********* ********************** DSV Blog

Δευτέρα, Οκτωβρίου 17, 2011

Βρε δε πα να ναι Γαμώ-Δευτέρα ... Η Susanna την κάνει πιο όμορφη ...


Back to 80's όπου όλα ήταν πιο Όμορφα ...





Manic Monday - Bangles


Six o'clock already
I was just in the middle of a dream
I was kissin' Valentino
By a crystal blue Italian stream

But I can't be late
'Cause then I guess I just won't get paid
These are the days
When you wish your bed was already made

It's just another manic Monday
I wish it were Sunday
'Cause that's my funday
My I don't have to runday
It's just another manic Monday

Have to catch an early train
Got to be to work by nine
And if I had an air-o-plane
I still couldn't make it on time

'Cause it takes me so long
Just to figure out what I'm gonna wear
Blame it on the train
But the boss is already there

It's just another manic Monday
I wish it were Sunday
'Cause that's my funday
My I don't have to runday
It's just another manic Monday

All of the nights
Why did my lover have to pick last night
To get down
Doesn't it matter
That I have to feed the both of us
Employment's down

He tells me in his bedroom voice
C'mon honey, let's go make some noise
Time it goes so fast
When you're having fun

It's just another manic Monday
I wish it were Sunday
'Cause that's my funday
My I don't have to runday
It's just another manic Monday
I wish it was Sunday
'Cause that's my funday
It's just another manic Monday

Κυριακή, Οκτωβρίου 16, 2011

Η Ειλικρίνεια... διώχνει τον Φόβο ... Ο Δισταγμός ... τον Έρωτα ...




Χωρίς Λόγια ...

(Το είδα από την Evita Lykou με τίτλο ... : Η μοναξιά του υπαλλήλου γραφείου...)











(12) Είναι ο Έρωτας Φοβικό Σύνδρομο; (2 Σεπτεμβρίου 2008)



Η σκέψη κολλάει στο χαρτί κι όλο απομακρύνεται

Το μελάνι στεγνώνει από την ακινησία και το χαμένο χτύπο των πλήκτρων

Απλανές το βλέμμα στη μαύρη γραμμή που αναβοσβήνει βασανιστικά

Θυμίζοντας το χρόνο που κυλάει και φεύγει σαν το κρυστάλλινο νερό μιας πηγής

που σκορπίζεται χωρίς να καταλαγιάζει τη δίψα σου



Η χαρά και η αγαλλίαση της απελευθέρωσης των λέξεων γίνονται φόβος

Φόβος μεταμόρφωσης ενός λεκτικού παραληρήματος, σε έργο τρόμου

Φόβος μετάλλαξης δακρύων συγκίνησης, σε δάκρυα πανικού

Φόβος μετατροπής ρίγους έντονης ευχαρίστησης, σε ανατριχίλα και σύγκρυο



Απαίσιο αρχέγονο συναίσθημα που στερεί την απόλαυση της παρθένας αίσθησης

Κατακυρίευση της ψυχής από παραπλανητικά μηνύματα φανταστικών γεγονότων

Αλλοίωση απολαυστικών παλμικών δονήσεων σε σφοδρές αναταράξεις

Καταβαράθρωση του Έρωτα από απόλυτο συναίσθημα ζωής

………………… σε αναίτιο παραλήρημα και φοβικό σύνδρομο


http://dsvpoems.blogspot.com/

.

Σάββατο, Οκτωβρίου 15, 2011

Συμμετέχουμε όλοι σαν ήρωες επιφανείς στην κωμωδία "Όπου σιγή και πατρίς" ...

Αφιερωμένο στους "Αγανακτισμένους" με τις Μούτζες ...

Και του Παλιού καιρού ... Και της Σημερινής Μέρας ... 



Το αφεντικό τους έχει μόνιμα το δάχτυλο στο μέλι,
κι η ζαλισμένη αγέλη το πάει χωλαίνοντας,
συναινεί και ζει πεθαίνοντας.
Γι’ αυτό πριν φύγει ο χειμώνας μαζεύω ονείρατα,
τα ντανιάζω μέσα μου, δίπλα στα κρίματα,
και βαφτίζω τη φαρσοκωμωδία αυτή που ζεις
Όπου σιγή και πατρίς.



Λογοδοτούν τ’ αγρίμια σε παρατρεχάμενους...

που μεταφέρουν τα πάντα στους υψηλά ιστάμενους.






Όπου σιγή και πατρίς

Στίχοι: B.D Foxmoor, Μιχάλης Μυτακίδης
Μουσική: Active Member
Πρώτη εκτέλεση: Active Member


Μαζεύω ονείρατα πριν φύγει ο χειμώνας
κι αρνιέμαι την πίστη στη δύναμη της εικόνας.
Έχω το νου μου, μη μας πάρει η ντροπή στο κατόπι.
Μη σε ξενίζει, κι όμως, υπάρχουν οι τρόποι.
Ξεκάθαρο το μήνυμα, χωρίς παζάρια,
απ’ τις ψαχτούρες σου στ’ ανοιχτά μου τα συρτάρια
πέσαν στα χέρια σου μυστικά δήθεν ευρήματα.
Μισοπιωμένε, θα σου στερήσω τα προσχήματα,
κάνε μεταβολή κι άκου σε χρόνους άφταστους,
ντουμπλαρισμένο το παρόν σου από τυχάρπαστους.
Κοίτα, σου βάλαν βραχιολάκι μωρού από μαιευτήριο
κάκιστο αντίγραφο με πωλητήριο,
μελλοντική εκδοχή, εμπορικό ανακοινωθέν,
αναλώσιμο υλικό, κόστος μηδέν,
εκδοχή β’ χωρίς αντιπαράθεση,
εκμετάλλευση έργου με κατευθείαν ανάθεση.
Και ζηλεύουν οι αγγέλοι.
Το αφεντικό τους έχει μόνιμα το δάχτυλο στο μέλι,
κι η ζαλισμένη αγέλη το πάει χωλαίνοντας,
συναινεί και ζει πεθαίνοντας.
Γι’ αυτό πριν φύγει ο χειμώνας μαζεύω ονείρατα,
τα ντανιάζω μέσα μου, δίπλα στα κρίματα,
και βαφτίζω τη φαρσοκωμωδία αυτή που ζεις
Όπου σιγή και πατρίς.
Ξαλαφρωμένος συνεχίζω το κατεβατό μου,
κάποιοι ίσως να ονειρεύονται τον σταματημό μου,
χρεώνοντάς τον στις παράπλευρες απώλειες.
Ξένα προστάγματα, ποινές εγχώριες.
Τόσα χρόνια ξεροσταλιάζουνε δαύτοι,
εγώ μουλάρωνα και δε με κάνανε ζάφτι,
με σημαδεύανε με έργα και με λόγια άσφαιρα.
Κοίτα τα μάτια μου, καθαρά και ξάστερα
Συγνώμη λοιπόν για την παράλειψη,
όσοι στηρίζουν όσα λένε κατηγορούνται για συγκάλυψη,
για αιρετικές απόψεις και ιδέες άχρωμες,
για νέες ηθικές και πράξεις άνομες.
Κατηγορούνται κι όσοι καθημερινά πλάθουν τον κόσμο τους
και μοναχοί τους τραβάν τον δρόμο τους,
κι εξοντώνονται όσοι ταιριάζουν και μοιάζουν τσούρμο
από μια κοινωνία βαμμένη με φούμο.
Λογοδοτούν τ’ αγρίμια σε παρατρεχάμενους,
που μεταφέρουν τα πάντα στους υψηλά ιστάμενους.
Και πάει το κόλπο σκοινί κορδόνι
ώσπου να ξεχειλίσει του φόβου το καμιόνι,
καλή σκηνοθεσία, ωραία φωτογραφία,
μάπα το σενάριο, μα δεν έχει σημασία,
συμμετέχουμε όλοι σαν ήρωες επιφανείς
στην κωμωδία Όπου σιγή και πατρίς ...

Παρασκευή, Οκτωβρίου 14, 2011

Μανούλα Ελλάς ... Αφού ξεχάσαμε το πως να Αγαπάμε ...


Αυτό το Τραγούδι το είχα ακούσει κοντά στο 1990 και χοροπηδούσαμε και το τραγουδούσαμε ...

Γουστάραμε πολύ και την μουσική αλλά και τον στίχο ... Πάντα Επίκαιρος ...








http://tsiliadoros.blogspot.com/2011/02/wikileaks.html

.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 13, 2011

Τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσουν το τίμημα ... ( Μόνο που το πληρώνουν μερικοί ... γιατί μερικοί άλλοι συνεχίζουν Ακάθεκτοι )


( Αντιγραφή ανάρτησης από παλιότερη με Καρρά ... )

Το πάρτι ξεκινά στις 2 πμ στο νυχτερινό κέντρο «Θάλασσα» στην Γλυφάδα, γράφει ανταπόκριση του περιοδικού Time από την Αθήνα. Όλη την νύχτα καταφθάνει πλήθος κόσμου με Πόρσε, Μερσεντές και BMW.

Όλοι καλοντυμένοι πάνε να δούνε την Δέσποινα Βανδή – την 40χρονη "βασίλισσα" της ελληνικής ποπ – όπως την χαρακτηρίζει το αμερικανικό περιοδικό.

Το εισιτήριο είναι ένα μπουκάλι ουίσκι για κάθε τραπέζι. Το ελάχιστο κόστος: 170 ευρώ.

Στα μπουζουκομάγαζα της χώρας, οι Έλληνες εξακολουθούν να ξοδεύουν πολλά. Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική, γράφει το Time. Η Ελλάδα καταχρεωμένη αναγκάσθηκε να προσφύγει στην Ευρώπη και να παρακαλέσει για βοήθεια.


Δεν υπάρχει καλύτερο σύμβολο των υπερβολών που οδήγησαν την χώρα στην οικονομική κρίση από την «κουλτούρα των μπουζουκιών», γράφει το περιοδικό. (Το περιοδικό το γράφει. Όχι τίποτα άλλο... για να μην τα βάλετε με μένα)


Ο απεσταλμένος του Time επισκέπτεται και ένα σκυλάδικο όνομα και πράγμα: Το «Skyladiko VIP». Ακόμη και σε αυτό το μαγαζί όπου κυριαρχεί η κακογουστιά της δεκαετίας του '80, το μπουκάλι ουίσκι κοστίζει 130 ευρώ.

Το περιοδικό σημειώνει ότι η κουλτούρα του μπουζουκιού άνθισε την δεκαετία του '90. Η Ελληνική οικονομία αναπτυσσόταν με υψηλούς ρυθμούς. Τα νυχτερινά κέντρα ξεπηδούσαν σε κάθε γωνιά της πρωτεύουσας. Οι μέχρι τότε φτωχοί Έλληνες ξόδευαν τα χρήματα τους σε ακριβά ρούχα και παπούτσια, ακριβά αυτοκίνητα και στην διασκέδαση.

Τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσουν το τίμημα, υπογραμμίζει το Time. Σημειώνει, ότι ακόμη και νυχτερινή ζωή – φυγή από την πραγματικότητα, την αποκαλεί – δεν μπορεί να ξεφύγει από την ύφεση που πλήττει την χώρα.

Η «Θάλασσα» ήταν ανοιχτή επτά μέρες την εβδομάδα, σημειώνει. Τώρα ανοίγουν μόνο τα Σαββατοκύριακα.

Πηγή : www.theinsider.gr

----------------------------------------------------------------------------

Εγώ τώρα τι να πω... τα λέει όλα το άρθρο του Time. Ευτυχώς που τώρα τελευταία βρίσκω εύκολα άρθρα που με αντιπροσωπεύουν και αποφεύγω την έντονη γραφικότητα του παρελθόντος.

Στα μπουζουκομάγαζα έχω πάει 1 φορά και αυτό για χάρη της ξαδέρφης μου που φιλοξενούσα στην Αθήνα. Δεν έχω τίποτα το ιδιαίτερο με τα μπουζούκια αλλά με την Μπουζουκο-Κουλτούρα και την Λαίλαπα που δημιούργησε η μόδα του Γαρύφαλου και του Λαμέ ιδίως την εποχή που έψαχνα απεγνωσμένα να βρω μαγαζί να παίζει την μουσική που ακούω, και που μετά τις 2 δεν το άλλαζε σε ελληνικά (Δεκαετία του 90).

Δεν θα ξεχάσω την μεγάλη απογοήτευσή μου, όταν έμαθα ότι ένα φοβερό Rock-Club που ξέδινα, και άκουγα την μουσική που μου άρεσε... δεν άντεξε και έγινε μπουζουκτσίδικο.

Και Αυτό είπα ... γεμάτος απογοήτευση. Και Αυτό ???