Ποτέ δεν αναζήτησα Ομορφιά που λαμπυρίζει Γι' αυτό... μην μου κρύβεις τη δικιά σου, στη Χαρά Άσε το δάκρυ σου να γίνει ποταμός που πλημμυρίζει Αν τα σύννεφα της θλίψης, σου ποτίσουν την καρδιά
Μην κρύβεσαι, άσε να αδειάσουνε του μέσα σου οι πηγές Άσε απ' το μάτι σου ελεύθερο το δάκρυ να κυλήσει Για να ξεπλύνει της ψυχής σου τις ακάθαρτες πληγές Κι' έτσι καθάριο σαν διαμάντι να γυαλίσει !!!
Τώρα αργά, νωχελικά άσε τα βλέφαρα να κλείσουν Για να ξεφύγεις απ' της ψυχής σου τη νυχτιά Να γίνουν οι φόβοι προσευχές, να καθαρίσουν Και της καρδιάς σου η φλόγα να σ’ αγγίξει απαλά!
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
. Για τους Ναυτικούς Όλου το Κόσμου που είναι Μακριά ... .
Καραντί
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Θωμαΐδης Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας
Μπάσες στεριές ήλιος πυρρός και φοινικιές ένα πουλί που ακροβατεί στα παταράτσα γνέφουνε δυο στιγματισμένα μαύρα μπράτσα που αρρώστιες τα 'χουνε τσακίσει τροπικές
Παντιέρα κίτρινη σινιάλο του νερού φούντο τις δυο και πρίμα βρέξε το πινέλο τα δυο φανάρια της νυκτός κι ο Πιζανέλο ξεθωριασμένος απ' το κύμα του καιρού
Το καραντί το καραντί θα μας μπατάρει σάπια βρεχάμενα τσιμέντο και σκουριά από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει
Όρντινα δίνει ο παπαγάλος στον ιστό όπως και τότε απ' του Κολόμπου την κουκέτα χρόνια προσμένω να τυλίξεις την μπαρκέτα χρόνια προσμένω τη στεριά να ζαλιστώ
Φωτιές ανάβουνε στην άμμο ιθαγενείς κι αχός μας φτάνει καθώς παίζουν τα όργανά τους της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς
Φύκια μπλεγμένα στα μαλλιά στο στόμα φύκια έτσι ως κοιμήθηκες για πάντα στα βαθιά κατάστιχτη πελεκημένη απο σπαθιά διπλά φορώντας των Ίνκας τα σκουλαρίκια
Το καραντί το καραντί θα μας μπατάρει σάπια βρεχάμενα τσιμέντο και σκουριά από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει
Οι 7 Νάνοι
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου Άλλες ερμηνείες: Θάνος Μικρούτσικος
Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις. Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη. Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις. Ο πιο μικρός αχολογάει μ' ένα καλάμι.
Γυαλίζει ο Σημ της μηχανής τα δυο ποδάρια. Ο Ρεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι. Μ' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπυ τη μαλάρια κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίτες ζυμώνει.
Απ' το ποδόσταμο πηδάνε ως τη γαλέτα. -Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι; Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα ποιος ρήγα γιός θε να την πιεί σ' ένα ποτήρι.
Ραμάν αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια, κατάφερε το σταυρωτό του νότου αστέρι σωρός να πέσει να σκορπίσει στα σπιράγια, και πες του κάτω από ένα δέντρο να με φέρει.
Ο Τοτ, του λείπει το ένα χέρι μα όλο γνέθει, τούτο το απίθανο σινάφι να βρακώσει. Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη; Ρούθ, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι;
Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει. - Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια. Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει. - Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.
Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε. Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει. Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι... Ο πιο στερνός μ΄έναν αυλό με νανουρίζει.
Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει. - Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια. Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει. - Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
. Ένα Χρόνια Πολλά πρώτα στα Άτομα που Υποφέρουν από Προβλήματα και βλέπουν γύρω τους Χαζοχαρούμενες φάτσες να Επιβάλουν Μόνο την Χαρά και την Ευτυχία...
Αγάπη και ας είναι με Δάκρυα....
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ !!!
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
See the stone set in your eyes See the thorn twist in your side. I wait for you. Sleight of hand and twist of fate On a bed of nails she makes me wait And I wait without you
With or without you With or without you.
Through the storm, we reach the shore You gave it all but I want more And I'm waiting for you
With or without you With or without you. I can't live with or without you.
And you give yourself away And you give yourself away And you give, and you give And you give yourself away.
My hands are tied, my body bruised She´s got me with nothing to win And nothing left to lose.
And you give yourself away And you give yourself away And you give, and you give And you give yourself away.
With or without you With or without you I can't live With or without you.
With or without you With or without you I can't live With or without you With or without you.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
. . Πίστευα ότι μέσα σε λίγες μέρες θα ξαναβάλω αυτό το Τραγούδι στο Blog και για διαφορετικό Άτομο... ??? Με Τίποτα...
Τι Θέλω εγώ την Επικοινωνία ??? ... Γι' αυτό ξανακλείνομαι στο Καβούκι μου για να Ησυχάσω....
Το ξέρω ότι Τυχερός δεν είμαι για να πέσω σε Αυτό το 5% που Έχει Τσαμπουκά και Ειλικρίνεια. Θα πέσω στο Άρρωστο, στο Νωθρό... Η Αλήθεια είναι ότι Το Τραβάω σαν Μαγνήτης... και Κάνω ότι περνάει από το Χέρι μου για να το Τραβήξω στην Επιφάνεια...
Αλλά τι την Θέλω εγώ την Επιφάνεια ??? Θα ξαναβουτήξω... θα πιάσω την Σπηλιά μου... και θα κλείσω τα Μάτια...
Αφού δεν αντέχω να .....
.....Βλέπω ανθρώπους να ζούνε σε παράδοξους κόσμους μακριά από τη φύση και τους φυσικούς νόμους σε συνθήκες πνευματικού σκότους, γεννούν απογόνους και τους μαθαίνουν στους ίδιους αφύσικους τρόπους.
Έτσι γεννιούνται και πεθαίνουν δίχως δίψα για γνώση. Κανείς δεν ξέρει να βιώσει, μόνο να επιβιώσει, αφού αυτά που μαθαίνει είναι αυτά που κρατά. Είναι τα ίδια που περνάνε από γενιά σε γενιά.
Η οικογένεια είναι ανίκανη να δώσει παιδεία και μια ψευδαίσθηση γνώσης δίνουν απλά τα σχολεία, και η ψυχαγωγία που δεν άγει τα ήθη. Θαμπώνει και κοιμίζει τα πλήθη. Προάγει τη λήθη.
Και για να πούμε και τα σύκα - σύκα, τη σκάφη - σκάφη : Κανείς δεν μπορεί να ψάξει βιβλιοθήκες ράφι - ράφι και ν' αναγνώσει, γνώση και να διαδώσει μια δόση, αφού αυτοί που την έχουνε σώσει, την έχουν κλειδώσει !
Και με πληγώνει καθώς βλέπω νεαρές ψυχές να καταστρέφονται λες και δεν βλέπουν τα λάθη του χθες από κακές διδαχές, από άγνοια και κακές συμβουλές από παράνοια μερικές φορές.
Αφού δεν πήραν παιδεία που αποτελεί ιδανικής κοινωνίας τον θεμέλιο λίθο, επιλέγουν κακία δεν επιλέγουν την οδό της Αρετής, όπως ο Ηρακλής στον μύθο. Δεν βλέπουν ψηλά Δεν βλέπουν κι οι επόμενες γενιές ψηλά αφού δεν πήραν παιδεία . Είναι ένας φαύλος κύκλος Μας εγκλωβίζει και μας στροβιλίζει σα νάνε κυκλώνας. ( επιμελώδημα ) Και θά ναι ένας μακρύς βαρύς χειμώνας Θά ναι τώρα δυο χιλιάδες χρόνια ένας μακρύς βαρύς χειμώνας . ΑΡΤΕΜΗΣ - ΕΥΘΥΜΗΣ ... ΜΑΚΡΥΣ ΒΑΡΥΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ
Θα βάλω βέβαια ένα Άλλο τραγούδι που ο Στίχος θα έπρεπε να λέει " Μ' έχεις δεν μ' έχεις "... αλλά δεν πειράζει... Αυτός που θα το τραγουδάει καλά θα το λέει...
Φανταστικό Τραγούδι αλλά ποτέ δεν θα το Τραγουδούσα για Πάνω από Μερικές Μέρες... Γιατί εκτός από τις λίγες Μέρες που δεν μπορώ να ξέρω Αν την Έχω ή Δεν την Έχω... Μετά από Λίγο... Μένω η Φεύγω... Δεν μπορώ τα Ημίμετρα...
Βέβαια υπάρχουν μερικοί που ζούνε στον Φόβο και στη Σιγουριά του Σκοταδιού του Υπογείου.
Και δεν εννοώ άτομα που πάσχουν από Κατάθλιψη (για κάποιο Λόγο όλοι οι Συναισθηματικοί Άνθρωποι το περνούν). Αλλά για Άτομα που Τυραννιούνται (με την θέλησή τους) και έτσι τυραννούν και αυτούς που τους έχουν ή δεν τους έχουν...
Εγώ δεν θα παίξω αυτό το Παιχνίδι..... " Ταξιδιάρα Ψυχή ... σ' αυτό το Ταξίδι δεν θα σε Περιμένω... - Τρύπες "
Γι' αυτό και μην Ελπίζεις... Δεν θα Μ' έχεις Ούτε για το Λίγο μου... αλλά μόνο για τον ΧΡΟΝΟ που κρατάν οι Αναρτήσεις... μέχρι να βάλω Κωδικό !!!!!!!!!!!!!
Στίχοι: Λία Χατζοπούλου Μουσική: Κώστας Λειβαδάς Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης
Σ' έχω δε σ' έχω, σε κρατώ δε σε κρατώ Ελπίζω δεν ελπίζω Σε ονειρεύομαι...... Είσαι δεν είσαι πάλι αυτή που με καλεί
Μένω δε μένω πάλι μένω απ' την αρχή Ελπίζω δεν ελπίζω Σ' ονειρεύομαι
Γίνεσαι φωτιά κι αέρα, νερό κι αέρας, φωτιά Μες τα χέρια μου κοιμάσαι χάνεσαι μετά
Σ' έχω δε σ' έχω, πάντα εσύ με οδηγείς Μπαίνω δε μπαίνω στ' αδειανό μιας φυλακής
Σ' αγγίζω δε σ' αγγίζω Σε ονειρεύομαι Ελπίζω δεν ελπίζω Σ' ονειρεύομαι
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Για να γράφω εγώ και να έχω το Παράπονο - Ξενιτιά ως Μουσικό Χαλί..., πάλι κάποιο Μπαμ θα ακουστεί ..., και αυτή την Φορά είναι το 3ο και Φαρμακερό !!!!!!!!
****************************
Ακούς Μικρή (Για Εσένα το Λέω Πρωτίστως... Πάει Βέβαια και σε 2 - 3 Ακόμα... και είναι Μόνο Γυναίκες. Τους Άντρες... τους ρίχνω 2 - 3 Καντήλια... λέω ένα Αι Γ@μήσ@υ ... και όλα Λύνονται ).
Στις Γυναίκες όμως κάνω πιο Πολύ Υπομονή. Και σε Αυτές που είμαστε απλοί "Φίλοι" γιατί στις Άλλες ... μόνο και μόνο να δουν το Βλέμμα μου Φτάνει !!!!!!!!!
****************************
Ένα τέτοιο 3ο λοιπόν, Ακούστηκε ηχηρά Πριν κάποιες Μέρες και Ανατίναξε 15 ετών Σχέση...
Αμάαααααννννν... τι να κάνω ... έχω Δουλειές... Αμάαααννν Παραπονιάρη....... Ακούω Συνέχεια και Φορτώνω !!!
Αυτά λέγανε πριν Χρόνια για Μένα, και είναι το Χειρότερο Μου (και μερικά Ακόμα Βέβαια ... όπως Χαλάρωσε... Ξεκόλα... Μην Φωνάζεις (ενώ έχει κάνει την Παπαριά του Αιώνα) ... Ηρέμησε, και το Ιστορικό ... έλα μωρέ Πλάκα Έκανα ..... ).
Τώρα δεν Παραπονιέμαι συνέχεια ... μέχρι 2 φορές το Πολύ... (Βαρβάτες γιατί μικρές είναι πιο Πολλές). Μετά γράφω και μια 3η στο Blog ... την αφήνω να Ωριμάσει καλά καλά... και αν ξαναγίνει το ίδιο .... ΤΕΛΟΣ !!!!!!
Το έχω Καταλάβει... Έχουν βρει τον Μαλάκα που τρέχει για τις Ανθρώπινες Σχέσεις... και έχουν Επαναπαυθεί... !!!
Πριν 3 Χρόνια είχα Μαζέψει 15 φίλους από το Δημοτικό Μέχρι και το Λύκειο... Πριν 6 χρόνια Πάλι το ίδιο και ας Ζούσα στην Αθήνα... τότε...
Άρε Βαλατσέ να 'σαι Καλά... Αν δεν ήσουνα και Εσύ θα είχαμε Χαθεί Εντελώς...
Καλά, σκεφτόμουνα από μέσα μου... Στον Βόλο που πέφτεις όλη την ώρα (και να μην θες) ο Ένας πάνω στον Άλλον ... πως Χάνεσαι ???... Δηλ. και να Θέλεις είναι πολύ Δύσκολο.
Όταν όμως Άκουσα 2 φίλους Παντρεμένους (τώρα μην σχολιάσω) να λένε ... Τι έγινε ρε... τι κάνεις??? Που δουλεύεις ??? Πόσα Παιδιά Έκανες ??? Α, ναι έμαθα ... 2... Τότε δεν άντεξα άλλο... και Φώναξα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ρε, εσύ που μένεις ???... ρωτάω τον Έναν..... Εκεί μου Απαντάει.... Γυρνάω τον Άλλον και Εσύ ρε Μαλάκα... που Μετακόμισες και δεν ξέρεις Τίποτα για τον Άλλον ... στην Αλάσκα ??? Όχι μου λέει... στην άλλη Γωνία που ήξερες... Απλά έχουμε Χαθεί...
Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε... Έσκυψαν και οι 2 το κεφάλι και με άκουγαν να τους Βρίζω...
ΚΑΛΑ ΡΕ ΜΑΚΑΚΕΣ ... ΠΑΤΕ ΚΑΛΑΑΑΑΑ ??? ΦΑΓΑΜΕ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΟΥΜΠΕΣ ΠΟΥ ΤΡΩΓΑΜΕ... ΑΜΕΤΡΗΤΟ ΞΥΛΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΟΛΤΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ... ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΧΕΤΕ ΧΑΘΕΙ 20 ΧΡΟΝΙΑ ??????????
ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΤΟΝ ΒΑΛΑΤΣΟ !!!!!!!!!! ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ ΗΤΑΝ.... ΔΕΝ ΞΑΝΑΒΓΑΙΝΟΥΜΕ...
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ... ΜΕ ΧΑΙΡΕΤΑΝΕ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ... ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ... ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ... ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΘΑ ΞΑΝΑΚΑΝΟΝΙΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ RE-UNION ???
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ !!!!!!!!!!
Το ξέρω... και το έχω Πάρει Απόφαση... Βρήκαν τον Μαλάκα που τρέχει... τον έχουν Για Σίγουρο και δεν Ασχολούνται... Νομίζουν ότι θα τρέχει για πάντα από πίσω τους...
Δυστυχώς... κάνω πολλές Υποχωρήσεις στο Θέμα Αυτό... γιατί οι Καλοί Άνθρωποι Σπανίζουν και δεν είναι να τους Χάνεις... Αλλά όταν οι ίδιοι έχουν χάσει τον Εαυτό τους... ΕΧΟΥΝ ΧΑΘΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ !!!
Και με τον Κολλητό μου είχαμε χαθεί (Λαμία Βόλος) αλλά πλέον τώρα που Υπάρχει το Blog μπαίνει και 10 φορές την Μέρα μέσα ... για να δει τι Κάνω... Γιατί εδώ τα έχω ΟΛΑΑΑΑΑ !!!
Και αν δει κάτι... με παίρνει και μου λέει... Τι έγινε ??? Γιατί έγραψες Αυτό... Τι έχεις ???
Ε, τι να πω Μετά... Αλλά αυτός δεν είναι Μόνο Φίλος... το είπαμε ...
Α, ξέχασα... Sorry Φίλε... ΓΝΩΣΤΟΣ, μέχρι να περάσουν 50 χρόνια Δοκιμασίας... Και είμαστε μόλις στα 19,1....
ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΟΥ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΘΗΝΑ (ΑΜΗΝ) RE-UNION ΓΙΑ ΤΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΕΓΩ ΠΑΛΙ... ΤΟ ΞΕΡΩ. ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Ο ΒΑΛΑΤΣΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΖΕΥΕ ΟΛΟΥΣ... ΧΑΛΑΛΙ ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ... ΧΑΝΕΣΑΙ ΟΝΤΩΣ !!!
................ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1990
Μέχρι Εδώ Όμως... Ουτως ή Άλλως Κατάλαβα μετά από πολλά Χρόνια ότι και να Κυνηγάς μια τέτοια Σχέση δεν έχει Νόημα...
Τα γράφω όμως όλα Αυτά, γιατί όταν σας πέφτει η Κεραμίδα από τον Ουρανό και Αρχίζει η Ικεσία... και οι Λυγμοί, να καταλάβετε ότι δεν είναι τίποτα μπροστά στην Ικεσία και τα Δάκρυα που έριξα εγώ Χρόνια Τώρα !!!
Παράπονο .... ??? ΠΟΛΥ ΦΤΩΧΗ ΛΕΞΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ....
ΙΚΕΣΙΑ... ΙΣΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΚΟΠΟΥΣ ΤΟΣΩΝ ΧΡΟΝΩΝ !!!!!!!!!
Βαριά βραχιόλια οι λύπες πως μ' αγαπάς δεν είπες. Το 'χω παράπονο μάνα μου, στόμα μου κι ας πέθανε το σώμα μου.
Δε θέλω, φως μου, κόσμο στα χείλη μου έχω δυόσμο. Το 'χω παράπονο πάρε μου, ζήτα μου της λησμονιάς σαϊτα μου.
Σου στέλνω μ' ένα γράμμα του φεγγαριού τη λάμα. Παρ' τη και χτύπα με μάνα μου, τρέλα μου κι αν κλαίει η ψυχή σου, γέλα μου.
Ψηλά βουνά κι εσείς των άστρων θωριές. Ποτάμια αχνά, ελάτια, δάφνες, μυρτιές.
Την καρδιά μου, ωχ φωτιά μου, όποιος δει να της πει να 'ρθει κοντά μου, μην αργεί. Ξενιτειά μου, έρωτά μου, φως κι αυγή πριν ραγίσει απ' το σεβντά μου όλη η γη.
Φαράγγια υγρά κι εσείς των δράκων σπηλιές αετών φτερά κι ανέμων μαύρες φωλιές.
Την καρδιά μου, ωχ φωτιά μου, όποιος δει να της πει να 'ρθει κοντά μου, μην αργεί. Ξενιτειά μου, ερωτά μου, φως κι αυγή πριν ραγίσει απ' το σεβντά μου όλη η γη.
Αηδόνι εσύ, πλανεύτρα στάχτη που καις με ποιό κρασί μεθάει τα μάτια του, πες.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
