Πόσο χιλιοειπομένο? Πόσες φορές έχουμε γίνει έξαλλοι αναφέροντάς το?
Το είπα και εγώ πάρα πολλές φορές τον τελευταίο καιρό και το λέω συνέχεια στη ζωή μου. Όσο η ηλιθιότητα αυξάνεται, αυξάνεται και ο αριθμός αναφοράς. Και για να μην παρεξηγούμαι, μιλάω και για την δικιά μου ηλιθιότητα. Μπορεί από την δικιά μου ηλιθιότητα να τα βλέπω έτσι ώστε να λέω "ΑΛΛΟ ΤΟ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΤΟ ΑΛΛΟ".
Πάλι οι αγαπημένοι μου έγραψαν ένα τραγούδι που το παρουσιάζει με πολύ ωραίο τρόπο. Ποιο? Αυτό που λέμε συνεχώς "Άλλο το ένα Άλλο το άλλο".
Με πολύ έξυπνο και ωραία δομημένο στίχο, δίνουν με μια σειρά από αποφθέγματα πόσο διαφορά έχουν πολλές φορές μερικά γράμματα, μια μικρή αλλαγή στη σύνταξη, 2 λέξεις που απλώς μοιάζουν μεταξύ τους.
Ο ρυθμός είναι αργός και απαλός, έτσι ώστε να δίνεται έμφαση στο στίχο. Εγώ κάθε φορά που το ακούω λέω "Πόσο δίκιο έχει"? Αγαπημένος μου στίχος......το Επιμελώδημα:
"Άλλο το 'να, άλλο τ' άλλο
Πρέπει στο μυαλό σου να το βάλω
Άλλο το 'να, άλλο τ' άλλο
Άλλο να έχεις κάλλος κι άλλο να έχεις κάλο"
(Ευθύμης)
Αυτό το κομμάτι έχει σκοπό να παίξει με τις λέξεις.
Για να μην παίζουν αυτές μαζί μας.
Δεν έχει σκοπό να δημιουργήσει κάποιον ιδιαίτερο προβληματισμό
...αλλά πολλούς μαζί.
Όποιος απ' αυτούς τύχει να σε προβληματίσει
καλό θα είναι.
Και πάει έτσι:
Είναι: άλλο το να ποθείς κι άλλο να 'χεις αγάπη.
Άλλο να ζητάς κι άλλο να μάχεσαι για κάτι.
Άλλο είναι να σκέφτεσαι πως θες κάτι ν' αλλάξει
κι άλλο αυτήν την σκέψη σου να την κάνεις πράξη.
Άλλο να χαρίζεσαι κι άλλο να χαρίζεις.
Άλλο να κερδίζεις κάτι κι άλλο να τ' αξίζεις.
Άλλο να πορεύεσαι κι άλλο ν' ακολουθείς.
Άλλο να 'σαι ηγέτης, άλλο να θες να ηγηθείς.
Άλλο να 'σαι ξεπλυμένος κι άλλο καθαρός.
Άλλο να 'σαι θαμπωμένος
κι άλλο να 'χεις δει το φως.
Άλλο να 'σαι στάσιμος και άλλο σταθερός.
Άλλο αν το 'βαζες στα πόδια,
άλλο να 'σαι επί ποδός.
Άλλο να ξέρεις κι άλλο να λες την αλήθεια.
Άλλο είναι ο μύθος κι άλλο τα παραμύθια.
Άλλο είναι το ήθος και άλλο ή συνήθεια.
Καθένα είναι ένα και όλα δεν είναι ίδια
Επιμελώδημα:
Άλλο το 'να, άλλο τ' άλλο
Πρέπει στο μυαλό σου να το βάλω
Άλλο το 'να, άλλο τ' άλλο
Άλλο να έχεις κάλλος κι άλλο να έχεις κάλο
(Αρτέμης)
Άλλο προσκυνητής και άλλο προσκυνημένος.
Άλλο το να πουλάς, άλλο να 'σαι πουλημένος.
Άλλο ή μοναξιά, άλλο ή μοναχικότης.
Άλλο το να κανείς πνεύμα κι άλλο να το 'χεις.
Άλλο να 'χεις Λόγο, άλλο να 'σαι λόγια
Άλλο τα κομποσχοίνια και άλλο τα κομπολόγια.
Άλλο νά 'χεις θέρμη, άλλο να 'χεις κάψα,
Άλλο το να κλαις, άλλο να 'σαι στην κλάψα.
Άλλο ή ευλογιά και άλλο ή ευλογία,
Άλλο να εφησυχάζεις, άλλο να 'σαι σ* ησυχία.
Άλλο ο γελέων και άλλο ο γελοίος,
όπως άλλο είναι ο Γραικός, και άλλο ο γραικύλος!
(Επιμελώδημα)
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Ήρθε η ώρα να κάνω ένα μίνι αφιέρωμα στην λατρεμένη Anastacia. Είναι στο τοπ 3 των θηλυκών προτιμήσεών μου Καλλιτεχνικά. Μπορεί και πρώτη.
Έχει και το όνομα της Αγαπημένης μου ανιψιάς.... (Φωτό) που και αυτής είναι η αγαπημένη Τραγουδίστρια. Ε, όσο να είναι μία μικρή ταύτιση λόγω ονόματος υπάρχει. Ξέρει σχεδόν όλα τα τραγούδια και σε στίχους και σε ρυθμό.
Πιο κάτω αναρτώ ένα μικρό άρθρο που βρήκα στο Internet για την Βιογραφία της. Ιδιαίτερη Μνεία θέλω να κάνω και εγώ για την περιπέτεια της υγείας της που την παλεύει και την ξεπερνά δυναμικά και τα τελευταία 5 χρόνια οι εμφανίσεις της δείχνουν μια υγιέστατη και δυναμική τραγουδίστρια που τα δίνει όλα στην ερμηνεία της.
Θα αναρτηθούν 5 VideoClip και πάλι κάνω σκόντο. Θα έπρεπε να βάλω περισσότερα αλλά αυτά τα 5 είναι κορυφαία και δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο θα κόψω. Το 1ο μου είναι και το πιο αγαπημένο, επειδή πλησιάζει σε Rock ρυθμούς πιο πολύ και βγάζει και μια φωνάρα απίστευτη.
Ακούστε προσεκτικά σε όλα τα βίντεο την απίστευτη έκταση της φωνής της. Είναι άπαιχτη !!!
Το 2000, η Anastacia κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ της, Not That Kind, το οποίο εξερράγη σε όλη την Ευρώπη και την τοποθέτησε στην ελίτ της μουσικής βιομηχανίας.
Η κυκλοφορία του 2002 Freak of Nature, της χρησίμευσε μόνο στο να αυξήσει το μέγεθος του φαινομένους αυτού και στα τέσσερα τελευταία χρόνια μετρά παραπάνω από 10 εκατομμύρια άλμπουμ στις παγκόσμιες πωλήσεις και έχει κερδίσει αμέτρητες διεθνείς διακρίσεις.
Συνδέθηκε με το ακροατήριό της και κέρδισε γρήγορα μια φήμη ως "η μικρή με τη μεγάλη φωνή". Ήταν δυνατή, σκληρή, παράτολμη αλλά ταυτόχρονα ήταν στη γη, με πάθος και ειλικρίνεια.
Τον Ιανουάριο του 2003, η Anastacia επιβεβαίωσε στον κόσμο ότι είχε καρκίνο του μαστού και για μια στιγμή όλα σταμάτησαν. Αλλά ούσα αληθινή στον εαυτό της και όλους γύρω της, έδειξε ότι δεν θα αποτρεπόταν από να κάνει ό,τι αγάπησε.
Πριν από τη χειρουργική επέμβασή της, τον Φεβρουάριο του 2003, η Anastacia εμφανίστηκε σε ένα κλειστό σετ στη Νέα Υόρκη, για τη μαγνητοσκόπηση του "Η αγάπη είναι ένα έγκλημα" για το soundtrack του Σικάγο ακόμη και όταν η ασθένεια είχε αρχίσει να την καταβάλει.
Στους μήνες που ακολούθησαν, πάλεψε, έκλαψε, γέλασε, τραγούδησε και ... έγραψε. Παρέμεινε πιστή στις λέξεις της στους θαυμαστές της ότι "η απόφασή της να παλεψει ήταν ισχυρή" και προ πάντων η Anastacia έζησε.
Τον Σεπτέμβριο του 2003, η Anastacia μπήκε το στούντιο με τους νικητές βραβείων Grammy, Glen Ballard, και o Dave Stewart άρχισε να κάνει πραγματικότητα αυτό που η τραγουδίστρια είχε χαρακτηρίσει ως "δύσκολο δημιουργικό ταξίδι."
Από τη μουσική "sprock" -δεδομένου ότι Anastacia την έχει ονομάσει έτσι με αγάπη (από τις λέξεις soul, pop, rock), ετοιμάστηκε το τρίτο της άλμπουμ, ένα νέο κεφάλαιο που έχει τιτλοφορηθεί κατάλληλα, ANASTACIA.
http://www.mad.gr/artists/bio.php?artistid=548
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Προχθές το βράδυ, επιστρέφωντας από ένα κοινωνικό γεγονός (είναι ο λιγότερο μακάβριος ορισμός της κηδείας) στο δρόμο μας βρήκε τέτοια καταιγίδα που είναι τύχη που σας γράφω από εδώ σήμερα. Επειδή οι κεραυνοί χτυπούσαν "δίπλα μας" και επειδή έπρεπε να ακούω πολύ καλά, γιατί δεν έβλεπα από την πολλή βροχή και το χαλάζι τίποτα, έκλεισα το MP3 Player.
Μόλις άνοιξα την επόμενη ημέρα το MP3 Player άκουσα.....
"I just want to feel real love Feel the home that I live in 'Cause I got too much life Running through my veins Going to waste"
Εκτός του ότι θυμήθηκα την καταπληκτική τραγουδάρα, το θεώρησα και κάπως σημαδιακό. Γιατί όταν φτάνεις κοντά στον Θάνατο και την γλυτώνεις, θυμάσαι τα πάντα από εκείνη τη στιγμή γιατί έχουν μείνει έντονα γραμμένα στο υποσυνείδητό σου.
Άρα, εκείνη τη στιγμή το τραγούδι έπαιζε. Άσχετα που από τον εκκωφαντικό θόρυβο της βροχής και του χαλαζιού δεν μπορούσα να το ακούσω.
Φοβερό αισθαντικό κομμάτι (το λέει και ο τίτλος του Feel) με μία πολύ καλή Live ερμηνεία του Robbie Williams. Είναι από τα τραγούδια που το άκουγα πάνω από 20 φορές την ημέρα για πολύ καιρό. Ο καταπληκτικός στίχος του σε συνδυασμό με την γλυκιά και απαλή μελωδία του το κάνει ξεχωριστό.
Από τα TOP τραγούδια μου όλων των εποχών.... ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ !!!
Feel
Come and hold my hand I wanna contact the living Not sure I understand This role I've been given
I sit and talk to God And he just laughs at my plans My head speaks a language I don't understand
I just want to feel real love Feel the home that I live in 'Cause I got too much life Running through my veins Going to waste
I don't want to die But I ain't keen on living either Before I fall in love I'm preparing to leave her I scare myself to death That's why I keep on running Before I've arrived I can see myself coming
I just want to feel real love Feel the home that I live in 'Cause I got too much life Running through my veins Going to waste And I need to feel real love And a life ever after I cannot give it up
I just want to feel real love Feel the home that I live in I got too much love Running through my veins To go to waste
I just wanna feel real love In a life ever after There's a hole in my soul You can see it in my face It's a real big place
Come and hold my hand I want to contact the living Not sure I understand This role I've been given Not sure I understand Not sure I understand Not sure I understand Not sure I understand
Βάζω και ένα άλλο Πολυαγαπημένο κομμάτι του, που το πρωτάκουσα στην TV χωρίς να ξέρω ποιου είναι. Μόλις έτυχε να το ακούσω 2η φορά και να προσέξω τον ρυθμό σκέφτηκα "Αυτό πρέπει να είναι του Robbie Williams", και να που είχα δίκιο. Το κατέβασα και το άκουγα και αυτό πολλές φορές και χόρευα στο σπίτι.
Δείτε πως μεταμορφώνεται ένας Καλλιτέχνης. Από το πολύ απαλό κομμάτι με την αργή και ήρεμη ερμηνεία, σε ένα ξεσηκωτικό με ερμηνεία που τα δίνει όλα. Το εννοεί όταν φωνάζει "Let Me Entertain You". Το θέλει πάρα πολύ και το νιώθει.
"Everybody.... Bounce ....bounce...bounce"
Δείτε το.....
"Let Me Entertain You"
Hell is gone and heaven's here There's nothing left for you to fear Shake your arse come over here Now scream I'm a burning effigy Of everything I used to be You're my rock of empathy, my dear
So come on let me entertain you Let me entertain you
Life's too short for you to die So grab yourself an alibi Heaven knows your mother lied Mon cher Separate your right from wrongs Come and sing a different song The kettle's on so don't be long Mon cher
So come on let me entertain you Let me entertain you
Look me up in the yellow pages I will be your rock of ages Your see through fads and your crazy phrases yeah Little Bo Peep has lost his sheep He popped a pill and fell asleep The dew is wet but the grass is sweet, my dear Your mind gets burned with the habits you've learned But we're the generation that's got to be heard You're tired of your teachers and your school's a drag You're not going to end up like your mum and dad
So come on let me entertain you Let me entertain you Let me entertain you He may be good he may be outta sight But he can't be here so come around tonight Here is the place where the feeling grows You gotta get high before you taste the lows So come on Let me entertain you Let me entertain you So come on let me entertain me Let me entertain you Come on come on come on come on
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Επειδή το είδα σε κάποιο τοίχο και το θυμήθηκα....
Από τον "Gagarøs Iørgøs" με σχόλιο "asterwste to! uparxei logos :)".
Πόσο χιλιοειπομένο? Πόσες φορές έχουμε γίνει έξαλλοι αναφέροντάς το?
Ήρθε η ώρα να κάνω ένα μίνι αφιέρωμα στην λατρεμένη Anastacia. Είναι στο τοπ 3 των θηλυκών προτιμήσεών μου Καλλιτεχνικά. Μπορεί και πρώτη.
Το 2000, η Anastacia κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ της, Not That Kind, το οποίο εξερράγη σε όλη την Ευρώπη και την τοποθέτησε στην ελίτ της μουσικής βιομηχανίας.
Στους μήνες που ακολούθησαν, πάλεψε, έκλαψε, γέλασε, τραγούδησε και ... έγραψε. Παρέμεινε πιστή στις λέξεις της στους θαυμαστές της ότι "η απόφασή της να παλεψει ήταν ισχυρή" και προ πάντων η Anastacia έζησε.
Προχθές το βράδυ, επιστρέφωντας από ένα κοινωνικό γεγονός (είναι ο λιγότερο μακάβριος ορισμός της κηδείας) στο δρόμο μας βρήκε τέτοια καταιγίδα που είναι τύχη που σας γράφω από εδώ σήμερα. Επειδή οι κεραυνοί χτυπούσαν "δίπλα μας" και επειδή έπρεπε να ακούω πολύ καλά, γιατί δεν έβλεπα από την πολλή βροχή και το χαλάζι τίποτα, έκλεισα το MP3 Player.
Βάζω και ένα άλλο Πολυαγαπημένο κομμάτι του, που το πρωτάκουσα στην TV χωρίς να ξέρω ποιου είναι. Μόλις έτυχε να το ακούσω 2η φορά και να προσέξω τον ρυθμό σκέφτηκα "Αυτό πρέπει να είναι του Robbie Williams", και να που είχα δίκιο. Το κατέβασα και το άκουγα και αυτό πολλές φορές και χόρευα στο σπίτι.