Θα δανειστώ μία προηγούμενη Ανάρτησή μου. Και λέω θα δανειστώ... γιατί μου την χάρισε μια φίλη.
Είχα βάλει και εγώ το χέρι μου... και είχαμε γράψει μαζί. Ήξερε ότι μας Χαϊδεύουν οι ίδιες Ανησυχίες... οι ίδιοι Δράκοι... τα ίδια Φαντάσματα. Τώρα που με κάλεσε το τραγούδι ... είπα να την ξαναβάλω, γιατί...........
....έτσι κάνουν τα τραγούδια. Φωλιάζουν βαθιά στην Ψυχή μας και βγαίνουν στην επιφάνεια με το κατάλληλο αναγνωριστικό κάλεσμα. Ένα κάλεσμα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα εγκεφαλικά κύτταρα και απόλυτα εναρμονισμένο με τους χτύπους της καρδιάς μας.
Γι' αυτό και η Ελένη για πολλοστή φορά μου στέλνει ένα τραγούδι για αφιέρωση. Γιατί ταιριάζουμε Μουσικά, και μας αρέσουν πολλά ίδια τραγούδια. Όλα τα τραγούδια που μου έστειλε, όπως και το σημερινό, ήταν και δικά μου αγαπημένα, και ακόμα ένα που δεν ήξερα... "Ορκος - Mentores" ήταν και αυτό Φανταστικό !!!
Για το σημερινό τι να πω? Το όνομα τα λέει όλα : Carlos Santana. Μεθυστική κιθάρα, υπέροχος ρυθμός, φανταστικά σόλα, αλλά και υπέροχοι στίχοι.
Μιλάει για το φως της ψυχής που σιγά σιγά με το πέρασμα του χρόνου αργοσβήνει και πολλές φορές χάνεται. Αυτή τη φλόγα που παραμένει άσβεστη στην αμόλυντη και αθώα ψυχή ενός παιδιού. Φλόγα που πρέπει να αφήσουμε να καίει και να φροντίζουμε να μην σβήνει ποτέ.
Πολλές φορές όμως με τις αμαρτίες μας, την αδικία του κόσμου, τις ατελέσφορες προσπάθειές μας για ολοκλήρωση, ακόμα και τους ανεκπλήρωτους ή χαμένους έρωτες, το φως της ψυχής μας σβήνει αφήνοντας το μαύρο σκοτάδι να την κατακλύσει.
Τότε είναι που το "Τέρας" της ψυχής μας, κρύβεται στο σκοτάδι και χώνεται Ύπουλα κάτω από το κρεβάτι μας και δεν μας αφήνει να κοιμηθούμε, να ονειρευτούμε, να ηρεμήσουμε. Θεριεύει, Γιγαντώνεται και γίνεται "Αψηλάφητο Ζώο δίχως μια στάλα στοργή" και μας κρατά συνέχεια σε μια εξαντλητική Αγρύπνια... (Κλικ εδώ).
"Αλλά όλοι έχουμε έναν φύλακα άγγελο όπως και εγώ", όπως λέει η Ελένη, "που μας προστατέυει από το σκοτάδι που υπάρχει στην καρδιά μας..."
Βλέπει το μαύρο πέπλο να σκεπάζει την ψυχή μας και ακουμπώντας γλυκά πάνω μας, μας δείχνει το δρόμο της λύτρωσης το δρόμο του φωτός.
Μας παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί. Μας οπλίζει κουράγιο διώχνοντας τους φόβους μας.
"Μας θυμίζει ότι έχουμε να εκπληρώσουμε το σκοπό που ήρθαμε σε αυτήν τη ζωή και δεν μας αφήνει να βγούμε εκτός ελέγχου και μας προστατεύει... Και όλους μας βοηθάει γιατί όλοι μας λάμπουμε σαν αστέρια.." (Ελένη).
Έτσι λοιπόν ο καταπληκτικός Carlos, με τον στεναγμό που βγάζουν οι παλλόμενες χορδές, μας προτρέπει ............
"Put Your Lights On" Hey now, all you sinners Put your lights on, put your lights on Hey now, all you lovers Put your lights on, put your lights on
Hey now, all you killers Put your lights on, put your lights on Hey now, all you children Leave your lights on, you better leave your lights on
Cause there's a monster living under my bed Whispering in my ear There's an angel, with a hand on my head She say I've got nothing to fear
There's a darkness living deep in my soul I still got a purpose to serve So let your light shine, deep into my home God, don't let me lose my nerve Lose my nerve
Hey now, hey now, hey now, hey now Wo oh hey now, hey now, hey now, hey now
Hey now, all you sinners Put your lights on, put your lights on Hey now, all you children Leave your lights on, you better leave your lights on
Because there's a monster living under my bed Whispering in my ear There's an angel, with a hand on my head She say's I've got nothing to fear La illaha illa Allah We all shine like stars La illaha illa Allah We all shine like stars Then we fade away
Santana (feat. Everlast)
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Στίχοι: Γιώργος Ανδρέου Μουσική: Γιώργος Ανδρέου Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης
Τέλος οι συγγνώμες, τα ρολόγια που τρελαίνονται Τέλος τα τηλέφωνα που μένουν σιωπηλά Τέλος με τους όρκους που συνέχεια λένε ψέματα Κι όλα αυτά τα δάκρυα που δεν βγάζουν πουθενά
Τέλος τα τραγούδια στ΄ αυτοκίνητο κι οι βόλτες Τέλος τα ταξίδια καλοκαίρι σε νησιά Τσιγάρα, αλκοόλ, ξενυχτισμένα Σαββατόβραδα Βόλτα στη βροχή τις Κυριακές και σινεμά
Εγώ με την αγάπη μάλωσα
Τέλος οι ανάσες που σαν σύννεφα ενώνουνε Χείλια διψασμένα για φιλιά συλλαβιστά Δάχτυλα που ψάχνουν μες στων ρούχων τα υπόγεια άλλο πια δε θα 'βρουνε τη φλέβα που χτυπά.
Κι όταν θα με καίει της φωνής σου το παράπονο Κι όταν θα με ψάχνει του κορμιού σου η φωτιά Μόνος με την νύχτα το σκοτάδι θα μοιράζομαι Δε με ξεγελάνε της καρδιάς τα μαγικά
«Δεν θέλω τον οίκτο κανενός, μόνο αγάπη»
«Αγαπητές φίλες και φίλοι, Τους τελευταίους 2 μήνες ακούσατε και διαβάσατε πάρα πολλά για μένα. Εγώ δε μίλησα καθόλου, δεν είπα τίποτα. Αποφάσισα λοιπόν να μιλήσω, χωρίς να επιδιώξω να δικαιολογηθώ ούτε να αποποιηθώ ευθύνες για κάτι που είμαι αποκλειστικά υπεύθυνος. Έκπληκτος διαπίστωσα ότι η περιπέτεια μου ενδιέφερε περισσότερο τα Μ.Μ.Ε από τον πιθανό θάνατο μου, καθώς εισήχθην εσπευσμένα στο χειρουργείο του Ιασώ General, κινδυνεύοντας από σηψαιμία. Ερωτώ, ποιό γεγονός είναι πιο σημαντικό...; Στο νοσοκομείο ήρθαν 4 κάμερες και στην Λειβαδιά 54!
Πλήρωσα ακριβά το τίμημα και πιθανόν αυτό να είναι φυσιολογικό. Δεν παύει όμως να είναι ανέντιμο, γιατί δεν έκανα καμία αποτρόπαια πράξη. Εάν είχα απεβιώσει στο νοσοκομείο θα με αποζημίωναν πάλι με τεράστια δημοσιότητα. Ευχαριστώ τους αστυνομικούς για την άψογη έως συγκινητική συμπεριφορά τους και τον απεριόριστο σεβασμό που μου έδειξαν. Είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που μιλάω για την περιπέτεια, της οποίας επαναλαμβάνω φέρω αποκλειστικά την ευθύνη. Κάποιοι είπαν από συμπάθεια ότι το ολίσθημα μου οφείλεται στον χαμό της μητέρας μου. Λάθος... Η μητέρα μου με είχε στην αγκαλιά της, όταν ήμουν μικρό παιδί, και με προστάτευε. Ο θάνατος της δεν έχει καμία σχέση με τα δικά μου λάθη. Είναι γελοίο για έναν άνδρα να κρύβεται πίσω από την απώλεια της μάνας, για να τον λυπηθούν. Είναι σαν να καπηλεύεται το θάνατο της.
Όσο για την κατάθλιψη που μου προσάπτουν δεν είναι κάτι περίεργο για την εποχή μας, μάστιγα είναι που αυξάνεται συνεχώς. Είμαι λοιπόν, ένας καταθλιπτικός μαχητής και στέλνω ένα μήνυμα στους ομοιοπαθούντες να αγωνιστούν και να μην φοβηθούν, βραχυκύκλωμα είναι θα περάσει. Δεν θέλω τον οίκτο κανενός, μόνο την αγάπη. Δεν έβλαψα συνάνθρωπο, δεν έκλεψα, δεν έκανα καμία ατιμωτική πράξη. Δεν έκανα κακό, έκανα μόνο σε εμένα. Ευχαριστώ τους συνανθρώπους μου για τη μεγάλη αγάπη που εισέπραξα.
Μανώλης»
.... Αυτό το μήνυμα με άγγιξε Πάρα Πολύ !!! Συμπάσχω και στέκομαι Νοητά Δίπλα...
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Το Απόλυτο... κομμάτι, που σαν το ακούω αγαλιάζει η Ψυχή μου... Όσο και αν φαίνεται παράξενο σε μερικούς... θεωρώ μεγάλο Ροκά τον Πασχάλη !!!
Το αναζητώ σε ιδιαίτερες περιπτώσεις και το ακούω Αμέτρητες Φορές. Το βάζω ξανά και ξανά γιατί οι 2 τελευταίοι στίχοι με Αγγίζουν τόσο πολύ που δεν το Χορταίνω, και θέλω να το ξανακούσω !!!
Αρχιπέλαγος...
Βιαστικό βήμα, μοιάζεις με κύμα
Με χτυπάς νιώθω σαν μικρό σκαρί μες στην ταραχή
Σ' άλλη γη ξένη, η καρδιά μένει
Μου μιλάς νιώθω άγνωστες φωνές λέξεις μυστικές
Söyle aşkın yurdu nerde
gözünde sunerde sevgide ümit
söyle ne kadar sürecek
batının güneşi ufukta ışık
Φωτεινό βλέμμα, νιώθω το αίμα
Με κοιτάς βρίσκω όσα μου 'χουν πει μύθοι μαγικοί
Σ' άλλη γη ξένη, η καρδιά μένει
Μου μιλάς βρίσκω άγνωστες φωνές λέξεις μυστικές
Söyle aşkın yurdu nerde
gözünde sunerde sevgide ümit
söyle ne kadar sürecek
batının güneşi ufukta ışık
Πες μου ποια είναι η πατρίδα
Του έρωτα η ελπίδα, στα μάτια σου το φως Πες μου πόσο θα κρατήσει
Ο ήλιος απ τη δύση, στο αρχιπέλαγος...
Αυτές τις Μέρες που δεν γράφω, αναρωτιέμαι τι μηνύματα θα περνάνε με τα τραγούδια που βάζω. Όσοι με ξέρετε καλά, γνωρίζετε ότι Σχεδόν Ποτέ δεν περνάω Άμεσο μήνυμα. Μπορεί να είναι πολύ πολύ πίσω... και μόνο το θολό μυαλό μου να έχει συλλάβει.
Αν κάποιος ακούσει το τραγούδι, θα καταλάβει .... Αααα, κάποια Κοπέλα πάει να φύγει, και αυτός την Αγαπάει και θέλει να προσέχει και φοβάται να μην του φύγει.... και και και και...
Ναι αυτό λέει με την 1η Ματιά. Τι λέει Ανάμεσα στους Στίχους ??? ... Γιατί βάζω την συγκεκριμένη Φωτογραφία ??? Ποιον Στίχο θέλω να Υπογραμμίσω και πως ?
Από μικρό παιδί μου άρεσαν οι Εικόνες που βγάζανε οι στίχοι. Γι' αυτό πάντα κάθε ανάρτηση συνοδεύεται από μία φωτό. Πολλές φορές για Μένα έχει περισσότερο Νόημα από Ότι το ίδιο το Τραγούδι. Και πολλές φορές το Τραγούδι παίζει Συνοδευτικό ρόλο στην Εικόνα, και όχι η Εικόνα στο Τραγούδι. Βέβαια πολλές φορές γίνεται και το αντίθετο. Τις περισσότερες φορές μου παίρνει πιο πολύ ώρα να βρω την κατάλληλη Εικόνα και όχι το Τραγούδι.
Οι πιο πολλοί βέβαια εστιάζουν στο ρεφρέν... Εγώ πάλι όχι. Συνήθως κοιτάω τα υπόλοιπα. Γιατί το ρεφρέν συνήθως είναι πασιφανές. Μπορεί όμως άλλοι στίχοι να δίνουν τέτοιο νόημα που είναι πιο δυνατό.
Ενώ λοιπόν όλοι θα εστίαζαν στο "Σ' αγαπώ να Προσέχεις", .... εγώ Κοιτάζοντας αυτά τα μάτια.... από το Τραγούδι Ακούω .....
"Με κοιτάς μες τα μάτια,μα ποτέ σου δεν είδες τα σβησμένα μου φώτα,τις χαμένες μου ελπίδες."
Σ' Αγαπώ να Προσέχεις...
Με κοιτάς μες τα μάτια μα ποτέ σου δεν είδες τα σβησμένα μου φώτα τις χαμένες μου ελπίδες.
Το μηδέν του Σαββάτου της αυγής το γαμώτο με κοιτάς και σωπαίνεις κι η σιωπή κάνει κρότο.
Με κοιτάς λες και είμαι τρύπιο πάνω σου ρούχο μου ζητάς να σκοτώσω την αγάπη που σου 'χω.
Και φοβάμαι μη φύγεις ο αέρας παγώνει κι η καυτή σου ανάσα το μυαλό μου θολώνει.
Και φοβάμαι μη φύγεις μα άλλο δρόμο δεν έχεις και σου γράφω στο τζάμι σ' αγαπώ να προσέχεις.
Με κοιτάς μες τα μάτια κι απορείς που δεν κλαίνε η αγάπη δε φεύγει είναι μέσα μας λένε.
Κάπου αλλού ταξιδεύεις κι όμως πλάι μου είσαι μεσ' την τρέλα του κόσμου μ' αγνοείς κι αγνοείσαι.
Με κοιτάς μες τα μάτια και η μέρα τελειώνει σαν τον ήλιο που φεύγει με κοιτάς και νυχτώνει.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Επειδή δεν ακούγεται πλέον (πολύ Σπάνια), το θυμίζω σε αυτούς που το Αγάπησαν (Προσωπικά το Λάτρεψα) και το προτείνω σε όσους δεν είχαν την Τύχη να το γνωρίσουν !!! Στίχοι - Μουσική : Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Προσωπικές Οπτασίες
Ζούμε τις μικρές μας ιστορίες στο κέντρο και τις συνοικίες όνειρα μεθυσμένα σχέδια ματαιωμένα τηλέφωνα απεγνωσμένα
Σκέφτομαι πάλι ίσως δεν ήσουνα εσύ ό,τι ονειρεύτηκα όμως θυμάμαι μια νύχτα είδα τα μάτια της λύπης να μου χαμογελάνε
Ίσως δεν ήμουνα κι εγώ ό,τι ονειρεύτηκες έτσι κι αλλιώς όλα είναι προσωπικές οπτασίες Το νιώθω πως σε χάνω... γλυκιά μου αγάπη καληνύχτα
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Κάποτε μία φίλη μου είπε ... "Συνέχεια βάζεις φωτογραφίες που οι Γυναίκες είναι με Πλάτη γυρισμένες". Πραγματικά αυτή και μία Άλλη που είχα βάλει σε μια άλλη Ανάρτηση με τρελαίνουν !!! Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Εδώ στου δρόμου τα μισά έφτασε η ώρα να το πω άλλα είναι εκείνα που αγαπώ γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.
Στ' αληθινά στα ψεύτικα το λέω και τ' ομολογώ. Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ μες στη ζωή πορεύτηκα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά, πάντα πάντα θα 'ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Ξέρω πως πρέπει να συμβεί, για να μπορέσω να Νιώσω !!!
Κοιτάω Μπροστά ειδάλλως με σιχαίνομαι, μοιάζω με όλα αυτά που αρνήθηκα και σέρνομαι...
Το τίμημα
Στίχοι: Μυτακίδης Μιχάλης Μουσική: Active Member Ερμηνευτές: Active Member
Όταν ξεθάβω μια στιγμή που μέσα μου ήταν αφημένη σα φωτογραφία παλιά και ρετουσαρισμένη δε μ απομένει καλό αφού μισώ τη νοσταλγία νοιώθω σα χάρβαλο μέσα σε φρικωδία.
30 χρόνια στο hip hop κι όλα τους πυρόφραχτα για τ όνειρό μου μόνο δέχομαι την πατρότητα και την ικανότητα τα λιγοστά να κάνω μπόλικα - κληρονομιά απ την αρχική αίσθηση του κώδικα.
Μη σπαταλιέσαι λοιπόν μικρό κλωσόπουλο, γύρε στην κούρνια σου ό,τι πεις είναι ανώφελο τίποτα δεν έζησες στo χρόνο του, δεν ξέρεις. Με φήμες σε φορτώσαν και απλά τις μεταφέρεις σε βρήκαν οι εύκολοι στην κωλοπιλάλα σου και μεγάλο ψέμα σφηνώσαν στην κεφάλα σου. Θα μεγαλώσεις κι εσύ και στην λιγοψυχιά σου, θα μετανιώσεις για όλα τα μουρμουριστά σου.
Κι όταν θυμηθείς ότι η ξεφτίλα σε πασπάτευε, κάτσε στην άκρη κόρη του γιαλού κι αγνάντευε το μικρό καράβι τους να βουλιάζει αύτανδρο για κάθε ακίνδυνο, κωλοβρόντη κι άνανδρο.
Κοιτάω μπροστά μονάχα τ άλλα δεν προβλέπονται σ αυτά τα μέρη οι μαλάκες δεν παλεύονται μόνοι τους χαρχαλεύονται και για ψύλλου πήδημα θα τελειώσουν άσχημα είναι το τίμημα.
Κοιτάω μπροστά ειδάλλως με σιχαίνομαι, μοιάζω μ όλα αυτά που αρνήθηκα και σέρνομαι μα όσο κι αν ντρέπομαι δεν κρύβω τα χνάρια μου, τόσο καιρό τώρα έχω τα φεγγάρια μου.
Κάνω στα όμορφα λοιπόν απόψε το χατίρι και σ εκείνους που αξίζει να τους πιεις στο ποτήρι τάζω πάνω απ τη σκηνή ένα σκιάχτρο τη φορά σαν τ όνειρό τους και τα μάτια τους τα καθαρά.
Με τους επαΐοντες όμως παρατραβάω το σκοινί και με τους δύστροφους μάλλον χάνω την υπομονή, τους αυλοκόλακες τους στέλνω κατασκήνωση, με τους φευγάτους η μέγιστη ταπείνωση.
Σαμπλάρω δείγματα με τη ζωή που κουβαλάνε είναι παράνομο γι αυτό και με γλυκομεθάνε. Δένω τους στίχους έξω απ το μπουντρούμι μου, χεριάζω χρόνο και για σας και τρώω τη μούρη μου.
Μα απ όλα αυτά τα λάθια μου βρήκα στα βάθια μου ό,τι δε φίλιωσε ποτέ μπροστά στα μάτια μου.
Ψευτολογιάζω τη χαρά, ξελογιάζω τη θλίψη κι όποιος το τέλος μου ξέρει ζητάω να μου το κρύψει και να ευχηθεί μπροστά στην αχολογιά μας πίνοντας δυο γουλιές «ζωή» στην υγειά μας στο παιχνίδι πάντα να ναι οι κατάλληλοι παίχτες, γιατί η φωτιά καίει τους πλεονέκτες.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Σήμερα θα έλεγα ότι μου κάνουνε πλάκα. 
