι ήταν δικό του ( Σόλο ) γι' αυτό δεν το έβρισκα ...

Θυμάμαι τι Χορό κάναμε όταν το έβαζε στο Club που συνάζαμε ... Πάντα 2 φορές ... Στο τέλος του προγράμματος Σίγουρα ...

Το Χορεύαμε Συνέχεια ... Και από χθες που το βρήκα ... το ακούω συνέχεια ...


Κυρίες και Κύριοι ... ο BOB DYLAN !!!







Headstones - Tweeter And The Monkey Man Lyrics




Tweeter and the Monkey Man were hard up for cash
They stayed up all night selling cocaine and hash
To an undercover cop who had a sister named Jan
For reasons unexplained she loved the Monkey Man

Tweeter was a Boy Scout, 'course he went to Viet Nam
Found out the hard way nobody gives a damn
Thought that they'd find freedom just across the Jersey line
Hopped into a stolen car, took Highway 99

And the walls came down
All the way to hell
Never saw them when they standin'
Never saw them when they fell

The undercover cop, he never liked the Monkey Man
Even back in high school, wanted to see him in the can
Jan got married at fourteen to a racketeer named Bill
Made secret plans with the Monkey Man from a mansion on the hill

It was out on Thunder Road, Tweeter at the wheel
Pulled into paradise, you could hear the tires squeal
It was Jan who'd told him many times, "It was you to me who'd taught:
In Kingston everything's legal as long as you don't get caught"

And the walls came down
All the way to hell
Never saw them when they standin'
Never saw them when they fell

Some place by Rahway prison they ran out of gas
The undercover cop cornered 'em, said, "You didn't think that this could last"
Jan jumped up out of bed, said, "There's some place I gotta go"
She took the gun out of the drawer, and said, "It's best that you don't know"

An ambulance rolled up, State Trooper close behind
Tweeter took his gun away and messed up his mind
The undercover cop was found face down in a field
The Monkey Man was on the bridge, using Tweeter as a shield

And the walls came down
All the way to hell
Never saw them when they standin'
Never saw them when they fell

The town of Jersey City is quieting down again
I'm sitting in a gambling club called The Lion's Den
The TV set is blown up, every bit of it is gone
Ever since the night when they showed that the Monkey Man was on

Maybe I'll go to Florida, get myself some sun
There ain't no more opportunity here and everything's been done
Sometimes I think of Tweeter, sometimes I think of Jan
Sometimes I don't think about nothin' but the Monkey Man

And the walls came down
All the way to hell
Never saw them when they standin'
Never saw them when they fell


.

Δευτέρα, Μαΐου 23, 2011

Να έρχομαι στον πυρετό σου ... μ' ένα φιλί να στον ρουφώ ...



Ζούδιαρης - Ρίζος και υπέροχο βίντεο ...

Καταπληκτικό ...






Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης
Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης
Πρώτη εκτέλεση: Απόστολος Ρίζος


Η Πεταλούδα



Πάνω στις λάμπες των ματιών σου
Σαν πεταλούδα θα καώ
Χαμήλωσε για να μπορώ
Να έρχομαι στον πυρετό σου
Μ' ένα φιλί να στον ρουφώ
Να σβήνεις μια, ν' ανάβω δυο

Μέσα στους δρόμους των χεριών σου
Σα μολυβάκι να γυρνώ
Ας τα ανοιχτά για να μπορώ
Να γράφω μες το ριζικό σου
Κάθε στιγμή πως σ' αγαπώ
Κι αν γράφει μια, να γράφω δυο

Μέσα στους δρόμους των ματιών σου

Πάνω στην κόψη των χειλιών σου
Σα μια λεξούλα να κοπώ
Στο στήθος σου να γκρεμιστώ
Να ξαγρυπνάω στο σφυγμό σου
Να 'μαι καρδούλα σου κι εγώ
Κι αν έχω μια, να έχεις δυο

Μέσα στους δρόμους των ματιών σου


.

Σάββατο, Μαΐου 21, 2011

They hate if you're clever and they despise a fool ...








GREEN DAY - "Working Class Hero"

[John Lennon cover]



As soon as your born they make you feel small
By giving you no time instead of it all
Till the pain is so big you feel nothing at all
A working class hero is something to be
A working class hero is something to be

They hurt you at home and they hit you at school
They hate if you're clever and they despise a fool
Till you're so fucking crazy you can't follow their rules
A working class hero is something to be
A working class hero is something to be

When they've tortured and scared you for twenty odd years
Then they expect you to pick a career
When you can't really function you're so full of fear
A working class hero is something to be
A working class hero is something to be

Keep you doped with religion and sex and TV,
And you think you're so clever and you're classless and free,
But you're still fucking peasants as far as I can see,
A working class hero is something to be
A working class hero is something to be

There's room at the top they are telling you still
But first you must learn how to smile as you kill
If you want to be like all the folks on the hill
A working class hero is something to be
A working class hero is something to be
A working class hero is something to be
A working class hero is something to be

If you want to be a hero, well just follow me
If you want to be a hero, well just follow me


.

Παρασκευή, Μαΐου 20, 2011

Κινούμαι πάντα αντίθετα σε σχέση με τις μάζες ... Έχω βγάλει από τα μάτια μου τις γάζες ... εδώ και χρόνια ...


Όταν θα σταματήσουμε τους γενικόλογους Αφορισμούς χωρίς προτάσεις και Λύσεις ....

( Φύγετε ρε ..... Τα έχετε κάνει Μπουρδέλο ... Ναι αλλά ποιοι να έρθουνε ??? )

Όταν θα σταματήσουμε να κατευθυνόμαστε με τις Μάζες ως άβουλα πιόνια ...

( Κάτι είπε ο Σαβόπουλος και πέσανε να τον Πεθάνουν ... Τουλάχιστον αυτός κάτι πρότεινε ... άσχετα αν συμφωνώ μαζί του )

Όταν σταματήσουμε να στείνουμε κάποιον στο Εκτελεστικό Απόσπασμα επειδή δεν κανακεύει την Ελλαδάρα μας

( Αν ο Στρως ήταν στο Σύνταγμα ίσως και να τον λιθοβολούσαμε χωρίς να έχουμε δει την Καμαριέρα )

Όταν θα σταματήσουμε να έχουμε έτοιμα τα Συνθήματα πριν τα Συμβάντα

( Μπάτσοι Γουρούνια Δολοφόνοι - Κουκουλοφόροι Ανθέλληνες - Ρατσιστές του Κέντρου - Μετανάστες Εγκληματίες )


Όταν σταματήσουμε να σκεφτόμαστε ως Νεοέλληνες ... τότε ίσως να μην είμαστε .....



Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ

Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
όχι Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει

Έτσι, χωρίς εισαγωγή, αρχίζω με τη μία.
Έχει ήδη ανέβει στα ύψη η θερμοκρασία.
Κόβω την ανάσα, προκαλώ κάψα
στα συγκροτηματάκια που πουλάνε κλάψα.
Σε φέρνω σε επαφή με την πραγματικότητα.
Έχω αποκτήσει αυτήν την ιδιότητα, κι όλα τα πρότυπα
που προσπαθούσες να μου επιβάλεις ύπουλα,
φτύνω κατάμουτρα, χτυπάω σε όλα τα επίπεδα.
Δεν βγάζω την ενέργειά μου μες τα γήπεδα.
Κινούμαι πάντα αντίθετα σε σχέση με τις μάζες.
Έχω βγάλει από τα μάτια μου τις γάζες εδώ και χρόνια.
Αρνούμαι να κινούμαι με τα πιόνια.
Δεν περιμένω να καλύψω τις ανάγκες μου συλλέγοντας κουπόνια.
Την ψάχνω με νέες μεθόδους με νέους τρόπους.
Μου λες ότι δεν μοιάζω μ' όλους τους άλλους τους ανθρώπους,
δυστυχώς, επειδή δεν είμαι λογικός.
Μα εγώ πιστεύω ότι απλώς δε μπαίνεις μες στη λογική μου, στην ψυχοσύνθεσή μου.
Τρελαίνεσαι με τον τρόπο ζωής μου.
Με βλέπεις και κάνεις λες και είδες εξωγήινο.
Το στυλ μου, για τα μούτρα σου είναι άκρως ανθυγιεινό.

Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει.
Έχω ένα πρόβλημα για κάθε σου λύση.





Τ' όνομά μου γραμμένο σε μαύρες λίστες.
Επικηρυγμένος από τις αρχές κι από φασίστες.
Διαγράφω τις παλιές σάπιες ιδέες, φέρνω νέες,
αηδιασμένος απ' όλες τις νεολαίες κομμάτων.
Δεν θέλω να ανήκω σε μια γενιά πτωμάτων,
γι' αυτό αντιδρώ κάθε λεπτό με όποιο τρόπο μπορώ
και προσπαθώ, όσο γίνεται, να δουλεύω για την πάρτη μου.
Κανένα μαλάκα δε θέλω να έχω πάνω από το κεφάλι μου.
Όχι, δεν έχω σκοπό τον κόσμο να αλλάξω,
αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα κάτσω και θ' αράξω
με τα χέρια σταυρωμένα Καταστρέφω, ένα-ένα,
όλα τα σχέδια τα προκατασκευασμένα,
που γίνανε για το καλό μου, χωρίς όμως να ρωτηθώ από κανένα.
Κι αν ακόμα δεν έχεις μάθει αρκετά για μένα,
είμαι 50/50 Ραπ και Γκράφιτι, M.C και Bomber
μέσα στην ομίχλη, βρίσκοντας την άκρη
δίχως την βοήθεια κανενός.
Είν' ένας εναντίων όλων κι όλοι εναντίον ενός.
Μα τόσα χρόνια δεν καταφέρανε ν' αλλάξουν τα μυαλά μου.
Δεξιοί κι αριστεροί τώρα χαθείτε από μπροστά μου.

Είν' η στιγμή να συνεχιστεί η καταστροφή, στην 3η στροφή.
Κοιτάς τον ουρανό μα βγαίνω από τη γη με οργή,
διατηρώντας τη γνωστή, αντικανονική πορεία.
Ρίχνω ακόμα μια Hardcore μελωδία, στο πρόσωπό σου.
Παγώνω το σαδιστικό χαμόγελό σου.
Τώρα πια τα όνειρά σου για το μέλλον δε συμμερίζομαι,
επειδή πάντα κάποια βρώμα μέσα τους μυρίζομαι.
Ελίσσομαι και μεταλλάσσομαι, γι' αυτό και ακόμα ακούγομαι.
Τον εαυτό μου σέβομαι, με το στρατό δεν ψήνομαι.
Έξω από Clubs με Face-Control ποτέ δε στήνομαι,
και πάντα ευθύνομαι για την αγανάκτηση των πολιτών.
Είμαι της Σχολής Κακών Τεχνών, και πάω γυρεύοντας.
Συνεχίζω να δημιουργώ καταστρέφοντας.
Και στο '97 ρίχνω λάδι στη φωτιά,
κι όλα αυτά που λέω πάρ' τα προσωπικά.

Γιατί δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει.
Έχω ένα πρόβλημα για κάθε σου λύση.


Στίχοι: TXC
Μουσική: TXC
Πρώτη εκτέλεση: TXC

Πέμπτη, Μαΐου 19, 2011

Trying to keep myself out of the rain ...


Η Φωτογραφία με Ενέπνευσε και έκανα την Ανάρτηση ... Και μιας και φέτος έχει την τιμητική του και έρχεται στην Αθήνα ... είπα να βάλω ένα από τα πιο Αγαπημένα μου κομμάτια ...

Θυμάμαι από που πήρα το CD και πως έτρεχα για να το ακούσω ... Ωραίες Εποχές !!!





"These Days"

I was walking around, just a face in the crowd
Trying to keep myself out of the rain
Saw a vagabond king wear a styrofoam crown
Wondered if I might end up the same
There's a man out on the corner
Singing old songs about change
Everybody got their cross to bare, these days

She came looking for some shelter with a suitcase full of dreams
To a motel room on the boulevard
I guess she's trying to be James Dean
She's seen all the disciples and all the "wanna be's"
No one wants to be themselves these days
Still there's nothing to hold on to but these days

These days - the stars seem out of reach
These days - there ain't a ladder on the streets
These days are fast, nothing lasts in this graceless age
There ain't nobody left but us these days

Jimmy shoes busted both his legs, trying to learn to fly
From a second story window, he just jumped and closed his eyes
His momma said he was crazy - he said, "Momma, I've got to try.
Don't you know that all my heroes died?
And I guess I'd rather die than fade away."

These days - the stars seem out of reach
But these days - there ain't a ladder on the streets
These days are fast, nothing lasts in this graceless age
Even innocence has caught the midnight train
And there ain't nobody left but us these days

I know Rome's still burning
Though the times have changed
This world keeps turning round and round and round and round
These days

These days - the stars seem out of reach
But these days - there ain't a ladder on the streets
These days are fast, love don't last in this graceless age
Even innocence has caught the midnight train
And there ain't nobody left but us these days

These days - the stars seem out of reach
These days - there ain't a ladder on the streets
These days are fast, nothing lasts
There ain't no time to waste
There ain't nobody left to take the blame
There ain't nobody left but us these days



.

Τετάρτη, Μαΐου 18, 2011

Είν`η ψυχή της μοίρας κατάδικος ...



Στίχοι: Μάκης Αμπλιανίτης
Μουσική: Μάκης Αμπλιανίτης
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης


Στου φεγγαριού τη μοναξιά
ρώτησα την ψυχή μου
μήπως και μάθω μυστικά
που γύρευα καιρό.

Ρώτησα για τους γύρω μου
να μάθω πώς με βλέπουν
κι αν οι ψυχές μας κάποτε
ταξίδευαν εδώ.







Είν`η ψυχή της μοίρας κατάδικος
μες στο κορμί ζεστό φυλαχτό
κι αν μια στιγμή αγγίξει το μάταιο
απ`τη σιωπή του χρόνου θα βγω.

Ρώτησα για τις όμορφες
που γνώρισα κοπέλες
αν κάπου αλλού θα βρίσκονταν
για να τις ξαναδώ.

Ρώτησα και για σένανε
να μάθω εκεί που μένεις
αν λίγο μες στον ύπνο σου
θα μ`άφηνες να μπω.

Παρασκευή, Μαΐου 13, 2011

Greece - X ... History


American - X History ... The Movie 


Μια ναζιστική ομάδα νέων, που υπό το σήμα στην σβάστικας πρεσβεύουν την ανωτερότητα του λευκού λαού και προσπαθούν με κάθε μέσον, ακόμα και με τον θάνατο να κρατήσουν τους έγχρωμους στα χαμηλότερα κλιμάκια υπό το βάρος της εξουσιαστικής τους μπότας. 


Και νομίζοντας πως μπορούν να διατηρήσουν τις ισορροπίες, πέφτουν θύματα της ίδιας τους της μανίας καταστρέφοντας, όχι μόνο τις δικές τους ζωές, αλλά κι αυτών που αγαπάνε περισσότερο και ήθελαν να προστατεύσουν.


Σας Θυμίζει κάτι ???????? 





Καταπληκτική Ταινία ... Αριστούργημα ... 




.

Τετάρτη, Μαΐου 11, 2011

Όχι fb-friends ... = Όχι Σχέση ...

Κάποτε ένας Fb-Friend μου έγραψε το παρακάτω μήνυμα σε μία ανάρτησή μου ...

Dimitris είπε...

Σάν να βλέπω τυφλό να ξεφυλίζει τό PLAY-BOY με το σύστημα Μπράιγ, σταματώντας στά .."επίμαχα" σημεία....Γεννάς εικόνες αγόρι μου..!!!!


Καταπληκτικό σχόλιο και ως έμπνευση ... αλλά και ως πράξη ... Η Υπερβολή του έδειχνε από την μία πόσο ήθελε να με ευχαριστήσει ... και από την άλλη την καλοσύνη της Ψυχής του ... Έδειχνε Γενναιόδωρος Άνθρωπος ...

Με τον Δημήτρη συνεχίσαμε να έχουμε Ουσιαστική επαφή και στην Συνέχεια με πολλές ανταλλαγές σχολίων και Στάτους ... Τύχαινε να του Αρέσουν και οι Αναρτήσεις μου και έτσι είχαμε πού καλή επικοινωνία ...

Από αυτόν λοιπόν τον Άνθρωπο χθες που του ξανά έκανα add ( θα πω στην συνέχεια για ποιο Λόγο ) ανταλλάξαμε τα εξής μηνύματα ...


Δημήτρης Σ. Βαλατσός 11 Μάιος στις 12:46 π.μ.
Άντε ρε γαμώτο και σε έψαχνα ...

Είχα ξεχάσει το επίθετό σου ...

Εδώ και 2 μήνες έφαγα 5 απενεργοποιήσεις και έχασα τους πάντες ...

Dimitris C. 11 Μάιος στις 12:58 π.μ. Αναφορά
Τέτοι κωλόπαιδο πού είσαι, καλά νά πάθεις...!!!!

Δημήτρης Σ. Βαλατσός 11 Μάιος στις 12:58 π.μ.
!!!!!!!!!!!!

Dimitris C. 11 Μάιος στις 1:00 π.μ. Αναφορά
..εγώ πάντως κι έτσι πού 'σαι εξακολουθώ να σ΄αγαπάω..!!! Νόμιζα ότι μ' είχες βαρεθεί και απέφευγα να σ' ενοχλήσω- μού ΄λειψες μπαγάσα..!!!



Ο Δημήτρης ... είναι το τελευταίο άτομο ( ή ίσως από τα τελευταία ) που περίμενα να μου πει κάτι τέτοιο ... Η Συμπάθειά μας και η Εκτίμησή μας ήταν έκδηλη και από τις 2 πλευρές και δεν περίμενα να σκεφτεί έτσι ....

Αλλά φανταστείτε ... Για να σκεφτεί και ο Δημήτρης έτσι ,,, που είναι σκεπτόμενος άνθρωπος και με συμπαθούσε πολύ ... σε τι σημείο Facebookίασης έχουμε φτάσει ...

Αλλά το Fb ... έχει αλλοτριώσει τα πάντα στην ζωή μας ... Όλοι ζούμε με γνώμονα αυτό ... Μπορεί ο Άλλος να είναι Τρελά Ερωτευμένος μαζί μας ... αλλά μια εμπλοκή να πάθει και να χάσει το Profile του ... σκεφτόμαστε " Γιατί με έσβησε ... Μήπως δεν με γουστάρει πια ??? "

ΕΛΕΟΣ ΡΕ FACEBOOKΙΤΕΣ ... ΔΕΝ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ FB ....

Βέβαια όλη αυτή την αντίδραση την είχα λάβει εδώ και 1 - 2 χρόνια ... Αν έκανα delete κάποιον και ιδίως κάποια για να λέμε την Αλήθεια ( Οι γυναίκες το παίρνουν πιο βαριά ) ... το έπαιρναν σαν την έσχατη απόρριψη ...

Το βλέπω και τώρα από την περιπέτεια των απενεργοποιήσεων ... Επειδή 2 μήνες τώρα δεν μπορούσα να σταυρώσω Fb-Friend και με Απενεργοποιούσαν ξανά και ξανά πολλοί ( ευτυχώς όχι όλοι ) νόμιζαν ότι τους Deletαρα ... Και καιρό τώρα λαμβάνω μία παγωμένη συμπεριφορά ... και 2 - 3 βέβαια ( όπως και ο Δημήτρης ) μου το είπαν ξεκάθαρα " Νόμιζα ότι κάτι έχεις μαζί μου και με διέγραψες " ...

Και άντε να το δεχτώ ... Ότι αν κάνεις delete μπορεί να σημαίνει ότι κάτι έχεις με τον άλλον ( που στην πλειοψηφία για μένα δεν σημαίνει αυτό ) ... γιατί δεν στέλνεις ένα μήνυμα να ρωτήσεις ... " Τι έγινε ρε φίλε ??? Γιατί δεν είμαστε πλέον fb-friends ??? Έγινε κάτι ???" ...

Αλλά δεν το ψάχνουμε ... Το Delete στο fb σημαίνει και οριστική διαγραφή των σχέσεων 2 ανθρώπων ...

Πάμε Καλά ??? Θα το χάσουμε Εντελώς το Παιχνίδι της Ζωής και θα γίνει καθαρά Ηλεκτρονικό Παιχνίδι ???


Θα γράψω κάτι που το έστειλα σε E-mail σε μια κοπέλα που μας έτυχε κάτι αντίστοιχο και μου ήρθε Αναλαμπή ... Σκέφτηκα " Πάμε Καλά ??? Το Fb θα καθορίζει τις προσωπικές μας Σχέσεις ??? " ...

Το έκανα και στάτους προχθές ...


---- Μήνυμα -----

Μιλούσαμε με ένα σωρό μηνύματα στο fb ...

Συνεχίσαμε με ένα σωρό ακόμα από το κινητό ....

Έχουμε την δυνατότητα ακόμα να στέλνουμε μηνύματα από το fb ... ( δεν είμαστε αποκλεισμένοι )

Έχουμε την δυνατότητα ακόμα να στέλνουμε μηνύματα από το κινητό ... ( έχουμε ακόμα τους Αριθμούς ... πιστεύω )


αλλά δεν το κάνουμε ....


Αρκεί μια φράση " Σας προτείνω να με διαγράψετε από τις Επαφές του fb " για να σημάνει λήξη σχέσης ....


Όχι fb-friends ... = Όχι Σχέση ...


Μωρέ Μπράβο το fb ...

Σε λίγο θα γίνονται γάμοι με ένα Add και Διαζύγια με ένα delete ...


--------------------------------------






Για να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο ... ας συνέλθουμε ... 


Ένα Add και ένα Delete δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά την αρχή και το τέλος της ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗΣ μας σχέσης ...


Όχι της Σχέσης της Ζωής μας .... !!!





Κυριακή, Μαΐου 08, 2011

Εύγεστο Ψέμα Αναζητάς …

( Βγαλμένο από τα συρτάρια ... Απλά το ξεσκόνισα ... )




Εύγευστο ψέμα αναζητάς, για να χωθείς να κουρνιάσεις


Σε βολική θαμπάδα αφήνεσαι, μήπως στρωθείς και φωλιάσεις


Απ’ το καθάριο νερό, το κρασί προτιμάς να διαλέξεις


Ποτισμένο με ανούσια λόγια, πνιγμένα σ’ εύηχες λέξεις




Από αθώο παιδί, την πλάνη για αλήθεια σε διδάξαν να δέχεσαι


Και σε νότες ψευδαίσθησης, έχεις μάθει μόνο ν’ αρέσκεσαι


Επιλέγεις απ’ τον καρπό της μέθης, την πείνα σου να κοπάσεις


Έναν γκρίζο Ουρανό, με αχνό φωτισμό αντέχεις για να κοιτάξεις …



.

But then you breathed your breath in me. And I crashed into you ...

Είπαμε ....

Τις Τραγουδάρες τις κάνουμε Ανάρτηση ...

Χθες η Νεφέλη που την Ανάρτησε Έγραψε ...
.... " Για όποια/όποιον αγάπησε πολύ, αλλά ξεκίνησε με χίλια και τράκαρε!... "

Θα το Αφήσω έτσι ... Μου αρέσει ... και μου είναι βολικό ...









Chris Daughtry - Crashed


Well I was moving at the speed of sound.
Head-spinning, couldn't find my way around, and
Didn't know that I was going down.
Yeah, yeah.
Where I've been, well it's all a blur.
What I was looking for, I'm not sure.
Too late and didn't see it coming.
Yeah, yeah.
And then I crashed into you,
And I went up in flames.
Could've been the death of me,
But then you breathed your breath in me.
And I crashed into you,
Like a runaway train.
You will consume me,
But I can't walk away.
Somehow, I couldn't stop myself.
I just wanted to know how it felt.
Too strong, I couldn't hold on.
Yeah, yeah.
Now I'm just tryin' to make some sense
Out of how and why this happened.
Where we're heading, there's just no knowing.
Yeah, yeah.
And then I crashed into you,
And I went up in flames.
Could've been the death of me,
But then you breathed your breath in me.
And I crashed into you,
Like a runaway train.
You will consume me,
But I can't walk away.
From your face, your eyes
Are burning to me.
You saved me, you gave me
Just what I need.
Oh, just what I need.
And then I crashed into you,
And I went up in flames.
Could've been the death of me,
But then you breathed your breath in me.
And I crashed into you,
Like a runaway train.
You will consume me,
But I can't walk away.
And then I crashed into you,
And then I crashed into you,
And then I crashed into you,
And then I crashed into you,
And I crashed into you,
Like a runaway train.
You will consume me,
But I can't walk away


.

Σάββατο, Μαΐου 07, 2011

Νέο Βιβλιοπωλείο του Ελευθερουδάκη ...


Ραντεβού με τον «Ελευθερουδάκη» στο 11 της Πανεπιστημίου


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Αλέξανδρο Στεργιόπουλο

Το όνομα Ελευθερουδάκης έχει συνδεθεί όσο λίγα με τον χώρο του βιβλίου. Η ιστορία του ξεκίνησε το 1898 και μέχρι σήμερα είναι σταθερή και αξιόπιστη. Υπηρετεί και προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό γνώση και ψυχαγωγία. Σε λίγες μέρες το κεντρικό βιβλιοπωλείο μετακομίζει. Σταθερά στην Πανεπιστημίου, αλλά όχι στον αριθμό 17 όπου ήταν μέχρι τώρα, από το 1995. Στον αριθμό 11 θα είναι το νέο σημείο αναφοράς.

Ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της «Ελευθερουδάκης Α.Ε.», Γιώργος Σιδέρης, μίλησε στη Βιβλιοθήκη-Καταφύγιο θηραμάτων γι' αυτό το μεγάλο βήμα.





ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ: Τι αλλάζει για τον «Ελευθερουδάκη» με τη μετακόμιση σε νέο κτήριο;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ: Αλλάζουν τα πάντα. Βλέπουμε διαφορετικά την πώληση του βιβλίου. Βλέπουμε διαφορετικά το βιβλίο. Θα είμαστε αυτοί που θα διαμορφώσουμε τον νέο αναγνώστη, που θα διαμορφώσουμε τη νέα εποχή.

Α.Σ.: Εννοείτε από τις εξελίξεις που φέρνει η κρίση;

Γ.Σ.: Η κρίση είναι απλώς μια αφορμή. Είναι μια ευκαιρία, μια σπίθα, αν θέλεις, για να παρουσιάσουμε στο κοινό ένα βιβλιοπωλείο που δεν θα μοιάζει σε τίποτα με όσα έχουν προηγηθεί. Η κρίση γίνεται αφετηρία για να δούμε το βιβλίο από μια ματιά όχι μοναχική. Το βιβλίο θα γίνει ένα μέσο για να ασχοληθούμε συλλογικά με τον πολιτισμό.

Α.Σ.: Ποιοι είναι οι λόγοι της μετακίνησης;

Γ.Σ.: Μας κούρασε το 17 της Πανεπιστημίου. Το βαρεθήκαμε. Ξέρεις, είναι κάπως σαν να μένεις για είκοσι χρόνια στο ίδιο σπίτι. Θες να αλλάξεις και εσύ ο ίδιος και μαζί να αλλάξεις και τη διάθεση των φίλων σου που σου κάνουν επίσκεψη. Ολα αυτά που έχουμε στο μυαλό μας να κάνουμε δεν μπορούσαν να γίνουν σε ένα κτήριο που δεν μας αφορά πια καθόλου.

Α.Σ.: Το νέο κτήριο θα είναι πιο λειτουργικό;

Γ.Σ.: Είναι δυνατόν να μην είναι λειτουργικό ένα κτήριο που τα τετραγωνικά του είναι ίδια με τα τετραγωνικά των οχτώ ορόφων, αλλά που τώρα εκτείνονται σε τέσσερα επίπεδα; Κράτα απλώς πως το νέο κτήριο θα είναι κάτι που δεν θα έχετε ξαναδεί.

Α.Σ.: Η πολιτική-φιλοσοφία του «Ελευθερουδάκη» απέναντι στο βιβλίο αλλάζει;

Γ.Σ.: Η πολιτική του Ελευθερουδάκη είναι μία: το τρίπτυχο: απόλαυση, επικοινωνία, γνώση. Ο Ελευθερουδάκης είναι τόπος συνάντησης ανθρώπων και ιδεών. Αυτός και θα συνεχίσει να είναι. Μόνο που στον καινούριο χώρο το βιβλίο γίνεται «πύλη» για να κάνουμε περισσότερα πράγματα που θα μας φέρουν και πιο κοντά, θα μας βγάλουν από το σπίτι.

Α.Λ.: Η οικονομική κρίση πόσο έχει επηρεάσει;

Α.Σ.: Μας έδωσε καινούργιες ιδέες. Μας βοήθησε να σκεφτούμε καινούργια πράγματα.

Α.Σ.: Ποιο είναι το μυστικό; Είναι κάπως οξύμωρο αυτή την περίοδο.

Γ.Σ.: Το μυστικό είναι να αισθάνεσαι και να είσαι πρωτοπόρος. Ξέρεις, ο Ελευθερουδάκης έχει ζήσει όλες τις κρίσιμες περιόδους της νεότερης ελληνικής Ιστορίας. Την επόμενη ημέρα έβγαινε πάντα πιο δυναμωμένος και πιο δημιουργικός. Από τούτη την κρίση προέκυψαν τρομερές ιδέες και προτάσεις από όλους. Από το print on demand μέχρι τα debates και τις Λέσχες Δημιουργίας. Στο καινούργιο κατάστημα θα δείτε πώς οι ιδέες αυτές πήραν σάρκα και οστά.

Α.Σ.: Τι κάνετε για να προσελκύσετε τον αναγνώστη;

Γ.Σ.: Τι κάνουμε; Μα, φτιάξαμε το βιβλιοπωλείο του μέλλοντος. Προπορευόμαστε, όπως κάναμε πάντα. Επιπλέον, τώρα δεν απευθυνόμαστε μόνο στον αναγνώστη. Σου είπα: απόλαυση, επικοινωνία, γνώση. Ο Ελευθερουδάκης είναι χώρος Πολιτισμού. Ανταγωνιστής μας είναι η Νέα Εθνική Βιβλιοθήκη.

Α.Σ.: Πώς επιλέγετε τα βιβλία που μπαίνουν στο βιβλιοπωλείο; Μπορεί να μπει ο καθένας στη βιτρίνα;

Γ.Σ.: Οποιοσδήποτε, εφόσον πληροί κάποιες προϋποθέσεις. Το βιβλιοπωλείο δεν μπορεί να κλείνει την πόρτα σε κανέναν. Οσον αφορά τις επιλογές συγγραφέων, εκδοτών, δεν σχετίζονται μόνο με το τι ζητάει η αγορά. Την αφουγκραζόμαστε, αλλά δεν μας παρασύρει. Ο Ελευθερουδάκης διαμορφώνει την αγορά, γιατί έχει ανθρώπους που έχουν άποψη.

Α.Σ.: Το e-book θα αντικαταστήσει το βιβλίο;

Γ.Σ.: Πιστεύω ότι είναι απαραίτητο σε ένα βιβλιοπωλείο που θέλει να σέβεται τον εαυτό του και επενδύει για το μέλλον του. Εν τούτοις, δεν νομίζω ότι θα αντικαταστήσει ποτέ το βιβλίο.

Α.Σ.: Τα εγκαίνια του νέου καταστήματος είναι τον Μάιο;

Γ.Σ.: Ναι, και θα είναι ένα πολύ σημαντικό πολιτιστικό γεγονός. Ολος ο κόσμος του πολιτισμού και των γραμμάτων θα είναι παρών. Και δες πώς μια μεταφυσική αριθμητική σύμπτωση, ευνοϊκή στα σίγουρα, μας φέρνει το 2011 στον αριθμό 11 της Πανεπιστημίου. *


Πηγή ...

Παρασκευή, Μαΐου 06, 2011

Μου Αρέσουν οι Άθλιοι !!!! Η Αθλιότητα δεν είναι Μίζερη … τα Άτομα είναι Μίζερα …




Σπαταλιόμαστε με την Πολύ Συνάφεια του Κόσμου … Δεν Παράγουμε Έργο ... Απλά δουλεύουμε ...


Οι Μοναχικοί ( πολλοί από αυτούς ) Άνθρωποι ανήκουν στην Ανθρωπότητα … Τα άτομα Ανήκουν στην Κοινωνία …

Οι Άνθρωποι μου Αρέσουν … Τα Άτομα δεν μου αρέσουν

Μου Αρέσουν οι Άθλιοι !!!! Η Αθλιότητα δεν είναι Μίζερη … τα Άτομα είναι Μίζερα …

Με Ενοχλούν τα Άτομα … αυτό το κοινωνικό που πρέπει να φανούν ότι είναι καλοί, να έχουν αυτό το δίπλωμα, να έχουν αρκετά μόρια …

Οι Περισσότεροι Απλώς Υπάρχουν … Λίγοι Ζουν … Δλδ λίγοι ξέρουν ότι θα Πεθάνουν …
Οι Άλλοι πιστεύουν ότι είναι Αθάνατοι … Εμείς δεν έχουμε χρόνο για την Αθανασία …
Έχουμε χρόνο για την Ζωή … ΚΑΙ ΜΟΝΟ !!!






Είχα Ανάγκη να νιώσω καλύτερα ... Και όταν βλέπω αυτή την Συνέντευξη νιώθω καλύτερα ...


Ε Λ Π Ι Ζ Ω ....


.

Πέμπτη, Μαΐου 05, 2011

Θα μεγαλώσεις κι εσύ και στην λιγοψυχιά σου, θα μετανιώσεις για όλα τα μουρμουριστά σου ...







Το τίμημα

Στίχοι: Μυτακίδης Μιχάλης
Μουσική: Active Member
Ερμηνευτές: Active Member


Όταν ξεθάβω μια στιγμή που μέσα μου ήταν αφημένη
σα φωτογραφία παλιά και ρετουσαρισμένη
δε μ απομένει καλό αφού μισώ τη νοσταλγία
νοιώθω σα χάρβαλο μέσα σε φρικωδία.

30 χρόνια στο hip hop κι όλα τους πυρόφραχτα
για τ όνειρό μου μόνο δέχομαι την πατρότητα
και την ικανότητα τα λιγοστά να κάνω μπόλικα
- κληρονομιά απ την αρχική αίσθηση του κώδικα.

Μη σπαταλιέσαι λοιπόν μικρό κλωσόπουλο,
γύρε στην κούρνια σου ό,τι πεις είναι ανώφελο
τίποτα δεν έζησες στo χρόνο του, δεν ξέρεις.
Με φήμες σε φορτώσαν και απλά τις μεταφέρεις
σε βρήκαν οι εύκολοι στην κωλοπιλάλα σου
και μεγάλο ψέμα σφηνώσαν στην κεφάλα σου.
Θα μεγαλώσεις κι εσύ και στην λιγοψυχιά σου,
θα μετανιώσεις για όλα τα μουρμουριστά σου.

Κι όταν θυμηθείς ότι η ξεφτίλα σε πασπάτευε,
κάτσε στην άκρη κόρη του γιαλού κι αγνάντευε
το μικρό καράβι τους να βουλιάζει αύτανδρο
για κάθε ακίνδυνο, κωλοβρόντη κι άνανδρο.

Κοιτάω μπροστά μονάχα τ άλλα δεν προβλέπονται
σ αυτά τα μέρη οι μαλάκες δεν παλεύονται

μόνοι τους χαρχαλεύονται και για ψύλλου πήδημα
θα τελειώσουν άσχημα είναι το τίμημα.

Κοιτάω μπροστά ειδάλλως με σιχαίνομαι,
μοιάζω μ όλα αυτά που αρνήθηκα και σέρνομαι

μα όσο κι αν ντρέπομαι δεν κρύβω τα χνάρια μου,
τόσο καιρό τώρα έχω τα φεγγάρια μου.


Κάνω στα όμορφα λοιπόν απόψε το χατίρι
και σ εκείνους που αξίζει να τους πιεις στο ποτήρι
τάζω πάνω απ τη σκηνή ένα σκιάχτρο τη φορά
σαν τ όνειρό τους και τα μάτια τους τα καθαρά.

Με τους επαΐοντες όμως παρατραβάω το σκοινί
και με τους δύστροφους μάλλον χάνω την υπομονή,
τους αυλοκόλακες τους στέλνω κατασκήνωση,
με τους φευγάτους η μέγιστη ταπείνωση.


Σαμπλάρω δείγματα με τη ζωή που κουβαλάνε
είναι παράνομο γι αυτό και με γλυκομεθάνε.
Δένω τους στίχους έξω απ το μπουντρούμι μου,
χεριάζω χρόνο και για σας και τρώω τη μούρη μου.

Μα απ όλα αυτά τα λάθια μου βρήκα στα βάθια μου
ό,τι δε φίλιωσε ποτέ μπροστά στα μάτια μου.

Ψευτολογιάζω τη χαρά, ξελογιάζω τη θλίψη
κι όποιος το τέλος μου ξέρει ζητάω να μου το κρύψει
και να ευχηθεί μπροστά στην αχολογιά μας
πίνοντας δυο γουλιές «ζωή» στην υγειά μας
στο παιχνίδι πάντα να ναι οι κατάλληλοι παίχτες,
γιατί η φωτιά καίει τους πλεονέκτες.







Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".


Bookmark and Share


Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".

Τρίτη, Μαΐου 03, 2011

Προσοχή !!! Μερικά Αιδοία είναι Επικίνδυνα... Εγώ 5 φορές την Πάτησα ...


Πολλοί από τους fb-Friends θα ξέρετε ότι τον τελευταίο καιρό είχα την μια απενεργοποίηση μετά την Άλλη ... 5 Προφίλ μου κατεβάσανε ...

Είχα Πάντα και εγώ αυτόν τον Πίνακα στις φωτό μου ... Μου αρέσει πολύ ... και πάει ενάντια στον "Φασισμό" του ξυρισμένου Αιδοίου που ιδιαίτερα την τελευταία 10ετία ( Sex And The City ) μας έχουν "Επιβάλει" ...

Θυμάμαι μια Ατάκα στο S&TC ... Ρωτάει κάποια ... " Γιατί θέλουν όλοι να το ξυρίζουμε " ... " Γιατί θέλουν να φαντασιώνονται ότι πηγαίνουν με μικρά κοριτσάκια " ... ήταν η απάντηση της Άλλης ...

Είχε και ωραίες ατάκες η σειρά ...


Ρε, λες να κατεβάζουν το Προφίλ ... επειδή είναι Αξύριστο ???

Το 1886, όταν ο Gustave Courbet ζωγράφιζε τον περίφημο πίνακά του "the origin of the world" ίσως να σκεφτόταν τις αντιδράσεις του κλήρου. Το ότι κάποιοι θα σοκάρονταν σήμερα πιθανότατα δεν θα το πιστέψετε ούτε εσείς.

Κι όμως, όσοι επέλεξαν να ανεβάσουν στον τοίχο τους εικόνα του συγκεκριμένου πίνακα, έφαγαν διαγραφή από το facebook. Το θέμα ήρθε στην επιφάνεια μετά από μήνυση που έκανε ένας χρήστης από τη Γαλλία, στο facebook. O συγκεκριμένος ανέβασε ως εικόνα προφίλ τον πίνακα και μετά από λίγες μέρες ο λογαριασμός του διαγράφηκε. Μαζί και οι 800 φίλοι του.

Το θέμα φυσικά πήρε διαστάσεις, αφού οι φιλότεχνοι είδαν στο facebook τον παλιό και γνώριμο εχθρό της λογοκρισίας να ανδρώνεται και πάλι. Η βικτωριανή ηθική του facebook φυσικά και έχει λόγο. Προτιμά να διατηρήσει τους συντηρητικών ηθών ενοίκους της Farmville που αποφέρουν χρήματα, από το να αφήσει ελεύθερη τη διακίνηση της Τέχνης, από τους υπερασπιστές της κουλτούρας.



Σοφία Βεργοπούλου


Πηγή OTENET Portal

Δευτέρα, Μαΐου 02, 2011

Μη μ' επιθυμείς ... Μη ρωτάς αν ζω ...

Μη μ' αγαπάς
Αν δεν το ξέρω
Όλα εισ' εσύ
Ανάσα εσύ
Που αν δεν την παίρνω
Δεν έχω πια
Εγώ ζωή


Θα τους πάρω ανάποδα τους στίχους σήμερα ... Έτσι, όπως εγώ τους εμπνεύστηκα ...

Έτσι ξεκινάνε σχεδόν πάντα. Με την σκέψη του Αποκλειστικού ... του Μόνιμου ... του Μοναδικού ...

Και αυτό συνήθως πνίγει ... κόβει τις Ανάσες ... και δεν αφήνει να οξυγονωθεί ο Εγκέφαλος.




Και έρχεται το παραλήρημα ... το Εξωπραγματικό ... και το Ανέφικτο ...

Έτσι είναι ο Έρωτας ... Διαλύει τα Πάντα ... Τα σαρώνει όλα ...


Και μετά συνήθως ακολουθεί το ....


Μη με ονειρευτείς
Μη ρωτάς αν ζω
Να μη μ'αγαπάς
Αν δεν είσαι εδώ
Μη μ' επιθυμείς
Μη ρωτάς αν ζω
Να μη μ' αγαπάς
Αν δεν είσαι εδώ


Γιατί το Εδώ δεν υπάρχει ... και το Εδώ είναι που έχει Σημασία ...

Αν δεν Υπάρχει το Εδώ δεν Υπάρχει τίποτα ... Δεν μπορεί να Πραγματοποιηθεί τίποτα ...

Και πρέπει Εκεί να εστιάζουμε ... Στο Εδώ ... Στο Τώρα ... Όχι στο Μετά και στο Πάντα ...

Το Πάντα γίνεται από πολλά "Εδώ" της στιγμής ...

Κι' αν το Εδώ είναι Όμορφο και Δυνατό... και Αληθινό και μας Ανατριχιάζει ... ας το ζούμε και ας το απολαμβάνουμε γιατί αλλιώς το πιο πιθανό είναι να περάσουμε στο ....

Κι αν μ' αγαπάς
Κι αν με θυμάσαι
Δεν σ' έχω πια
Είσαι μακριά
Όπου και να'σαι
Σ' άλλη τροχιά
Σ' άλλη αγκαλιά




Όταν από την Αρχή και με Εγωισμό τα ζητάμε Όλα ... 


....... το πιο Πιθανό είναι να χάσουμε τα Πάντα !!! 



( Για να μην Παρεξηγηθώ Πάλι ... Δεν είναι γραμμένο για Καμία Συγκεκριμένα ... Είναι μία έμπνευση από πολλά Εδώ μαζεμένα ... και τα περισσότερα Χαμένα ... Και αν είναι να τα χάνω ... προτιμώ να μην τα Ονειρευτώ ... )







Χατζηγιάννης Μιχάλης - Μη μ' ονειρευτείς

Κι αν μ' αγαπάς
Κι αν με θυμάσαι
Δεν σ' έχω πια
Είσαι μακριά
Όπου και να'σαι
Σ' άλλη τροχιά
Σ' άλλη αγκαλιά

Μη με ονειρευτείς
Μη ρωτάς αν ζω
Να μη μ'αγαπάς
Αν δεν είσαι εδώ
Μη μ' επιθυμείς
Μη ρωτάς αν ζω
Να μη μ' αγαπάς
Αν δεν είσαι εδώ

Μη μ' αγαπάς
Αν δεν το ξέρω
Όλα εισ' εσύ
Ανάσα εσύ
Που αν δεν την παίρνω
Δεν έχω πια
Εγώ ζωή

Κυριακή, Μαΐου 01, 2011

Νέες ... Διαλεγμένες Αναρτήσεις ...

Πώς να την πιστέψω την αλήθεια ....


Πόσο μισητό είναι το Ψέμα ???

Πόσο μισητό γίνεται όταν αποκαλύπτεται ??? Γιατί όταν δεν αποκαλύπτεται είναι γλυκό και ερεθιστικό ... Βάλσαμο στην Πληγή ... Χάδι στον Πόνο ...

Ναί... Όλοι το λατρεύουμε ... όσο και να μην το παραδεχόμαστε. Όλοι σε κάποια Αδύναμη στιγμή της ζωής μας το ζητάμε ...

Το Ψέμα από μόνο του δεν είναι τόσο Κακό ... Δεν είναι τόσο Προδοτικό ... Η Υποκρισία είναι που τα κάνει όλα αφόρητα ...





Ναι την Υποκρισία δεν την Αντέχω με τίποτα ... Με Ανατριχιάζει ... Με πιάνει Σύγκρυο ...


Ενώ ένα Ψέμα στην ερώτηση του βουρκωμένου μικρού Παιδιού " Μαμά θα πεθάνει το Γατάκι που ήταν Ξαπλωμένο κάτω ???" είναι επιβεβλημένο για να επουλώσει το ράγισμα ... " Όχι καλό μου ... Να, λίγο μετά που θα φύγουμε εμείς, θα σηκωθεί και θα παίξει πάλι. Απλά ξεκουράζεται ... "

Τι ??? Θα του έλεγε κάποιος την Αλήθεια ???

Και αυτό Αλήθεια είναι ... Η Αλήθεια στα όνειρα του Μικρού Παιδιού ...


Τι ??? Δεν είναι προτιμότερο αυτό το ψέμα από την Εμετική Αλήθεια από το στόμα κάποιου Άγαρμπου και Ανεγκέφαλου ???

Δεν γίνεται Πικρόχολη ??? Δεν γίνεται Αποκρουστική ???

Γιατί μετράει ο τρόπος που θα πεις την Αλήθεια ... Θέλει τρόπο η Αλήθεια για να γίνει Ειλικρίνεια ...

Δεν χρειάζεται αν δεν έχεις λεφτά για δώρο να πεις "Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης" ... Μπορείς να πεις ένα σωρό άλλα Ψέματα από την Άκομψη και Χοντροκομμένη Αλήθεια.

Θέλει τρόπο η Αλήθεια για αν γίνει Πιστευτή ... Για να γίνει Όμορφη ...

Προσωπικά την Προτιμώ από οποιοδήποτε Ψέμα ... Αλλά εγώ την Αντέχω ...



Αλλά όταν την βλέπω να ξεχύνεται τόσο Άγαρμπα και Κυνικά ... έχω φτάσει και σε σημείο να πω ...


... Πες μου ....


Το καλύτερο ψέμα

Στίχοι: Νίκος Γρίτσης
Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Χατζηγιάννης



Άνοιξες την πόρτα για να φύγεις
Πας να με αγκαλιάσεις, μα με πνίγεις
Άλλο ένα δάκρυ να προλάβω
Όσα δεν μπορώ να καταλάβω

Πες μου το καλύτερο ψέμα
Βάλ’ τα δυνατά σου στο τέρμα
Να μου ξεγελάσεις το μυαλό
Το ‘χω ανάγκη σε παρακαλώ
Να μην καταλάβω πως σε χάνω
Τον ανόητο να κάνω
Πες μου ακόμα ένα ψέμα
Που δεν μοιάζει με κανένα
Άσε με στην άκρη και στην τύχη
Ένα ακόμα παραμύθι






Δεν μπορώ να ακούσω την φωνή μου
Δεν με υπακούει το κορμί μου
Πώς να ξεπεράσω την συνήθεια
Πώς να την πιστέψω την αλήθεια

Πες μου το καλύτερο ψέμα
Βάλ’ τα δυνατά σου στο τέρμα
Να μου ξεγελάσεις το μυαλό
Το ‘χω ανάγκη σε παρακαλώ
Να μην καταλάβω πως σε χάνω
Τον ανόητο να κάνω
Πες μου ακόμα ένα ψέμα
Που δεν μοιάζει με κανένα
Άσε με στην άκρη και στην τύχη
Ένα ακόμα παραμύθι

Πες μου ακόμα ένα ψέμα

Πες μου το καλύτερο ψέμα
Βάλ’ τα δυνατά σου στο τέρμα
Να μου ξεγελάσεις το μυαλό
Το ‘χω ανάγκη σε παρακαλώ
Να μην καταλάβω πως σε χάνω
Τον ανόητο να κάνω
Πες μου ακόμα ένα ψέμα
Που δεν μοιάζει με κανένα
Άσε με στην άκρη και στην τύχη
Ένα ακόμα παραμύθι