********* ********************** DSV Blog: 07/28/13

Τετάρτη, Αυγούστου 07, 2013

Η Δυναμική Γυναίκα φαίνεται στο Φλατ με Αερόσολα ... και όχι στο 12ποντο και στην Λαμέ Τσάντα !!! ...




Λένε ότι οι άντρες πλέον δεν αντέχουν τις Δυναμικές Γυναίκες ...

Ποιες Δυναμικές Γυναίκες μωρέ ??? Αυτή όπως η Σαμάνθα του Sex and the City ??? Αυτή που το μόνο που έκανε είναι να κυνηγάει Καυλιά για να καλύψει την Ανασφάλειά της ???

Αυτές είναι οι Δυναμικές ??? Που κυνηγάνε τα φράγκα και επειδή έχουν αποκτήσει κάποια θέση Εξουσίας ... φέρονται κάπως στους άντρες υφιστάμενούς τους και νομίζουν ότι κάτω από την Κλειτορίδα έχουν βγάλει και Αρχίδι@ ???

Αυτές είναι οι Δυναμικές ??? Γιε Ράιτ ... Ντεμέκ είναι ... Και καλά ... Τάχα μου ...


Πάντα έλεγα ότι για μένα μια γυναίκα για να είναι Δυναμική και πολύ Γοητευτική πρέπει να συνδυάζει 2 πολύ βασικά στοιχεία ...






Την Μουσική και την Γυμναστική ... Αλλά όχι βέβαια να ακούει "Δεν σου κάνω τον Άγιο" ... και τούρλα Ρέμο και Κιάμο ... και να μην ξέρει ποιος είναι ο Jim Morisson... ο Bob Marley... ο Manu Chao και οι Deep Purple ... αλλά και άλλοι πολλοί.


Ή να πηγαίνει Γυμναστήριο που γράφτηκε πριν ένα μήνα ... γιατί έχει τσάμπα χτένισμα και Πεντικιούρ ...

Να το έχουν στο Αίμα τους ... Να το Γουστάρουν ... Να είναι η Ζωή τους.





Τα 2 αυτά βίντεο που κοινοποιώ είναι υπέροχα ... και δείχνουν Γυναίκες Δυναμικές ... Γοητευτικές και Υγιείς όπως πρέπει να είναι οι πραγματικές Γυναίκες ...

Όχι όλη την μέρα πίσω από ένα γραφείο για να πάρουν την Χερμές ... και το Πράντα 



Όχι βέβαια Αυτές ...

Η Δυναμική Γυναίκα φαίνεται στο Φλατ με Αερόσολα ... και όχι στο 12ποντο και στην Λαμέ Τσάντα !!!





ξξξξ

Τρίτη, Αυγούστου 06, 2013

5 Αυγούστου 1962: Η Μέριλυν Μονρόε κείτεται νεκρή…

Ηθοποιός, τραγουδίστρια και μοντέλο, που χαρακτηρίστηκε ως το απόλυτο σύμβολο του σεξ.

( Αυτό που ακόμη δεν έχει γίνει παραδεκτό : Ήταν η Μέρυλιν Μανικοκαταθλιπτική ???  Κάντε Κλικ για να δείτε και ποιοι Άλλοι ( μερικούς από αυτούς ... γιατί είναι πάρα πολλοί )  Διάσημοι ήταν ... ) 




Η Μέριλιν Μονρόε (Marilyn Monroe) γεννήθηκε με το όνομα Νόρμα Τζιν Μόρτενσον την 1η Ιουνίου του 1926 στο Γενικό Νοσοκομείο του Λος Άντζελες. Λίγο πριν από τη γέννησή της, ο πατέρας της είχε εγκαταλείψει τη μητέρας της για να μετακομίσει στο Σαν Φραντσίσκο.


Η Μέριλιν μεγάλωσε χωρίς να γνωρίζει ποιος ήταν πραγματικά ο πατέρας της, καθώς η μητέρα της, Γκλάντις, άλλαζε συνεχώς ερωτικούς συντρόφους. Ήταν εξαιρετικά ελκυστική γυναίκα και εργαζόταν ως μοντέρ στα RKO Studios. Λόγω σοβαρών ψυχολογικών προβλημάτων, έχασε τη δουλειά της και πέρασε σχεδόν όλη τη ζωή της μπαινοβγαίνοντας σε διάφορα ιδρύματα. Έτσι, σε ηλικία 9 ετών, η Νόρμα (Μέριλιν) μπήκε σε ορφανοτροφείο και δύο χρόνια αργότερα δόθηκε για υιοθεσία.

Το 1942, στα 16 της, παντρεύτηκε τον 21χρονο τεχνίτη αεροσκαφών Τζέιμς Ντόχερτι.
Ο γάμος τους, όμως, κράτησε μόνο πέντε χρόνια, καθώς χώρισαν το 1946. Στο μεταξύ, η Μέριλιν είχε ήδη αρχίσει να εργάζεται ως μοντέλο επίδειξης μαγιό και είχε βάψει τα μαλλιά της ξανθά. Μέσω των φωτογραφήσεων προσέλκυσε πολλά βλέμματα, μεταξύ αυτών και του προέδρου της κινηματογραφικής εταιρίας RKO Pictures, που της πρότεινε να κάνει ένα δοκιμαστικό. Ο ατζέντης της, όμως, τη συμβούλεψε να προτιμήσει μία μεγαλύτερη εταιρία, όπως η 20th Century-Fox.


Το πρώτο συμβόλαιο που υπέγραψε της απέφερε 125 δολάρια την εβδομάδα, ποσό στο οποίο προστέθηκαν άλλα 25 δολάρια, όταν ανανέωσε τη συμφωνία, έξι μήνες αργότερα. Έκανε το ντεμπούτο της στη μεγάλη οθόνη το 1947, με ένα μικρό ρόλο στην ταινία «The Shocking Miss Pilgrim». Ακολούθησε το 1948 το «Scudda Hoo! Scudda Hay!», όπου εμφανίστηκε σε δύο ή τρεις μικρές σκηνές, οι οποίες περικόπηκαν στο μοντάζ. Την ίδια χρονιά τής δόθηκε ένας καλύτερος ρόλος στο φιλμ «Dangerous Years». Ωστόσο, η Fox αρνήθηκε να της ανανεώσει το συμβόλαιο κι έτσι η Μέριλιν επέστρεψε στο μόντελινγκ, ξεκινώντας παράλληλα μαθήματα υποκριτικής.

Λίγους μήνες αργότερα, η Columbia Pictures την επέλεξε για το ρόλο της Peggy Martin στο «Ladies of the Chorus» (1948), όπου ερμήνευσε δύο τραγούδια. Αν και οι κριτικές ήταν αρκετά καλές για την ερμηνεία της, η ταινία δεν τα πήγε εξίσου καλά και η Columbia την απέρριψε. Έτσι, επέστρεψε και πάλι στο μόντελινγκ.

Το 1949 εμφανίστηκε στην ταινία «Love Happy» των «Ενωμένων Καλλιτεχνών», ενώ την ίδια χρόνια πόζαρε γυμνή για ένα ημερολόγιο διασημοτήτων. Η φωτογράφηση που έκανε το 1953 για το περιοδικό Playboy ήταν αυτή που έδωσε ώθηση στην καριέρα της.

Την επόμενη χρονιά συμμετείχε σε τέσσερις ταινίες, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές για τις «The Asphalt Jungle» της MGM και «All About Eve» της Fox. Αν και οι ρόλοι της ήταν αρκετά μικροί, η εκκεντρική αλλά σέξι εμφάνισή της αποτυπώθηκε στη μνήμη των σινεφίλ.
Το 1951 η Μέριλιν πήρε έναν αρκετά μεγάλο ρόλο στην ταινία «Love Nest» (Ερωτική Φωλιά), μέσω της οποίας ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το ευρύ κοινό. Το εκρηκτικό ταμπεραμέντο της, σε συνδυασμό με την αίσθηση παιδική αθωότητα που απέπνεε, ενθουσίασε τους θεατές.



Το 1952 εμφανίστηκε στο «Don’t Bother to Knock», όπου υποδύθηκε μία διανοητικά ανισόρροπη μπεϊμπισίτερ. Οι κριτικοί δεν ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με την ερμηνεία της στην ταινία αυτή. Έκανε, όμως, ιδιαίτερη εντύπωση η εμφάνισή της την ίδια χρονιά στο «Monkey Business» ως πλατινέ ξανθιά, μια εικόνα που αποτέλεσε το «σήμα – καταταθέν» της.
Το 1953 έπαιξε στο «Gentlemen Prefer Blondes», ξετρελαίνοντας τον ανδρικό πληθυσμό. Ανάμεσά τους και ο αστέρας του μπέιζμπολ Τζο ΝτιΜάτζιο, με τον οποίο παντρεύτηκε στις 14 Ιανουαρίου του 1954.

Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στο «There’s No Business Like Show Business» και ακολούθησε το «The Seven Year Itch» (Επτά Χρόνια Φαγούρα), μία ταινία που ανέδειξε το ταλέντο της στην κωμωδία και περιείχε μία από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου: τη Μέριλιν Μονρόε να στέκεται πάνω σε μία σχάρα, με τον αέρα να ανασηκώνει το λευκό φόρεμά της.

Έπειτα από εννέα μήνες έγγαμου βίου, τον Οκτώβριο του 1954 η Μέριλιν ανακοίνωσε το διαζύγιό της με τον ΝτιΜάτζιο. Την επόμενη χρονιά η Fox διέκοψε τη συνεργασία μαζί της, εξαιτίας της αντιεπαγγελματικής συμπεριφοράς της. Αργούσε μονίμως στα γυρίσματα ή δεν εμφανιζόταν καθόλου, επικαλούμενη πραγματικές ή φανταστικές ασθένειες, και ήταν απρόθυμη να συνεργαστεί με τους παραγωγούς, τους σκηνοθέτες και τους συναδέλφους της ηθοποιούς.

Με τη συμμετοχή της το 1956 στην ταινία «Bus Stop» (Στάση Λεωφορείου) η Μέριλιν απέδειξε ότι μπορούσε να ανταποκριθεί εξίσου καλά και στις απαιτήσεις ενός δραματικού ρόλου. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τον θεατρικό συγγραφέα Άρθουρ Μίλερ, ένας γάμος που κράτησε τέσσερα χρόνια. Το 1957 ταξίδεψε στη Μ. Βρετανία για τα γυρίσματα τις ταινίας «The Prince and the Showgirl» (Ο Πρίγκιπας και η Χορεύτρια), που αποτέλεσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, αν και οι κριτικές δεν ήταν και τόσο καλές.

Έπειτα από ένα χρόνο απουσίας, η Μέριλιν Μονρόε επέστρεψε στη μεγάλη οθόνη του 1959 με την απολαυστική κωμωδία «Some Like It Hot» (Μερικοί το προτιμούν καυτό), με τον Τόνι Κέρτις και τον Τζακ Λέμον. Ακολούθησαν το 1960 η ταινία του Τζορτζ Κιούκορ «Let’s Make Love» (Έλα ν’ αγαπηθούμε) με τους Τόνι Ράνταλ και Ιβ Μοντάν και το 1961 το «The Misfits» (Οι Αταίριαστοι), το τελευταίο φιλμ τόσο για τη Μέριλιν Μονρόε όσο και για τον συμπρωταγωνιστή της Κλαρκ Γκέιμπλ, που πέθανε λίγους μήνες αργότερα από καρδιακή προσβολή.



Το 1962 η Fox την επέλεξε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Something’s Got to Give». Λόγω της συνεχιζόμενης ασυνέπειάς της, όμως, η εταιρία αποφάσισε να διακόψει τη συνεργασία μαζί της και να μην της δώσει άλλη ευκαιρία. Η καριέρα της κατέρρεε και η Μέριλιν απομονώθηκε στο σπίτι της στο Λος Άντζελες. Στις 5 Αυγούστου του 1962 η οικονόμος της τη βρήκε να κείτεται γυμνή στο κρεβάτι της με ένα άδειο μπουκάλι από υπνωτικά χάπια «Nembutal» στο πλευρό της. Ήταν μόλις 36 ετών…

Ο τοπικός ιατροδικαστής, που κλήθηκε για να γνωματεύσει επί των συνθηκών του θανάτου της, απεφάνθη ότι επρόκειτο πιθανότατα για αυτοκτονία. Ο φημολογούμενος ερωτικός δεσμός της, όμως, με τον Τζον Κένεντι και οι αντιδράσεις από το περιβάλλον του αμερικανού προέδρου κάνουν πολλούς, ακόμα και σήμερα, να πιστεύουν ότι ο φάκελος «Μέριλιν» δεν έπρεπε να κλείσει με την ένδειξη «αυτοκτονία». Κάποιοι είπαν ότι η Μονρόε δεν είχε καμία πρόθεση να αυτοκτονήσει, αλλά πήρε κατά λάθος μια υπερβολική δόση υπνωτικών. Ακόμα περισσότεροι υποστήριξαν ότι ένα τρίτο πρόσωπο της χορήγησε τη μοιραία δόση. Η αλήθεια δεν μαθεύτηκε ποτέ…

Πηγή : 
http://www.kulturosupa.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=13075%3A5-avgoystou-1962-i-merilyn-monroe-keitetai-nekri&catid=22%3Acine-gossip&Itemid=143 



( Αυτό που ακόμη δεν έχει γίνει παραδεκτό : Ήταν η Μέρυλιν Μανικοκαταθλιπτική ???  Κάντε Κλικ για να δείτε και ποιοι Άλλοι ( μερικούς από αυτούς ... γιατί είναι πάρα πολλοί )  Διάσημοι ήταν ... )  

Διπολική διαταραχή: η δημιουργική «κατάρα» ...

Μπορεί η κατάθλιψη να θεωρείται το «κρυολόγημα της ψυχικής υγείας», αλλά η φράση που έχει γίνει πλέον καθημερινότητα στον τομέα της ψυχικής υγείας, είναι η «διπολική διαταραχή», ίσως επειδή συχνά συνδέεται με τη δημιουργικότητα, τον καλλιτεχνικό οίστρο και το ταλέντο.


Η Διπολική Διαταραχή (γνωστή και ως μανιοκατάθλιψη) είναι μια ψυχιατρική ασθένεια που χαρακτηρίζεται από δυο συναισθηματικές διαταραχές, τη μανία και την κατάθλιψη, οι οποίες μπορούν να συμβούν σε ένα φάσμα που διακυμαίνεται από εξαντλητική κατάθλιψη μέχρι και αδιάκοπη μανία. Τα συμπτώματα της καταθλιπτικής φάσης είναι: αίσθημα λύπης, άγχος, τύψεις, οργή, απομόνωση, απελπισία, διαταραχές στον ύπνο και της όρεξης για φαγητό, εξάντληση, απώλεια ενδιαφέροντος για πολλές δραστηριότητες, προβλήματα συγκέντρωσης κ.ά., ενώ η μανία χαρακτηρίζεται συνήθως από έξαρση, υπερκινητικότητα και συναισθηματική διέγερση.
Έχει βρεθεί ότι η ασθένεια αυτή προσβάλλει περίπου το 1-2% του συνολικού πληθυσμού, ενώ λόγω της μεγάλης ποικιλομορφίας της (διαφορετική βαρύτητα, είδος, συχνότητα και διάρκεια των επεισοδίων), συχνά είναι δύσκολο να αναγνωριστεί, ακόμα και από γιατρούς. Αυτός είναι ίσως και ο λόγος για τον οποίο συχνά τα ΜΜΕ και ο κόσμος του θεάματος συχνά επικαλούνται την ασθένεια αυτή σε περιπτώσεις celebrities με αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά ή σε προσωπικότητες που κάνουν κατάχρηση ουσιών. Οι ίδιοι πάλι, άλλες φορές παραδέχονται την κατάσταση που βιώνουν και άλλες φορές την υπαινίσσονται.
Ας δούμε για ποιους διάσημους έχει υπάρξει αναφορά σχετικά με τη Διπολική Διαταραχή:

Britney Spears

Ενώ η 28χρονη πριγκίπισσα της pop μουσικής, αποσιωπά εδώ και καιρό πιθανά προβλήματα στην ψυχική της υγεία, υπάρχουν φήμες για μια πιθανή διάγνωση Διπολικής Διαταραχής, από τότε που οι φωτογραφίες με ξυρισμένα τα μαλλιά της, έκαναν το γύρο του κόσμου, το 2007. Πολλοί ψυχολόγοι και ψυχίατροι στην τηλεόραση –που όμως δεν ήταν γιατροί της- έκαναν εξ αποστάσεως διάγνωση Διπολικής Διαταραχής. Σε πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ του περιοδικού People το 2008, αναφερόταν ότι η Spears «πιθανόν πάσχει από Διπολική Διαταραχή», ενώ ψυχίατρος στη Santa Monica της Καλιφόρνια είπε ότι η συμπεριφορά της τραγουδίστριας υποδεικνύει «κλασική διπολική συμπεριφορά που δηλώνεται μέσω της υπερσεξουαλικότητας, της κακή κρίσης και της παρορμητικότητας». Όποια και αν ήταν πάντως η ψυχική κατάσταση της τραγουδίστριας, τελευταία φαίνεται να έχει βελτιωθεί αισθητά.

Kurt Cobain

Ο τραγουδιστής της grunge, Kurt Cobain, αυτοκτόνησε σε ηλικία 27 ετών, παρά τη μεγάλη επιτυχία του συγκροτήματός του, Nirvana, από το Σιάτλ. Δεδομένου ότι ένα από τα τραγούδια τους είχε τον τίτλο «Lithium», που είναι σταθεροποιητικό διάθεσης και χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της διπολικής διαταραχής, το περιοδικό Time τον συμπεριέλαβε στον κατάλογο του 2002 «μανιακές μεγαλοφυΐες» που συνέβαλαν σημαντικά στη μουσική, την τέχνη, τη λογοτεχνία και οι οποίες μπορεί να έπασχαν από διπολική διαταραχή.

Marilyn Monroe

Πολλά από τα ερωτήματα γύρω από τη ζωή και το θάνατο της ηθοποιού εξακολουθούν να είναι αναπάντητα και πιθανώς να παραμείνουν έτσι. Αλλά το ντοκιμαντέρ του 2001, «Marilyn Monroe: The Final Days» , έριξε λίγο φως στο θέμα σχετικά με τη χρήση ναρκωτικών και την ψυχική της υγεία. «Γνωρίζαμε ότι ήταν ένα μανιοκαταθλιπτικό άτομο», αναφέρει ο γιατρός της, Hyman Engelberg, στην ταινία. «Αυτό σημαίνει ότι πάντα υπήρχαν ψυχολογικά προβλήματα και ότι θα μπορούσε να έχει μεγάλες διακυμάνσεις στη διάθεση της».
5 Αυγούστου 1962: Η Μέριλυν Μονρόε κείτεται νεκρή… 

Sinead O'Connor

Η pop σταρ της δεκαετίας του ογδόντα και του ενενήντα, γνωστή για το ξυρισμένο της κεφάλι, έχει μιλήσει ανοιχτά για την ψυχική της ασθένεια στο «Oprah Winfrey Show» το 2007. Είπε ότι είχε διαγνωστεί ως διπολική στην ηλικία των 37, μετά από την προσπάθειά της να αυτοκτονήσει στα 33 της χρόνια. Η Ο 'Connor είναι σήμερα 43 και είπε ότι παίρνει αντικαταθλιπτικά και σταθεροποιητικά διάθεσης. «Οτιδήποτε, αποτελεί βελτίωση, όταν έχεις φτάσει στην απομόνωση», είπε στη Winfrey, αλλά «αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν τα «πάνω» και τα «κάτω»».

Vincent van Gogh

Ο ιδιαίτερα δημοφιλής Ολλανδός ζωγράφος, υπέφερε από απίστευτα σκαμπανεβάσματα στη διάθεσή του, καθ’ όλη την προσπάθειά του να «παλέψει» με την ψυχική του ασθένεια. Κατά τη διάρκεια ζωής του, η έννοια της διπολικής διαταραχής δεν ήταν γνωστή, αλλά σήμερα τα συμπτώματα είναι σαφώς αναγνωρίσιμα. «Όταν η υγεία του και το αλκοόλ, τον έφερναν στα «πάνω» του, ζωγράφιζε με αυτοπεποίθηση και ενέργεια που ισοδυναμούσε σχεδόν με μανία», έγραψε κριτικός τέχνης στην Washington Post, το 1998. «Όταν ήταν στα «κάτω» του, ουσιαστικά παρέλυε, από αμφιβολία και φόβο».

Carrie Fisher

Η 54χρονη ηθοποιός Fisher, γνωστή για το ρόλο της ως πριγκίπισσα Leia στην τριλογία Star Wars, συνάντησε πολλές δυσκολίες στη ζωή της -και όχι μόνο πάνω στο Millennium Falcon. Μετά από χρόνια «πάλης» με την μανία και την κατάθλιψη, η Fisher διαγνώστηκε με διπολική διαταραχή όταν ήταν 28 ετών. Η Fisher δήλωσε το 2002 στη USA Today, ότι έχει τώρα μια φυσιολογική ζωή και ότι η συμπεριφορά της είναι πολύ πιο προβλέψιμη, χάρη στη φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνει. Αλλά δεν ήταν πάντα τόσο εύκολο. «Έκοψα τελείως τα μακριά μαλλιά μου, έκανα τατουάζ και ήθελε να προσηλυτιστώ στον Ιουδαϊσμό», είπε σχετικά με το πιο πρόσφατο μανιακό επεισόδιό της.

Emily Dickinson

Το έργο της εσωστρεφούς ποιήτριας, ήταν συχνά σκοτεινό και ζοφερό. Αν και είναι αδύνατο να γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν η ψυχική της κατάσταση τότε, ορίζεται ως διπολική διαταραχή σήμερα, μια μελέτη του 2001 στο American Journal of Psychiatry που εξέτασε τις διακυμάνσεις της παραγωγικότητας της Dickinson, δείχνει ότι μπορεί να ήταν έτσι. Ο γιατρός της, είχε διαγνώσει «νευρική κατάπτωση», η οποία, σύμφωνα με τον συγγραφέα της μελέτης, ψυχίατρο John F. McDermott, «χαρακτηριζόταν από άγχος και κατάθλιψη». Στην εποχή της Dickinson, οι γιατροί δεν είχαν εντοπίσει ακόμη τη διπολική διαταραχή, αλλά ο δρ. McDermott, σημείωσε ότι η γραφή της Dickinson «δε χαρακτηριζόταν από ασυνέπειες», που αποτελούν σύμπτωμα της διαταραχής.

Virginia Woolf

Το σκοτεινό ημερολόγιο και οι επιστολές της Woolf, η οποία υπέστη τέσσερις μεγάλες «καταρρεύσεις», πριν αυτοκτονήσει με πνιγμό σε ηλικία 59 ετών, έχουν πείσει πολλούς μελετητές ότι η συγγραφέας πρέπει να έπασχε από είχε μανιοκατάθλιψη. Σύμφωνα με ένα άρθρο του 2004 από την ψυχολόγο Katherine Dalsimer, «οι ταλαντεύσεις στη διάθεση, από σοβαρή κατάθλιψη, σε ενθουσιασμό και μανιακά επεισόδια ψύχωσης» της Γουλφ, θα διαγιγνώσκονταν σήμερα ως διπολική διαταραχή.

Linda Hamilton

Σε συνέντευξή της το 2004, η 54χρονη ηθοποιός του Terminator, αποκάλυψε ότι ζει πάσχοντας από διπολική διαταραχή για περισσότερα από 20 χρόνια. Της διαγνώστηκε μετά από 10 χρόνια «εκπληκτικά λαμπρής» μανίας και κατάθλιψης που την έκανε να νιώθει ότι βρίσκεται σε ένα τεράστιο αδιέξοδο. Η Hamilton αποφάσισε να μιλήσει σχετικά με το πρόβλημά της, 10 χρόνια μετά τη διάγνωσή του, όταν είχε πλέον τον έλεγχο. «Η ποιότητα της ζωής μου είναι πιο εντυπωσιακή από ό,τι θα μπορούσα να έχω φανταστεί σε αυτά τα 20 χρόνια που αγωνίζομαι με την ασθένεια», είπε.

Πέμπτη, Αυγούστου 01, 2013

Όλοι με νομίζουν σνομπ ... και εγώ 30 χρόνια στην απομόνωση της κατάθλιψης ..."

Μαργαρίτα Καραπάνου: "Όλοι με νομίζουν σνομπ, με ζωή jet set. Ύδρα, Παρίσι, Αθήνα. 
Και εγώ 30 χρόνια στην απομόνωση της κατάθλιψης.


Είχα ακούσει τόσα πολλά για την Μαργαρίτα Καραπάνου, που δεν ήξερα τι να περιμένω. Θα μπορούσα να είχα βρεθεί σε ένα σπίτι με «μουχλιασμένα» έργα τέχνης, σε ένα δωμάτιο με μαύρους τοίχους και την «καταραμένη Καραπάνου» να κρύβεται πίσω από σύννεφα καπνού. Όλα θα μπορούσαν να συμβούν. Η Μαργαρίτα Καραπάνου μεγάλωσε «χωρίς ταυτότητα» . 

Η μητέρα της Μαργαρίτα Λυμπεράκη είχε την κακή ιδέα να της δώσει το δικό της όνομα. Και μπορεί ο Σικελιανός –φίλος στενός της Λυμπεράκη- να αστειευόταν και να μιλούσε για «πνευματική δυναστεία», όμως η μικρή Μαργαρίτα μεγάλωσε χωρίς δικό της όνομα. Ανάμεσα σε «ιερά τέρατα». 

Ο θείος της Γιάννης Μόραλης, η θείας της Αγλαΐα Λυμπεράκη η γλύπτρια και το Παρίσι στην δεκαετία του ‘60 ο Σαρτρ, η Μποβουάρ, ο Καμί, ο Πικάσο. 

«Η Κασσάνδρα και ο Λύκος», το πρώτο της βιβλίο μεταφράστηκε σε 12 γλώσσες. Το «Ναι» το έγραψε σε ψυχιατρική κλινική, άρρωστη πολύ. «Ο υπνοβάτης» πήρε το βραβείο καλύτερου ξένου μυθιστορήματος στην Γαλλία. Το “Lee και Lou” «ισοπέδωσε» το Κολωνάκι. Όλα λοιπόν έπρεπε να τα περιμένω χτυπώντας το κουδούνι της. Μου άνοιξε μόνη της όμως. Μια σκυλίτσα η Lou φώναζε, στο μπαλκόνι είχε λίγα λουλούδια και στους τοίχους φωτογραφίες της νιότη της. Τα ωραιότερα μάτια της Αθήνας – έτσι μου είχαν πει- δεν ήταν σκοτεινά ούτε περιπαιχτικά.

Να αρχίσουμε λοιπόν με το μεγάλο σας μυστικό.- 

Ναι. Αποφάσισα να βγω και να μιλήσω για την μανιοκατάθλιψη που είχα πάρα πολλά χρόνια, όχι για να εκτονωθώ, αλλά για να βοηθήσω τους ανθρώπους που την έχουν. Είναι μια αρρώστια φοβερή, αλλά πρέπει να μην το βάζουν κάτω. Να ζήσουν, να ερωτευθούν, να γράψουν, να ταξιδέψουν. Όλα γίνονται. 

Πότε καταλάβατε ότι είχατε αυτή την αρρώστια;

- 24 χρονών. Κλείστηκα σπίτι, φάρμακα, μετά κλινικές. Θέλω να κατηγορήσω, εκείνους τους γιατρούς για την αδιαφορία τους, για την ειρωνεία τους, απέναντι στους αρρώστους. Είναι ντροπή τους. Σαν να μας ήμασταν κατώτερο είδος, ένας ρατσισμός αφάνταστος. Οι νοσοκόμες μας φερόντουσαν σαν να ήμασταν ζώα. 

Και πως αντέξατε;- 

Μόλις μου βγάζανε τον ορό, έτρεχα στο τραπέζι και έγραφα. Τότε έγραψα το «Ναι». Αυτό το βιβλίο μου έσωσε την ζωή. 

Υπήρξε αφορμή για την εκδήλωση της αρρώστιας;- 

Όχι καμία. Είναι μια αρρώστια βιολογική δεν είναι ψυχολογική. Κάτι πειράζεται στον εγκέφαλο.

Τώρα πίνετε φάρμακα;- Πολύ λίγα πια. Πριν έπαιρνα 17.

Πως τα καταφέρατε και γράψατε 6 βιβλία; - 

Πολλοί σημαντικοί συγγραφείς είχαν αυτή την αρρώστια και μεγάλοι ζωγράφοι. Ο Γκρέκο, ο Βαν Γκογκ, η Βιρτζίνια Γουλφ, ο Τένεσι Γουίλιαμς, η Σίλβια Πλάθ. Εγώ γράφω βιβλία από 7 χρονών, βιβλία για παιδιά. Την «Κασσάνδρα» την έγραψα στα 21 μου, τότε ήμουν ακόμη καλά. Μετά όποτε συνερχόμουν λίγο από την αρρώστια, έγραφα. Ή έγραφα άρρωστη. 

Ο βραβευμένος «Υπνοβάτης» πως γράφτηκε;- 

Στην Ύδρα ένα χειμώνα μόνη μου. Τα βράδια έπαιζα πόκερ με 12 ξένους, πλούσιους γέρους -τους πήρα μέχρι και τα ασημένια μαχαιροπίρουνα - και το πρωί έγραφα. 

Πείτε μου για την βραβεύση σας.- 

Ήταν το 1988, το ήξερα ότι ήμουν υποψήφια για το γαλλικό βραβείο - για το καλύτερο ξένο βιβλίο - ένα χρόνο πριν το έχει πάρει ο Μαρκές με τα «Εκατό χρόνια μοναξιάς». Καθόμουν σπίτι και έβλεπα στο DVD ένα θρίλερ του Μπράιν ντε Πάλμα με τον Μάϊκλ Κέιν. Χτυπάει το τηλέφωνο, δεν το σηκώνω, συνεχίζει να χτυπάει και ακούω μια φωνή από το υπερπέραν να μου φωνάζει, «κερδίσατε το βραβείο του καλύτερου ξένου βιβλίου, μεθαύριο πρέπει να είσθε στο Παρίσι για την απονομή και το πάρτι». Μιλάω και με την ΕΡΤ και μου λένε «πάρτε ένα ταξί και ελάτε αμέσως για το δελτίο»! Βάζω ένα πουλόβερ, ένα παντελόνι, άβαφη, αχτένιστη και τρέχω για το δελτίο. Από μέσα φορούσα το νυχτικό!

Που μεγαλώσατε;

- Ανάμεσα στο Παρίσι και την Αθήνα. 8 χρονών γνώρισα τον Καμί. Βέβαια ήμουν μικρή για να καταλάβω ποιους ανθρώπους είχα απέναντι μου. Θυμάμαι τον Σάρτρ στο καφενείο να καπνίζει ακατάπαυστα «Γκουλουάζ». Τα έβαζε στο στόμα από την δεξιά μεριά και μιλούσε, μιλούσε. Πίσω σε ένα τραπέζι μόνη της καθόταν πάντα η Μποβουάρ. Έγραφε δεν ήταν πολύ της παρέας.

Πώς είχατε βρεθεί στο Παρίσι;

- Η μητέρα μου ζούσε εκεί. «Τα ψάθινα καπέλα» που είχε γράψει η μητέρα μου Μαργαρίτα Λυμπεράκη της τα εξέδωσε ο Αλμπέρτ Καμί. Ο Καμί ερχόταν στο σπίτι μας για να φάει με την μητέρα μου και μου έλεγε «κακομοίρα Μαργαρίτα είσαι στο σκοτεινό Παρίσι και όχι στο φως της Αττικής». Μου το έλεγε κάθε βράδυ αυτό.

Ο πατέρας σου;

Α ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ ωραίος άντρας, αλλά ήταν ένας play boy, δεν τον έβλεπα πολύ. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 8 μηνών και τον έβλεπα πάντα σαν ένα πρίγκιπα. Έπαιζε συνεχώς στις κούρσες και μια φορά θυμάμαι πήρε την γιαγιά μου και της είπε «Σαπφώ έχασα το σπίτι στην Εκάλη». Και λέει η γιαγιά μου, «τι έγινε κάηκε»; «Όχι το έπαιξα στις κούρσες». 

Πέστε μου για τα χρόνια της κατάθλιψης.- 

Έζησα σε μεγάλη απομόνωση πολλά χρόνια. Γινόμουν καλά για 3, 4 μήνες και μετά πάλι αρρώσταινα. Τριάντα χρόνια η ίδια ιστορία. Τώρα γελάω, γιατί όλοι με νομίζουν σνομπ και ότι κάνω ζωή jet set. Όλοι νομίζουν ότι είμαι Ύδρα, Παρίσι, Αθήνα. Και είναι τόσο μακριά από την πραγματικότητα!

Δεν θέλατε να βλέπετε ανθρώπους.

- Δεν μπορούσα. Η κατάθλιψη είναι μια κατάσταση που «δεν μπορείς»! Δεν είναι ότι «δεν θέλεις», είναι πολύ πιο βαθύ. Κακός ύπνος, μεγάλο άγχος…

Κλειστά παράθυρα…

- Για ένα διάστημα ναι, κλειστά παράθυρα. 

Αλκοόλ;

- Ποτέ. Δεν έπινα ποτέ, ούτε ναρκωτικά, ούτε τίποτα.

Τι θα μπορούσε ίσως να σας βγάλει απ’ αυτή την κατάσταση; Ένας άντρας, θα μπορούσε; 

- Όχι, όχι τότε. Ένας άνδρας, ένας υπέροχος άνδρας, ήταν τότε πολύ ερωτευμένος μαζί μου, και δεν μπορούσα, δεν είναι ότι δεν ήθελα, δεν μπορούσα να βγω έξω από το σπίτι. Μου διάβαζε τα αγαπημένα μου παραμύθια, την «Μικρή Πριγκίπισσα» και την «Αλίκη των θαυμάτων». Δυο χρόνια προσπάθησε, με λάτρευε. 

Ποιόν είχατε στο πλευρό σου τα πρώτα χρόνια της αρρώστιας;

- Την μητέρα μου, από την ώρα που αρρώστησα δεν έφυγε από δίπλα μου. Τότε με αγάπησε. Τότε μόνο. Άφησε τα πάντα, τους φίλους της, τις σχέσεις της, τα πάντα. 

Ήταν αργά όμως.- 

Ήταν αργά. Την λάτρευα την μητέρα μου. Παρόλα αυτά που έχω γράψει στο «Μαμά», την λάτρευα.

Στο βιβλίο σας βγαίνει λατρεία, αλλά βγαίνει και θυμός.- 

Μεγάλος θυμός, αλλά και λατρεία, αυτά τα δυο είχα για την μητέρα μου.

Ο Θεός είναι κουρασμένος. Έτσι γράφατε. Έχετε αλλάξει άποψη γι’ αυτό;

- ΄Έχω αλλάξει άποψη ναι, γιατί αν είναι Θεός δεν θα κουραστεί ποτέ, ότι και αν κάνουμε εμείς.

Ήσασταν η ωραιότερη γυναίκα της Αθήνας μου έχουν πει.- 

Ήμουν όμορφη ναι. Με ερωτευθήκανε πολλοί άνδρες, εννοώ έρωτα μεγάλο, όχι για ένα βράδυ. Δεν δινόμουν όμως εύκολα, είχα ένα κράτημα, ίσως απ’ όσα είχα περάσει. 

Αν δεν είχατε πάει με την μητέρα σας στη Γαλλία;

- Θα είχα σωθεί νομίζω. Θα ζούσα εδώ με την γιαγιά μου. Μαζί της πέρασα και τα χρόνια της εφηβείας, όχι πια με τους Σαρτρ, και τους Καμί, αλλά με τα φλερτ μου με τις φίλες μου. Τα χρόνια εκείνα, ήταν τα μόνα ωραία χρόνια. 


Διαβάστε και μια προηγούμενη ανάρτηση που είχα κάνει για την Μαργαρίτα ... με βίντεο της τελευταίας συνέντευξης πριν πεθάνει ...