Από την Elina-Stella Nikolaidou.
Το διαδίκτυο, κάποτε, είχε για μένα ως αποκλειστικό προορισμό την άντληση πληροφοριών, μια δεξαμενή γνώσης, πάντα διαθέσιμη, χωρίς να χρειάζεται να σπαταλώ ώρες σε αρχεία, βιβλιοθήκες και το κυριότερο επειδή είμαι, μεταξύ άλλων και τεμπέλα, χωρίς να το κουνάω ρούπι από το ζεστό γραφειάκι μου, ένα εργαλείο δουλειάς, το "μέγιστο" όλων.
Έβλεπα με συμπόνια άλλους συναδέλφους που ουδεμία σχέση είχαν με την τεχνολογία , να ζητιανεύουν ένα ΦΕΚ, ένα υπόδειγμα, μια δικαστική απόφαση…Δικαστικές αποφάσεις, η μεγάλη μου αγάπη σε σημείο ψυχώσεως!!! Ζεστές, φρέσκιες, πριν καν δημοσιευθούν στα καθιερωμένα νομικά περιοδικά, τις χάιδευα, τις καμάρωνα και με θρησκευτική ευλάβεια τις τακτοποιούσα στον σκληρό μου δίσκο.
Και ήρθαν οι δικαστικές διακοπές, χωρίς ακροατήρια, αντιδικίες, πλειστηριασμούς, επιδόσεις και άλλα θαυμαστά γεγονότα …οι εργασιακοί ρυθμοί επιβραδύνθηκαν, η μικρή μετακόμισε στο εξοχικό, και οι γονείς ένα βήμα πριν την ηρωική έξοδο! Κι όμως ,κάπου μέσα μου δεν ήθελα να εγκαταλείψω το όμορφο γραφειάκι, τα αγαπημένα δικόγραφα, τον στιγμιαίο καφέ του κυλικείου …, κυρίως, όμως, τον καινούριο μου υπολογιστή, δώρο του συζύγου, τελευταία λέξη της μόδας στα pc, με ταχύτητες άπιαστες, με άπειρες δυνατότητες, τεράστιο σκληρό…Πως θα ζήσω χωρίς αυτόν ;;;
Και έτσι βυθισμένη στις μαύρες σκέψεις του αποχωρισμού , ταξιδεύοντας διαδικτυακά και ρεμβάζοντας αδιάφορα και με απάθεια , μέσα σε μια ‘’πλατφόρμα ‘’ επικοινωνίας , ευρέως διαδεδομένη και δημοφιλής στους κύκλους των απανταχού εθισμένων , σκόνταψα πάνω σ’ ένα τοίχο. Ένας στίχος γνώριμος από ένα τραγούδι αγαπημένο, μου κίνησε το ενδιαφέρον για τον ιδιοκτήτη του τοίχου και άρχισα να διαβάζω τις αναρτήσεις , τα σχόλια , το σύντομο βιογραφικό, χμμμ …κομπιουτεράς! να ακούω τα τραγούδια του … μα ποιος ήταν στ’ αλήθεια αυτός; Έχει και δικό του ιστολόγιο! Μια κοινή αγαπημένη φίλη μιλούσε με όμορφα λόγια γι’αυτόν… Εδώ λέει ότι είμαστε ‘’φίλοι’’ μπα και πότε έγινε αυτό;
Είχα κάνει και εγώ εγγραφή στο εικονικό χωριό, αλλά, αυτό που με είχε ενθουσιάσει περισσότερο ήταν που βρήκα συγκεντρωμένα παιχνίδια , τραγούδια , βίντεο και άλλα καλούδια … και άπειρες ώρες Pacman….Μεταμεσονύκτιος θάλαμος αποσυμπίεσης, λοιπόν. Να συζητήσω με άλλους χρήστες , ούτε λόγος, επιφυλακτική και καχύποπτη (λόγω επαγγελματικής διαστροφής) , και κάπως εσωστρεφής λόγω χαρακτήρα, δε θα επέτρεπα σε κανένα να παρεισφρήσει στην προσωπική μου ζωή…Και να τώρα που κάτι με έσπρωχνε να μιλήσω σ’ αυτόν τον άγνωστο που είχε το θράσος να αναρτήσει στίχο από το δικό μου αγαπημένο τραγούδι …και τι να πω;; Ποιος νοιάζεται;;
Περιπλανήθηκα αρκετή ώρα στον τοίχο του, μπήκα και στο blog του και τελικά μετά από αρκετή ώρα κατασκοπίας … δεν μπορεί κάτι σκοτεινό θα κρύβει!!!... το μόνο που τόλμησα ήταν να βάλω δειλά ένα ‘’ like’’κάτω από το τραγούδι που ακολουθούσε τον στίχο. Έτσι έσπασε ο πάγος και γνώρισα το Δημήτρη, το φίλο μου το Δημήτρη, με τις εύστοχες αναρτήσεις, τα πανέξυπνα σχόλια, την καταπληκτική μουσική, σύντομα διαπίστωσα ότι πρόκειται για ένα ευφυές άτομο, με ουσία , ποιότητα και ανθρωπιά, από τους ανθρώπους που τους θέλεις όχι μόνο μέσα στην ηλεκτρονική σου σελίδα αλλά και στην πραγματική ζωή.
Τελικά τα πράγματα είναι απλά , ένα μονοπάτι, ένα γύρισμα της τύχης και ανακαλύπτεις ανθρώπους που λόγω απόστασης και διαφορετικών δραστηριοτήτων ουδέποτε θα συναντούσες ....και αίφνης ... εγένετο φως !!! Ανοίγουν οι πόρτες και τα παράθυρα και μπαίνει ήλιος και ζεστασιά και χαμόγελο και χρώματα και μουσικές.
Ποιοι είμαστε , πως βρεθήκαμε μαζί , τι θέλουμε , τι ελπίζουμε;; Τι ξέρετε για μένα; Τι ξέρω για σας;
Ο Δημήτρης, βέβαια, συμβουλεύει να είμαστε προσεκτικοί μ’ αυτούς που βάζουμε στον υπολογιστή μας, γιατί τους ανοίγουμε την πόρτα της ζωής μας ,του σπιτιού μας , αλλά να που τώρα θέλω να ανοίξω αυτή την πόρτα και να μοιραστώ σκέψεις, όνειρα, επιθυμίες, λύπες, χαρές…(Υπόσχομαι να είμαι προσεκτική κε καθηγητά!)
Εγώ πάντως , ευχαριστώ το Δημήτρη που μου άνοιξε τη δική του πόρτα, με έβαλε μέσα και που με τιμάει με τη φιλία του.
Εύχομαι, να είναι πάντα γερός και ευτυχισμένος , να έχει αγάπη στη ζωή του και να πραγματοποιηθούν όλες του οι επιθυμίες.!!!
Υ.Γ. ότι γράφω το εννοώ, μη διαννοηθείς να κάνεις λογοκρισία... με το καλό και 1001η ανάρτηση... πολλά φιλιά!!
Χααα... άφησα το Υστερόγραφο για να σε εκθέσω και να δείξω τι ψυχολογικά βασανιστήρια έφαγα !!!
Καλά να πάθεις όμως γιατί ανάμεσα στην πρότασή σου... " με άπειρες δυνατότητες, τεράστιο σκληρό…Πως θα ζήσω χωρίς αυτόν ;;; " ήθελα να προσθέσω και τον " Δίσκο "... γιατί αφήνεις υπονοούμενα ......
χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα
Εγώ μετά από αυτό το Ζεστό γεμάτο Αγάπη μήνυμα το μόνο που έχω να προσθέσω είναι το Τραγούδι που μας Έδεσε, και το Link της Ανάρτησής μας... Κλικ Εδώ
Α Γ Ρ Υ Π Ν Ι Α
Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο
Δίχως μια στάλα στοργή,
σ' όσους διψάν για χίμαιρες, γέρνεις
την κούπα σου που 'ναι πάντα αδειανή.
Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκη,
βροχερή σαν Κυριακή,
ξέρω γιατί, στ' αυτί που σπαράζει,
χιμάς και γλύφεις σαν το σκυλί.
Δεν αγαπάς, αφήνεις τους ψύλλους σου,
τους ήχους που φτάνουν από μακριά
αγρύπνια, κακόφωνο όργανο,
που αλέθεις των εκλεκτών το «ωσαννά».
Αγρύπνια, της κόλασης κήτος,
είναι το φιλί σου φωτιά.
Αφήνει μια γεύση από σίδερο,
που 'χουν ξηλώσει από καράβια παλιά.
Μουσική - Στίχοι - Τραγούδι : Θανάσης Παπακωνσταντίνου.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου