********* ********************** DSV Blog: 2012

Κυριακή, Δεκεμβρίου 30, 2012

Δρυός πεσούσης ... ( του Γ. Βαρουφάκη ... 1ο Μέρος )



Δεν έχω μιλήσει ποτέ για τον Βαρουφάκη ... Η Αλήθεια είναι ... ότι μου ασκεί μεγάλη γοητεία όταν τον ακούω να τοποθετείται ... ( DSV )

-----------------------
Μόλις είχα φτάσει στην Βιέννη από την Αμερική. Ήταν 4 Δεκέμβρη, πριν μερικές εβδομάδες. Θα έμενα δύο μέρες για μία ομιλία και κάποιες συνεντεύξεις. Στο ξενοδοχείο με περίμεναν αρκετοί δημοσιογράφοι. Ένας εξ αυτών, o Kaspar Fink, εκπροσωπούσε την κρατική τηλεόραση (ORT) για την οποία μαγνητοσκοπήσαμε συνέντευξη που θα έπαιζε το επόμενο βράδυ. Η συζήτηση αφορούσε την παγκόσμια και ευρωπαϊκή κρίση, το δράμα που βιώνει η ελληνική κοινωνία, τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη. 
Αφού μιλήσαμε και λίγο για τον Bruno Kreisky (τον Καγκελάριο της Αυστρίας της περιόδου 1970-1983 του οποίου το Ίδρυμα ήταν ο οικοδεσπότης μου στην Αυστρία) η συνέντευξη τελείωσε. Οι τεχνικοί άρχισαν να μαζεύουν τα εργαλεία τους όταν, ξάφνου, ο κ. Fink κάτι φάνηκε να θυμάται και με ρώτησε αν θα με πείραζε να μου θέσει άλλο ένα ερώτημα. Φυσικά δεν αρνήθηκα. 
Το ερώτημα ήταν: «Ήσασταν σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου. Πως νιώθετε τώρα που αποδείχθηκε από την λίστα Lagarde όπως την δημοσίευσε το περιοδικό HOT DOC ότι η μητέρα του διατηρούσε κρυφό λογαριασμό στην HSBC της Ελβετίας με πάνω από 500 εκατομμύρια δολάρια;» Του απάντησα ξεκάθαρα με τα εξής λόγια: «Δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή ένδειξη ότι η Μαργαρίτα Παπανδρέου είχε την οποιαδήποτε σχέση με αυτόν τον λογαριασμό. Είμαι συνεργάτης του HOT DOC από το πρώτο του τεύχος και σκληρός επικριτής της κυβέρνησης Παπανδρέου. 
Όταν όμως ο ίδιος ο Κώστας Βαξεβάνης, ο εκδότης του HOT DOC, που διώχθηκε για την δημοσιοποίηση της λίστας, αρνείται ότι η κα Παπανδρέου είχε σχέση με τον εν λόγω λογαριασμό, θλίβομαι που τίθεται τέτοιο ερώτημα. Αποδεικνύει πως η οικονομική καθίζηση μιας κοινωνίας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πολιτική και ηθική κατάρρευση καθώς και στην υποκατάσταση της δικαιοσύνης από την ανθρωποφαγία.» Με ευχαρίστησε και αποχαιρετιστήκαμε.
Την μεθεπόμενη μέρα, καθώς ετοιμαζόμουν να πάω στο αεροδρόμιο με προορισμό την Αθήνα, η καμαριέρα του ξενοδοχείου όλο χαρά μου είπε με είχε δει στην τηλεόραση το προηγούμενο βράδυ. Πράγματι, άνοιξα τον υπολογιστή μου και είδα το κλιπ της συνέντευξης, το οποίο στο μεταξύ μου είχε στείλει ο κ. Fink. Προβλήθηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων στις 9μμ ως δεύτερο θέμα. Ο υπέρτιτλος: «Τα 500 εκ. δολάρια της μητέρας του έλληνα πρωθυπουργού της κρίσης». Στην αρχή το ρεπορτάζ αναφέρει τα σχετικά δημοσιεύματα και γρήγορα η κάμερα έρχεται σε μένα να αρνούμαι την ουσία της κατηγορίας με τα λόγια που προανέφερα. Το ρεπορτάζ τότε κλείνει με τον κ. Fink να λέει, σωστά, ότι «ο κ. Βαρουφάκης, που γνωρίζει καλά την περίπτωση, θεωρεί πως πρόκειται για κακοήθεις φήμες. 
Όμως αυτό είναι το πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα: οι φήμες κυριαρχούν επί της πραγματικότητας.» Όσο όμως σωστή και να ήταν η τελευταία αυτή αναφορά του Αυστριακού δημοσιογράφου, ποια νομίζετε ότι ήταν η εντύπωση που αποκόμισαν οι τηλεθεατές συνολικά; Όπως και να το είδαν, άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκαν οι χειρότερες προκαταλήψεις τους για όλους μας συλλήβδην, για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Λίγες μέρες μετά την επιστροφή μου στην Αθήνα, βρέθηκα σε στούντιο του Σκάι, σε μια μεταμεσονύκτια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης. Μεταξύ των άλλων ερωτήσεων, μου τέθηκε και το ερώτημα: «Πιστεύετε ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε δόλο;», ερώτημα προφανώς αναφερόμενο στην πάγια θέση μου ότι επρόκειτο για κυβέρνηση που έσφαλε εγκληματικά και κατ’ εξακολούθηση. Απάντησα «όχι, σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι υπήρξε δόλος από τον κ. Παπανδρέου», και συνέχισα καταθέτοντας την άποψή μου για τα λάθη του τότε πρωθυπουργού και των υπουργών του. 
Την ίδια ώρα το twitter και τα διάφορα blogs άρχισαν να βουίζουν με μηνύματα και κείμενα που με έψεγαν ότι «αθωώνω τον Παπανδρέου και την οικογένειά του», «συγκαλύπτω τα σκάνδαλα των CDS του αδελφού του», αδυνατώ να πω «κακή κουβέντα για κάποιον με τον οποίο είχα συνεργαστεί».
Όσοι έχετε παρακολουθήσει, από το protagon ή αλλού, την στάση μου καθ’ όλη την διάρκεια της κυβέρνησης Παπανδρέου γνωρίζετε καλά ότι δεν είχα ποτέ καμία αναστολή στο να την «λούζω» σχεδόν καθημερινά με την πιο σκληρή κριτική που μπορεί να ασκηθεί εντός του πλαισίου της κοσμιότητας. Πίστευα, και εξακολουθώ να πιστεύω, ότι στην κυβέρνηση Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου αξίζει η πολιτική καταδίκη – ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα την κρίνει πολύ σκληρά και πως η διαχείρηση της Κρίσης από αυτήν θα αποτελεί καλό case-study για το πως δεν πρέπει να διαχειρίζεται κανείς μια Κρίση. 
Όμως, άλλο η πολιτική καταδίκη και εντελώς άλλο η συκοφαντία. Άλλο το να κρίνεις πως η κυβέρνηση Παπανδρέου ενστερνίστηκε την λάθος ανάλυση των αιτίων της Κρίσης, πως αρνήθηκε να ασκήσει βέτο (ως όφειλε) σε ευρωπαϊκές πολιτικές που αποδείχθηκαν καταστροφικές για ολόκληρη την Ευρώπη, πως έλεγε ψέμματα κατά συρροήν στον ελληνικό λαό και στους εταίρους μας, πως συντάχθηκε με την εντόπια Κλεπτοκρατία Τραπεζιτών-ΜΜΕ-Εργολάβων (έως ότου οι τελευταίοι τους εγκατέλειψαν)... και εντελώς διαφορετικό το να λες ότι ο τέως πρωθυπουργός οδήγησε εσκεμμένα την χώρα στην πτώχευση ώστε, μαζί με τον αδερφό του, να κερδίσουν αμύθητες περιουσίες από την εξαργύρωση των CDS του... Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Αυτού του είδους η συκοφαντία καταφέρνει δύο αβάστακτα πλήγματα στην ήδη πληγωμένη κοινωνία μας. Πρώτον, όταν η κάθε ανυπόστατη και συκοφαντική κατηγορία εκτοξεύεται χωρίς την παραμικρή κύρωση (και μάλιστα γίνεται αποδεκτή άνευ αποδείξεων από μεγάλο μέρος της κοινωνίας), τότε όλοι μας (ένοχοι και αθώοι) μπορούμε να χαρακτηριστούμε ένοχοι ανά πάσα στιγμή (όπως έκανε με το ισοπεδωτικό του «μαζί τα φάγαμε» ο κ. Πάγκαλος) οπότε, εν τέλει, όλοι (ένοχοι και αθώοι) βρίσκονται στο απυρόβλητο. Δεύτερον, η συκοφαντία δίνει ηθικό άλλοθι σε εκείνους που έριξαν την χώρα στον γκρεμό, όπως π.χ. οι κκ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου. 
Αντί να αναγκαστούν, με το πέρασμα του χρόνου, να έρθουν αντιμέτωποι με τα λάθη και τα πολιτικά τους ατοπήματα, με το μέγα κακό που έκαναν στον τόπο, νιώθουν δικαίωση όταν ακούν τους αντιπάλους τους να τους κατηγορούν για πράγματα που δεν έχουν κάνει. Αντί να νιώθουν ντροπή, οι συκοφάντες τους δίνουν την δυνατότητα να νιώσουν κατατρεγμένοι, αδικημένοι και, συνεπώς, κατά μια έννοια... ηθικά δικαιωμένοι. Να πως η συκοφαντία, πέραν του ότι κατακρημνίζει την έννοια της δικαιοσύνης, αποτελεί τον χειρότερο εχθρό της δίκαιης πολιτικής καταδίκης.
Επί προσωπικού
Εξήγησα γιατί εξοργίζομαι με τις ανυπόστατες κατηγορίες που, συκοφαντώντας τους, δίνουν άλλοθι στους πολιτικά ένοχους και παράλληλα δηλητηριάζουν την τραυματισμένη κοινωνία μας. Δηλώνω ότι θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να σταθώ εμπόδιο σε αυτή την σκοτοδίνη που, αν την αφήσουμε να ξεφύγει, μόνο το αυγό του φιδιού θα ωφεληθεί. (Τις προάλλες, για παράδειγμα, συνέταξα ένορκη κατάθεση για το θέμα των CDS του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου πάνω στο οποίο χτίστηκε μια γελοία ιστορία σύμφωνα με την οποία ο Αντρίκος Παπανδρέου κέρδισε δισεκατομμύρια. Θα έκανα το ίδιο για να υπερασπιστώ από άδικες κατηγορίες ανθρώπους από όλους τους κομματικούς και πολιτικούς χώρους.)
Γνωρίζω ότι το σημερινό άρθρο θα χρησιμοποιηθεί ως πρώτη ύλη για δημοσιεύματα που θα με παρουσιάσουν ως «προστάτη των Παπανδρέου», απολογητή τους κλπ. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να καταθέσω την αλήθεια, όπως την βλέπω. Και να δώσω σε εσάς τους αναγνώστες όσα στοιχεία διαθέτω, μαζί με πληροφορίες για την δική μου προϊστορία που μπορεί να σας βοηθήσουν να αξιολογήσετε τόσο αυτά που γράφω όσα και αυτά που θα γράψουν άλλοι. Κι επειδή πράγματι με συνδέει μια κάποια προϊστορία με τους Παπανδρέου, την οποία ποτέ δεν έκρυψα, επιτρέψτε μου, επί προσωπικού, μια σειρά αναφορών.
Την Μαργαρίτα Παπανδρέου την συνάντησα πρώτη φορά ένα απόγευμα που γύριζα στο σπίτι από το σχολείο το 1975, αν θυμάμαι καλά. Στο σαλόνι μας ήταν πέντε-έξι γυναίκες, μεταξύ των οποίων η Μαργαρίτα και η μητέρα μου, που οργάνωναν μια από τις πολλές «εξόδους» τους στην επαρχία. Μίσθωναν πούλμαν με τα οποία τριγυρνούσαν την Ελλάδα και πάσχιζαν να πείσουν την ελληνίδα αγρότισσα, την ελληνίδα της υπαίθρου, ότι δεν είναι δικαίωμα του συζύγου τους η εναντίον τους βιαιοπραγία, ότι ο ενδο-συζυγικός βιασμός είναι ποινικό αδίκημα κι όχι ανδρικό καπρίτσιο. Αυτές οι εκστρατείες, μαζί με τους αγώνες τους για την αλλαγή του μεσαιωνικού οικογενειακού δικαίου, άλλαξαν την μητέρα μου, την μετέτρεψαν σε πολιτικό ον για το οποίο ήμουν υπερήφανος. Αργότερα διαφώνησε, και άσκησε έντονη κριτική στην Μαργαρίτα Παπανδρέου. Όμως, θα ήταν ασέβεια στην σύγχρονη ελληνική ιστορία να μην πω, εκ μέρους της (μιας και δεν ζει πια), ότι χιλιάδες ελληνίδες ενεργοποιήθηκαν από την Μαργαρίτα Παπανδρέου να απαιτήσουν αυτά που σήμερα θεωρούνται αυτονόητα.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1977, βρέθηκα στο κτήριο της Βουλής επειδή ο τότε δάσκαλός μου Πέτρος Μώραλης (που μόλις είχε αναλάβει διευθυντής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ) έκρινε ότι χρειαζόμουν «καθοδήγηση», λόγω της έντονης δραστηριοποίησης μου στο μαθητικό κίνημα της εποχής. Καθώς μιλούσαμε, έτυχε να περάσει ο Ανδρέας Παπανδρέου από το γραφείο του. Με ρώτησε, από ευγένεια φαντάζομαι, τι σκόπευα να σπουδάσω. «Φυσική», του απάντησα, «στην Αγγλία επειδή οι γονείς μου φοβούνται ότι αν μείνω στην Ελλάδα θα έχω την κατάληξη του πατέρα μου (*)».Τότε, ο Ανδρέας κάθισε σε μια πολυθρόνα και άρχισε να μου εξηγεί γιατί, αν με ενδιαφέρουν τα εφαρμοσμένα μαθηματικά (όπως, π.χ., η θεωρητική φυσική), και με ενδιαφέρει παράλληλα να μπορώ να αρθρώνω πολιτικό λόγο, μου συνιστά να στραφώ στα mathematical economics: «Είναι η επιστημονική γλώσσα της σύγχρονης πολιτικής αντιπαράθεσης», θυμάμαι να μου λέει. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μου πρότεινε μάλιστα και που να σπουδάσω το συγκεκριμένο αντικείμενο: στο Πανεπιστήμιο του Essex, το οποίο ήταν ένα εκ των δύο βρετανικών πανεπιστημίων που τότε πρόσφεραν mathematical economics. Για να μην σας τα πολυλογώ, εκεί κατέληξα ένα χρόνο μετά. Μάλιστα, κάπου στα αρχεία του εν λόγω πανεπιστημίου θα πρέπει να είναι καταχωνιασμένη η συστατική επιστολή που μου έδωσε.
Πολλά χρόνια μετά, το 2001, αφού είχα επιστρέψει μετά από 23 χρόνια στο εξωτερικό (ως καθηγητής πλέον στο Πανεπιστήμιο Αθηνών), γνώρισα τον Αντρίκο Παπανδρέου (τότε που έγινε μέλος του Τομέα μου) και γρήγορα συνδεθήκαμε φιλικά, πέραν της επαγγελματικής συνεργασίας. Λόγω εκείνης της σχέσης, που διατηρείται ανέπαφη έως σήμερα, έτυχε να ξαναδώ την Μαργαρίτα Παπανδρέου και να γνωρίσω τον Γιώργο. 
Όταν το 2004 ο Γιώργος άρχισε τις κινήσεις του προς την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ, δέχθηκα να είμαι ένας από τους πολλούς συμβούλους του, παρά το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ ούτε με εξέφραζε ούτε και το ψήφιζα! Πολύ γρήγορα, διαφώνησα με τις πολιτικές που αγκάλιαζε ο Γιώργος (χωρίς καν να τις κατανοεί εις βάθος) και με εξόργισε αυτό που ονομάζαμε, αρκετοί συνεργάτες του, «Σύστημα Γιώργου»: το απόλυτο οργανωτικό χάος που τον περιτριγύριζε το οποίο (όπως του έγραψα στην επιστολή παραίτησής μου) «μετατράπηκε σε πλεονέκτημα της συντήρησης». Τέλη του 2005 είχα αποτραβηχτεί. Τον Δεκέμβρη του 2006 παραιτήθηκα εγγράφως. Τον Σεπτέμβρη 2007 κινήθηκα, όσο μπορούσα, εναντίον της επανεκλογής του στην Προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
Τα πιο πάνω ίσως να εξηγούν:
• Την λύπη με την οποία κατήγγειλα, και καταγγέλω, την κυβέρνηση του γιου του Ανδρέα και της Μαργαρίτας Παπανδρέου

• Την απέχθειά μου μπροστά στο θέαμα όλων εκείνων που, όσο ήταν δυνατός, ερωτοτροπούσαν με τον Γιώργο Παπανδρέου και πάσχιζαν να ανήκουν στην Αυλή της Οικογένειας του Καστρίου ενώ τώρα σφυρίζουν αδιάφορα, αφήνοντας να «σέρνονται» οι συκοφαντικές ιστορίες για CDS δισεκατομμυρίων και ελβετικούς λογαριασμούς της Μαργαρίτας εκατοντάδων εκατομμυρίων.

Την απορία μου με όσους χειροκροτούν την σημερινή κυβέρνηση αλλά κατακρίνουν εκείνη του Γ. Παπανδρέου, τον οποίον μάλιστα λοιδορούν, αγνοώντας την απλή αλήθεια ότι η τρικομματική τους κυβέρνηση δεν κάνει απολύτως τίποτα διαφορετικό από το να εφαρμόζει στο ακέραιο την αδιέξοδη πολιτική Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου

• Την θλίψη που μου προκαλεί το σημερινό θέαμα του Γιώργου Παπανδρέου: Να εξανίσταται ότι τον έριξε η διαπλοκή Τραπεζιτών-ΜΜΕ-Εργολάβων όταν δεν τον πείραζε καθόλου η δουλικότητά τους και η ασπίδα προστασίας που του προσέφεραν όσο τον χρειάζονταν για να τους εξασφαλίζει τις δόσεις των Μνημονιακών δανείων. Να συμπεριφέρεται ως παρεξηγημένος ήρωας που ορθώθηκε εναντίον των συμφερόντων τους, κάτι που (εάν έκανε) το έκανε όταν ήταν πλέον πολύ αργά και είχε ήδη αποφασιστεί η αποπομπή του. Να ζει το όνειρό του στην Αμερική, διδάσκοντας στο Harvard… «διαχείριση κρίσεων» αρνούμενος να δεχθεί ότι η χώρα του καταρρέει επειδή εκείνος (α) απέτυχε παταγωδώς να συλλάβει την πεμπτουσία της Κρίσης και (β) την διαχειρίστηκε όπως ο Herbert Hoover είχε διαχειριστεί το Κραχ του 1929.

Δρυός πεσούσης, λοιπόν, η συκοφαντία έχει την τιμητική της συνεισφέροντας τα μέγιστα στο πέμπτο έλλειμμα της χώρας. (**) Ηθικό μας χρέος είναι να ορθώσουμε φράγμα στην συκοφαντία των αντιπάλων μας, εκείνων με τους οποίους διαφωνούμε, όχι μόνο για να διαφυλάξουμε ό,τι έχει επιζήσει από το περί δικαίου αίσθημα αλλά και για να διατηρήσουμε, ως κοινωνία, το δικαίωμα στην κριτική σκέψη – ίσως το τελευταίο όπλο που μας έχει μείνει εναντίον της Κρίσης και των φιδιών που αυτή γεννά.
(*) Ο οποίος κατέληξε στην Μακρόνησο, αρνούμενος να αποδεχθεί το δικαίωμα του κράτους να απαιτεί δηλώσεις πολιτικών φρονημάτων.
(**) Τα πέντε ελλείμματα: Δημοσιονομικό, τραπεζικό, επενδύσεων, δημοκρατικό και, τώρα, δικαιοσύνης.

Το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη "Κρίσης λεξιλόγιο" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός. 

Πηγή : Protagon.gr

Σάββατο, Δεκεμβρίου 29, 2012

Χριστούγεννα, Χριστούγεννα,Δυ-στυ-χι-σμέ-να!





Με αυτή την Ανάρτηση γνώρισα τον Κορτώ ... Σε ένα Μπλοκ (πολύ καλό ) που τυχαία έκανα μετά fb-friend τον δημιουργό του ( Σπύρος Δερβενιώτης )  ... και συνεχίζω και το διαβάζω ...

Συγκυριακά σήμερα από ένα Στάτους του Αύγουστου ... το θυμήθηκα ... το έψαξα ( ομολογουμένως έφαγα πολύ ώρα ... αλλά αν βάλω κάτι στο κεφάλι μου ) ... το βρήκα και το βάζω και στο δικό μου Μπλοκ ... για πολλούς και διάφορους λόγους ...

Ιδίως το κλείσιμο αυτού του υπέροχου κειμένου ... είναι Καταπληκτικό .. Όπως μόνο ο Κορτώ ξέρει να αποδίδει.


----------------------------------------------------------------------------------------------------


Το υπέροχο (και χαρούμενο) αυτό κείμενο του Αυγούστου Κορτώ δημοσιεύθηκε στην “Blow” αυτής της εβδομάδας.Το αναδημοσιεύω γιατί ξέρω απο προσωπική πείρα (αν και από δεύτερο χέρι) πόσο πιό κοντά μας απ’ όσο θα θέλαμε “βράζει” το θέμα που πραγματεύεται.Here it is:


“Θα μπορούσα, ενόψει εορταστικού κιτσαριού, να σας αφηγηθώ μιαν απ’ τις πολλές εύθυμες χριστουγεννιάτικες ιστορίες που φυλάω στο σουρτάρι του μυαλού μου. Να σας πω, λόγου χάρη, για κανά all-time classic σκηνικό με Κραουνάκη (πού ’χει και τη γιορτή του, το μανάρι μου, ανήμερα, μαζί με τον Τζίζους – χρόνια πολλά γιαβρούμ!), ή για κείνη τη φορά που αποφάσισα να φκιάσω δικά μου μελομακάρονα, και μιαν αντίχριστη σαλμονέλα μου την είχε στημένη και πάθαμε διάρροια οικογενειακώς και χέζαμε κι απ’ τ’ αυτιά.

Αλλά είμαι ανάποδος άνθρωπος, και εκ θεμελίων άθεος, κι όλο αυτό το σύστριγγλο περί «χρονιάρες μέρες» μου φαίνεται αρχίδια-μύδια. Οπότε αντί για χαρούμενα κλισέ, θα σας μαυρίσω την ψυχή μ’ ένα άλλο χριστουγεννιάτικο κλισέ, που λέγεται κατάθλιψη, και λέγεται επίσης και κατάθλιψη των γιορτών, και Christmas-related suicides.

Διότι, ναι, δυστυχώς, πολλοί δυστυχισμένοι και άσωτοι αποφασίζουν να φουντάρουν τη στιγμή που γεννιέται ο Σωτήρας μας – προφανώς, όπως κι εγώ, δεν πιστεύουν στη σωτηρία της ψυχής, ή απλώς έχουν κουραστεί να την αναζητούν. Και, ακόμα πιο δυστυχώς, ομιλώ εκ πικράς ιδιωτικής πείρας: αφενός τυγχάνω ο ίδιος καταθλιπτικός, μονοπολική και χρόνια και με χάπια (αλλά δε γαμείς, αυτά έχει η ζωή), κι επίσης, μες στις γιορτές του 2002, ανάμεσα 27 Δεκέμβρη βράδυ και 28 πρωί, συχωρέθηκε ιδιοχείρως κι η μανούλα μου, πού’ τανε πιο βαριά, διπολική, και με πιο πολλά χάπια, και μοναξιά, και ντροπή.

Θέλω, λοιπόν, να σας μιλήσω για ντροπή, και για ένα δώρο που κανείς δε σκέφτεται να κάνει, και που δεν το πουλάνε μήτε τα μαγαζιά μηδέ η Εκκλησία (που έτσι κι αλλιώς μόνο για την πάρτη της κόπτεται, και τους αυτόχειρες τους αναθεματίζει κιόλας, τρομάρα της). Για ένα δώρο που μπορείτε, που πρέπει να κάνετε, αν γνωρίζετε ή ακόμα-ακόμα υποψιάζεστε ότι κάποιος γνωστός ή φίλος ή δικός ή κι άγνωστος πάσχει από κατάθλιψη.

Και τώρα δεν αστειευόμαστε. Δε μιλάμε για το περιθώριο, μιλάμε για επιδημία παγκόσμια, που θες η ηθική χρεωκοπία της ανθρωπότητας κι η μοναξιά κι η ακρίβεια κι η αποξένωση και το ίντερνετ κι εγώ δεν ξέρω ποιος διάολος, βαράει καθημερινά όλο και πιο πολλές πόρτες.

Κι επίσης, στην πολλαπλώς καθυστερημένη πατρίδα μας, πολύ συχνά η όποια ψυχική ασθένεια αντιμετωπίζεται με ρατσισμό, με καχυποψία, με άρνηση. Θεωρείται κατάσταση επινοημένη, που πρέπει να αποσιωπάται, αρρώστια πολυτελείας, που δεν είναι και του θανατά, βρε αδερφέ, έτσι δεν είναι; (Αμ δε! Η κατάθλιψη, μωρά μου, σκοτώνει και δεν πληρώνει). Το «πρέπει να σε δει ψυχίατρος» στην Ελλάδα εξακολουθεί να ακούγεται σαν προσβολή. Αλήθεια, όμως, αν ένας φίλος σας είχε σκωληκοειδίτιδα, θα ήταν προσβολή να του πείτε: «πρέπει να σε δει χειρουργός;».

Γιατί, και το τονίζω και το λυσσάω και το λέω παντού, η κατάθλιψη είναι αρρώστια, βαριά, πολλές φορές ανίατη, και ενίοτε και θανατηφόρα. Ο καταθλιπτικός αξίζει τον ίδιο σεβασμό κι ευαισθησία με τον καρκινοπαθή – είναι τέτοιο το μαρτύριό του, που, πιστέψτε με, ποτέ δε θα διάλεγε να το υφίσταται.

Επιπλέον δε, αυτή η κωλοαρρώστια έχει κι άλλο ένα βάσανο: το βάσανο της ντροπής. Ο καταθλιπτικός ντρέπεται για την αρρώστια του, φοβάται να την ομολογήσει, η ίδια η φύση της διαταραχής τον κάνει να νιώθει φριχτές ενοχές απέναντι στους πάντες και τα πάντα, να αισθάνεται (παράλογα και, ωστόσο, επίμονα τυραννικά) πως είναι συχνά υπαίτιος όλων των δεινών επί γης, απ’ τους πολέμους στο Ιράκ μέχρι την πείνα στον Τρίτο Κόσμο. Κι υπό αυτή την ενοχή και η αυθόρμητη τάση του να κρύβει την αρρώστια του από ντροπή και πανικό, καμιά φορά –ιδίως με φόντο μιαν ανθρωπότητα ευτυχή, που γιορτάζει, αγαπιέται, απολαμβάνει τη ζωή (με λίγα λόγια κάνει ό,τι ο ίδιος νιώθει πως δεν θα μπορέσει να κάνει ποτέ)– αποφασίζει να αφαιρέσει το ρυπαρό και βδελυρό σαρκίο του, να πάψει μια για πάντα να είναι το «άχθος αρούρης», το βάρος στους ώμους των άλλων.

Οπότε, αν θέλετε και στο πνεύμα των γιορτών να μείνετε, κι ένα δώρο της προκοπής να κάνετε, μιλήστε, ανοιχτά. Σηκώστε την ντροπή απ’ τους ώμους των ανθρώπων που υποφέρουν, βοηθήστε τους να σας μιλήσουν, να αποζητήσουν θεραπεία (που πολλές φορές, πεισματικά, την αρνούνται). Αν πάσχετε οι ίδιοι από κατάθλιψη, μην το κρύβετε πια.


(Και θέλετε και μπόνους κίνητρο; Ο Χριστούλης μας, αφ’ ης στιγμής ήτο Θεός κι άρα ήξερε τα πάντα, ήξερε και ότι θα τον σταυρώνανε – άρα τι υπήρξε όλη του η ζωή αν όχι μια επιμελώς σχεδιασμένη, νομοτελειακή [με κίνητρα άγνωστα] αυτοχειρία;)”


Πηγή :  http://derveniotis.wordpress.com/2007/12/17/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1-%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%CE%94%CF%85-%CF%83%CF%84%CF%85-%CF%87%CE%B9-%CF%83/

Κυριακή, Οκτωβρίου 28, 2012

You came like a wind I couldn't defend ...


Day after day 
Nothing's changed you're far away
But I need you to know that I can't sleep anymore 
By the nights
Night after night 
The stars are shining so bright
Though our pain is larger than the universe tonight

I want you to know I can't sleep anymore
By the nights 
By the nights
Day after day I want you to say 
That you're mine 
You are mine

Year after year 
Tear after tear 
I feel like my heart will break in two 
You came like a wind I couldn't defend 
You cut my heart so deeply 
The scars won't mend

I'll never believe in love anymore 
After this 
After this 
Can never change or rearrange 
What we lost 
What we lost


[Gildenlow]

Time after time 
I am wasting my time 
Living in a past where I was strong 
But now I am gone 
I leave no shadow when I'm alone
I'll stay forever in my dreams where you are near

Want you to know I can't sleep anymore 
By the nights 
By the nights 
Day after day I want you to say 
That you're mine
You are mine 

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 15, 2012

They will never take our freedom !!!



Σχεδόν όλοι την είδαμε ... Σχεδόν όλοι την Λατρέψαμε ...

Γιατί ??? Γιατί όλοι οι Άνθρωποι μέσα τους ... έχουν την Ελευθερία ως πρώτιστο Αγαθό ... Ως Ανάσα για Ζωή ...

Πόσοι όμως τολμούν ??? Ελάχιστοι ...

Οι περισσότεροι ... δειλιάζουν και Υποτάσσονται ... 


Και τότε τον William Wallace τον λέγανε τρελό ... και Βάρβαρο ... Που τους οδηγούσε στον Θάνατο ...

Οι περισσότεροι θέλανε να τα έχουνε καλά με τον Τύραννο ... Να Συμβιβάζονται ... απλά για να επιβιώνουν ...  Οι Αξιωματούχοι θέλανε να Συμβιβαστούν ... και να Διαπραγματευτούν ( σας θυμίζει κάτι ??? ) ...

Ναι ... συνέχεια όλα αυτά τα χρόνια μου έρχεται στο Μυαλό ... ιδίως αυτή η σκηνή του Βίντεο ...

Ξέρω ότι για άλλη μια φορά θα με πούνε Χαζοιδεολόγο ... Ρομαντικό ... και ότι θέλω να σώσω τον Κόσμο ...   Και Ναι ξέρω ... γι αυτό και  η ζωή μου έχει Χιλιάδες προβλήματα ... Γιατί έχω τέτοια Μυαλά ...

Συνηθισμένος όμως ... από όλους αυτούς τους Χαρακτηρισμούς ...


Ας με πούνε και Τρελό ... ή Βλάκα ... ή Ηλίθιο ... εγώ δηλώνω ότι έναν τέτοιο Πολιτικό θα ήθελα ... που θα ακολουθήσει μια τέτοια Πολιτική ... για να ζήσουμε επιτέλους Ελεύθεροι ...

Την Φτώχεια την Αντέχω ... Την Σκλαβιά δεν την Μπορώ ...





"I am William Wallace. And I see a whole army of my countrymen,
here in defiance of tyranny! You have come to fight as free men. And
free man you are! What will you do without freedom? Will you fight?"
"Two thousand against ten?" - (the veteran shouted.) "No! We will
run - and live!"

"Yes!" (
Wallace shouted back.) "Fight and you may die. Run and you

will live at least awhile. And dying in your bed many years from now,
would you be willing to trade all the days from this day to that for
one chance, just one cahnce, to come back here as young men and tell
our enemies that ......

..... they may take our lives but they will never take 
our freedom!"

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 12, 2012

Αναζητούν το άλλο τους μισό και στρέφονται στη «λύση» της αυτοϊκανοποίησης ...

Έξι στις δέκα Ελληνίδες αναζητούν το άλλο τους μισό και στρέφονται στη «λύση» της αυτοϊκανοποίησης όπως έδειξε έρευνα... του Ανδρολογικού Ινστιτούτου και του Ινστιτούτου Σεξoυαλικής Υγείας της Γυναίκας.


Σύμφωνα με την έρευνα το 69% των γυναικών και μάλιστα των νέων γυναικών δεν έχουν εpωτικό σύντροφο, άρα δεν έχουν σεξoυαλική ζωή. Μάλιστα στις γυναίκες από 25-34 ετών το ποσοστό αυτό αγγίζει το... 75%!

Επίσης, το 60% δηλώνει, ότι αναγκάζεται να καταφεύγει στην αυτοϊκανοποίηση, ενώ το 22,4% των γυναικών έχει να κάνει από έξι μήνες έως και ένα χρόνο και το 17,4% απέχει από την εpωτική συνεύρεση από ένα έως δύο χρόνια.

Περίπου μια στις τρεις γυναίκες (30%) παραδέχεται ότι δεν είναι μονογαμική, ενώ περισσότερες από τις μισές από τις 400 γυναίκες, που έλαβαν μέρος στην έρευνα, δήλωσαν, ότι θα μπορούσαν να καταφύγουν σε φαρμακευτικές μεθόδους προκειμένου να βελτιώσουν τη σεξoυαλική τους απόδοση.

Πηγή : 
http://www.theblog24.gr/2012/09/69_10.html 


Τώρα εγώ τι να πρωτοπω ... Τι ???

Τα έχω πει χιλιάδες φορές ... και όχι μόνο τα λέω ... αλλά τα τρώω και στην Μάπα ... 

Γι αυτό ακριβώς διάλεξα τον τίτλο ... γιατί τα λέει όλα ... 

" Αναζητούν το άλλο τους μισό και στρέφονται στη «λύση» της αυτοϊκανοποίησης ... "

Αν δεν το βρουν ( έτσι όπως αυτές νομίζουν ... και με τα κριτήρια τα δικά τους ) ... δεν κάνουν Σεξ ... Προτιμούν τον Μοναχικό δρόμο της Αυτοϊκανοποίησης ...

Αλλά δεν θα τις πούνε εύκολες ... ούτε Π@υτάνες ...

Έχουμε κολλήσει στα σύνδρομα του 80 ... και μην πω του 50 ... και δεν λέμε να σκεφτούμε απλά και όμορφα ...

Πως θα βρει το άλλο μισό ... αν δεν κάνει έρωτα μαζί του ??? Γι αυτό μετά τους τυχαίνει κανένας Μπάμιας ... αλλά επειδή τα έχουν βάλει στα κουτάκια του κεφαλιού έτσι όπως θέλουν ... τον Παντρεύονται ... ή κάνουν Σχέση μαζί του ... και πηδιούνται μετά Ασύστολα ...

Την Καβάτζα όμως την Έκαναν ... Έχουν Σύντροφο ... Μπορούν να το Βροντοφωνάζουν ... Και φυσικά δεν ντρέπονται γιατί γλυτώσαν το ράφι ...

Αχχχ γαμώτο ... Πόσο Ανάποδα τα κάνουμε τα Πράγματα ... Πόσο Ανάποδα ...

Ναι ... Ανάποδα ... Πρώτα θα έπρεπε να κάνουμε έρωτα ... για να γνωριστούμε ... Και αν δεν ταιριάζουμε ... θα μας μείνει τουλάχιστον η ευχαρίστηση ... Αυτό υπάρχει παντού στην Φύση ... Μόνο Εμείς το πάμε αλλιώς ...

Αλλά που ... Εμείς πάμε Πιστά με τις Επιταγές της Κοινωνίας ... με τα Στερεότυπα που μας Επιβάλανε ... και τα Ταμπού που χειρουργικά ... μας γαλουχίσανε ...

Και η Αγαμία ... καλά κρατεί !!!

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2012

Μετανοείτε ... ( Για Όσους Κατάλαβαν ... )



Ήγγικεν η ώρα ...



 

Το τραγούδι είναι παλιό και δεν βρήκα τους στίχους ... οι οποίοι είναι καταπληκτικοί και προφητικοί ... αλλά και Επίκαιρα... όσο ποτέ ...

 ( Αν κάποιος τους έχει ... θα εκτιμήσω πολύ να μου τους στείλει ... )

( Ας επικοινωνήσει μαζί μου ... με σχόλιο στο κάτω μέρος της ανάρτησης ... )

Κυριακή, Αυγούστου 26, 2012

Συνέχεια σκέφτομαι την τελευταία σκηνή του Rambo 2



Σήμερα σε ένα Στάτους μου κάποιος σχολίασε και είπε ότι παραμένει αισιόδοξος σε αυτή την κατάσταση που περνάμε ...

Πραγματικά έμεινα έκπληκτος ... Ιδίως ένα σκεπτόμενο άτομο σαν και αυτόν δεν περίμενα να μου πει κάτι τέτοιο ... 


Δλδ ... στους πόσους Αυτόχειρες πρέπει να ενεργοποιηθούμε ... Αν ξεπεράσουμε τους 20.000 ??? Γιατί και αυτόν τον αριθμό θα ξεπεράσουμε μέχρι το τέλους αυτού του Θεοσκότεινου Τούνελ ...

Η Le Monde γράφει ... 

Η ανεργία αυξήθηκε στο 24%, χιλιάδες άτομα κάνουν ουρά στα συσσίτια ενώ υπάρχουν γονείς που επειδή δεν μπορούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους τα εγκαταλείπουν στα κέντρα πρόνοιας».
«Πάνω από 300.000 Ελληνες εγκατέλειψαν τα αυτοκίνητά τους γιατί δεν είχαν πλέον τα μέσα να τα συντηρήσουν. Πάνω από 500.000 εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δεν έχουν πληρωθεί εδώ και μήνες. Ορισμένοι δήλωσαν στην τηλεόραση ότι έγιναν συνειδητά φορείς του ΑIDS προκειμένου να λάβουν το προνοιακό επίδομα. Όσοι είναι υγιείς αλλά άνεργοι λαμβάνουν επίδομα 400 ευρώ ανεξάρτητα από το ύψος του προηγούμενου μισθού τους, για ένα χρόνο. Και μετά τίποτα. " 

Και Συνεχίζει για τις Αυτοκτονίες ...


Όλα τα θύματα είναι άνθρωποι που έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Συχνά είναι μικροί επιχειρηματίες που πτώχευσαν ή γονείς που πήραν δάνεια πριν την κρίση και δεν μπορούν να τα αποπληρώσουν και έχουν απολυθεί. Τον Ιούνιο το ΕΚΑΒ έλαβε πάνω από 350 κλήσεις για απόπειρες αυτοκτονιών και οι διασώστες έφτασαν σε ορισμένες περιπτώσεις πολύ αργά»,  "

350 Απόπειρες σε Ένα Μήνα ... 350 ... Φανταστείτε όλες να πετύχαιναν τον Αρχικό σκοπό τους ... Ούτε στην Συρία δεν έχουμε τόσα θύματα ... Ούτε στην Κατοχή της Πείνας και του Ανηλεή Πολέμου δεν είχαμε τόσες Ψυχές να πορεύονται στην Απελπισία ... 

Γίνονται φορείς του Aids για το επίδομα ??? Πάνω από 300.000 ( ένας από αυτούς και εγώ ) εγκατέλειψαν τα αυτοκίνητά τους ... επειδή δεν έχουν λεφτά για να τα κινήσουν ή να τα συντηρήσουν ... Και σε πολλούς από αυτούς ... θα τους στείλουν πρόστιμο επειδή δεν είχαν Ασφάλεια... Πως να την πληρώσουν ??? Εγώ το έχω Παρκαρισμένο μόνιμα δεν το κουνάω ... να το ασφαλίσω ??? Έχω ???

Πως αφού έχω να πληρώσω ένα σωρό Καινούρια χαράτσια και λογαριασμούς που έχουν φτάσει ταβάνι ???

Πάντως εγώ το δηλώνω ... Από μια λεπτή αραχνούφαντη κλωστή κρέμομαι ... Και δεν σας κρύβω ότι συνέχεια ... μα συνέχεια σκέφτομαι την τελευταία σκηνή του Rambo 2 ... και φαντάζομαι την Αποθήκη ως καμιά Τράπεζα ή Εφορία ... ή κανένα Υπουργείο ...

Τι Αγαλλίαση που θα αισθανόμουν εκείνη την στιγμή Θεέ μου ...

Δευτέρα, Αυγούστου 20, 2012

DSV Song of the Day - Fade To Black - Metallica






Πρέπει και αυτό ... να μπει στο Αρχείο ...


Fade To Black - Metallica


Life it seems will fade away
Drifting further everyday
Getting lost within myself
Nothing matters no one else
I have lost the will to live
Simply nothing more to give
There is nothing more for me
Need the end to set me free
Things not what they used to be
Missing one inside of me
Deathly lost this can't be real
Can't stand this hell I feel
Emptiness is filling me
To the point of agony
Growing darkness taking dawn
I was me, but now he's gone

No one but me can save myself, but it's too late
Now I can't think, think why I should even try

Yesterday seems as though it never existed
Death greets me warm, now I will just say goodbye

Κυριακή, Αυγούστου 19, 2012

Τα τέκνα της ματαιότητας - Ν. Λυγερός


Έγκλειστοι μέσα σε προκατασκευασμένες ιδέες και στην κοινωνική αδιαφορία, ψάχνουμε την ευδαιμονία μέσα σ' ένα κόσμο που δεν μας ανήκει. Κάνουμε ότι ζούμε, για να μην πεθάνουμε από βαριεστημάρα.

Την ίδια ώρα οι άνθρωποι βλέπουν πόσο δεν είμαστε τίποτα κι αυτό μας εξοργίζει. Θέλουμε κανείς να μην ξέρει την ασημαντότητά μας, γι' αυτό και διαγράφουμε κάθε γνώμη που διαφέρει από τη δική μας. Δεν μας φοβίζει τίποτα, πέρα απ' το γελοίο. Η ιδέα και μόνο ότι μπορεί να αποκαλυφθούμε από τους ανθρώπους, μας βγάζει εκτός εαυτού. Θέλουμε να είμαστε αυτό που φαινόμαστε, ακόμα κι αν δεν μας φαίνεται αυτό που είμαστε.

Αρεσκόμαστε στην κωμωδία, λες κι η ζωή είναι θέατρο, αλλά σιχαινόμαστε να βλέπουμε τον σκηνοθέτη. Προτιμάμε να αυτοσχεδιάζουμε ώστε να μη χρειαστεί να ξέρουμε το τέλος. Αυτός είναι ο λόγος που φροντίζουμε να αλυσοδένουμε τους Προμηθείς της κάθε εποχής. Ξέρουμε πόσο είναι επικίνδυνοι. Και λιγοστοί ακόμα, δημιουργούν τον επερχόμενο κόσμο, στον οποίο δεν ανήκουμε. Επηρεάζουν μια χούφτα ανθρώπους που φτάνει όμως για να στηρίξει το μέλλον.

Επιδιώκουμε το θόρυβο των ατόμων για να σιγήσουμε τις σιωπές των ανθρώπων. Δε θέλουμε ιστορίες γιατί η ιστορία δε μας θέλει. Όλα τα ίχνη δείχνουν ότι είμαστε ένοχοι, παρ' ότι εμείς θα θέλαμε να είμαστε ουδέτεροι. Η σκέψη να ζήσουμε χωρίς την ουδετερότητα μάς είναι ανυπόφορη. Δεν επιθυμούμε παρά μόνο δράση, ουδέτερη δράση.

Το είδος που δεν επηρεάζει κανέναν και τίποτε. Το μόνο που επιδιώκουμε, είναι να αναπαράγουμε το παρόν. Δεν μας ενδιαφέρει ούτε το παρελθόν ούτε το μέλλον, εφ' όσον καμία αλλαγή δεν είναι επιθυμητή. Είμαστε τα τέκνα της ματαιότητας, οπότε τίποτα δεν είναι ανάγκη. Τα περιμένουμε όλα απ' την τύχη που τα πάντα σωστά ποιεί. Τίποτε δεν πρέπει να ταράξει τον κόσμο μας.

Καταδιώκουμε τις ιδιοφυΐες και τους εφευρέτες γιατί μπορούν να θέσουν υπό ερώτηση την αλήθεια μας. Αν μια απλή ιδέα έχει την δυνατότητα να μεταβάλει την ουσία της αδράνειάς μας, τότε τι να πούμε για μια εφεύρεση; Βρισκόμαστε σε αέναη κίνηση έτσι ώστε να μη φαίνεται ότι είμαστε ακινητοποιημένοι. Νά γιατί φοβόμαστε τους ανθρώπους που μπορούν και μένουν ακίνητοι. Ξέρουμε ότι σκέφτονται, άρα ότι γίνονται συνωμοσίες εναντίον μας: ψάχνουν να συλλάβουν το μέλλον.

Μα αυτό στερείται νοήματος αν δεν συνάγεται εκ του παρόντος. Αυτοί οι άνθρωποι στα μάτια μας, λειτουργούν ως δημόσιοι κατήγοροι, έτσι κι εμείς τους ενοχοποιούμε που υπάρχουν. Καθ' ότι δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς να σκέφτονται. Και σκέφτονται για να μας θρέψουν. Επομένως τα παιδιά χρήζουν παρακολούθησης αφού σίγουρα ανάμεσά τους κρύβονται καταδικασμένοι σε ζωή. Κατασκοπεύουμε την παραμικρή κίνηση ύποπτη για έναν πιθανό ξεσηκωμό. Με όπλο την εκπαίδευση, εξουδετερώνουμε το μεγαλύτερο μέρος των χαρισματικών. Τα μετατρέπουμε σε κανονικά. Μόνο που κάποια ξεφεύγουν από τον έλεγχό μας και πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση.

Η γενοκτονία της μνήμης είναι ένας αγώνας καθημερινός. Πρέπει κάθε μέρα, να επιβεβαιώνουμε ότι η αλήθεια μας παραμένει αμετάβλητη. Η παραμικρή αλλαγή, η παραμικρή αναγνώριση μπορούν να γίνουν η αιτία να τιμωρηθούμε. Έτσι, εξουδετερώνουμε κάθε αντίσταση κάτω από την κυριαρχία του αμετάβλητου παρόντος.


---------------------------------------------------------

Η πρώτη σκέψη μου ήταν να σχολιάσω την παράγραφο της "Ουδετερότητας" ... Αλλά η φωτό του Αϊνστάιν νομίζω ότι είναι το καλύτερο σχόλιο ... 

Ναι ... αυτή η Ουδετερότητα ... για να μην στεναχωρήσω ... να μην ταρακουνήσω ... να είμαι Ευχάριστος με όλους ... να μην σβήσω κανέναν ( συχνή φράση ... του fb ) ... να μην βγάλω το φίδι από την τρύπα ... να μην θυμώσω ... να μην μιλήσω ... μόνο να Σιωπώ ... έχουν Καταστρέψει τον Κόσμο !!!

Κάνω μόνο αυτά ... που με δείχνουν Καλό ... Όμορφο ... και Ευχάριστο ... !!! 

Η Ματαιοδοξία ... στην Κορύφωσή της !!! 

DSV 

Τρίτη, Αυγούστου 14, 2012

Και πάει το κόλπο σκοινί κορδόνι, ώσπου να ξεχειλίσει του φόβου το καμιόνι ...

Αφιερωμένο στους "Αγανακτισμένους" με τις Μούτζες ...


Όπως έγραψα και χθες σε ένα Στάτους, κάποιος γείτονας συντηρητικών Ιδεών και πεποιθήσεων ... μου είπε ... "Πήγανε Πλήρωσε την Εφορία ... μην την αφήνεις ... Το ξέρω ότι είναι άδικο να βάζουν σε Άνεργο 200 € φόρο ... αλλά θα χρειαστείς κάποια στιγμή Φορολογική Ενημερότητα. Μας έχει δέσει έτσι το Κράτος ... Τι να κάνουμε ??? " 

Ε βέβαια ... Τι να κάνουμε ??? Να σκύβουμε λοιπόν σε κάθε Νταβατζίδικη Εντολή τους ... και να τους γλύφουμε και από πάνω ...

Να μην Αντιδρούμε ... Να μην Αντιστεκόμαστε ... Ότι και να μας κάνουν ... ότι και Φόρο και Χαράτσι να μας βάλουν ... εμείς να πάμε αμέσως και να το πληρώσουμε ... επειδή μας εκβιάζουν με την φορολογική ενημερότητα ... με την διακοπή του ρεύματος ... του νερού ... της κατάσχεσης και της φυλακής.

Και εμείς να τα δεχόμαστε έτσι ... Χωρίς Καμία Αντίσταση ... Χωρίς λέξη ... Με σκυμμένο το κεφάλι .. και την γλώσσα απλωμένη ... έτοιμη να πιάσει δουλειά στον κάθε επιτήδειο για να βάλει το παιδί μας σε δουλειά ... να πάρει κανένα επίδομα ... να κάνει κανένα σεμινάριο ... και να μας έχει συνέχεια δεμένο με την Υποχρέωση ...

Καλά να πάθουμε τότε ... Όχι μόνο αυτή την Κρίση ... αλλά Τρισχειρότερη αξίζουμε ... Αφού σε όποιο Νταβαζιλίκι .. εμείς λέμε ΝΑΙ ... και τρέχουμε σαν τα φοβισμένα ετοιμοθάνατα κουφάρια ( έτσι μας καταντήσαν πλέον ) ... να καταλαγιάσουμε την όρεξη των Όρνεων ... που είναι έτοιμα να επιτεθούν δευτερόλεπτα μετά την τελευταία πνοή σου ... Ναι ... τον Θάνατό σου θέλουν ... Με αυτόν ζουν ... Με αυτόν Χορταίνουν ... 

Και είναι βέβαιο και αποδεδειγμένο ... ότι όποιο φόρο ... όποιο χαράτσι ... βλέπουν ότι περνάει ... μετά το κάνουν πιο βαρύ ... πιο ασήκωτο ... Όταν όμως ο λαός δεν μασάει ... και δεν τρέχει φοβισμένος να το πληρώσει ... ακόμα και να έχει κάποια τελευταία λεφτά ... τότε μόνο το ξανασκέφτονται ... και καταλαβαίνουν ... ότι δεν περνάνε όλα ... 


Αλλιώς ... θα καταλήξουμε ... να μας πηδάνε αβίαστα ... και αφού σκουπίζονται να μας ρωτάνε στο τέλος ...

Σου Άρεσε Μωρό μου ??? 



Λογοδοτούν τ’ αγρίμια σε παρατρεχάμενους...

που μεταφέρουν τα πάντα στους υψηλά ιστάμενους.






Όπου σιγή και πατρίς

Στίχοι: B.D Foxmoor, Μιχάλης Μυτακίδης
Μουσική: Active Member
Πρώτη εκτέλεση: Active Member


Μαζεύω ονείρατα πριν φύγει ο χειμώνας
κι αρνιέμαι την πίστη στη δύναμη της εικόνας.
Έχω το νου μου, μη μας πάρει η ντροπή στο κατόπι.
Μη σε ξενίζει, κι όμως, υπάρχουν οι τρόποι.
Ξεκάθαρο το μήνυμα, χωρίς παζάρια,
απ’ τις ψαχτούρες σου στ’ ανοιχτά μου τα συρτάρια
πέσαν στα χέρια σου μυστικά δήθεν ευρήματα.
Μισοπιωμένε, θα σου στερήσω τα προσχήματα,
κάνε μεταβολή κι άκου σε χρόνους άφταστους,
ντουμπλαρισμένο το παρόν σου από τυχάρπαστους.
Κοίτα, σου βάλαν βραχιολάκι μωρού από μαιευτήριο
κάκιστο αντίγραφο με πωλητήριο,
μελλοντική εκδοχή, εμπορικό ανακοινωθέν,
αναλώσιμο υλικό, κόστος μηδέν,
εκδοχή β’ χωρίς αντιπαράθεση,
εκμετάλλευση έργου με κατευθείαν ανάθεση.
Και ζηλεύουν οι αγγέλοι.
Το αφεντικό τους έχει μόνιμα το δάχτυλο στο μέλι,
κι η ζαλισμένη αγέλη το πάει χωλαίνοντας,
συναινεί και ζει πεθαίνοντας.
Γι’ αυτό πριν φύγει ο χειμώνας μαζεύω ονείρατα,
τα ντανιάζω μέσα μου, δίπλα στα κρίματα,
και βαφτίζω τη φαρσοκωμωδία αυτή που ζεις
Όπου σιγή και πατρίς.
Ξαλαφρωμένος συνεχίζω το κατεβατό μου,
κάποιοι ίσως να ονειρεύονται τον σταματημό μου,
χρεώνοντάς τον στις παράπλευρες απώλειες.
Ξένα προστάγματα, ποινές εγχώριες.
Τόσα χρόνια ξεροσταλιάζουνε δαύτοι,
εγώ μουλάρωνα και δε με κάνανε ζάφτι,
με σημαδεύανε με έργα και με λόγια άσφαιρα.
Κοίτα τα μάτια μου, καθαρά και ξάστερα
Συγνώμη λοιπόν για την παράλειψη,
όσοι στηρίζουν όσα λένε κατηγορούνται για συγκάλυψη,
για αιρετικές απόψεις και ιδέες άχρωμες,
για νέες ηθικές και πράξεις άνομες.
Κατηγορούνται κι όσοι καθημερινά πλάθουν τον κόσμο τους
και μοναχοί τους τραβάν τον δρόμο τους,
κι εξοντώνονται όσοι ταιριάζουν και μοιάζουν τσούρμο
από μια κοινωνία βαμμένη με φούμο.
Λογοδοτούν τ’ αγρίμια σε παρατρεχάμενους,
που μεταφέρουν τα πάντα στους υψηλά ιστάμενους.
Και πάει το κόλπο σκοινί κορδόνι
ώσπου να ξεχειλίσει του φόβου το καμιόνι,
καλή σκηνοθεσία, ωραία φωτογραφία,
μάπα το σενάριο, μα δεν έχει σημασία,
συμμετέχουμε όλοι σαν ήρωες επιφανείς
στην κωμωδία Όπου σιγή και πατρίς ...

Σάββατο, Αυγούστου 04, 2012

Έλα Μωρέ ... τι σε Νοιάζει εσένα ... γιατί Χαλιέσαι ???



Σήμερα από το πρωί γυρνάει ένα θέμα ... από ένα περιστατικό που είχα ζήσει χρόνια πριν ... και είπα να το γράψω ... 

Έχω δει πολλούς να λένε ... "Γιατί χαλιέσαι μωρέ ... Τι σε νοιάζει ???" ... και όλοι βέβαια να κοιτάνε την βόλεψή τους. Και όταν την πετύχουν ... δεν τους νοιάζει τίποτα παραπάνω από αυτό.

Θυμάμαι και τον αδερφό μου ως συνοδηγό να λέει ... Γιατί κορνάρεις σε αυτόν ... αφού περνάς εσύ ... τι σε νοιάζει αν έχει κλείσει τον δρόμο ... ή ... αφού προλαβαίνεις να περάσεις και δεν θα πέσει επάνω σου ... γιατί να τον ειδοποιήσεις ... ??? Όλο στην Τσίτα είσαι ... Βέβαια το ότι μπορεί να πέσει και να σκοτώσει κάποιον άλλον δεν μας νοιάζει ... αρκεί να μην είμαστε εμείς αυτοί ... Ε κάποια στιγμή στατιστικά ... θα είμαστε εμείς αυτοί οι άλλοι ...

Θυμώνω λοιπόν περισσότερο ... όταν μου λένε ... μην θυμώνεις ... Και δεν το κρύβω ότι κάποιο διάστημα ένιωθα και κάπως ενοχικά για τον θυμό μου ... Ότι ασχολούμουνα και με άλλα πράγματα ... Ότι αντιδρούσα στην αδικία και ας μην ήταν εις βάρος μου ... Ότι διόρθωνα το στραβό ... και ας μην ήταν έξω από το σπίτι μου ... 

Δεν είναι ψυχοφθόρο αυτό ??? μου λέγανε ... Να ασχολείσαι με όλα αυτά ... δεν χαλιέσαι ???

Αν ασχολούμασταν λίγο όλοι με το άδικο και το στραβό του δίπλα μας ... δεν θα ήμασταν τώρα σε αυτά τα χάλια ... Έτσι πιστεύω εγώ ... και όχι μόνο ... 
http://dsvsval.blogspot.gr/2010/06/blog-post_19.html

Όταν λοιπόν μου αναφέρουν ... "Γιατί μωρέ Ασχολείσαι ...  ??? Άσεεεεε ... " ... Άσε το λαμόγιο να κλέβει και να μην λες τίποτα ... Άσε τον Μάστορα να σε σφάζει ... και να μην σου κόβει και απόδειξη ... και άσε όλη την Υποκρισία και τον Ωχαδερφισμό ... να μπολιάζεται ... και να μεγαλώνει τόσο ... που μετά να μην μπορείς να κάνεις τίποτα ... από το να παραδωθείς στην άδικη μοίρα σου ...

Ήταν λοιπόν μια φορά ... πριν από κάτι χρόνια ... βράδυ ... και περνούσα με το αυτοκίνητο από μια πλατεία ...

Στο επόμενο δεξί δρομάκι ήξερα ότι έχει ΣΤΟΠ ... όπως σε πολλά στενά δρομάκια γύρω από τις πλατείες ... Μία Θεια λοιπόν ( έτσι λέω εγώ ... τις κατίνες ώριμες ... που δεν τις νοιάζει τίποτα άλλο από την πάρτη τους ) βγαίνει με χιλιόμετρα από το στενάκι ... και πάει να μπει κατευθείαν στην Πλατεία ...

Ενώ προλάβαινα να περάσω άνετα ... χωρίς να με χτυπήσει ... όταν την είδα κόλλησα απότομα και παρατεταμένα ... το χέρι μου στην Κόρνα βγάζοντας ένα συνεχόμενο ήχο ... Ντιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιινννννν ... Βέβαια είχα τσεκάρει ότι δεν υπήρχε κάτι άλλο γύρω ... και δεν πήρα το ρίσκο να τρομάξει και να πέσει σε κάποιον πεζό ... ή άλλο αυτοκίνητο.

Η Θεια ... τα παιξε ... Πετάχτηκε ... τρόμαξε ... ταράχτηκε ... και μετά το στιγμιαίο ΣΟΚ ... που έπαθε καταλαβαίνει ότι η κόρνα είναι από μένα ... και με κοιτάει με τεράστια απορία ... Σχεδόν σταματάω και τις δείχνω και παράλληλα της φωνάζω ... "Έχει ΣΤΟΠ" ... και φεύγω σιγά σιγά .. Την βλέπω να κοιτάει με τους καθρέφτες το σήμα ... και να αναρωτιέται μάλλον "Ωχ τι έκανα" ...

Μετά από λίγες μέρες ... ξαναπερνάω ακριβώς από το ίδιο σημείο ... ( περνούσα συχνά από εκεί ) ... και βλέπω την θεια ... να ξαναβγαίνει από το στενάκι ... λες και στήσαμε το ίδιο σκηνικό που είχαμε ζήσει ... 

Δεν με είδε όμως ... και δεν με πρόσεξε ... Βγήκε πολύ πολύ σιγά στα όρια της πλατείας ... και σχεδόν κόλλησε στο τζάμι ... για να βλέπει αν έρχεται κάποιος ... και μετά βγήκε σιγά σιγά ... και ακολούθησε την πορεία της ... Άρα λογικά περνούσε συχνά από εκεί ... Πόσες φορές λοιπόν θα είχε βγει ... σαν καρμανιόλα από εκεί ... 

Δεν φαντάζεστε πόσο όμορφα είχα νιώσει ... Σχεδόν είχα ανατριχιάσει ... Ένιωθα πολύ δικαιωμένος ...

Η στιγμιαία Τσίτα εκείνης της ώρας ... που της έλεγα "Έχει ΣΤΟΠ" ... το Χάλασμα που λένε μερικοί ... έκανε σημαντικό έργο ... και ίσως να έχει σώσει την ζωή ενός μικρού παιδιού που πετιέται από την εκκλησία ... την ζωή ενός ηλικιωμένου ... που με το μπαστούνι του ... περνάει την πλατεία ...

Μια φωνή λοιπόν ... ένα κορνάρισμα ... μια επισήμανση ... μπορεί ΝΑΙ ... να σώσει μια ζωή ... και παραπάνω ... Μπορεί να κάνει τον Κόσμο μας καλύτερο και πιο Ευσυνείδητο ...

Ο Ωχαδερφισμός ... και η Αδιαφορία μόνο μπορεί να τον Καταστρέψει ... Μόνο η Αδιαφορία και οι Αμέτοχοι ...








Παρασκευή, Αυγούστου 03, 2012

Γλώσσα του Σώματος ... Η μόνη που λέει Μόνο την Αλήθεια ...

Δεν γλυτώνεις από την γλώσσα του σώματος ... 

Είναι η μόνη που δεν λέει ψέμματα ... Που δεν μπορεί να κρυφτεί ... Που σε Προδίδει ... ιδίως όταν λες ψέμματα ... 

Και καλά ... σε κάποιους που δεν τους νοιάζει ... και δεν δίνουν σημασία μπορείς να κοροίδέψεις ... Αλλά στους προσεκτικούς ... και σχολαστικούς ... αλλά και ιδίως σε αυτούς που ξέρουν να ψυχολογούν και να βλέπουν την αλήθεια ... είναι Δύσκολο.

Και μια του κλέφτη δυο του κλέφτη ... μετά ... θα την πάθουν ... και τότε είναι χειρότερα ... 

Και την παθαίνουν περισσότερο όταν αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι ξεγυμνώνονται ... και ότι τα ψέμματά τους αρχίζουν και φανερώνονται ... 


Τότε λένε 2ο ψέμα να καλύψουν το 1ο ... 3ο το 2ο και και και ... Και τρέμουν ... αγχώνονται ... κομπιάζουν ... και φεύγουν κρυφές αλήθειες ... Λέξεις που προδίδουν Προθέσεις ... Πραγματικές Συμπεριφορές ... Νεύρα ... και τελικά ... η Αποκάλυψη ... 

Όσο Προσπαθεί να κρυφτεί και να Καλύψει ... Τόσο πέφτει σε λάθη ... και βγάζει την Πραγματικότητα ... 

Ο μόνος τρόπος για να το αποφύγει ... είναι η Ειλικρίνεια ... Αλλά τώρα κάτι είπα ... Ειλικρίνεια Σήμερα ... Στις μέρες της Υποκρισίας και του Εγωισμού ... Πολύ Θράσσος Έχω !!!

Παραθέτω ένα από τα πολλά άρθρα που βρήκα για την γλώσσα του Σώματος ... Για την σημαντικότερη και την πιο Αληθινή Γλώσσα ...

Μην προσπαθείτε να την Μάθετε ... Είπαμε ... δεν μαθαίνετε ... Βγαίνει από μόνη της ...

Απλά προσπαθήστε και ενδιαφερθείτε να μάθετε να την διαβάζετε και να την αποκωδικοποιείτε !!! 


------------------------------------------------------------------------------------------


Ποιά είναι η πιο διαδεδομένη γλώσσα στον κόσμο; Τα αγγλικά? Τα Γαλλικά? Μήπως τα Κινέζικα? ;

Η πιο διαδεδομέ­νη, αλλά και η πιο σημαντική γλώσσα του κόσμου, είναι αυτή που υπερβαίνει τα γεωγραφικά σύνορα, κά­θε κράτος και κάθε θρησκεία και χρησιμοποιείται από όλους τους ανθρώ­πους στον κόσμο.

Η γλώσσα αυτή, παρόλο που δεν περιέχει λέξεις, είναι πολύ πιο σημαντική από τα λεκτικά μηνύματα που οι διάφορες γλώσσες μεταφέρουν. Η γλώσσα του σώματος  αναφέρεται στις ακούσιες ή εκούσιες κι­νήσεις που κάνουν οι άνθρωποι με τα διάφορα τμήματα του σώματος στην επικοινωνία τους με άλλα άτομα.

Πώς λειτουργεί η “γλώσσα του σώματος”;
Αυ­τά που σκεφτόμαστε για τα λεκτικά σχόλια ενός  άλλου ατόμου, ο τρόπος που βλέπουμε το συνο­μιλητή μας, η αποδοχή, το ψέμα και το φλερτ εκφράζονται μέσα από τις σωματικές μας κινήσεις. Όποιος δεν γνωρίζει τη γλώσσα του σώματος, αναπόφευκτα χάνει ένα σημαντικό κομμάτι από την ανθρώπινη επικοι­νωνία.





Το να στηρίζεσαι μόνο στα λεκτικά μηνύ­ματα για να αποκρυπτογραφήσεις την εικόνα του άλλου προϋποθέτει ότι: α) το άλλο άτομο λέει αλήθεια και β) εσύ καταλαβαίνεις ό,τι ακριβώς το άλλο άτομο εννοεί. Γνωρίζουμε όμως ότι όχι μόνο οι άλλοι άνθρωποι δε λένε πάντα την «α­λήθεια», αλλά μερικές φορές ερμηνεύουμε δια­φορετικά τις λέξεις. Η δύναμη της γλώσσας του σώματος υπαγορεύεται από τη γενική ομοιομορ­φία στην ερμηνεία της. Μη λεκτικά, ένα ψέμα εί­ναι ένα ψέμα, χωρίς προτάσεις!



Γλώσσα του σώματος και φλερτ



Το φλερτ είναι αποκλειστικά προϊόν της γλώσ­σας του σώματος! ‘Οταν ένας άντρας φλερτάρει μια γυναίκα δε φροντίζει να την προειδοποιή­σει λεκτικά (…τώρα σε φλερτάρω).

Το ίδιο ι­σχύει και με μια γυναίκα που έχει τον τρόπο της να απαντά μη λεκτικά στο φλερτ του άντρα. Πολλές φορές σε μια επικοινωνία μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας οι λέξεις είναι απλώς το πρόσχημα για να προσεγγιστεί το άλλο άτο­μο.

‘Οταν η μη λεκτική επικοινωνία στέλνει τό­σο έντονα μηνύματα, τα λόγια πραγματικά είναι περιττά. Αυτό φαίνεται στη λεκτική προσέγγιση που κάνει ένας άντρας σε μια γυναίκα όταν εί­ναι σίγουρος ότι η γυναίκα είναι έτοιμη να φλερτάρει.

Τα θέματα που βρίσκονται για να αρχίσουν μια τέτοια συζήτηση (για τον καιρό, για το λεωφορείο που αργεί, για την ώρα) δεν έχουν καμία σημασία, εφόσον η γλώσσα του σώματος έχει δώσει το πράσινο φως.



Γλώσσα του σώματος και ψέματα


Μπορούμε να πούμε ψέματα με τη λεκτική γλώσσα; Φυσικά μπορούμε, και μερικές φο­ρές με τέτοια επιδεξιότητα που τα άλλα άτομα δεν καταλαβαίνουν τίποτα!

Είναι όμως πολύ πιο δύσκολο να πούμε ψέματα με τη γλώσσα του σώματος. Με εξαίρεση την περίπτωση που έχουμε λάβει ειδική εκπαίδευση στη γλώσσα του σώματος ή την προσέχουμε σε κάθε μας ομιλία, είναι δύσκολο να πούμε ψέ­ματα μ’ αυτή. Αν δεν την ελέγχουμε, το λεκτικό ψέμα είναι εύκολο να φανερωθεί. Κάποιος που λέει ένα λεκτικό ψέμα, αισθάνεται μια άμεση παρόρμηση να καλύψει ένα μέρος του προσώπου του με το χέρι του. Εί­ναι σαν να προσπαθεί υποσυνείδητα να κα­λύψει με τα χέρια του το ψέμα που βγήκε α­πό το στόμα του. Αυτή είναι μια κίνηση του σώματος που παρατηρείται σε όλες τις ηλικί­ες:



Τα μικρά παιδιά όταν λένε ψέματα καλύ­πτουν με τα δύο τους χέρια το στόμα σαν να προσπαθούν να μην αφήσουν τις λέξεις να βγουν από το στόμα τους. Μια γυναίκα ίσως αγγίξει απαλά το μάγουλο της σε μια ελα­φρά κίνηση αγγίγματος.

Ένας άντρας μπο­ρεί να αγγίξει ανεπαίσθητα τη μύτη του με το δάχτυλο του ενός χεριού του σαν να προ­σπαθεί να συγκαλύψει το λεκτικό ψέμα. Ί­σως κάποιες άλλες φορές ο έμπειρος γνώ­στης της γλώσσας του σώματος παρατηρήσει ότι ένα άτομο λέει κάτι και αμέσως μετά ξύ­νεται απαλά στο πρόσωπο για 1-2 δευτερό­λεπτα. Υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες το άτομο να έχει πει ψέματα ή απλώς κάτι που δεν πιστεύει!

Διάβασε τα παρακάτω άρθρα:

γλώσσα του σώματος και φλερτ

http://howto-get-your-ex-back.info/bodylanguagesecrets/




Και κάτι να προσθέσω ... Η γλώσσα του σώματος ... βγαίνει και στον γραπτό λόγο ...




Με το Ύφος ... Τα κενά ... Την σιγή ... Την Καθυστέρηση ... Όλα ...


Όλα ... Φαίνονται ... !!!










Πέμπτη, Αυγούστου 02, 2012

Ελάτε Αύριο ( Γαμώ την Κοινωνική Αλληλεγγύη μου Γαμώ ... )

Κρίση ... Περνάμε Δύσκολα ... Όλοι λένε ότι πρέπει ο ένας να βοηθάμε τον άλλον ... Έτσι μόνο θα ξεπεράσουμε τις Δυσκολίες ... Έτσι μόνο θα ξεπεράσουμε την Κρίση ...

Είδες κανένας Αλληλεγγύη ??? Είδες κανένας βοήθεια και κατανόηση ???

Ο Οικογενειακός γιατρός της μάνας μου ... έκοψε τις απογευματινές ώρες ... και πήγε τις πρωινές μια ώρα νωρίτερα ( μάλλον με το έτσι θέλω ... ) ...


Χωρίς να ξέρω λοιπόν ότι άλλαξε το ωράριο και από 12:30 ... έκλεινε στις 11:30... χθες, ήμουνα στην πόρτα του Ιατρείου τυχαία στις 11:15. Διαβάζω το χαρτί που είχε γραμμένο το νέο ωράριο ... αλλά Νέκρα ... Κανένας μέσα ... Μείωσαν τόσο το ωράριο ... και φεύγουν από τις 11 και ... Μπορεί και πριν τις 11 ... ποιος ξέρει ...

Πήγα πάλι σήμερα ... αναβάλλοντας άλλες δουλειές ... αλλά στις 10:30 ... Σκέφτηκα ... ε, μια ώρα πριν ... θα προλάβω... Οι 3 κυρίες που περίμεναν μου είπαν ... ότι δεν θα πάρουν άλλον ... και αυτές είναι οι τελευταίες ... Μα καλά είπα ... Αφού έχει ακόμα μια ώρα ... Μόνο 3 επισκέψεις και μάλιστα για συνταγογράφηση ???

Πήγα μέσα στην κοπέλα που γράφει τα φάρμακα ... δίπλα από το γραφείο του γιατρού ... και ρώτησα ... μήπως είχε γίνει παρανόηση ... 

Ναι μου είπε ... Ο Γιατρός είπε μόνο τις 3 κυρίες όχι άλλον ... Μα καλά είναι 10 :30 ... και χθες ήρθα στις 11:15 και ήταν κλειστά ... τι θα γίνει ...

Δεν ξέρω ... Έτσι είπε ο Γιατρός ... Ελάτε Αύριο ...

Τόσο Άνετα ... 3 μέρες να χάσει κάποιος ... για να γράψει 3 φάρμακα ... Και με τόση Άνεση ... Ελάτε Αύριο ... Ούτε που την νοιάζει ... ενώ της έχεις εξηγήσει ότι ήδη έχεις χάσει 2 μέρες ... τσάμπα ...

Ελάτε Αύριο ...

Γαμώ την Κοινωνική Αλληλεγγύη μου Γαμώ ...


Εντάξει μωρέ ....


Συμπλήρωση : Τελικά την ημέρα του Αύριο ... έξω από το Ιατρείο είχε χαρτί που έγραφε ... "Σήμερα Κλειστά" ... Ευτυχώς που πήγε η Μάνα μου ... αλλιώς θα την έσπαγα την Πόρτα ... δεν θα άντεχα ... 







Εντάξει

Στίχοι: Γκικοδήμας Γιώργος
Μουσική: Ευσταθίου Γιάννης
Πρώτη εκτέλεση: O.P.A., Oppressive People Attack


Σου χρωστάνε λεφτά και σου λένε εντάξει
Εσύ δεν έχεις μία, σου λένε εντάξει
Δεν έχεις να φας, σου λένε εντάξει
Ψάχνεις για δουλειά σου λένε εντάξει
Τσακώνεσαι και φεύγεις, σου λένε εντάξει
Σας αρέσει η μουσική μου, σου λένε εντάξει
Περιμένεις στη σειρά σου, σου λένε εντάξει
Μόλις φτάσει τότε φεύγει και σου λένε εντάξει

Οι δικοί σου στο σπίτι, σου λένε εντάξει
Οι φίλοι σου στο δρόμο, σου λένε εντάξει
Το κορίτσι σου γελάει και σου λέει εντάξει
Κορόιδο... κορόιδο... εντάξει...
Κορόιδο, εντάξει...
Κορόιδο, εντάξει...
Κορόιδο...

Ξύπνα φιλαράκο θα σου πάρουν και το σώβρακο
Σε δένουν χειροπόδαρα με ένα συμβόλαιο
Σε πετάνε σαν χαρτί στο καλάθι των αχρήστων
Και σου λένε έλα αύριο... μεθαύριο...
το μήνα που δεν έχει Σάββατο
Εντάξει; Εντάξει;

Σε αυτή τη χώρα που ζεις όλοι λένε εντάξει
Το έχουν βρει εύκολο να ζουν χωρίς τάξη
Σε αυτή τη χώρα που ζεις όλοι βρίζουν τη τάξη
Το έχουν βρει εύκολο να λένε εν τάξει
Κορόιδο, εντάξει
Κορόιδο, εντάξει
Κορόιδο, εντάξει μωρέ
Κορόιδο, εντάξει
Εντάξει
Κορόιδο, εντάξει ντε
Ξύπνα...
Κορόιδο,
Εντάξει σου λέω ρε γαμώτο
Κορόιδο, εντάξει



( Αλλά και Αυτοί ... από άλλον Παπάρα θα την βρουν ... αλλά δεν το καταλαβαίνουν ... Απλώς να κάνουν την δουλειά τους ... Ή Καλύτερα ... Να μην κάνουν την δουλειά τους ...

Έλα Αύριο λένε σε μένα ... Έλα Αύριο θα τους πει κάποιος άλλος ... Παπάρας ... )