********* ********************** DSV Blog

Πέμπτη, Μαΐου 05, 2011

Θα μεγαλώσεις κι εσύ και στην λιγοψυχιά σου, θα μετανιώσεις για όλα τα μουρμουριστά σου ...







Το τίμημα

Στίχοι: Μυτακίδης Μιχάλης
Μουσική: Active Member
Ερμηνευτές: Active Member


Όταν ξεθάβω μια στιγμή που μέσα μου ήταν αφημένη
σα φωτογραφία παλιά και ρετουσαρισμένη
δε μ απομένει καλό αφού μισώ τη νοσταλγία
νοιώθω σα χάρβαλο μέσα σε φρικωδία.

30 χρόνια στο hip hop κι όλα τους πυρόφραχτα
για τ όνειρό μου μόνο δέχομαι την πατρότητα
και την ικανότητα τα λιγοστά να κάνω μπόλικα
- κληρονομιά απ την αρχική αίσθηση του κώδικα.

Μη σπαταλιέσαι λοιπόν μικρό κλωσόπουλο,
γύρε στην κούρνια σου ό,τι πεις είναι ανώφελο
τίποτα δεν έζησες στo χρόνο του, δεν ξέρεις.
Με φήμες σε φορτώσαν και απλά τις μεταφέρεις
σε βρήκαν οι εύκολοι στην κωλοπιλάλα σου
και μεγάλο ψέμα σφηνώσαν στην κεφάλα σου.
Θα μεγαλώσεις κι εσύ και στην λιγοψυχιά σου,
θα μετανιώσεις για όλα τα μουρμουριστά σου.

Κι όταν θυμηθείς ότι η ξεφτίλα σε πασπάτευε,
κάτσε στην άκρη κόρη του γιαλού κι αγνάντευε
το μικρό καράβι τους να βουλιάζει αύτανδρο
για κάθε ακίνδυνο, κωλοβρόντη κι άνανδρο.

Κοιτάω μπροστά μονάχα τ άλλα δεν προβλέπονται
σ αυτά τα μέρη οι μαλάκες δεν παλεύονται

μόνοι τους χαρχαλεύονται και για ψύλλου πήδημα
θα τελειώσουν άσχημα είναι το τίμημα.

Κοιτάω μπροστά ειδάλλως με σιχαίνομαι,
μοιάζω μ όλα αυτά που αρνήθηκα και σέρνομαι

μα όσο κι αν ντρέπομαι δεν κρύβω τα χνάρια μου,
τόσο καιρό τώρα έχω τα φεγγάρια μου.


Κάνω στα όμορφα λοιπόν απόψε το χατίρι
και σ εκείνους που αξίζει να τους πιεις στο ποτήρι
τάζω πάνω απ τη σκηνή ένα σκιάχτρο τη φορά
σαν τ όνειρό τους και τα μάτια τους τα καθαρά.

Με τους επαΐοντες όμως παρατραβάω το σκοινί
και με τους δύστροφους μάλλον χάνω την υπομονή,
τους αυλοκόλακες τους στέλνω κατασκήνωση,
με τους φευγάτους η μέγιστη ταπείνωση.


Σαμπλάρω δείγματα με τη ζωή που κουβαλάνε
είναι παράνομο γι αυτό και με γλυκομεθάνε.
Δένω τους στίχους έξω απ το μπουντρούμι μου,
χεριάζω χρόνο και για σας και τρώω τη μούρη μου.

Μα απ όλα αυτά τα λάθια μου βρήκα στα βάθια μου
ό,τι δε φίλιωσε ποτέ μπροστά στα μάτια μου.

Ψευτολογιάζω τη χαρά, ξελογιάζω τη θλίψη
κι όποιος το τέλος μου ξέρει ζητάω να μου το κρύψει
και να ευχηθεί μπροστά στην αχολογιά μας
πίνοντας δυο γουλιές «ζωή» στην υγειά μας
στο παιχνίδι πάντα να ναι οι κατάλληλοι παίχτες,
γιατί η φωτιά καίει τους πλεονέκτες.







Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".


Bookmark and Share


Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".

Τρίτη, Μαΐου 03, 2011

Προσοχή !!! Μερικά Αιδοία είναι Επικίνδυνα... Εγώ 5 φορές την Πάτησα ...


Πολλοί από τους fb-Friends θα ξέρετε ότι τον τελευταίο καιρό είχα την μια απενεργοποίηση μετά την Άλλη ... 5 Προφίλ μου κατεβάσανε ...

Είχα Πάντα και εγώ αυτόν τον Πίνακα στις φωτό μου ... Μου αρέσει πολύ ... και πάει ενάντια στον "Φασισμό" του ξυρισμένου Αιδοίου που ιδιαίτερα την τελευταία 10ετία ( Sex And The City ) μας έχουν "Επιβάλει" ...

Θυμάμαι μια Ατάκα στο S&TC ... Ρωτάει κάποια ... " Γιατί θέλουν όλοι να το ξυρίζουμε " ... " Γιατί θέλουν να φαντασιώνονται ότι πηγαίνουν με μικρά κοριτσάκια " ... ήταν η απάντηση της Άλλης ...

Είχε και ωραίες ατάκες η σειρά ...


Ρε, λες να κατεβάζουν το Προφίλ ... επειδή είναι Αξύριστο ???

Το 1886, όταν ο Gustave Courbet ζωγράφιζε τον περίφημο πίνακά του "the origin of the world" ίσως να σκεφτόταν τις αντιδράσεις του κλήρου. Το ότι κάποιοι θα σοκάρονταν σήμερα πιθανότατα δεν θα το πιστέψετε ούτε εσείς.

Κι όμως, όσοι επέλεξαν να ανεβάσουν στον τοίχο τους εικόνα του συγκεκριμένου πίνακα, έφαγαν διαγραφή από το facebook. Το θέμα ήρθε στην επιφάνεια μετά από μήνυση που έκανε ένας χρήστης από τη Γαλλία, στο facebook. O συγκεκριμένος ανέβασε ως εικόνα προφίλ τον πίνακα και μετά από λίγες μέρες ο λογαριασμός του διαγράφηκε. Μαζί και οι 800 φίλοι του.

Το θέμα φυσικά πήρε διαστάσεις, αφού οι φιλότεχνοι είδαν στο facebook τον παλιό και γνώριμο εχθρό της λογοκρισίας να ανδρώνεται και πάλι. Η βικτωριανή ηθική του facebook φυσικά και έχει λόγο. Προτιμά να διατηρήσει τους συντηρητικών ηθών ενοίκους της Farmville που αποφέρουν χρήματα, από το να αφήσει ελεύθερη τη διακίνηση της Τέχνης, από τους υπερασπιστές της κουλτούρας.



Σοφία Βεργοπούλου


Πηγή OTENET Portal

Δευτέρα, Μαΐου 02, 2011

Μη μ' επιθυμείς ... Μη ρωτάς αν ζω ...

Μη μ' αγαπάς
Αν δεν το ξέρω
Όλα εισ' εσύ
Ανάσα εσύ
Που αν δεν την παίρνω
Δεν έχω πια
Εγώ ζωή


Θα τους πάρω ανάποδα τους στίχους σήμερα ... Έτσι, όπως εγώ τους εμπνεύστηκα ...

Έτσι ξεκινάνε σχεδόν πάντα. Με την σκέψη του Αποκλειστικού ... του Μόνιμου ... του Μοναδικού ...

Και αυτό συνήθως πνίγει ... κόβει τις Ανάσες ... και δεν αφήνει να οξυγονωθεί ο Εγκέφαλος.




Και έρχεται το παραλήρημα ... το Εξωπραγματικό ... και το Ανέφικτο ...

Έτσι είναι ο Έρωτας ... Διαλύει τα Πάντα ... Τα σαρώνει όλα ...


Και μετά συνήθως ακολουθεί το ....


Μη με ονειρευτείς
Μη ρωτάς αν ζω
Να μη μ'αγαπάς
Αν δεν είσαι εδώ
Μη μ' επιθυμείς
Μη ρωτάς αν ζω
Να μη μ' αγαπάς
Αν δεν είσαι εδώ


Γιατί το Εδώ δεν υπάρχει ... και το Εδώ είναι που έχει Σημασία ...

Αν δεν Υπάρχει το Εδώ δεν Υπάρχει τίποτα ... Δεν μπορεί να Πραγματοποιηθεί τίποτα ...

Και πρέπει Εκεί να εστιάζουμε ... Στο Εδώ ... Στο Τώρα ... Όχι στο Μετά και στο Πάντα ...

Το Πάντα γίνεται από πολλά "Εδώ" της στιγμής ...

Κι' αν το Εδώ είναι Όμορφο και Δυνατό... και Αληθινό και μας Ανατριχιάζει ... ας το ζούμε και ας το απολαμβάνουμε γιατί αλλιώς το πιο πιθανό είναι να περάσουμε στο ....

Κι αν μ' αγαπάς
Κι αν με θυμάσαι
Δεν σ' έχω πια
Είσαι μακριά
Όπου και να'σαι
Σ' άλλη τροχιά
Σ' άλλη αγκαλιά




Όταν από την Αρχή και με Εγωισμό τα ζητάμε Όλα ... 


....... το πιο Πιθανό είναι να χάσουμε τα Πάντα !!! 



( Για να μην Παρεξηγηθώ Πάλι ... Δεν είναι γραμμένο για Καμία Συγκεκριμένα ... Είναι μία έμπνευση από πολλά Εδώ μαζεμένα ... και τα περισσότερα Χαμένα ... Και αν είναι να τα χάνω ... προτιμώ να μην τα Ονειρευτώ ... )







Χατζηγιάννης Μιχάλης - Μη μ' ονειρευτείς

Κι αν μ' αγαπάς
Κι αν με θυμάσαι
Δεν σ' έχω πια
Είσαι μακριά
Όπου και να'σαι
Σ' άλλη τροχιά
Σ' άλλη αγκαλιά

Μη με ονειρευτείς
Μη ρωτάς αν ζω
Να μη μ'αγαπάς
Αν δεν είσαι εδώ
Μη μ' επιθυμείς
Μη ρωτάς αν ζω
Να μη μ' αγαπάς
Αν δεν είσαι εδώ

Μη μ' αγαπάς
Αν δεν το ξέρω
Όλα εισ' εσύ
Ανάσα εσύ
Που αν δεν την παίρνω
Δεν έχω πια
Εγώ ζωή

Κυριακή, Μαΐου 01, 2011

Νέες ... Διαλεγμένες Αναρτήσεις ...

Πώς να την πιστέψω την αλήθεια ....


Πόσο μισητό είναι το Ψέμα ???

Πόσο μισητό γίνεται όταν αποκαλύπτεται ??? Γιατί όταν δεν αποκαλύπτεται είναι γλυκό και ερεθιστικό ... Βάλσαμο στην Πληγή ... Χάδι στον Πόνο ...

Ναί... Όλοι το λατρεύουμε ... όσο και να μην το παραδεχόμαστε. Όλοι σε κάποια Αδύναμη στιγμή της ζωής μας το ζητάμε ...

Το Ψέμα από μόνο του δεν είναι τόσο Κακό ... Δεν είναι τόσο Προδοτικό ... Η Υποκρισία είναι που τα κάνει όλα αφόρητα ...





Ναι την Υποκρισία δεν την Αντέχω με τίποτα ... Με Ανατριχιάζει ... Με πιάνει Σύγκρυο ...


Ενώ ένα Ψέμα στην ερώτηση του βουρκωμένου μικρού Παιδιού " Μαμά θα πεθάνει το Γατάκι που ήταν Ξαπλωμένο κάτω ???" είναι επιβεβλημένο για να επουλώσει το ράγισμα ... " Όχι καλό μου ... Να, λίγο μετά που θα φύγουμε εμείς, θα σηκωθεί και θα παίξει πάλι. Απλά ξεκουράζεται ... "

Τι ??? Θα του έλεγε κάποιος την Αλήθεια ???

Και αυτό Αλήθεια είναι ... Η Αλήθεια στα όνειρα του Μικρού Παιδιού ...


Τι ??? Δεν είναι προτιμότερο αυτό το ψέμα από την Εμετική Αλήθεια από το στόμα κάποιου Άγαρμπου και Ανεγκέφαλου ???

Δεν γίνεται Πικρόχολη ??? Δεν γίνεται Αποκρουστική ???

Γιατί μετράει ο τρόπος που θα πεις την Αλήθεια ... Θέλει τρόπο η Αλήθεια για να γίνει Ειλικρίνεια ...

Δεν χρειάζεται αν δεν έχεις λεφτά για δώρο να πεις "Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης" ... Μπορείς να πεις ένα σωρό άλλα Ψέματα από την Άκομψη και Χοντροκομμένη Αλήθεια.

Θέλει τρόπο η Αλήθεια για αν γίνει Πιστευτή ... Για να γίνει Όμορφη ...

Προσωπικά την Προτιμώ από οποιοδήποτε Ψέμα ... Αλλά εγώ την Αντέχω ...



Αλλά όταν την βλέπω να ξεχύνεται τόσο Άγαρμπα και Κυνικά ... έχω φτάσει και σε σημείο να πω ...


... Πες μου ....


Το καλύτερο ψέμα

Στίχοι: Νίκος Γρίτσης
Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Χατζηγιάννης



Άνοιξες την πόρτα για να φύγεις
Πας να με αγκαλιάσεις, μα με πνίγεις
Άλλο ένα δάκρυ να προλάβω
Όσα δεν μπορώ να καταλάβω

Πες μου το καλύτερο ψέμα
Βάλ’ τα δυνατά σου στο τέρμα
Να μου ξεγελάσεις το μυαλό
Το ‘χω ανάγκη σε παρακαλώ
Να μην καταλάβω πως σε χάνω
Τον ανόητο να κάνω
Πες μου ακόμα ένα ψέμα
Που δεν μοιάζει με κανένα
Άσε με στην άκρη και στην τύχη
Ένα ακόμα παραμύθι






Δεν μπορώ να ακούσω την φωνή μου
Δεν με υπακούει το κορμί μου
Πώς να ξεπεράσω την συνήθεια
Πώς να την πιστέψω την αλήθεια

Πες μου το καλύτερο ψέμα
Βάλ’ τα δυνατά σου στο τέρμα
Να μου ξεγελάσεις το μυαλό
Το ‘χω ανάγκη σε παρακαλώ
Να μην καταλάβω πως σε χάνω
Τον ανόητο να κάνω
Πες μου ακόμα ένα ψέμα
Που δεν μοιάζει με κανένα
Άσε με στην άκρη και στην τύχη
Ένα ακόμα παραμύθι

Πες μου ακόμα ένα ψέμα

Πες μου το καλύτερο ψέμα
Βάλ’ τα δυνατά σου στο τέρμα
Να μου ξεγελάσεις το μυαλό
Το ‘χω ανάγκη σε παρακαλώ
Να μην καταλάβω πως σε χάνω
Τον ανόητο να κάνω
Πες μου ακόμα ένα ψέμα
Που δεν μοιάζει με κανένα
Άσε με στην άκρη και στην τύχη
Ένα ακόμα παραμύθι