Πόσο... Πως;;;

Μετά από τόσες μέρες παύσης και σιγής... ξαφνικά μετά από έναν ταραχώδη "Ύπνο" άνοιξαν τα μάτια μου στις 5:40 το πρωί.

Και ενώ όλες αυτές τις μέρες τα δάκτυλα αδρανούσαν σε κάθε εγκεφαλικό ερέθισμα σήμερα το πρωί άρχισαν πάλι να πατάνε τα πλήκτρα. Καιρό τώρα ήθελα να γράψω κάτι σε "Ποίημα" για να βγάλω αυτό που με ταράζει, αυτό που με πλακώνει αλλά δεν γινόταν με τίποτα. Και είναι μαρτυρικό να θες να Ελευθερωθείς από κάτι που σε πνίγει και δεν μπορείς. Νιώθεις πως θα σκάσεις, πως δεν μπορείς να αναπνεύσεις.

Τα ποιήματα έχουν ένα μαγικό τρόπο να λένε τόσα πολλά, και να κρύβουν ακόμα τόσα. Συνήθως όταν γράφω κάτι, Ελευθερώνομαι γιατί εκφράζομαι έντονα. Τόσο πολύ που στο μετέπειτα διάβασμά τους νιώθω και άλλα αισθήματα. Κάποια που όταν τα έγραφα δεν τα καταλάβαινα, απλώς τα αισθανόμουν.

Σχεδόν όλα... έτσι τα γράφω. Ξυπνάω απότομα και ανοίγω τον Υπολογιστή. Μετά όλα πάνε μόνα τους. Λέξεις που δεν βγαίνανε, τώρα γίνονται φράσεις, στίχοι, στροφές.

Ακόμα πλακωμένος νιώθω. Ξέρω, Θα το διαβάσω 20, 50 μπορεί και 100 φορές... ίσως το αλλάξω λίγο και τότε μπορεί να νιώσω καλά. Σίγουρα όμως με την Ελευθέρωσή τους νιώθω καλύτερα.

Θα Δείξει.......

http://dsvpoems.blogspot.com/"


Πόσο... Πώς;;;
------------------


Πόσο δύσκολο είναι να διανύσεις κακοτράχαλα και ομιχλώδη βουνά χωρίς όρια;

Πόσο μπορείς να μην ταλαντευτείς στους μανιασμένους αέρηδες που λυσσομανάνε;

Πόσο ίλιγγο μπορείς να αντέξεις σαν αντικρίζεις το αβυσσαλέο ύψος;


Πόσο μακρύ και σκοτεινό δείχνει το κενό του ατέρμονου βάθους;

Πόσο ασήκωτη γίνεται συνεχώς η έλξη που ασκεί η βαρύτητα στα λυγισμένα γόνατα;

Πόσο εφιαλτικό φαντάζει το επόμενο βήμα στο ενδεχόμενο ανακρίβειας;




Πως μπορείς να αποφύγεις τον έντονο χτύπο της καρδιάς στο ερωτικό κέλευσμα;

Πως μπορείς να μην σώσεις έναν μισοπνιγμένο που σου απλώνει λυτρωτικά το χέρι;

Πως μπορείς να μην ξεδιψάσεις από το γάργαρό νερό μιας πηγής μετά από αφυδάτωση;



Πως μπορείς να συνεχίσεις τώρα χωρίς να αποζητάς χέρι συμπαράστασης;

Πως μπορεί κάποιος να στο δώσει στο φόβο του λάθους, του παραπατήματος;

Πώς να φωνάξεις βοήθεια με κομπιαστή φωνή σε ένα κόσμο απόμακρο και εγωπαθή;




ΠΩΣ μπορείς να τιθασεύσεις το νου ώστε να μην ανταποκρίνεται στον Έρωτα;;;;;

ΚΑΙ………..

ΠΟΣΟ μπορείς να στερήσεις τον καλπασμό ενός αλόγου στην Απόλυτη Ελευθερία;;;;;






13 Ιουνίου 2009
.

Woman In Love

Woman In Love.... 1980

Life is a moment in space
When the dream is gone
Its a lonelier place
I kiss the morning goodbye
But down inside you know
We never know why
The road is narrow and long
When eyes meet eyes
And the feeling is strong
I turn away from the wall
I stumble and fall
But I give you it all...
Chorus:
I am a woman in love
And I do anything
To get you into my world
And hold you within
Its a right I defend
Over and over again
What do I do?

With you eternally mine
In love there is
No measure of time
We planned it all at the start
That you and i
Would live in each others hearts
We may be oceans away
You feel my love
I hear what you say
No truth is ever a lie
I stumble and fall
But I give you it all
Repeat chorus
I am a woman in love
And Im talking to you
Do you know how it feels?
What a woman can do
Its a right
That I defend over and over again......

Τραγούδια σταθμός που στιγμάτισαν.......

Baby, I get so scared inside and I don't really understand
Is it love that's on my mind or is it fantasy?
Heaven, is in the palm of my hand and it's waiting here for you
What am I supposed to do with a childhood tradgedy?

If I close my eyes forever
Would it all remain unchanged?
If I close my eyes forever
Would it all remain the same?

Sometimes, its hard to hold on, so hard to hold on to my dreams
It isn't always what it seems when you're face to face with me
Like a dagger you stick me in the heart and taste the blood from my blade
And when we sleep would you shelter me in your warm and darkened grave?

If I close my eyes forever
Would it all remain unchanged?
If i close my eyes forever
Would it all remain the same?

Will you ever take me?
No I just can't take the pain
Would you ever trust me?
No I'll never feel the same (oh)

(instrumental)

I know I've been so hard on you
I know I've told you lies
If I could have just one more wish
I'd wipe the cobwebs from my eyes

If I close my eyes forever
Would it all remain unchanged?
If I close my eyes forever
would it all remain the same? (Oh yeah)

Close your eyes...
Close your eyes...
You gotta close your eyes for me..........

Everybody Hurts

When the day is long and the night, the night is
yours alone, when you're sure you've had enough of
this life, well hang on. Don't let yourself go,
everybody cries and everybody hurts sometimes.

Sometimes everything is wrong. Now it's time to sing along.
When your day is night alone, (hold on, hold on)
If you feel like letting go, (hold on)
When you think you've had too much of this life, well hang on.

Everybody hurts. Take comfort in your friends.
Everybody hurts. Don't throw your hand. Oh, no. Don't throw your hand.
If you feel like you're alone, no, no, no, you are not alone

If you're on your own in this life, the days and nights are long,
When you think you've had too much of this life to hang on.

Well, everybody hurts sometimes,
Everybody cries. And everybody hurts sometimes.
And everybody hurts sometimes. So, hold on, hold on.
Hold on, hold on. Hold on, hold on. Hold on, hold on. (repeat & fade)
(Everybody hurts. You are not alone.)

Έμπνευσις.......

(η) ουσ. (Κ έμπνευσις, -εως) η ξαφνική γένεση μιας ιδέας στη συνείδηση χωρίς την παρεμβολή της θέλησης | καλλιτεχνική σύλληψη | παρακίνηση.......

Πως λοιπόν εγώ να γράψω τώρα όταν "παρεμβάλλω" έντονη προσπάθεια γραφής. Πως να εκφραστώ όταν το συναίσθημα αδρανεί το μυαλό κάνοντάς το άχρηστο να "συλλάβει" ιδέες και να "γεννήσει" λέξεις.

Ένας φίλος μου, πίνοντας καφέ το απόγευμα μαζί μου, όταν είδε το απλανές βλέμμα μου να χάνεται, μην έχοντας τι άλλο να πει... για να με κάνει να νιώσω καλύτερα με ρώτησε.... "τι γίνεται με το Blog?". Ήξερε ότι το Blog με έκανε να νιώθω καλά. Εκεί έβγαζα τα εσώψυχά μου και ξαλάφρωνα.

Του είπα ότι έχω να γράψω καιρό.

Εσύ δεν είπες ότι σε κάνει και νιώθεις καλά το να γράφεις? Με ξαναρώτησε...
Ναι άλλα τι να γράψω αφού δεν είμαι καλά .... δεν έχω όρεξη.....

Να γράψεις ότι δεν είσαι καλά... μου ξανάπε με κάπως πιο έντονο ύφος. Τις σκέψεις σου δεν γράφεις? Και τώρα αυτό να κάνεις!

Έλα όμως που είναι φοβερά δύσκολο να εκφραστείς χωρίς έμπνευση. Το πιο δύσκολο απ' όλα είναι να Δείξεις πως δεν είσαι καλά. Ακόμα κι αν δεν το γράψεις, φαίνεται από την υφή των λέξεων και από τον ήχο τους. Παρατηρώ το κείμενό μου.... Ένα ερωτηματικό(?)... ένα θαυμαστικό(!). Που είναι τα !!!!!!!!!! και τα ???????. Εντελώς αθόρυβο ... άτονο.

Αν θέλω όμως να παραμένω Ειλικρινής πρέπει να μην κρύβω την θλίψη μου. Να την εκφράζω, να την μοιράζομαι. Με αυτό τον τρόπο ίσως την ξορκίσω και τρομάξει και φύγει. (Έχω μείνει ήδη ένα 10λεπτο σε αυτή την πρόταση). Έχει αρχίσει το στομάχι να σφίγγει .....

Ξέρω ότι πολλοί θα απορούν. Άλλοι θα με μουτζώνουν ότι έτσι βγάζω τα μάτια μου (Θα εξηγήσω μια άλλη φορά τι σημαίνει αυτό). Ακόμα και εγώ δεν ξέρω πως θα νιώθω αύριο. Μπορεί χειρότερα. Τώρα όμως κάτι μου λέει ότι πρέπει να το κάνω. Και όσοι από εσάς λόγω της παράξενης σύνταξης και γραφής από ανέμπνευστο ειρμό δεν καταλάβετε ακριβώς τι "θέλω να πω".... δεν πηράζει... μην δίνετε και πολύ σημασία.

Βρήκα τις φωτογραφίες στο Internet(ως συνήθως). Παρατήρησα ότι είναι παρόμοιες. Μάλλον τις ζωγράφισε ο ίδιος Καλλιτέχνης. Ίδιος ουρανός, ίδια θάλασσα, ίδια γέφυρα... οι ίδιοι 2 περιπατητές στο πίσω μέρος της εικόνας. Το μόνο που αλλάζει είναι η ανθρώπινη φιγούρα. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι 2 διαφορετικά άτομα.

Εγώ όμως με τα δικά μου μάτια δεν είδα αυτό. Είδα τον ίδιο άνθρωπο στην μετάλλαξη του συναισθήματος. .........