********* ********************** DSV Blog: 1/1/14 - 1/2/14

Παρασκευή, Ιανουαρίου 31, 2014

Σισσόνι ... πήρα καινούρια Οθόνη ...


Έτσι έλεγα στην Γάτα μου σήμερα ( Σισσή ... Σισσόνι Χαιδευτικά ) ... όταν ερχόταν και ανακάτευε τα καινούρια κουτιά και τα μύριζε ...

"Σισσόνι ... πήρα Καινούρια Οθόνη " ... Το πόσο την χάρηκα δεν λέγεται ... Είναι σαν να είμαι πίσω στο 80 και από Ασπρόμαυρη να αγοράζουμε στο σπίτι μας την Έγχρωμη ... 

Τόσο πολλή καύλα της είχα ... Η Προηγούμενη ήταν κοντά 5ετίας ... αλλά τα 2 τελευταία χρόνια είχε καεί ... τρεμόπαιζε ... και έχανε χρώμματα ... Τις 2 τελευταίες εβδομάδες μερικές φορές δεν άναβε ... οπότε Αναγκάστηκα να το πάρω απόφαση και να πάρω μια καινούρια ...

Κρίση Ξε-Κρίση ... εμείς οι Πληροφορικάριοι προτιμούμε να μην βγαίνουμε ούτε για καφέ από το να μην έχουμε Οθόνη ... Χάνεται ΟΛΟΣ ο Κόσμος μας ... Τα Πάντα ... Αλλά λόγω των χρεών και λοιπών δεν είχα πάρει εδώ και 5 χρόνια ... Αλλιώς θα την είχα αλλάξει στη πρώτη λαδιά που θα μου κανε ... όπως και έκανα μέχρι τώρα.




Τυχαία μου έσπασε και το ποδαράκι του άλλου πληκτρολογίου μου ... ε και είπα να πάρω και εκεί ένα καινούριο ... ασύρματο αυτή την φορά ... Είχα και παλιά ασύρματο ... αλλά δεν θυμάμαι ... κάπου το χάρισα ... Ούτε που θυμάμαι που ... 


Εεε να μην πάρω και ακουστικά με μικρόφωνο ??? Είχα ακουστικά πάρα πολλά ( σοβαρά τώρα ... γύρω στα 20 .. ) και μικρόφωνο καλό ... αλλά ήταν χωριστά ... και δεν βόλευε γμτ στο Σάιμπερ Σεξ ...

Πως να κάνεις όταν κρατάς Μικρόφωνο ??? ( Χχαχαχαχαχχαχααααα ... Γελάω τώρα γιατί ήδη βλέπω μερικές φάτσες να ανοίγουν τα στόματα ... ) ...

Μόνο την CPU άφησα όπως ήταν ... Αυτή την χτενίζω ... την Κουρεύω ... και την Ντύνω Όμορφα ΚΑΘΕ Μέρα !!!

( Φοιβούλα μου Φοιβούλα μου ... ) 

Τετάρτη, Ιανουαρίου 29, 2014

Είχε κερδίσει περισσότερα από όσα του στέρησαν. Είχε κερδίσει τη δίψα για ζωή και δημιουργία...




Στις 23 Δεκεμβρίου του 1849, ο 28χρονος Φίοντορ Ντοστογέφσκι παρακολουθούσε, καθώς στρατιώτες έδεναν τρεις απ’ τους συντρόφους του σε στύλους, με σκοπό να τους εκτελέσουν. Ο συγγραφέας ήταν ο επόμενος που θα εκτελούνταν. Οι στρατιώτες πήραν τα όπλα τους στα χέρια και σημάδεψαν. 

Τη στιγμή που πήγαν να πατήσουν τη σκανδάλη, κατέφθασε ένας ιππέας. Έφερνε χαρμόσυνα νέα. Ο Τσάρος Νικόλαος Α’ προσέφερε συγχώρεση στους καταδικασμένους. Αντί να εκτελεστούν, θα μεταφέρονταν στη Σιβηρία για κάτεργα. Ο Τσάρος είχε σώσει τη ζωή του Ντοστογέφσκι και εν αγνοία του, το μέλλον της παγκόσμιος λογοτεχνίας. Ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας βρέθηκε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, για τη συμμετοχή του στον Κύκλο Πετρασέβσκι. 

Ο Φίοντορ Ντοστογέφσκι Ήταν ένας κύκλος λογοτεχνών και διανοούμενων, που πρότεινε κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, σε αντίθεση με την πολιτική του Τσάρου. Ο Ντοστογέφσκι, μαζί με τους υπόλοιπους «συνωμότες», συνελήφθησαν στις 23 Απριλίου του 1849. 

Ο συγγραφέας δήλωσε στην υπεράσπισή του, ότι αντιμετώπιζε τα επαναστατικά κείμενα ως λογοτεχνικά δημιουργήματα κι όχι ως πολιτικά. Τα λόγια του δεν έπεισαν τους δικαστές και ο Ντοστογέφσκι καταδικάστηκε σε θάνατο. Ευτυχώς για εκείνον, ο Τσάρος Νικόλαος Α’ φάνηκε μεγαλόψυχος και επέτρεψε στα μέλη του λογοτεχνικού κύκλου να ζήσουν. Ο Τσάρος Νικόλαος Αμέσως μετά την παραλίγο εκτέλεση, ο Ντοστογέφσκι επέστρεψε στο κελί του και έγραψε στον αδερφό του την εξής επιστολή:

«Όταν σκέφτομαι τη ζωή μου μέχρι τώρα και συνειδητοποιώ πόσο χρόνο σπατάλησα σε τιποτένια πράγματα, σε λάθη, σε τεμπελιά, στην αδυναμία να ζήσω. Όταν συνειδητοποιώ πόσο λίγο εκτίμησα τη ζωή, πόσες φορές πρόδωσα την καρδιά και την ψυχή μου – τότε η καρδιά μου ματώνει. Η ζωή είναι δώρο, η ζωή είναι ευτυχία, κάθε λεπτό μπορεί να γίνει μία αιωνιότητα ευτυχίας! Δεν είμαι ούτε στενοχωρημένος, ούτε απογοητευμένος. Η ζωή είναι παντού, η ζωή είναι μέσα μας, όχι έξω από εμάς. Θα έχω ανθρώπους τριγύρω μου και το να είναι κανείς άνθρωπος μεταξύ ανθρώπων και να μην χάνει το κουράγιο του και να μην παραδίδει τα όπλα, ότι κι αν συμβεί – αυτό είναι η ζωή, αυτό είναι το καθήκον μας, τώρα το αντιλαμβάνομαι. Αυτή η ιδέα έχει εισχωρήσει στη ζωή και στο αίμα μου».


Ο Ντοστογέφσκι στα κάτεργα της Σιβηρίας Ο συγγραφέας περιέγραψε τη ζωή στα κάτεργα της Σιβηρίας:

«Το καλοκαίρι, ανυπόφορη κλεισούρα. Τον χειμώνα, αβάσταχτο κρύο. Όλα τα πατώματα ήταν σαπισμένα. Η βρωμά είχε πάχος τρία εκατοστά. Θα μπορούσε κανείς να γλιστρήσει και να πέσει… ήμασταν παστωμένοι σαν σαρδέλες σε βαρέλι… δεν υπήρχε χώρος να γυρίσεις. Από το σούρουπο μέχρι την αυγή, ήταν αδύνατο να μη φερθείς σαν γουρούνι… ψύλλοι, ψείρες και κατσαρίδες με το τσουβάλι…».

Παρά τις κακουχίες, ο Ντοστογέφσκι δεν έχασε το κουράγιο του. Ο Φίοντορ Ντοστογέφσκι Παρηγορούσε τους υπόλοιπους φυλακισμένους στη Σιβηρία και κατάφερε να πείσει τον σύντροφό του, Ιβάν Γιαστρετζέμπσκι, να μην αυτοκτονήσει. Το αδάμαστο πνεύμα του ανησύχησε τους υπεύθυνους των φυλακών. Ο Ντοστογέφσκι χαρακτηρίστηκε ως «επικίνδυνος κατάδικος». Τα χέρια και τα πόδια του ανυπότακτου κατάδικου, παρέμειναν αλυσοδεμένα, μέχρι την αποφυλάκισή του. Του απαγόρευσαν να διαβάσει οτιδήποτε άλλο, πέρα από την Καινή Διαθήκη, που του είχαν δώσει. Η υγεία του Ντοστογέφσκι ήταν ανέκαθεν ευαίσθητη και στη φυλακή ταλαιπωρήθηκε ακόμα περισσότερο. Είχε συνέχεια κρίσεις επιληψίας, υπέφερε από αιμορροΐδες, είχε χάσει πάρα πολύ βάρος και καιγόταν στον πυρετό για μήνες. Παρά τον κίνδυνο για τη ζωή του, ο συγγραφέας επιδίωκε να αρρωσταίνει, γιατί τότε τον μετέφεραν σε στρατιωτικά νοσοκομεία, όπου διάβαζε κρυφά εφημερίδες και βιβλία του Καρόλου Ντίκενς. Ο Φίοντορ Ντοστογέφσκι Αποφυλακίστηκε στις 14 Φεβρουαρίου του 1854. Το βιβλίο του «Αναμνήσεις από το Σπίτι των Πεθαμένων», που εκδόθηκε το 1861, είναι εμπνευσμένο από τις αναμνήσεις του στη Σιβηρία. Ήταν το πρώτο βιβλίο, που περιέγραφε τις συνθήκες ζωής των καταδίκων στις ρώσικες φυλακές. Είχε κερδίσει περισσότερα από όσα του στέρησαν. Είχε κερδίσει τη δίψα για ζωή και δημιουργία.



Θα Γράψω και εγώ 2 λόγια γι' αυτό το υπέροχο κείμενο που το πήρα από κάποιον

 fb-friend ... 

Πρώτον Όλοι οι Μεγάλοι ... πέρασαν πολλά βάσανα για να κάνουν ότι έκαναν ... Σχεδόν όλοι από αυτούς ... είχαν ευάλωτη υγεία και πέρασαν λόγω αυτής φοβερές κακουχίες και μεγάλους και πολλούς και επαναλαμβανόμενους Γολγοθάδες ... 

Δεύτερον την ζωή δεν την ρυθμίζουμε εμείς ... που λένε όλα στο χέρι σου είναι ... και εσύ ρυθμίζεις πως θα πεθάνεις και πως θα ζήσεις ... ΟΧΙ ... Στα χέρια του Τσάρου ήταν και της μοίρας ... Θα μπορούσε ακόμα ακόμα και χάρη να είχε δώσει ο Τσάρος ... αν καθυστερούσε ο Ιππέας ... να είχε ήδη σκοτωθεί στο Απόσπασμα ... 

Τρίτον ... Όλοι αυτοί που ξεχωρίζουν ... είναι ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ από τους υπόλοιπους και κατατάσσονται στους Τρελούς ... Χαζούς ... Θύματα ... στο Περιθώριο ... και στους Αποτυχημένους ... αφού κάνουν τα πράγματα εντελώς διαφορετικά από το ρεύμα και τα πολλά πρόβατα ... έχοντας Διαφορετικές ... Επαναστατικές ... και Ριζοσπαστικές Ιδέες ... που φαντάζουν ... για "Ψυχιατρείο" ... ( όπως κλείνανε τον Ντοστογιέφσκι επειδή μόνο και μόνο είχε επιληψίες ... Ε ... με τέτοιες συνθήκες διαβίωσης ... και ένα κρυωματάκι να έχεις ... γίνεται πνευμονία και πεθαίνεις ... ) 

Και Τέταρτον... Ρόδα είναι και Γυρίζει ... Οι Σωστοί ... Καινοτόμοι ... που είναι συνήθως και Ευφυείς ... κάποια στιγμή σηκώνονται ( αν δεν τους πάρει εντελώς από τις συνθήκες της ζωής - όπως τον Ντοστογιέφσκι που παραλίγο να ήταν Νεκρός ) ... και Μεγαλουργούν ... Τότε όλα τα Γατάκια - Ανθρωπάκια ... το βουλώνουν ... Γιατί όπως λένε στο τραγούδι οι φίλοι μου .... 

 οι μαλάκες πέφτουν απ' το θρόνο και τσακίζονται

κι είναι η στιγμή που αρχίζουνε να βγαίνουνε

να εμφανίζονται όσοι κάτω μένανε να αναγνωρίζονται

και κάποιοι άλλοι να ζορίζονται 

όλοι αυτοί που σαμποτάρανε σνομπάρανε, θάβανε, βρίζανε

τώρα το βουλώνουνε επειδή κωλώνουνε και προσπαθούν να συμμαχήσουν

μα εγώ απλώς αφήνω το ρυθμό να τους χτυπήσει δεν είχανε κατανοήσει

ότι αυτό που είναι προορισμένο για να προχωρήσει ίσως να καθυστερήσει

μα κανένας δε μπορεί για πάντα κάτω να το κρατήσει



Αυτοί που στις εποχές Κακουχιών και Προβλημάτων καιροφυλακτούσαν στην γωνία για να κατακρίνουν ( Επιληπτικός - Μανιακός - Επικίνδυνος .... ) ... και το μόνο που έκαναν ήταν να σχολιάζουν Αρνητικά και Κακόβουλα ... Ξαναμπαίνουν στο Καβούκι τους ... και βγάζουν το Σκασμό ...

Γιατί τόσο καιρό που λέγανε λέγανε λέγανε ... το μόνο που καταφέρνανε ήταν να 

.... ΕΚΤΙΘΕΝΤΑΙ !!! !!!







Κάν' τε χώρο

Terror X Crew

Μουσική/Στίχοι: 

Αποστολέας: Terror X Crew
Στάλθηκε: 05-03-2006
 (2.7/5.0, με 15 ψήφους)
 
Για κάποιους το θαύμα
για άλλους το τραύμα
το νέο ρεύμα προκάλεσε θραύσμα
και πάρε μια γεύση
σ' αρέσει δε σ' αρέσει
DJ Alex ας το γαμημένο beat να πέσει
 
Όλα αυτά που μου 'χαν κλέψει τώρα κλέβω
αρχίζω να εκπέμπω
σταματάω να δέχομαι δεν το ανέχομαι
είναι '96 κι έρχομαι
Μπουμ μπαμ
χτυπάω με Hardcore Rap
κι ανοίγω δρόμο δε χάνω χρόνο
τα έχω πάρει τόσο δε νοιώθω τον φόβο και πόνο
δε χαμηλώνω τον τόνο
οι μαλάκες πέφτουν απ' το θρόνο
και τσακίζονται
κι είναι η στιγμή που αρχίζουνε να βγαίνουνε
να εμφανίζονται όσοι κάτω μένανε
να αναγνωρίζονται
και κάποιοι άλλοι να ζορίζονται
όλοι αυτοί που σαμποτάρανε
σνομπάρανε, θάβανε, βρίζανε
τώρα το βουλώνουνε επειδή κωλώνουνε
και προσπαθούν να συμμαχήσουν
μα εγώ απλώς αφήνω το ρυθμό να τους χτυπήσει
δεν είχανε κατανοήσει
ότι αυτό που είναι προορισμένο για να προχωρήσει
ίσως να καθυστερήσει
μα κανένας δε μπορεί για πάντα κάτω να το κρατήσει
 
Κάντε χώρο, για το μανιακό ριμαδόρο
 
Ουπς
βγαίνω και σε τυλίγω με drum loops
και ήχους που χτυπάνε
αχ τα νεύρα σου σπάνε
άκου τη ρίμα να πέφτει να καταστρέφει
επιστρέφει να γκρεμίσει ότι έχει αφήσει
πάρ' το
απότομα βγαίνω και μαίνομαι
και κατευθύνομαι σαν τον τυφώνα
βεβαίως βγαίνω βιαίως
και βεβηλώνω τη Βαβυλώνα
προσηλυτίζω, οργανώνω
οπλίζω πορώνω στρατιές που είναι ταγμένες
ν' αφήσουν το στίγμα τους παντού
ολόκληρη η πόλη  να μάθει
πως οι Terror-X-Crew βγαίνουν να μαζέψουν
όσους θέλουν να καταστρέψουν και
πρώτα υπακούγαν σ' εσένα τώρα κανένα
κάνω αυτό που νομίζω σωστό και τα έχω όλα γραμμένα
γι αυτό φωνάζω δεν ησυχάζω ουρλιάζω
την πόλη ταράζω με τις φωνές που βγάζω
όταν νευριάζω αγριεύω
παραμ-παραμ-παραμ-παραμονεύω
το μέλλον σου κλέβω και φεύγω
 
Κάντε χώρο, για το μανιακό ριμαδόρο...

Σάββατο, Ιανουαρίου 25, 2014

Aκόμα τρέμω από ντροπή, όταν θυμάμαι τον ετεροθαλή αδερφό μου .... να εξερευνά τα γεννητικά μου όργανα.




Η Βιρτζίνια Γουλφ, σε ένα απ’ τα γράμματά της, αποκάλυψε τη σεξουαλική κακοποίηση που δέχτηκε από τον ετεροθαλή αδερφό της, Τζέραλντ Ντάκγουορθ.
«Το σπάσιμο του υμένα, ακόμα τρέμω από ντροπή, όταν θυμάμαι τον ετεροθαλή αδερφό μου να με τοποθετεί στο περβάζι του παραθύρου και να εξερευνά τα γεννητικά μου όργανα. Ήμουν περίπου 6 χρονών».
Σύμφωνα με τον ανιψιό και βιογράφο της, Κουέντιν Μπελ, ο Τζέραλντ κακοποιούσε και την άλλη αδερφή τους, Βανέσα.
Ούτε η Βιρτζίνια, ούτε η Βανέσα αποκάλυψαν τη συμπεριφορά του αδερφού τους.

Μετά από πολλά χρόνια, τόλμησε η Βιρτζίνια να αναφερθεί στη δραματική της εμπειρία.

Αριστερά η Βανέσα Δεξιά η Βιρτζίνια



Ο θάνατος της μητέρας της και η αρχή της κακοποίησης
Το 1895, όταν η Βιρτζίνια ήταν 13 ετών, πέθανε η μητέρα της.
Η Γουλφ, αργότερα, περιέγραψε τον θάνατο ως τη «χειρότερη καταστροφή που μπορούσε να συμβεί».




Τότε, ξεκίνησε η συστηματική σεξουαλική κακοποίηση και από τον άλλο ετεροθαλή αδερφό της, τον Τζορτζ. 


Πρέπει να διήρκεσε μέχρι το 1904, όταν πέθανε κι ο πατέρας της.

Όλη αυτή την περίοδο, η Βιρτζίνια πάθαινε συχνά νευρικούς κλονισμούς. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, αναγκάστηκε να μπει σε ίδρυμα, όπου έμπαινε και έβγαινε όλη της τη ζωή.



Ο σύζυγος και η ερωμένη της
Η Γουλφ κατάφερε να συνεχίσει τη ζωή της, παρά το ψυχολογικό τραύμα της κακοποίησης και την εύθραυστη ψυχολογικής της υγεία. Παντρεύτηκε τον Λέοναρντ Γουλφ στις 10 Αυγούστου του 1912.



Με τον Λέοναρντ έζησε τις πιο χαρούμενες στιγμές της ζωής της. Η συγγραφέας περιγράφει μία απολύτως υγιή σχέση με τον σύζυγό της, αν και οι εμπειρίες που είχε μέχρι τότε, ήταν τραυματικές.
Βέβαια, δεν έλειπαν και οι εξωσυζυγικές σχέσεις.
Οι Γουλφ ανήκαν σε έναν κύκλο διανοούμενων, που ονομαζόταν «Ομάδα Μπλούμσμπουρι».
Η ομάδα είχε μία «χαλαρή» άποψη γύρω απ’ τα σεξουαλικά θέματα και επέτρεπε διάφορες «ατασθαλίες».
Μέσω της ομάδας, γνώρισε τη συγγραφέα Βίτα Σάκβιλ-Ουέστ, το 1922.
Σύμφωνα με τη Σάκβιλ-Ουέστ, η σχέση τους ήταν περισσότερο συναισθηματική, παρά σεξουαλική, καθώς συνευρέθηκαν μόλις 2 φορές.

Θεωρείται ότι, η Γουλφ έγραψε το βιβλίο «Ορλάντο», εμπνευσμένη από την ερωμένη της. Το βιβλίο έχει περιγραφεί ως το «μακρύτερο και πιο μαγευτικό ερωτικό γράμμα στην ιστορία».

Ακόμη και όταν τερματίστηκε ο δεσμός της Γουλφ με την Σάκβιλ-Ουέστ, οι δύο γυναίκες έμειναν πολύ καλές φίλες.

Η αυτοκτονία

Η Λουίς ΝτεΣάλβο αναλύει, στο βιβλίο της «Βιρτζίνια Γουλφ: Οι επιπτώσεις της σεξουαλικής κακοποίησης στη ζωή και το έργο της», την άποψή ότι, η οικογένεια της Γουλφ ευθυνόταν για την κατάθλιψη που βασάνιζε τη συγγραφέα.

Το πρωί της 18ης Μαρτίου του 1941, σε ηλικία 59 ετών, η Βιρτζίνια Γουλφ περπάτησε μέχρι τον ποταμό Ουζ, λίγο πιο μακριά απ’ το σπίτι της.

Όταν έφτασε στις όχθες, άρπαξε μια χούφτα από πέτρες και γέμισε τις τσέπες των ρούχων της.

Ατάραχη, μπήκε στο ποτάμι και πνίγηκε.

Το σώμα της, παρασυρμένο από τα νερά, βρέθηκε 20 μέρες μετά.




Λίγο πριν βγει απ’ το σπίτι της, για την τελευταία βόλτα της ζωής της, είχε γράψει στον άντρα της:

«Αγάπη μου,
είμαι σίγουρη ότι τρελαίνομαι πάλι. Νιώθω ότι δε θα αντέξουμε άλλη μία τέτοια κρίση. Αυτή τη φορά δε θα αναρρώσω. Άρχισα πάλι να ακούω φωνές και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Γι’ αυτό θα κάνω αυτό που θεωρώ σωστό για την περίσταση. Μου έχεις προσφέρει τη μεγαλύτερη ευτυχία. (…) Δε νομίζω ότι υπήρξαν ποτέ πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι, μέχρι που ήρθε αυτή η απαίσια αρρώστια. Δεν μπορώ να την πολεμήσω άλλο. Ξέρω ότι καταστρέφω τη ζωή σου κι ότι, αν δεν είχες εμένα να φροντίζεις, θα μπορούσες να δουλέψεις. Και θα τα καταφέρεις.

Βλέπεις, δεν μπορώ να γράψω σωστά. Δεν μπορώ να διαβάσω. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι σου χρωστάω όλη τη ευτυχία της ζωής μου. Ήσουν τόσο υπομονετικός μαζί μου και τόσο καλός. Θέλω να το πω αυτό –όλοι το ξέρουν.

Αν μπορούσε να με σώσει κάποιος, αυτός θα ήσουν εσύ. Με έχουν εγκαταλείψει όλα, εκτός από τη σιγουριά μου για την καλοσύνη σου. Δεν μπορώ να καταστρέφω τη ζωή σου άλλο.
Δε νομίζω ότι δύο άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι πιο χαρούμενοι από εμάς.

Β.»


- See more at: http://www.mixanitouxronou.gr/sexoualiki-kakopiisi-tis-virtzinia-goulf-apo-tous-aderfous-tis-pou-odigise-stin-aftoktonia-tis/#sthash.UX58zF0k.HTcb3bOi.dpuf


Δύο Σεξουαλικές Κακοποιήσεις από 6 χρόνων ... Και μετά λέμε γιατί είχε Νευρικούς Κλονισμούς και γιατί Αυτοκτόνησε ... 

Για μένα το Καλύτερο Συγκρότημα που έχει βγει ... Ever !!!



Άλλοι θα πουνε τους Rolling Stones και θα έχουν δίκιο ... Άλλοι πάλι τους Beatles και θα έχουν πάλι δίκιο ... Άλλοι τους Genesis ... τους Iron Maiden ... και και και ... Και όλοι θα έχουν δίκιο ...

Αλλά θυμάμαι ότι ήμουν περίπου στα 20 ... όταν άκουσα το Nothing Else Matters ... και έγινα φανατικός. Μέχρι τότε έπεφταν αρκετά σκληροί στα αυτιά μου ... αλλά όσο γερνάω τους ακούω όλο και πιο Φανατικά ...

Όχι μόνο Επιβίωσαν στον Χρόνο και δεν Διαλύθηκαν ... αλλά Εξελίχθηκαν φοβερά ... και έκαναν και δοκιμές με Ορχήστρες Κλασσικής Μουσικής ... με Καταπληκτικά Αποτελέσματα ...

Κοιτάξτε Άκαυλοι ... Ανέραστοι ... Γραβατωμένοι και Πουλημένοι Πολιτικοί το πλήθος πως σπαράζει ... Πόσο Ερωτικά ζει στο άκουσμά τους ... Μήπως πρέπει να βάλετε την Μουσική μέσα σας ... και μέσα στην ζωή ... για να δούμε πιο καλές μέρες ???

Μήπως ???


Αγάμητα και Στρατευμένα Κομματόσκυλα !!! 


Τετάρτη, Ιανουαρίου 22, 2014

ΚΕΡΔΙΣΕ ... και το μεγαλύτερο Κέρδος της το Μοιράστηκε Μαζί μας ... και ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ και εμείς Μαζί !!!


Ο Αύγουστος Κορτώ έχει βρει έναν τέλειο τρόπο για να διαχωρίζει την κομπιουτερίστικη δουλειά (γράψιμο, μετάφραση) απ' τη διασκέδαση (socialmedia, Ίντερνετ, torrents) όταν κάθεται στο γραφείο του, στο σπίτι. 

Έχει δύο υπολογιστές και ο αριστερός δεν έχει Ίντερνετ: όταν τον έχει ανοιχτό, έχει κλειστό τον άλλον, με τις θελκτικές Σειρήνες του Ίντερνετ κι έτσι μπορεί και δουλεύει απερίσπαστα, χωρίς να κωλυσιεργεί, όπως όσοι έχουν την αναβλητικότητα στο αίμα τους, σαν εμένα.   

Τον έχω πετύχει μετά τη δουλειά –αυτή την εποχή μεταφράζει ένα σκανδιναβικό μυθιστόρημα– και το πρώτο πράγμα που τον ρωτάω είναι για το νέο του βιβλίο, το συγκλονιστικό αυτοβιογραφικό Βιβλίο της Κατερίνας, στο οποίο αφηγείται την ιστορία της μητέρας του, που πολέμησε τη διπολική διαταραχή (και έχασε).   «Ήταν πολλές οι φορές που θέλησα να πω την ιστορία της μητέρας μου, αλλά συνήθως κατέληγα να φτιάχνω άλλες μητέρες στα βιβλία μου, καλές, κακές... Το ότι πέρασε ο χρόνος, όμως, μου επέτρεψε να έχω μεγαλύτερη νηφαλιότητα, ίσως και αντικειμενικότητα – δεν ήθελα να κάνω μια αγιογραφία ή να δαιμονολογήσω» λέει.   

Δεν διεκτραγωδεί ο Κορτώ τα παιδικά του χρόνια («μα, δεν έζησα μια ντικενσιανή παιδική ηλικία, ώστε να καταλήξω να γράψω μαρτυρολόγιο!» γελάει) και εξηγεί πως έγραψε το βιβλίο σε πρώτο πρόσωπο –αφηγείται τα πάντα η μητέρα του– και σε ιστορικό ενεστώτα, για να μεταφέρει, όσο μπορούσε, τον προσωπικό, προφορικό της λόγο.   Το βιβλίο γράφτηκε σε συνθήκες πυρετώδεις, μέσα σε μόλις δύο εβδομάδες, και ο Κορτώ δεν θυμάται πώς ακριβώς ένιωθε. Παρομοιάζει την εμπειρία με την υποτιθέμενη μέθεξη των μέντιουμ: είχε αφήσει την Κατερίνα να τον «γεμίσει» – μια γυναίκα που, όπως λέει, ενώ έδινε σε πληθωρικό, σχεδόν ασφυκτικό βαθμό αγάπη στους άλλους, πρόσφερε ελάχιστη, ως και ανύπαρκτη αγάπη στον εαυτό της. 

«Μπορείς να πεις ότι ακόμα και την κατάθλιψη που ο ίδιος έχω βιώσει την έζησα για πρώτη φορά μέσα από τη συνύπαρξή μου με τη μητέρα μου στη βρεφική μου ηλικία. Σήμερα ξέρουμε πως οι παιδοψυχίατροι περιγράφουν την επιλόχειο κατάθλιψη ως μια πόρτα που κλείνει: ενώ η μητέρα μέχρι τότε πρόσφερε στο έμβρυο και το βρέφος ολόκληρο το σύμπαν, με την επιλόχειο κατάθλιψη όλα σταματούν, προσωρινά έστω. Το μωρό βρίσκει απέναντί του έναν τοίχο, πράγμα που επηρεάζει το ρευστό ψυχισμό του – και ίσως και τη μετέπειτα ζωή του».   

Αναρωτιέμαι αν ήταν η συγγραφή του βιβλίου ένα ακόμα είδος ψυχοθεραπείας. Ο Κορτώ μου λέει ότι κουβαλούσε ένα άγχος ενοχής από τα τρυφερά του χρόνια, που ήθελε να γιατρέψει τη μητέρα του, αλλά, όπως είναι φυσικό, δεν μπορούσε, και πως τώρα πια νιώθει ότι, σε έναν βαθμό, γράφοντας το βιβλίο, εξόφλησε ένα χρέος του απέναντί της. Μέχρι τώρα ο ίδιος ήταν το μόνο «δημιούργημα» της Κατερίνας, το μόνο χειροπιαστό αποτύπωμά της στη Γη και τώρα υπάρχει και αυτό το βιβλίο.


«Τουλάχιστον την ακινητοποίησα σε αυτήν τη χρονική στιγμή, σε αυτό το παιδικό χαμόγελο της φωτογραφίας που κοσμεί το εξώφυλλο» λέει, και θυμόμαστε μια φανταστική γιαπωνέζικη ταινία που λέγεται Afterlife, ένα εξαιρετικά όμορφο και τρυφερό φιλμ στο οποίο οι νεκροί έχουν την ευκαιρία να παγώσουν ένα αγαπημένο τους στιγμιότυπο από τη ζωή τους και να ζήσουν μέσα σε αυτό για ολόκληρη την αιωνιότητα. 

Ο μόνος άνθρωπος του οποίου η γνώμη μετρούσε για το βιβλίο (και που ήξερε πραγματικά την Κατερίνα) ήταν ο πατέρας του, και τα μηνύματα ή γράμματα λοιπών συγγενών ο Κορτώ δεν τα διάβασε καν. Την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας, ο πατέρας του το αγόρασε, το διάβασε μονορούφι και πήρε τηλέφωνο τον γιο του, συγκινημένος. «Στην αρχή φοβήθηκα ότι είχε πάθει κάτι, είναι και μιας ηλικίας, νόμισα ότι θα μου έλεγε τίποτα κακά μαντάτα για την υγεία του. 

Τελικά, μου είπε πως ένιωθε σαν να πήρε πίσω ένα κομμάτι απ' τις αναμνήσεις του, απ' τη ζωή του με την Κατερίνα, και με τα καλά και με τα κακά...».   

Μιλάμε λίγο και για την επικαιρότητα και τον χαμό με την αθεΐα του Τσίπρα. «Είναι αηδιαστική η κατάσταση», λέει, «την οποία προκάλεσε η φρικώδης ακροδεξιά κυβέρνησή μας. Είναι απαράδεκτο να τραβάς στα πιο χυδαία φώτα της δημοσιότητας, με τον πιο χυδαίο τρόπο, κάτι τόσο μύχιο και ιδιωτικό όσο η μεταφυσική ανησυχία και τα θρησκευτικά πιστεύω του καθενός. Αν ο πολιτικός κάνει καλά τη δουλειά του, δεν με νοιάζει αν πιστεύει ή όχι. Η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να μαζέψει τα διαφυγόντα μέλη του μαντριού της και κάνει αυτά τα ανοίγματα στην ποταπότερη ακροδεξιά. Είναι επίσης τρελό το ότι κατά κανόνα ο άθεος βρίσκεται σε θέση απολογητική και καταλήγει να εξηγεί τα αυτονόητα για τον ίδιο».   

Θεωρεί ότι ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ είναι ο χειρότερος εκπρόσωπος που θα μπορούσε ποτέ να έχει ο Θεός επί γης. «Μα, δήλωσε ότι "όπου δεν υπάρχει Θεός, όλα επιτρέπονται"... Αυτός που έχει τον Θεό και είναι γεμάτος τόσο μίσος; Φαντάσου να μην τον είχε κιόλας, δηλαδή! Μου θυμίζει άνθρωπο στερημένο, που έχει στερήσει απ' τον εαυτό του βαθιές, ουσιαστικές απολαύσεις και επιθυμίες – μοιάζει να έχει αυτό που έλεγε ο Μένκεν ότι έχουν οι πουριτανοί, δηλαδή τη βασανιστική υποψία ότι κάποιος, κάπου είναι ευτυχισμένος».   

Πρόσφατα ο Κορτώ μίλησε ανοιχτά υπέρ της επέκτασης του Συμφώνου Συμβίωσης και για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Θεωρεί ότι τα προσωπικά δεδομένα της ζωής του καθενός είναι ιερά και κανείς δεν πρέπει να υποχρεώνεται να τα κοινοποιεί – όμως ταυτόχρονα πιστεύει πως το comingout κάποιου είναι χρήσιμο, αν βοηθά την κοινωνία να πάει μπροστά.   «Αν το ότι εγώ μιλάω ανοιχτά δίνει κουράγιο ή βοηθά έστω κι ένα ακόμα άτομο, τότε νιώθω πλήρης» τονίζει, προσθέτοντας ότι το ζήτημα του Συμφώνου για τους γκέι είναι θέμα ζωτικής σημασίας για τον ίδιο. «Ζώντας δέκα χρόνια αρμονικά με τον ίδιο σύντροφο και αντιμετωπίζοντας, όπως όλοι, πάνω κάτω διάφορα οικονομικά προβλήματα, εστιάζω καθαρά στο πρακτικό σκέλος, που δεν αφορά ούτε τους παπάδες ούτε τους ετεροφυλόφιλους. Ας πούμε, τα τελευταία χρόνια χρειαστήκαμε εγώ και ο σύντροφός μου σε κάποιες στιγμές πχ. να νοσηλευτούμε – αν ήμουν κάποιες μέρες στην εντατική, ο Τάσος δεν θα μπορούσε να με επισκεφτεί. Θεωρητικά, αν πέθαινα, το σπίτι που θα είχαμε αγοράσει μαζί, θα το ζητούσαν τρίτα και τέταρτα ξαδέλφια μου που μπορεί να με μισούσαν κι ο Τάσος μπορεί να έμενε στον δρόμο. Εστιάζω στην ισονομία. Αυτό ζητάω, ούτε γάμους, ούτε προκλήσεις ούτε τίποτα: θέλω ισονομία."   


Το «Βιβλίο της Κατερίνας» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. 

Πηγή: www.lifo.gr

Ένα μόνο έχω να πω στον Φίλο μου ( Πραγματικά έτσι τον Νιώθω ... και το έχω δηλώσει και στον Ίδιο ... και ξέρω ότι το χάρηκε ... και όχι μόνο γιατί μου το είπε ... ) ότι η Κατερίνα ΔΕΝ έχασε ...

... ΚΕΡΔΙΣΕ ... και το μεγαλύτερο Κέρδος της το Μοιράστηκε Μαζί μας ... και ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ και εμείς Μαζί !!!


Εμείς οι ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ και Ανώτεροι σαν φυλή ( Γιε Ράιτ ) Ελληναράδες ...


Κάθομαι και σκέφτομαι ( θα μου πεις ... με τι μυαλό ρε Μεγάλε ??? ... ) για την κατάσταση της χώρας μας και την τόση πίεση που δεχόμαστε εμείς οι Έλληνες για να ανταπεξέρθουμε και επιτέλους να αλλάξουμε αυτό το Κράτος Μπουρδέλο ... 

Γιατί ... Μπουρδέλο είναι και μάλιστα Ανοργάνωτο και Αδόμητο Εντελώς ... για να Βολευτούν τα Άχρηστα ( οι περισσότεροι ) Κομματικά Πίτμπουλ... που μας έχουν Κατασπαράξει όλα αυτά τα χρόνια ... 


Γίνεται όμως να το αλλάξουμε τόσο αναδιοργανωτικά και γρήγορα όσο μας επιβάλλουν χωρίς να σκίσουμε Καλσόν ???

Γίνεται να το αλλάξουμε .. όταν σε κάθε Αλλαγή γίνεται και από μία πορεία και μία απεργία και το σύστημα παγώνει και τίποτα δεν δουλεύει ???

Γιατί λοιπόν μας πιέζουνε τόσο οι Ευρωπαίοι Εταίροι μας ... και ιδίως οι Γερμαναράδες ??? Πως πιστεύουν ότι σε τόσο λίγο διάστημα μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα ??? Χουντίνιδες είμαστε ... ή Θεοί ???

Εϊμαστε Όμως Ημίθεοι ... Τι ... δεν είμαστε ??? Εμείς οι ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ και Ανώτεροι σαν φυλή ( Γιε Ράιτ ) Ελληναράδες δεν προβάλουμε τόσα χρόνια ότι μπορούμε μέσα σε μία μέρα να κάνουμε 6 Άθλους ???

Τότε πως δεν μπορούμε σε 4 χρόνια να καθαρίσουμε τους Κόπρους του Αυγεία ??? Πως δεν μπορούμε τόσο καιρό να κάνουμε κάτι λίγο καλύτερα ... και γίνονται όλα Χειρότερα ???

Για σας Ελληναράδες το ερώτημα ... που με 300 μπορείτε να τα βάλετε με Στρατιές Ολόκληρες ...

Που είστε αυτά τα Χρόνια ??? Που ???

Μήπως στην Βυσματική Θέση σας ... και τρέχετε για να σώσετε τα Λαδιάρικα λεφτά σας που βγάλατε Μόνο για την Πάρτη σας ... για να Αράζετε Συνεχώς στον Ήλιο και στην Μύκονο ???

Εεε ?????

Δευτέρα, Ιανουαρίου 20, 2014

20 Γενάρη ... !!! Με το Όραμα του Χριστόδουλου ...


Με το Όραμα του Χριστόδουλου ...










Στίχοιμα - Πατρίδα

Μου 'παν για σένα όταν γεννήθηκα οι δασκάλοι μου,
και προσπαθούσαν να σε βάλουν στο κεφάλι μου,
μου 'παν για σένα γονείς μου παν συγγενείς,
πως ήσουν λέει όμορφη όσο κανείς,
και μου είπαν σε είδαν ντυμένη στο άσπρο και το μπλε,
να γδύνεσαι να ποζάρεις στου κόσμο τ' ατελιέ,
σε είπαν πατρίδα εγώ όμως δεν σε είδα,
έχω δει όμως τα παιδιά σου να σφάζονται στην κερκίδα,
σε είδαν λέει κορίτσι απ'τη την Τιφλίδα,
που ήρθε στην Αθήνα για βίζιτες και για ελπίδα,
πως το '40 λέει σκοτώθηκες στην άμυνα,
μα εσύ ήσουν πνιγμένη μέσα στο Σάμινα,
μου 'παν σε είδανε με μαστιγιές στην πλάτη,
γυρίζοντας απ'την Μακρόνησο τον Άι Στράτη,
σε είδαν στην Ευρώπη να γυρεύεις κάτι,
και 'κανες τα παιδιά σου πρόσφυγες για ένα κομμάτι,
ήσουνα λέει Παναγιά αλλά και σκάρτη,
σε είδαν να κλωτσάς το κεφάλι ενός αντάρτη,
κάποιοι σε θέλουν όρθια και άλλοι χάμω,
η χώρα αυτή σκοτώθηκε ένα πρωί στον Γράμμο.

Αυτή η πατρίδα που μου δείξαν λέει πέθανε,
με τις γυναίκες του Ζαλόγγου όταν πέφτανε,
αυτή η πατρίδα μου δείξαν αυτοκτόνησε,
και στο ικρίωμα μια μέρα μ'απαγχώνισε,
γιατί πατρίδα μου λυπάμαι μα πρωδώθηκες,
και για τριάντα αργύρια σαν πουτάνα δόθηκες,
κόψε τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα σου,
μυρίζει αίμα και είναι κόκκινο το γάλα σου.

Σε είδα να βουτάς μια μέρα μες την άβυσσο,
να μ'εκβιάζεις με Κόλαση και Παράδεισο,
σε είδα να κυλιέσαι μες την σκόνη και τις λάσπες,
είδα και τα παιδιά σου να χτυπάνε μετανάστες,
κάποιοι είπαν χάθηκες στο Μόναχο για πάντα,
και άλλοι στην Αστόρια σε είδαν να πλένεις πιάτα,
σε είδα να είσαι το ζώο μέσα στο πείραμα,
και σε χτυπούσαν με μίσος μέσα στο Σύνταγμα,
και 'συ πουτάνα με σφίγγεις μες την τανάλια σου,
και μ'εκβιάζουν μέρα-νύχτα τα κανάλια σου,
και όλα ήταν ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα σου,
μυρίζει αίμα και είναι κόκκινο το γάλα σου,

σε είδα στα μάτια ενός μπάτσου με το εθνόσημο,
σε μια κορώνα στο βασιλικό οικόσημο,
μην μου μιλάς κινδυνεύεις Ελλάς,
θα φορέσω εκρηκτικά και θα 'ρθω εκεί που γλεντάς,
είμαι παιδί που γλίτωσε απ' το παιδομάζωμα
σε βλέπω να σε τρώνε λιοντάρια απ' το πάνω διάζωμα,
και ύστερα λόγχη σφουγγάρι χολή κι αγχόνη,
πατρίδα τα παιδιά σου τα πούλησες και είσαι μόνη.

Αυτή η πατρίδα που μου δείξαν λέει πέθανε,
με τις γυναίκες του Ζαλόγγου όταν πέφτανε,
αυτή η πατρίδα μου δείξαν αυτοκτόνησε,
και στο ικρίωμα μια μέρα μ'απαγχώνισε,
γιατί πατρίδα μου λυπάμαι μα πρωδώθηκες,
και για τριάντα αργύρια σαν πουτάνα δόθηκες,
κόψε τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα σου,
μυρίζει αίμα και είναι κόκκινο το γάλα σου.

Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 52.
Μας μεταφέρουν και μας πηγαίνουνε σε τούνελ. Σκοτεινιάζει.
Ο Νάρκισσος πεθαίνει από το είδωλό του ανίδεοι.
Η ντροπή του κλείνει τα μάτια.
Το κακό είναι η μάνα σου, η αδερφή σου, το χέρι που σου σφίγγει την καρδιά.
Γιατί απ’αυτό δεν κρύβεσαι. Σε κοιτάει από τον καθρέφτη.
Έχω δει τον πρώτο κόσμο να κλαίει, να λιμοκτονεί και να πεθαίνει.
Έχω δει τον δαίμονα να σπάει τη γυναίκα σου στα κρεβάτια του Υδροχόου.
Και αυτή έβλεπε εσένα στα ιδρωμένα μάτια.
Και εσύ πουθενά.

Έσεται ...



Περπάτησες, 

ξανά περπάτησες, 

με σφιγμένη καρδιά στο σκοτάδι, 

τις ρίζες ξεχνώντας, 

τα τύμπανα των λιγοστών δεν τα άκουσες. 

Η μουσική ακουγόταν ανάλαφρη, 

δυνάμωνε όμως, σιγά σιγά 

έγινε μια δυνατή αρμονική φωνή. 

Οι μνήμες έγιναν νότες, 

οι νότες σκέψεις, 

οι σκέψεις φως. 


Η Ιθάκη θα βρεθεί και πάλι!


Έσσεται ήμαρ!


Σάββατο, Ιανουαρίου 18, 2014

Και τώρα ... αν μείνει για λίγο στις βιτρίνες ... ΟΛΕΣ θα ξαναγίνουν "Βρομιάρες" ...



Το έχω πει Εκατομμύρια φορές για τον Φασισμό της Αποτρίχωσης του Αιδοίου ( Μουνιού στην λαική ... αλλά πολλές το βρίσκουν χυδαίο .... και δεν θέλω να έχω αντιδράσεις ... )

Πόσο θα θελα να αλλάξει η ΜΟΔΑ και να ξαναρθεί το τριχωτό ... έτσι ώστε όλες που λένε τώρα ότι το κάνουν για την Καθαριότητα ... να ξαναγίνουν "Βρομιάρες" ... όπως για πολλούς Αιώνες και μέχρι τις τελευταίες  10ετίες ....

Όλες αυτές τις δεκαετίες δλδ ... οι γυναίκες ήταν Βρομιάρες ???

Ας μην ήταν το Γ@μημένο Sex And The City ... και σου λεγα εγώ για βρομιάρες και καθαρές ...

Αααχχχ ... Το πα και Ησύχασα !!! 



Το Άρθρο από το Lifo.gr ... 



Εδώ και λίγες ημέρες έχει ξεκινήσει πολύ δουλειά για τους designer βιτρίνας των καταστημάτων Αmerican Apparel στη Νέα Υόρκη. To ένα μετά το άλλο, τα καταστήματα προετοιμάζουν τις βιτρίνες που θα υποδεχθούν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου αλλά φέτος η εταιρεία κατάφερε να ενθουσιάσει, να διχάσει και να προκαλέσει συζητήσεις στα social media. Tα νέα "μανεκέν" της βιτρίνας αλλά και πολλές από τις αληθινές γυναίκες του online καταστήματος διαφέρουν αρκετά από το σύνηθες. Το μπικίνι τους δεν είναι αποτριχωμένο και το look είναι πιο φυσικό από ποτέ. Με το που εμφανίστηκαν οι πρώτες κούκλες στο κατάστημα της Νέας Υόρκης ο κόσμος συγκεντρώθηκε αμέσως και άρχισε να τραβάει φωτογραφίες που αργότερα έγιναν viral. 


Αρκετοί το βρήκαν υπέροχο και χειροκρότησαν την κίνηση της εταιρείας που προωθεί τη φυσική εικόνα της γυναίκας. Μερικοί το βρήκαν κακόγουστο και δήθεν. Οι ακόμη πιο υποψιασμένοι κάνουν λόγο πως η εταιρεία έχει πλούσιο βιογραφικό προβοκατόρικων διαφημιστικών τρικ, κάτι που συμβαίνει και με την περίπτωση αυτή. Χαρακτηριστικό ήταν το σχόλιο αρθρογράφου που ανέφερε πως αν είναι να αρχίσουμε με κάτι τέτοιο τότε θα πρέπει να δείξουμε και γυναίκες με μουστάκι, τρίχες στα πόδια και τις μασχάλες.




Εκπρόσωπος της εταιρείας υπερασπίστηκε την καμπάνια αυτή ισχυριζόμενος πως όλα είναι θέμα οπτικής και πως κάθε θέμα που ανοίγει διάλογο για τα στερεότυπα της ομορφιάς και προσπαθεί να ανατρέψει ένα μικρό ταμπού, μόνο καλό μπορεί να είναι. Magnify Image Πρόσφατα η εταιρεία είχε πάλι προκαλέσει με ένα συλλεκτικό μπλουζάκι που κυκλοφόρησε το οποίο είχε σχεδιάσει η Petra Collins και ήταν αφιερωμένο στον γυναικείο αυνανισμό.





Τετάρτη, Ιανουαρίου 15, 2014

Μήπως η 17Ν ήταν τελικά Αγαθά και Άκακα Αγγελάκια ... ???


Οκ ... πάμε να το πάρουμε από την αρχή ... απλά και βήμα βήμα ... για να δούμε τελικά πως έχουν τα πράγματα. Κάποιος σοφός λέει ότι ο πυρήνας του Κόσμου είναι τα Μαθηματικά. Ας το πάρουμε λοιπόν με απλά Μαθηματικά μήπως και βγάλουμε κάποια Άκρη. 

Όχι όμως με τους Αριθμούς που φαίνονται ... αλλά κυρίως με αυτούς που Δεν Φαίνονται ... Αυτοί είναι οι πιο επικίνδυνοι ... γιατί έχουν να κάνουν με το Μέλλον ... και όχι το πολύ μακρύ ... αλλά το Μεσοπρόθεσμο ... ακόμα και το βραχυπρόθεσμο.


Η Κρίση μέχρι στιγμής λένε τα επίσημα νούμερα έχουν ξεπεράσει τις 4.000 Αυτοκτονίες. Και τονίζω τα επίσημα, γιατί ανεπίσημα τρομάζω να σκεφτώ πόσες είναι. Μπορεί και 5 μπορεί και 6.000 ίσως και παραπάνω. Γιατί πολλοί δεν τις ανακοινώνουν από την μία για να μπορέσουν να θαφτούν ως χριστιανοί ( τις προάλλες ένας ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ παππάς ... παράτησε το μυστήριο της κηδείας στην Μέση και έφυγε από την εκκλησία επειδή έμαθε ότι ο Μακαρίτης είχε αυτοκτονήσει και δεν είχε πεθάνει από Κανονικά ( Χριστιανικά ... γαμώ το κερατό μου ) Αίτια. )

Εκτός αυτού πολλοί μα πάρα Πολλοί το Κρύβουν από Ντροπή ... για να αποφύγουν την Ρετσινιά ... και την Κατακραυγή του Κόσμου. Είχα ακούσει και εγώ πριν από χρόνια ότι ο τάδε στο τάδε χωριό ... πήγε να σηκώσει την Καραμπίνα ... και αυτή σκάλωσε και πυροβολήθηκε ακριβώς κάτω από τον λαιμό. Τώρα το πως έγινε αυτό το "Παράδοξο" ... ούτε ο Μονκ και ο Σέρλοκ δεν μπορεί να το εξηγήσει ...




Και καλά ... ακόμη την αιθαλομίχλη την αντιμετωπίζουμε ως άσχημη βαριά μυρωδιά που μας εμποδίζει να αναπνεύσουμε και λαχανιάζουμε εύκολα. Σε λίγα χρόνια όμως πόσοι θάνατοι θα υπάρξουν από Αναπνευστικά Προβλήματα και ακόμα Καρκίνο του Πνεύμονα. Πόσοι ??? Ούτε αυτά θέλω να τα υπολογίσω.




Όσο για τις αυτοκτονίες ... από την Κατάθλιψη λυπάμαι που θα σας το πω στεγνά ... δεν θα σταματήσουν. Η Κατάθλιψη που έχει ήδη δημιουργηθεί ... θα κρατάει τον σπόρο της μέσα στις ψυχές και στο μέλλον θα βγαίνουν άπειρα ψυχολογικά και ψυχοσωματικά προβλήματα. Είχαν προβλέψει πριν 10 χρόνια ότι το 2020 η Κατάθλιψη θα είναι Νο1 Ασθένεια ... άρα μπορούμε να φανταστούμε τώρα με τόση πίεση και τόση θλίψη ... πως θα είμαστε το 2020 ... Θα θερίζει ... Θα Σκοτώνει Ψυχές ... 


Ήμουν σχετικά καλός στα μαθηματικά ... αλλά τα έχω ξεχάσει τώρα και δεν ξέρω αν κατάφερα να δείξω αυτό που ήθελα. Αλλά και τα Μαθηματικά να τα έχω ξεχάσει ... είμαι Ακόμα καλός στην Στατιστική ... και μπορώ να υπολογίσω τι μας περιμένει ... τι θα έρθει ... 


Μήπως λοιπόν τελικά ...

η 17Ν ήταν Αγαθά και Άκακα Αγγελάκια ??? 



Μην ψάχνετε τον Χριστόδουλο ... Είναι Ακίνδυνος σε σχέση με τους


Επαγγελματίες Δολοφόνους που θέλουν να μας Σώσουν ...