Να φύγω... και πίσω δεν Γυρνάω...

-
Κλικ στη Φωτό για να τη δείτε πιο Καθαρή...


Active Member

Πίσω δε γυρνάω

Κρύος ιδρώτας κυλάει ξανά στο μέτωπό μου
κι εσύ, χαμόγελό μου
με ομορφαίνεις ξανά εκεί πάνω στον καθρέφτη,

με βγάζεις ψεύτη
Προσπαθώ να σου ξεφύγω κι είναι λάθος

μα νοιώθω πιο μονάχος
και πάω εκεί μπορεί για το καλό μου,
από κοντά χαμόγελό μου.




Μην αφήνεις τα μάτια σου από μένα και άνοιξε το φως
απ' την ανάσα σου ώρα στέκομαι θαμπός
σκούπισέ με ρε βλάκα ο καθρέφτης σου μιλάει
κοιτάχτε ένα μαλάκα σα χαμένος με κοιτάει.
Εγώ φταίω ρε που τόσα χρόνια σε ομορφαίνω
και να στολίζω τη μιζέρια σου επιμένω
για να μη δείχνεις λυπημένος ο καημένος
να μοιάζεις σώνει και καλά ευτυχισμένος.

Και εσύ να ψάχνεις τώρα αν κάνεις το σωστό
και να φοβάσαι ρε αυτό είναι το ευχαριστώ
για κάθε φορά που σ' έστηνα καλά μπροστά μου
μήπως και πάρεις λέει κάτι απ' τη χαρά μου.
Ή για εκείνες τις φορές που άνοιγες ρε την καρδιά σου
και μου άφηνες όλα τα μυστικά σου
για να σου φτιάξω μια εικόνα λέει πιο ψεύτικη ακόμα
με εκείνο το χαμόγελο στο στόμα.
Που σου χάρισε ό,τι πήρες, που σου έφτιαξε καριέρα
που σε ετοίμαζε καλά για αυτή τη μέρα
μα αφού έχεις πάψει σε εμένα να κοιτάζεις
μπορεί το τέλος σου ρε βλάκα να γιορτάζεις.

Πες μου χρόνια πολλά σήμερα θλίψη μου γιορτάζω
το πικρό μου το χαμόγελο καθρέφτη τώρα αλλάζω

σκύλα ζωή σε έμαθα πια γι' αυτό γουστάρω που γερνάω
και πίσω δεν γυρνάω.




Λοιπόν καθρέφτη δε πα' να δείχνεις ό,τι θες
πάνω σου αφήνω εγώ το χθες κι όλες εκείνες τις στιγμές
που έκλεβα από άλλους για να χτίζω το όνειρό μου
τέρμα λοιπόν χαμόγελό μου.
Πάρε μαζί και τις σπουδές, και των γονιών τις συμβουλές
και την καριέρα που μου τάζαν αν τη θες
πάρε διπλώματα πολλά πάρε και χρόνια υπομονής
πάρε το κύρος που θα είχα να χαρείς.
Αυτή τη μέρα αν μ' ακούς, λοιπόν, γιορτάζω
και την εικόνα που μου έφτιαχνες αλλάζω
δε κοιτάω δε ζητάω ό,τι πίσω έχω αφήσει εκεί
μοιάζει με βρώμικο ξεκλείδωτο κελί.
που δεν έσπρωξα την πόρτα τόσα χρόνια για να βγω
φοβόμουν ν' αντικρίσω το χαμένο μου καιρό
τώρα έχω μάθει, θα κάνω λάθη
θα σου χαρίσω τα σωστά και όσα είχα πάθη
Κι από όσα ακούσανε τα αυτιά μου κι όσα θάφτηκαν στο χρόνο
την τελευταία εικόνα εγώ κρατάω μόνο
περίσσια τώρα η αντοχή μπορώ και την κερνάω
Και πίσω δε γυρνάω.

Πες μου χρόνια πολλά σήμερα θλίψη μου γιορτάζω
το πικρό μου το χαμόγελο καθρέφτη τώρα αλλάζω

σκύλα ζωή σε έμαθα πια γι' αυτό γουστάρω που γερνάω
και πίσω δεν γυρνάω.



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Για σχόλια πατήστε στην λέξη .... " σχόλια "

Back to 1995...

.... Τόσο Ίδια. . . Ίδια Όμως !!!




Click to be ... Back to 1995...




Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Για σχόλια πατήστε στην λέξη .... " σχόλια "

I ' m .. i n .. L o v e . . . ! ! !

D S V - Songs of the Day........ Summer of '69 ...

Από Μικρά Παιδιά ξέραμε ότι για να γίνουμε Ροκάδες πρέπει να θυμόμαστε Συνέχεια τον Στίχο....

" Played 'til my fingers bled "

Summer Of '69


I got my first real six-string
Bought it at the five-and-dime
Played 'til my fingers bled
It was summer of '69

Me and some guys from school
Had a Band and we tried real hard
Jimmy quit and Jody got married
I shualda known we'd never get far

Oh when I lock back now
That was seemes to last forever
And if I had the choice
Ya - I'd always wanna be there
Those were the best days of my life



(Chorus) Back in Summer of '69

Man we were killin' time
We were young and restless
We needed to unwind
I guess nothin' can last forever, no





Ain't no use in complainin'
When you got a job to do
Spent my evenin's down at the drive in
And that's when I met you

Standin on a mama's porch
You told me that you'd wait forever
Oh and when you held my hand
I knew that it was no or never
Those were the best days of my life

(Chorus) Back in Summer of '69

Man we were killin' time
We were young and restless
We needed to unwind
I guess nothin' can last forever, no

And now the times are changin'
Look at everything that's come and gone
Somethimes when I play that old six-string
I think about ya wonder what went wrong

Standin' on a mama's porch
You told me it would last forever
Oh the way you held my hand
I knew that it was now or never
Those were the best days of my life



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Για σχόλια πατήστε στην λέξη .... " σχόλια "

Στην Αγαπημένη μου Αγγελική - Nostalgia...

Χθες η Αγγελική έγινε Μέλος μιας Ομάδας που έλεγε να φωτίσουν τα Τρίκαλα με Χριστουγεννιάτικα Φωτάκια από Τώρα.

Έλεος της Γράφω... από τώρα. Και μου λέει " Θέλω να έρθουν Χριστούγεννα... και να τα καταλάβω από τώρα για να μπω στο Πνεύμα" (Το νόημα σας περιγράφω).

Ένιωσα έντονα την Νοσταλγία της. Πόσο της λείπει η Οικογένειά της, οι φίλοι της, η υπόλοιπη Τρελή τριάδα, οι άλλοι φίλοι από το Πανεπιστήμιο... ακόμα ακόμα και εγώ... και το Ένιωσα !!!



Η φλόγα της Καρδιάς της για Θαλπωρή, Παρέα, ζεστό σπιτικό φαγητό με κουλουράκια και κουραμπιέδες, και Βόλτες τόσο στα Τρίκαλα που είναι το Πατρικό της, όσο και στο Βόλο που έζησε τα Καλύτερά της Χρόνια των Σπουδών της, εισχώρησε μέσα από τις γραμμές του Internet... και μου έδωσε και μένα λίγο από το Πνεύμα των Χριστουγέννων που οφείλω να ομολογήσω, όπως αποκάλυψα και στην Ίδια, ότι το είχα χάσει τα τελευταία Χρόνια !!!

Τώρα θα θέλω και εγώ να έρθουν γρήγορα για να πιούμε εκείνο τον καφέ, που σχεδιάζουμε Μήνες τώρα. Μαζί και με την υπόλοιπη τριάδα στην Παραλία του Βόλου...

Ξέρω σας έλειψε... όπως και μένα τότε... που κατευθείαν μετά τα ξένοιαστα χρόνια των σπουδών κούρεψα Γουλί το Μαλλί... και πήρα το τρένο για την Κόρινθο. Δεν μπορώ να σας περιγράψω την 1η μου Άδεια που έτυχε να είναι Χριστούγεννα. Η αλήθεια όμως είναι ότι τα πράγματα τότε ήταν καλύτερα, ο κόσμος πιο ζεστός και φιλόξενος, δεν υπήρχε τέτοια πείνα και τόση Ανέχεια.

Αλλά αυτά τα Χριστούγεννα νιώθω ότι θα είναι όμορφα... αρκεί φωτίσει ο θεός κανένα Μήνα πριν για να μην γίνει κανένα Λυπηρό γεγονός όπως ο περυσινός Άδικος Χαμός του 15χρονου Αλέξη.

Λοιπόν Αγγέλα μου στο αφιερώνω... και μετά στις άλλες 3 κούκλες (αν και στην Εύη θα έπρεπε να αφιερώσω της Λήθης το Νερό ... που της το Αφιέρωσα πριν 3 μέρες) και να ξέρετε ότι πάντα σας σκέφτομαι εκεί που είστε και ακόμα να ξέρετε ότι όπως μπορώ από εδώ που είμαι θα στέκομαι δίπλα σας. Και μόλις βάλετε μια φωνή ακόμα και ψιθύρισμα, εγώ θα κάνω ότι μπορώ για να είμαι έστω και Νοητά εκεί !!!

Φιλιά και σας Περιμένω (Αλλά όπως είπαμε. Πρώτα θα δείτε όλους τους Άλλους φίλους από το Πανεπιστήμιο και μετά Εμένα)