Του ΑΝΤΩΝΗ Ξ.ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ*
Φρεγάτες η Κορβέτες
φαίνεται να είναι ο νέος προβληματισμός του Υπουργείου Άμυνας και του Πολ.Ναυτικού.
Προσωπικά και με τις σημερινές οικονομικές συγκυρίες ,θεωρώ ρητορικό το δίλημμα, χωρίς ιδιαίτερη ουσιαστική σημασία.
Είναι γνωστό ότι γενικώς τα οπλικά συστήματα πρωτίστως χρησιμοποιούνται για την αποτροπή και συνεπακόλουθα εφόσον γίνει αναπόφευκτος ,για την διεξαγωγή του πολέμου.
Ο δε πόλεμος μεταξύ των πολλών δεινών ,έχει ως κυρίαρχη επίπτωση την οικονομική εξαθλίωση και χρεοκοπία του ηττημένου ,το οποίο είναι και το τελικό ζητούμενο ,προκειμένου να υποκύψει στις απαιτήσεις του νικητή.
Στην Ελλάδα έχω την εντύπωση ότι από όλους όσους σήμερα αναλίσκονται σε στρατηγικές αναλύσεις (είτε τα ΜΜΕ ,είτε η Βουλή ,είτε τα καφενεία ) ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος ,με την προοπτική του οποίου έχουν γαλουχηθεί πολλές γενεές νεοελλήνων ,έχει τελειώσει και ότι είμαστε οι αναμφισβήτητα οι ηττημένοι.
Το ότι ακόμα δεν έχουμε παραχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα οφείλεται σε ευνοϊκή για εμάς ,επί του παρόντος, διεθνή πολιτικό-οικονομική συγκυρία των εμπλεκομένων ισχυρών οικονομικά Χωρών και Οργανισμών ,του ΔΝΤ και της ΕΕ καθώς και των όποιων προθέσεων τους για την στήριξη η μη του ευρώ στην “μάχη” του έναντι του δολαρίου.
Εάν δεν αντιληφθούμε έγκαιρα ότι το ουσιαστικό αμυντικό μας οπλοστάσιο δεν είναι οι ναύσταθμοι ,τα αεροδρόμια και τα στρατόπεδα ,αλλά οι δείκτες της οικονομικής μας ευμάρειας και ανάπτυξης και όσο η Ελλάδα παραμείνει καθηλωμένη σε πολιτικές ,κοινωνικές και οικονομικές αντιλήψεις τριτοκοσμικών χωρών ,τότε φοβάμαι ότι επίκειται να χαθεί και ο Ελληνοαλβανικός και ο Ελληνοβουλγαρικός και γιατί όχι και ο Ελληνοσκοπιανός πόλεμος.
Πρέπει επιτέλους να ανοίξουμε τα μάτια μας στον 21 αιώνα και να αντιληφθούμε ότι η διεθνής υπόσταση και το ειδικό βάρος μιας χώρας δεν καθορίζεται με νικηφόρες ναυμαχίες και στρατιωτικές επελάσεις ,αλλά παίζεται στα διεθνή χρηματιστήρια.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι έχουμε γυρίσει την πλάτη στις Ελληνιστικές μας καταβολές και παιδεία ,χάριν του Ελληνοχριστιανικού μορφώματος. Εάν όμως επιχειρούσαμε μια αναψηλάφηση στους Έλληνες κλασσικούς θα διαπιστώναμε ότι ο Σοφοκλής προφητικά συμβούλευε ότι “με τους διπλανούς μας πρέπει να έχουμε ειρήνη ,….πόλεμο πρέπει να έχουμε με τα λάθη μας”.
Ας τον ακούσουμε ,έστω και κατόπιν εορτής ,γιατί και διαχρονικά ατελείωτα είναι τα λάθη μας και επιτακτική ανάγκη από ειρηνική συνύπαρξη έχουμε.
Τούτων όλων δοθέντων ,παραμένει βέβαια ο προβληματισμός Φρεγάτες η Κορβέτες ;
Ως πρώην Αρχηγός του Πολ.Ναυτικού και έχοντας υπάρξει ένθερμος υποστηρικτής της ανάγκης ανανέωσης του γερασμένου Στόλου μας με καινούργιες μονάδες ,θεωρώ ότι μοναδικό κριτήριο επιλογής θα πρέπει να είναι η πιο οικονομικά συμφέρουσα λύση και αυτή η οποία θα μας εξασφαλίσει τα ισχυρότερα διεθνή πολιτικά και φυσικά οικονομικά ερείσματα στον αγώνα μας για οικονομική ανάκαμψη και συνεπακόλουθη εθνική επιβίωση.
Αντεγκλήσεις σχετικά με το μέγεθος ή τις τεχνικές προδιαγραφές του σκάφους και τις δυνατότητες των οπλικών συστημάτων ,αποτελούν κατά την γνώμη μου ,ενδεχομένως καλοπροαίρετες ,ανερμάτιστες όμως απόψεις περιθωριοποιημένων αντιλήψεων ,μοναδικός στόχος των οποίων ,έστω και ακούσιος ,καταλήγει να είναι η συσσώρευση μαύρου χρήματος στα ταμεία των μεσαζόντων και φυσικά των πολιτικών κομμάτων.
Ο πόλεμος τελείωσε, ας μαζέψουμε τα όποια συντρίμμια μας.
.jpg)
