Πόσο... Πως;;;

Μετά από τόσες μέρες παύσης και σιγής... ξαφνικά μετά από έναν ταραχώδη "Ύπνο" άνοιξαν τα μάτια μου στις 5:40 το πρωί.

Και ενώ όλες αυτές τις μέρες τα δάκτυλα αδρανούσαν σε κάθε εγκεφαλικό ερέθισμα σήμερα το πρωί άρχισαν πάλι να πατάνε τα πλήκτρα. Καιρό τώρα ήθελα να γράψω κάτι σε "Ποίημα" για να βγάλω αυτό που με ταράζει, αυτό που με πλακώνει αλλά δεν γινόταν με τίποτα. Και είναι μαρτυρικό να θες να Ελευθερωθείς από κάτι που σε πνίγει και δεν μπορείς. Νιώθεις πως θα σκάσεις, πως δεν μπορείς να αναπνεύσεις.

Τα ποιήματα έχουν ένα μαγικό τρόπο να λένε τόσα πολλά, και να κρύβουν ακόμα τόσα. Συνήθως όταν γράφω κάτι, Ελευθερώνομαι γιατί εκφράζομαι έντονα. Τόσο πολύ που στο μετέπειτα διάβασμά τους νιώθω και άλλα αισθήματα. Κάποια που όταν τα έγραφα δεν τα καταλάβαινα, απλώς τα αισθανόμουν.

Σχεδόν όλα... έτσι τα γράφω. Ξυπνάω απότομα και ανοίγω τον Υπολογιστή. Μετά όλα πάνε μόνα τους. Λέξεις που δεν βγαίνανε, τώρα γίνονται φράσεις, στίχοι, στροφές.

Ακόμα πλακωμένος νιώθω. Ξέρω, Θα το διαβάσω 20, 50 μπορεί και 100 φορές... ίσως το αλλάξω λίγο και τότε μπορεί να νιώσω καλά. Σίγουρα όμως με την Ελευθέρωσή τους νιώθω καλύτερα.

Θα Δείξει.......

http://dsvpoems.blogspot.com/"


Πόσο... Πώς;;;
------------------


Πόσο δύσκολο είναι να διανύσεις κακοτράχαλα και ομιχλώδη βουνά χωρίς όρια;

Πόσο μπορείς να μην ταλαντευτείς στους μανιασμένους αέρηδες που λυσσομανάνε;

Πόσο ίλιγγο μπορείς να αντέξεις σαν αντικρίζεις το αβυσσαλέο ύψος;


Πόσο μακρύ και σκοτεινό δείχνει το κενό του ατέρμονου βάθους;

Πόσο ασήκωτη γίνεται συνεχώς η έλξη που ασκεί η βαρύτητα στα λυγισμένα γόνατα;

Πόσο εφιαλτικό φαντάζει το επόμενο βήμα στο ενδεχόμενο ανακρίβειας;




Πως μπορείς να αποφύγεις τον έντονο χτύπο της καρδιάς στο ερωτικό κέλευσμα;

Πως μπορείς να μην σώσεις έναν μισοπνιγμένο που σου απλώνει λυτρωτικά το χέρι;

Πως μπορείς να μην ξεδιψάσεις από το γάργαρό νερό μιας πηγής μετά από αφυδάτωση;



Πως μπορείς να συνεχίσεις τώρα χωρίς να αποζητάς χέρι συμπαράστασης;

Πως μπορεί κάποιος να στο δώσει στο φόβο του λάθους, του παραπατήματος;

Πώς να φωνάξεις βοήθεια με κομπιαστή φωνή σε ένα κόσμο απόμακρο και εγωπαθή;




ΠΩΣ μπορείς να τιθασεύσεις το νου ώστε να μην ανταποκρίνεται στον Έρωτα;;;;;

ΚΑΙ………..

ΠΟΣΟ μπορείς να στερήσεις τον καλπασμό ενός αλόγου στην Απόλυτη Ελευθερία;;;;;






13 Ιουνίου 2009
.

Woman In Love

Woman In Love.... 1980

Life is a moment in space
When the dream is gone
Its a lonelier place
I kiss the morning goodbye
But down inside you know
We never know why
The road is narrow and long
When eyes meet eyes
And the feeling is strong
I turn away from the wall
I stumble and fall
But I give you it all...
Chorus:
I am a woman in love
And I do anything
To get you into my world
And hold you within
Its a right I defend
Over and over again
What do I do?

With you eternally mine
In love there is
No measure of time
We planned it all at the start
That you and i
Would live in each others hearts
We may be oceans away
You feel my love
I hear what you say
No truth is ever a lie
I stumble and fall
But I give you it all
Repeat chorus
I am a woman in love
And Im talking to you
Do you know how it feels?
What a woman can do
Its a right
That I defend over and over again......