********* ********************** DSV Blog

Τετάρτη, Μαρτίου 17, 2010

Πως παλεύουν να βρεθούνε αλλά δεν το ομολογούνε...

Ποια πραγματικά είναι η Αλήθεια του καθένα ?

Αυτή που εκστομίζεται ή αυτή που εκλαμβάνεται ? Σχεδόν όλες τις φορές το δεύτερο. Και έτσι πρέπει να είναι. Κάποιος πρέπει να φιλτράρει και να βγάζει το τελικό συμπέρασμα.

Το συμπέρασμα ? Πως βγαίνει ? Ανάλογα με τις εμπειρίες και τις προσλαμβάνουσες που έχει ο καθένας. Τους φόβους του και τις ανησυχίες του. Τα προσωπικά του βιώματα... και κυρίως τα τραύματά του.

Άρα το Συμπέρασμα μπορεί να απέχει πολλές φορές παρασάγγας από την Αλήθεια. Π.χ. ένα αθώο και συμπαθητικό κουταβάκι μπορεί να φαίνεται ένα άγριο και επιθετικό ζώο σε κάποιον που είχε τραυματικές εμπειρίες.



Το αποτέλεσμα όμως του συμπεράσματος προκαλείται όμως και από την Ψυχοσύνθεση . Το πως νιώθεις εκείνη την χρονική στιγμή. Πόσο χαρούμενος ή πόσο στεναχωρημένος είσαι. Πόσο χαλαρός ή πόσο Αγχωμένος είσαι. Και πολλές φορές είναι η Στιγμή που καθορίζει το αποτέλεσμα... και όχι η Σκέψη.

Και τότε αλλοιώνεται η αλήθεια. Και παρόλο που αυτό είναι ένα φαινόμενο που γίνεται συχνά, είναι μερικές φορές που φαίνεται πολύ άδικο. Ιδίως σε θέματα που έχεις θυσιάσει πολλά για να τα υπερασπίζεις. Δεν μπορείς να το δεχτείς... ούτε και από κάποιον αδιάφορο άγνωστο, πόσο μάλιστα από έναν άνθρωπο που εκτιμάς.

Και τελικά για να μην πονάμε, να μην πληγωνόμαστε προσπαθούμε να μάθουμε πως θα εκστομίζουμε την "Αλήθεια", ενώ θα έπρεπε να προσπαθούμε να μάθουμε πως θα την εκλαμβάνουμε. Να μάθουμε Πως να ακούμε.... έτσι ώστε να συνεχίζουμε να τη λέμε χωρίς φόβο.

Γιατί η Αλήθεια πρέπει να είναι πηγαία, αδιαμόρφωτη και αθώα. Μία Αλήθεια Λευκή και όχι "Αλήθεια" Χαμαιλέοντας.



Η αλήθεια του καθένα

Στίχοι: Φωτεινή Λαμπρίδη
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Η αλήθεια του καθένα μετερίζι και σταθμός
γιατί αυτό έχει θελήσει ή γιατί δε θα τολμήσει
δεν μπορεί να κάνει αλλιώς





Η αλήθεια του καθένα είναι η μόνη διαδρομή και
κυλάει σαν τα τρένα σε δυο ράγες μια γραμμή
κι εγώ μόνη μες στο πλήθος τις αλήθειες μας κοιτώ
πως παλεύουν να βρεθούνε
αλλά δεν το ομολογούνε
μοναχά για ένα χορό

Η αλήθεια του καθένα είναι η ίδια του η ζωή
η μεγάλη μοναξιά του είναι η βασίλισσα του
κι ό,τι του προστάζει αυτή



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share
Για σχόλια πατήστε στην λέξη .... " σχόλια "
Είναι καλό να Νιώθεις Πολλά ;

Γιατί πολλές φορές δεν μπορείς να τα εκφράσεις. Και Αισθήματα ανέκφραστα είναι χειρότερα από τα ανύπαρκτα. Γιατί σε πνίγουν, σε φυλακίζουν. Και δεν εννοώ τα ερωτικά. Αυτά για μένα ήταν εύκολα.

Πως όμως μπορείς να μην νιώσεις ;



Νιώθω πολλά

Στίχοι: Νίκος Βαξεβανέλης
Μουσική: Παύλος Κικριλής
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης
Άλλες ερμηνείες: Τερμίτες


Νιώθω έναν κόσμο που γυρνάει
να παρακαλάει «σταματήστε με».
Νιώθω ό,τι γύρω μου πονάει
να φωνάζει «αφήστε με».

Νιώθω κάθε αγάπη που περνάει
μαχαιριά ερωτική.
Νιώθω κάθε νύχτα να σκορπάει
θλίψη και σιωπή.

Νιώθω πολλά
που γύρω μου συμβαίνουν.
Νιώθω πως κάποιοι κάπου
με καταλαβαίνουν.
Νιώσε κι εσύ για μένα κάτι, αν μπορείς,
κι έλα να με βρεις, έλα να με βρεις.
Σε περιμένω.

Νιώθω το κορμί μου που πονάει
και σ’ αναζητάει - γύρνα πίσω.
Νιώθω τη ζωή μου μέρες να μετράει,
παραπατάει - πώς να ζήσω;

Νιώθω πως η τρέλα με ζυγώνει,
μ’ ακουμπάει - το βλέπω.
Νιώθω πως ποτέ δε θα ξαναρθείς,
κι ένα στήριγμα γυρεύω.

Νιώθω πολλά
που γύρω μου συμβαίνουν.
Νιώθω πως κάποιοι κάπου
με καταλαβαίνουν.
Νιώσε κι εσύ για μένα κάτι, αν μπορείς,
κι έλα να με βρεις, έλα να με βρεις.
Σε περιμένω.

Δευτέρα, Μαρτίου 15, 2010

Land Of Confusion...

Αυτός είναι ο Κόσμος που ζούμε... με τόσους ανθρώπους που εγωιστικά δημιουργούν τόσα προβλήματα.

Και η Αγάπη δεν μπορεί να κινηθεί, να απλωθεί, να ενώσει. Τα χέρια όλα μαζεμένα στις τσέπες μας, στους εαυτούς μας και τα κουνάμε μόνο για την πάρτη μας.

Δεν τα απλώνουμε με αγάπη στον διπλανό μας... δεν το κάνουμε για να βοηθήσουμε.

Το πρωτάκουσα πριν 25 χρόνια αλλά πόσο διαχρονικό είναι ? Γιατί μιλάει για τον Άνθρωπο που όσο περνάει ο χρόνος όλο και πιο απόμακρος και εγωιστής γίνεται. Και η Αγάπη δεν περιφέρεται πλέον.

Το κακό είναι ότι μάλλον θα γίνεται πιο επίκαιρο με το καιρό που θα περνά. Μπορεί οι Genesis να λέγανε "Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα Χέρια μας, να τα Απλώσουμε και να Βοηθήσουμε, να Αγκαλιαστούμε"... αλλά φοβάμαι ότι θα περάσουμε πολλές 25ετίες ακόμα για να το καταλάβουμε...

Land Of Confusion - Genesis

I must've dreamed a thousand dreams
Been haunted by a million screams
But I can hear the marching feet
They're moving into the street

Now did you read the news today
They say the danger's gone away
But I can see the fire's still alight
There burning into the night

There's too many men, too many people
Making too many problems
And not much love to go round
Can't you see this is a land of confusion?

Well this is the world we live in
And these are the hands we're given
Use them and let's start trying
To make it a place worth living in





Ooh, Superman where are you now
When everything's gone wrong somehow?
The men of steel, the men of power
Are losing control by the hour

This is the time, this is the place
So we look for the future
But there's not much love to go round
Tell me why, this is a land of confusion

This is the world we live in
And these are the hands we're given
Use them and let's start trying
To make it a place worth living in

I remember long ago when the sun was shining
Yes, and the stars were bright all through the night
And the sound of your laughter as I held you tight, so long ago

I won't be coming home tonight
My generation will put it right
We're not just making promises
That we know, we'll never keep

Too many men, there's too many people
Making too many problems
And not much love to go round
Can't you see, this is a land of confusion?

Now this is the world we live in
And these are the hands we're given
Use them and let's start trying
To make it a place worth fighting for

This is the world we live in
And these are the names we're given
Stand up and let's start showing
Just where our lives are going to



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share
Για σχόλια πατήστε στην λέξη .... " σχόλια "

Παρασκευή, Μαρτίου 12, 2010

Η αγάπη δε χρωστάει καμιά ανταμοιβή...

Πολλές φορές προσπαθούμε να εξηγήσουμε τον τρόπο που γίνονται τα πράγματα στην ζωή μας. Προσπαθούμε να δώσουμε μία εξήγηση... να βρούμε μια φόρμουλα, ένα λογικό τρόπο σύνδεσης.

Το κακό είναι ότι η ζωή είναι απρόσμενη και μας εκπλήσσει. Και εκεί που νομίζουμε ότι σπάσαμε τον κωδικό βρισκόμαστε πιο μπερδεμένοι από ποτέ.

Πολλές φορές μπερδευόμαστε από την εικόνα. Από ένα γλυκό πρόσωπο, από μία ζεστή φωνή, από ένα άπλωμα χεριού για βοήθεια. Αρκεί όμως μόνο αυτό ? Όχι. Και προκύπτει η ερώτηση... Και τι πρέπει να κάνουμε για να προχωράμε χωρίς να πέφτουμε, χωρίς να πληγωνόμαστε ?

Θα γράψω αυτό που έχει ένας φίλος στο Profile του... "I'm completely Lost".

Απλά νομίζω ότι πρέπει να προχωράμε βλέποντας λίγο πίσω από την εικόνα. Όχι πολύ γιατί θα παραμορφωθεί και θα χάσει την Ομορφιά και την έκφρασή της. Και ας πέσεις... Ας γκρεμοτσακιστείς. Είναι καλύτερα από το να ζεις Παραμορφωμένα !!!

Άρα όπως λέει και το παραμύθι δεν πρέπει να μετατρέψουμε τον Κύκνο σε Ασχημόπαπο. Απλώς να μην μένουμε στην Ομορφιά και στην Περηφάνια.... γιατί ακόμα και .................


Ένας κύκνος κλαίει

Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης
Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης
Πρώτη εκτέλεση: Απόστολος Ρίζος


Πόσα χρόνια έχουν περάσει ούτε έχεις σκεφτεί
Ρίχνεις τη σιωπή σου στα σπουργίτια
Η αγάπη δε χρωστάει καμιά ανταμοιβή
και οι ποιητές καμιά αλήθεια

Στο λευκό το φόρεμά σου πόσοι στοχασμοί
ξενυχτούν και τρέφουν τα όνειρά μας
Κι όλο ταξιδεύεις μόνη όπως οι καημοί
τόσο μακριά κι αναμεσά μας

Μη μιλάς,
μη μιλάς, ένας κύκνος κλαίει
Μη μιλάς,
μη μιλάς, ένας κύκνος κλαίει





Στα μικρά τα γεγονότα που ‘ναι μια στιγμή
ξεπηδάει πελώρια η χαρά σου
Τα διαμάντια έχω ζηλέψει όμως πιο πολύ
που κατρακυλούν στα μαγουλά σου

Έφυγαν χαθήκαν όλοι κι έχουνε κρυφτεί
ο καθένας πίσω από μια γρίλια
Σε κορδέλες από χιόνι έφυγες κι εσύ
στο χορό του ανέμου με τα φύλλα

Μη μιλάς...