... Πολεμάς αυτό που ποτέ δε θα γνωρίσεις ...την ίδια σου την ψυχή....!!!!!!!!

H ψυχή γυρίζει εκεί που αναπαύεται, εκεί όπου νομίζει ότι βρίσκει ηρεμία. 

Η δική μου δεν έχει σημείο ανάπαυσης απλώς στριφογυρίζει, πολλές στιγμές με κουράζει, άλλες με φοβίζει, άλλες απλώς την κουβαλώ, δεν μου μιλάει μου κάνει κακή συντροφιά. Την κρατώ αιχμάλωτη, χωρίς να φταίω.

Θα 'θελα να τη νιώσω χαρούμενη, γεμάτη. Να μου πει πως τώρα άραξε, χαλάρωσε. Να σταματήσει να με κυνηγάει, να σταματήσω να τρέχω να την πιάσω.

Τόσο σύντομο πέρασμα, μ 'ένα συνεχόμενο εσωτερικό πόλεμο, να νικήσεις για να βρεις την ευτυχία. Να νικήσεις το μυαλό σου, να το κάνεις φίλο με την ψυχή σου, να συμμαχήσεις προκειμένου να ζήσεις ευτυχισμένος.

Μέσα στο μεγαλείο της ματαιότητας του χρόνου, της ζωής, πολεμάς αυτό που ποτέ δε θα γνωρίσεις ...την ίδια σου την ψυχή....!!!!!!!!

Πηγή : G. M.


Από τα πιο Όμορφα που έχω διαβάσει ...

Στίχοι: Μάκης Αμπλιανίτης
Μουσική: Μάκης Αμπλιανίτης
1. Μανώλης Λιδάκης

Στου φεγγαριού τη μοναξιά
ρώτησα την ψυχή μου
μήπως και μάθω μυστικά
που γύρευα καιρό.

Ρώτησα για τους γύρω μου
να μάθω πώς με βλέπουν
κι αν οι ψυχές μας κάποτε
ταξίδευαν εδώ.

Είν`η ψυχή της μοίρας κατάδικος
μες στο κορμί ζεστό φυλαχτό
κι αν μια στιγμή αγγίξει το μάταιο
απ`τη σιωπή του χρόνου θα βγω.

Ρώτησα για τις όμορφες
που γνώρισα κοπέλες
αν κάπου αλλού θα βρίσκονταν
για να τις ξαναδώ.

Ρώτησα και για σένανε
να μάθω εκεί που μένεις
αν λίγο μες στον ύπνο σου
θα μ`άφηνες να μπω.