Εύγευστο ψέμα αναζητάς, για να χωθείς να κουρνιάσεις
Σε βολική θαμπάδα αφήνεσαι, μήπως στρωθείς και φωλιάσεις
Απ’ το καθάριο νερό, το κρασί προτιμάς να διαλέξεις
Ποτισμένο με ανούσια λόγια, πνιγμένα σ’ εύηχες λέξεις
Από αθώο παιδί, την πλάνη για αλήθεια σε διδάξαν να δέχεσαι
Και σε νότες ψευδαίσθησης, έχεις μάθει μόνο ν’ αρέσκεσαι
Επιλέγεις απ’ τον καρπό της μέθης, την πείνα σου να κοπάσεις
Έναν γκρίζο Ουρανό, με αχνό φωτισμό αντέχεις για να κοιτάξεις …
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου