Μόλις γεννήθηκε εκείνη τη μαγιάτικη μέρα, δεν πρόλαβε να πάρει την πρώτη του ανάσα και τον έπνιξαν στα φιλιά! Ήταν ένα ροδαλό μικρούτσικο αγοράκι, το πρώτο που ήρθε να δημιουργήσει την οικογένεια -γιατί την οικογένεια, την κάνουν τα παιδιά, η απόκτησή τους, δηλαδή, διαφορετικά, μιλάμε για μια δυαδική, συντροφική σχέση- χαριτωμένο, όμορφο, με την αφοπλιστική αθωότητα που έχουν όλα τα μωρά στο βλέμμα τους, φυσικό ήταν να σε προκαλεί να το πάρεις αγκαλιά, να το χαϊδέψεις, να το κανακέψεις και, βέβαια, να το φιλήσεις. Απαλά. Προσεκτικά. Ανεπαίσθητα.
Εντάξει. Έτσι γίνεται συνήθως. Μα με ετούτο εδώ το αγοράκι, ήταν άλλο πράγμα! Το έπνιξαν το ψυχάκι στα φιλιά! Η μάνα του, δηλαδή... Εκείνη κυρίως. Δεν το άφηνε σε ησυχία! Μικρή πολύ στην ηλικία η ίδια, το έβλεπε στην αρχή σαν το ζωντανό της παιχνίδι. Και μαζί με τα φιλιά, έκανε και κάτι άλλο: κρατούσε το δάχτυλό της όσο δυνατά γινόταν να μην πονάει ο μπέμπης στο σαγονάκι του, εκεί που αδιόρατα άρχισε να σχηματίζεται ένα λακκάκι! Έτσι -έλεγε- θα γίνει κανονικό λακκάκι στο σαγόνι του και θα 'ναι πολύ πιο όμορφο!
Λακκάκι έγινε, αλλά μάλλον όχι από το δάχτυλο της Μαρίκας, κι ας καμάρωνε εκείνη ότι ήταν δικό της επίτευγμα! Και δώσ' του να το φιλάει το μωρό ασταμάτητα! Το ρουφούσε, στην κυριολεξία! Κι ο μικρός "πασάς" της νεαρής Μαρίκας, μαζί με το γάλα του στήθους της, ρουφούσε και τα φιλιά της. Κι έτσι, όπως όλα τα μωρά, έμαθε κι εκείνο από την πρώτη του ανάσα, να περιμένει τα φιλιά. Δικαιωματικά. Σαν να του τα όφειλαν όλοι όσους θα αγαπούσε στο μέλλον.
Λίγο αργότερα, η οικογένεια "αυγάτισε". Μεγάλωσε, δηλαδή. Ήρθε μία κόρη, και στην τρίτη γέννα, ήρθε και άλλη μία κόρη, να διαψεύσει τις ελπίδες και την προσδοκία του πατέρα για έναν δεύτερο γιο. Τελικά, αυτή έγινε η αγαπημένη του. Η "αδυναμία" του, όπως λέμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αγαπούσε και την άλλη. Στις γυναίκες, λοιπόν, της ζωής του μωρού, ήρθαν και προστέθηκαν και άλλες δύο, που σιγά-σιγά, καθώς μάθαιναν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα και να ψελλίζουν τις πρώτες τους λέξεις, έμαθαν κι εκείνες να τον πνίγουν στα φιλιά! Βάλε και τις γιαγιές, τις θείες, τις μεγαλύτερες ξαδερφούλες, τις κομπάρες, τις γειτόνισσες, τις συμπεθέρες... Το μικρό αγοράκι δεχόταν αδιαμαρτύρητα τα φιλιά τους. Μερικές φορές μόνο, με την ανάστροφη της παλάμης του, σκούπιζε τα μαγουλάκια του από τα κραγιόν ή και τα σάλια των απρόσεκτων κυριών. Εκείνες ούτε που το πρόσεχαν αυτό!
Το αγοράκι, μεγάλωνε. Η Μαρίκα, η μάνα του, το αποκαλούσε "πασάκο μου". Και του φερόταν σαν σε πασά, σε άρχοντα. Του πήραν ένα αλογάκι, εκείνα τα από πεπιεσμένο χαρτί υπέροχα αλογάκια, αργότερα ποδηλατάκι. Ο μπέμπης μεγάλωνε, αλλά είχε πλέον και... υποχρεώσεις: πρόσεχε τα κορίτσια, εσύ που είσαι μεγάλος! Μεγαλύτερος, εννοούσαν, αλλά έλεγαν "μεγάλος", για να νιώσει έτσι ο μικρός περισσότερο την ευθύνη του. Και αυτό το κουβάλησε υπεύθυνα στις πλάτες του, ακόμα κι όταν "τα κορίτσια" μεγάλωσαν, παντρεύτηκαν, έκαναν τα δικά τους σπιτικά. Εκείνος είχε κρατήσει εκείνες τις λέξεις: "Πρόσεχε τα κορίτσια"! Τις πρόσεχε, τις αγκάλιαζε, τις έδινε και έπαιρνε τα φιλιά τους. Πάντα.
Τις Κυριακές έβγαιναν βόλτα όλοι μαζί, ντυμένοι με τα καλά τους. Πήγαιναν στο μεγάλο πάρκο της πόλης, δίπλα στο ποτάμι. Στο ποτάμι που πολλά χρόνια αργότερα, το αγοράκι θα έπαιζε έναν πολύ σημαντικό ρόλο για τη διάσωσή του. Πήγαιναν, λοιπόν, την κυριακάτικα βόλτα τους, το αγοράκι με μαύρο βελούδινο παντελονάκι, το ίδιο γιλέκο και άσπρο, κάτασπρο πουκαμισάκι, τα κορίτσια με φορεματάκια πιε ντε πουλ με δαντελίτσες και λουλουδάκια, η μαμά με το σαντούκ ταγιέρ της και το μαντό της -απαραίτητο τότε στην επαρχία- ενώ ο πάτερ φαμίλιας φορούσε το κλασικό κυριακάτικο κοστούμι του, με τη μανσέτα του πουκαμίσου να εξέχει ακριβώς ένα εκατοστό από το μανίκι. Φυσικά, γραβάτα και μπουτονιέρα. Ή μαντιλάκι στην τσέπη του σακακιού, πάντα αρωματισμένο με κολόνια.
Στη βόλτα αυτή, συναντούσαν φίλους, συγγενείς, γνωστούς. Όλοι έσκυβαν κι έδιναν φιλιά στον μικρό. Στα κορίτσια ό,τι περίσσευε. Κι αυτό γιατί αμέσως μετά την πρώτη χαιρετούρα και τα πρώτα φιλιά στο αγοράκι, κάτι έλεγε η μαμά, κάτι ο μπαμπάς και... διέκοπταν τη φόρα των φιλιών! Έμενε κάτι στη μέση... Ευτυχώς, για τα κοριτσάκια! Γυρίζοντας στο σπίτι, άντε ξανα-μανά φιλιά από τη μαμά "Μπράβο, που ήσασταν καλά παιδάκια! Μπράβο!" και δώστου ξανά και ξανά φιλιά -κυρίως, όμως, στο γιο. Τον κανακάρη, τον "πασά" της. Δεν ξέρω πόσο απολάμβανε το μικρό αγοράκι τα φιλιά που του δίνονταν. Ξέρω, όμως, ότι χαιρόταν τα φιλιά της μαμάς, του μπαμπά και των κοριτσιών. Γιατί μέσα από αυτά τα φιλιά, έμαθε αργότερα να δίνει και να παίρνει τα φιλιά των προσωπικών επιλογών του. Άλλοτε φιλιά ανιδιοτελή, που έκφραζαν ειλικρινή αγάπη και άλλοτε φιλιά που τον πρόδωσαν.
Πάντως, το αγοράκι εκείνο έμαθε να δίνει φιλιά. Φιλιά αδελφικά, τρυφερά, στοργικά. Φιλιά ερωτικά, με πάθος, φλόγα και ένταση. Φιλιά φιλικά. Τέλος, φιλιά, πατρικά. Και ποτέ μα ποτέ δεν έδωσε "φιλιά του αέρα". Φιλιά "κοινωνικών συναναστροφών", φιλιά υποχρέωσης. Φιλιά "δήθεν". Το αγοράκι με τα γαλανά μάτια, κράτησε την αθωότητα του βρεφικού του βλέμματος μέχρι το τέλος. Κράτησε και χειρίστηκε την εντιμότητα των "έντιμων φιλιών". Ήρθε το σχολείο -Δ' Δημοτικό- το Γυμνάσιο Αρρένων, το Πολυτεχνείο στη Θεσσαλονίκη.
Ο νεαρός άντρας είχε γευτεί πια όλων των ειδών τα φιλιά. Αθώα και ένοχα. Αγάπησε και αγαπήθηκε πολύ. Κι έκανε οικογένεια δική του. Και φίλησε στην κούνια τους τρεις γιους, τον έναν πίσω από τον άλλον. Και με τη δύναμη των φιλιών που πήρε από τη μάνα του στη δική του κούνια, προχωρούσε στη ζωή του δυναμικά, αρχηγικά. Δραστήριος, πληθωρικός, δοτικός, παρών σε κάθε στιγμή που κάποιος τον χρειαζόταν. Παρών με ένα χάδι κι ένα φιλί . Άπλωνε τα χέρια του, έπιανε το πρόσωπό σου με τις δύο μεγάλες παλάμες του, και σου έδινε το πιο "καθαρό" φιλί του κόσμου! "Εγώ είμαι εδώ, μη φοβάσαι"! Αυτό έλεγε το φιλί του. "Εγώ είμαι εδώ για σένα. Μη φοβάσαι".
Ποτέ δεν θα μάθω αν τα φιλιά που ήξερε να δίνει, ξεκινούσαν από τα φιλιά που πήρε από την πρώτη στιγμή της ζωής του. Νομίζω, όμως, ότι δεν γίνεται να έχεις πάρει τόση αγάπη "δεδηλωμένη" με τόσα φιλιά και να μη γυρίσεις πίσω όλα αυτά τα φιλιά! Γιατί ο Άκης, το αγοράκι που το γέμισαν φιλιά αγάπης, όσα φιλιά πήρε, τα έδωσε με το παραπάνω! Στην άκρη κάθε του φιλιού, άνθιζε η προσφορά: αγάπη, φιλία, έρωτας... Ό,τι κι αν ήταν, ήταν γνήσιο και καθαρό, απαλλαγμένο από κάθε σκοπιμότητα. Έτσι όπως πρέπει να είναι καθετί που δίνουμε με αγάπη.
Γι' αυτό, στον Άκη, του κόσμου όλα τα φιλιά.
---------------- D S V ------------------
Η αλήθεια είναι ότι τρέμω και από συγκίνηση αλλά και από ένα γλυκό φόβο για να αποδώσω όσο πιο καλά μπορώ αυτό το πολύ όμορφο κείμενο Καρδιάς. Προσπαθώ να το μεταφέρω χωρίς να το " σπάσω ".
Διαλέγω το τραγούδι.... ένα τραγούδι που μου το είχε στείλει η Κάκια. Είμαι σίγουρος ότι της το σφύριξε ο Άκης από εκεί Ψηλά.
Τον σκέφτομαι (παρόλο που δεν είχα την τιμή να Τον γνωρίσω) να της το τραγουδάει γλυκά, με την παντοτινή φροντίδα του Μεγάλου Αδερφού στην αγαπημένη του Αδερφή...
Για να την προσέχει όταν θα γελά και όταν φοβάται, όταν μεθά κι' όταν λυπάται, όταν κρύβεται στης μοναξιάς τα μέρη ...
Για να φέγγει στη δική της καταχνιά !!!
Τι τραγούδι να σου πω
Τι τραγούδι να σου πω που να σε ξέρει Να' ναι εκεί όταν γελάς κι όταν φοβάσαι Να' ναι εκεί όταν μεθάς κι όταν λυπάσαι Κι όταν κρύβεσαι στης μοναξιάς τα μέρη
Τι τραγούδι να σου πω Εκεί που πας Να μη μοιάζει με κανένα Μα να μοιάζει μ' όλα όσα αγαπάς
Τι τραγούδι να σου πω, που να' χει αέρα Σαν κι αυτά μες τις κασέτες που' χουν λιώσει Γιατί πάτησαν το χρόνο, σ' έχουν νιώσει Πήραν σήκωσαν το φως κι εδώ το φέραν
Τι τραγούδι να σου πω, χωρίς ουσία Να το φτύνουν οι σοφοί κι οι μπερδεμένοι Να γεννιέται στα ρηχά κι εκεί να μένει Να μην έχει ούτε λάμψη, ούτε αξία...
Μα να φέγγει στη δική σου καταχνιά
Στίχοι: Παναγιώτης Κατσιμάνης Μουσική: Δημήτρης Μητσοτάκης Πρώτη εκτέλεση: Ενδελέχεια Άλλες ερμηνείες: Γιάννης Κότσιρας
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
. Από χθες με γυρόφερνε το τραγούδι αλλά δεν ήξερα γιατί. Σήμερα που είδα μια κλήση στο κινητό μου, κατάλαβα. Θυμίζει τα χρόνια που βρεθήκαμε. Τη βλέπαμε φανατικά τη σειρά όπως και όλη η παρέα εκείνη την εποχή.
Όταν τελείωσε,είχαμε δει όλους τους ηθοποιούς της σειράς να το γλεντάνε σε ένα Μπαρ στην Υμηττού......Πολλά μου θυμίζει το τραγούδι και η σειρά. Δεν περίμενα ότι μετά από τόσα χρόνια θα μου ξαναχτυπήσει την πόρτα. Οι πιο πολλοί βέβαια το βλέπουν από την πλευράς της φιλίας που δεν χάνεται. Εγώ δεν μπορώ να το δω μόνο έτσι. Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια... αλλά μήπως δεν βλέπουμε στην αρχή καλά το χρώμα ???
Όπως και να έχει εγώ θα βάλω εισαγωγικά στον τίτλο για να αποδοθεί σωστά...
" Χρώμα δεν αλλάζουνε τα Μάτια... "
Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε ονόματα και βλέμματα και δρόμους
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια που θυμάσαι και θυμάμαι τίποτα δε χάθηκε ακόμα όσο ζούμε και πονάμε χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια μόνο τρόπο να κοιτάνε
Κι αν άλλάξαν οι φίλοι μας λιγάκι αλλάξαμε κι εμείς με τη σειρά μας χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια που θυμάσαι και θυμάμαι τίποτα δε χάθηκε ακόμα όσο ζούμε και πονάμε χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια μόνο τρόπο να κοιτάνε
Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου Πρώτη εκτέλεση: Γεράσιμος Ανδρεάτος
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Έχει ήδη κάνει ένα εντυπωσιακό comeback στη μουσική σκηνή και ήδη φαίνεται να αρχίζει να το εισπράττει. Ο Robbie Williams αναμένεται να λάβει τιμητική διάκριση στα 30α Brit Awards, η τελετή των οποίων θα πραγματοποιηθεί το Φεβρουάριο.
Αυτή την περίοδο βρίσκεται στο Βερολίνο όπου πραγματοποίησε την τρίτη του εμφάνιση μετά την επιστροφή του και όπως έκανε και στη ζωντανή του συναυλία στο Λονδίνο. Μεταξύ των μουσικών που έχουν πάρει το συγκεκριμένο βραβείο είναι το συγκρότημα των Beatles, οι U2, ο Sting και ο David Bowie.
Θα εμφανιστεί 20 χρόνια μετά την πρώτη του παρουσία στα βραβεία, με το συγκρότημα που έγινε γνωστός, τους Take That. Από τότε είχε κερδίσει 15 φορές βραβείο στην συγκεκριμένη εκδήλωση.
Me and My Monkey
There was me and my monkey And with his dungarees and rollerblades smoking filter tips Reclining in the passenger seat of my super-charged jet black Chevrolet He had the soft-top down (he liked the wind in his face) He said 'Son, you ever been to Vegas?' I said 'no' He said 'that's where we're gonna go - you need a change of pace' And we hit the strip with all the wedding chapels and the neon signs He said 'I left my wallet in El Segondo' and proceeded to take two grand of mine We made tracks to The Mandalay Bay Hotel Asked the bell boy if he'd take me and my monkey as well? He looked in the passenger seat of my car and with a smile he said 'If your monkey's got that kind of money sir, then we've got a monkey bed!'
Me and my monkey With a dream and a gun I'm hoping my monkey don't point that gun at anyone Me and my monkey Like Butch and the Sundance Kid Trying to understand why he did what he did Why he did what he did
We got the elevator, I hit the 33rd floor We had a room up top with the panoramic views like nothing you'd ever seen before He went to sleep in the bidet and when he awoke He ran his little monkey fingers through yellow pages Called up escort services and ordered some okey doke Forty minutes later there came a knock at the door In walked this big bad ass baboon into my bedroom with three monkey whores 'Hi! My name is Sunshine - these are my girls Lace my palm with silver baby and oh yeah, they'll rock your world' So I watched pay-per-view and polished my shoes and my gun Was diggin' old Kurt Cobain sing about lithium There came a knock at the door and in walked Sunshine 'What's up? You'd better get your ass in here boy, your monkey's having too much of a good time!'
Me and my monkey Drove in search of the sun Me and my monkey Don't point that gun at anyone Me and my monkey Like Billy The Kid Trying to understand why he did what he did Why he did what he did
Got tickets to see Sheena Easton, the monkey was high Said it was a burning ambition to see her before he died We left before encores, he couldn't sit still Sheena was a blast baby but my monkey was ill We went to play black-jack, kept hitting twenty three Couldn't help but notice this Mexican just staring at me Or was it my monkey? I couldn't be sure It's not like you'd never seen a monkey in rollerblades and dungarees before Now don't test my patience 'cause we're not about to run That's a bad ass monkey boy and he's packing a gun 'My name is Rodriguez', he says with death in his eye 'I've been chasing you for a long time amigos, and now your monkey's gonna die!'
Me and my monkey Drove in search of the sun Me and my monkey We don’t wanna kill no Mexican But we got ten itchy fingers One thing to declare When the monkey is high You do not stare You do not stare You do not stare
Looks like we got ourselves a Mexican standoff here boy huh... And I ain’t about to run Put your gun down boy huh huh... How did I get mixed up with this fucking monkey anyhow?
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Μερικά τραγούδια είναι τόσο ηχηρά που δεν χρειάζονται Σχόλια !!!
Bryn Christopher - The Quest
I’m leaving tonight Going somewhere deep inside my mind I close my eyes slowly Flowin’ away slowly But I know I’ll be alright It’s coming stronger to me And I know someone is out there Lead the way Lead the way Show me the answers I need to know
What I’m gonna live for What I’m gonna die for Who you gonna fight for I can’t answer that
What I’m gonna live for What I’m gonna die for Who you gonna fight for I can’t answer that
All my life/love it is It is all my love All my life/love it is I know it is a life to live lately From above I hear I hear the sound of them sinkin’ I feel numb, I’m alive I know I’m getting closer
What I’m gonna live for What I’m gonna die for Who you gonna fight for I can’t answer that
My life has had it’s share of troubles And now I found a place to go I’ve said goodbye to all my troubles ’cause now I’ve find my place to go
What I’m gonna live for What I’m gonna die for Who you gonna fight for I can’t answer that
What I’m gonna live for What I’m gonna die for Who you gonna fight for I can’t answer that
What I’m gonna live for What I’m gonna die for Who you gonna fight for I can’t answer that
Live for Die for Fight for
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Όλο το κομμάτι τα Σπάει.... αλλά Η Αρχή και το Τέλος τα κάνουν Θρύψαλα !!!
I linger in the doorway Of alarm clock screaming Monsters calling my name Let me stay
Where the wind will whisper to me Where the raindrops As they’re falling tell a story
In my field of paper flowers And candy clouds of lullaby I lie inside myself for hours And watch my purple sky fly over me
Don’t say I’m out of touch With this rampant chaos- your reality I know well what lies beyond my sleeping refuge The nightmare I built my own world to escape
In my field of paper flowers And candy clouds of lullaby I lie inside myself for hours And watch my purple sky fly over me
Swallowed up in the sound of my screaming Cannot cease for the fear of silent nights Oh how I long for the deep sleep dreaming The goddess of imaginary light
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Η Φωτό ας σχολιαστεί όπως θέλετε.... Αυτή όμως είναι η αλήθεια και πρέπει κάποια στιγμή να τη δείχνουμε. Όλοι έχουν το δικαίωμα στην Αγκαλιά...
Να κοιμηθούμε αγκαλιά
Πάλι μέτρησα τ΄αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε μόνο τα δικά σου χέρια δε μ΄ εγκαταλείπουνε πώς μ΄αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας
Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ΄τα χαράματα στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας
Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογιώργος Μουσική: Σοφία Βόσσου Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Με τόσες φορές που το άκουσα, δεν θα μπορούσε να λείπει από το Blog μου.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Το τραγούδι το ξανάκουσα σήμερα όταν γυρνούσα στο σπίτι στο MP3 Player Stick. Στο μυαλό μου μου ήρθε η Ellina-Stella που της αρέσουν οι ωραίοι και σκληροί στίχοι.....
Της το αφιερώνω...
Δεν χρειάζεται να σχολιάσω τίποτα. Τα λένε όλα οι Στίχοι !!!
Όσοι Ζωντανοί
Στίχοι: Αρτέμης - Ευθύμης Μουσική: Μη διαθέσιμο Πρώτη εκτέλεση: Αρτέμης - Ευθύμης
(Ευθύμης)
Δέκα, εννιά, οκτώ, επτά, έξι, πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα και... ξεκινά ή λαίλαπα. Κύττα με! Επέστρεψα. Κατεβατά ακατέβατα σου έγραψα, Μου έλειψες. Ξέρω, σου έλειψα, Προσωπικά θα τηρούσα σιγήν ιχθύος, καθώς δεν με ελκύει ο δημόσιος βίος. Δεν τους κάνω, όμως, την χάρη να σιωπήσω τελείως, Ξεσηκώνουμε κόσμο δέκα χρόνια, αισίως. Εγώ άπλα εκπροσωπώ αυτούς που πονάνε μα, προχωράνε Ρυθμό δε ξεπουλάνε. Κι αυτό θα πρέπει να 'ναι σκληρό Μα, το κρατάμε αιχμηρό, όπως τ' αγαπάμε καιρό, όπως το θυμάμαι κι εγώ. Το κουβαλάμε ως εδώ για τις χιλιάδες παιδιών πού το τραγουδάνε. Αυτών πού περπατάν την οδό πού περπατάμε. Γι' αυτό θα πρέπει να 'ναι επικό όπως το ζητάνε. Λοιπόν, ποιοι πολεμάνε;
Να δω! Για πάμε, όσοι ζωντανοί!
Επιμελώδημα:
Ποιος έχει παλμό; Ποιος έχει λόγο; Ποιος δεν δέχεται να πάει με τον όχλο; Ποιος έχει ψυχή να βγάλει φωνή; Για ν' ακούσω! Για να δω! Πάμε, όσοι ζωντανοί! Και... Ποιος έχει σφυγμό; Ποιος έχει πνεύμα; Ποιος δεν δέχεται να πάει με το ρεύμα; Ποιος μπορεί να ξαναβγάλει φωνή; Για ν' ακούσω! Για να δω! Πάμε, όσοι ζωντανοί! Και... Ποιος μπορεί να ξαναβγάλει φωνή; (Α!) Ποιος μπορεί να ξαναβγάλει φωνή; (Ε!) Ποιος μπορεί να ξαναβγάλει φωνή; (Α!) Ποιος μπορεί να ξαναβγάλει φωνή; (Εεε!)
(Αρτέμης)
Εκπροσωπώ το λευκό και το γαλάζιο, το ύφος μου δε το αλλάζω, σου βάζω σπαζοκεφαλιά με κάθε ρίμα. Ά - Ρ - Τ - Έ - Μ - Ή - Σ, μέσα απ' το σκληρό πυρήνα. Ηχεί σειρήνα, μόλις κάνω βήμα μες την αίθουσα. MCs πετρώνουν λες κι αντικρίσανε τη Μέδουσα! Βιώνουν άμεσα μία τραγωδία, όπως ή Τέκμησσα κι ο Αίας, κατόπιν κάθε νέας κινήσεως μου. Στου κόσμου την γκρίζα ζώνη ρίχνω χρώμα ακόμη, όπως άλλοτε ο χρωστήρ του Δημητρίου ΠικιώνηΙ Βγαίνω απ' την ραστώνη, ξαναμπαίνω στο παιχνίδι, στοιχίζω με το σθένος του βυζαντινού Πισσίδη. Γεννήθηκα μ' αυτό, γι' αυτό μην απορείς! Με συγχωρείς, να μ' ακουμπήσεις δεν μπορείς, όσο κι αν θες! Δίχως υπερβολές, έχω πιο πολλές μορφές κι απ' αυτές πού 'χε ο άλιος γέρων ο Πρωτεύς, Δες! Σαν τον Κοσμά Φλαμιάτο, φέρνω τα πάνω κάτω και τα κάτω πάνω, τον ρυθμό μου δε τον χάνω, Δέκα χρόνια προσφοράς στο υπερφυσικό τραγούδι. Πάμε όσοι ζωντανοί σαν τον Ίωνα Δραγούμη! Να, δω!
(Επιμελώδημα)
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Προχθές, για 1η και μάλλον για τελευταία φορά, έκανα στο FB μία παράκληση, σχεδόν ικέτεψα για κοινοποίηση μιας Ανάρτησής μου που για μένα είχε τεράστια συναισθηματική αξία. Μετά μεγάλης λύπης μου διαπίστωσα ότι μόνο η Ελένη και η Ιφιγένεια με άκουσαν και πάτησαν " απλά το κουμπί ", όπως χαρακτήρισαν την κίνησή τους. Δεν ξέρω αν αδικώ και κάποιον άλλον, αλλά τις 2 κοπέλες μόνο είδα να το κάνουν.
Ενώ είναι ένα απλό πάτημα κουμπιού χρειάζεται και το Θέλω φιλενάδες, και σας ευχαριστώ πολύ για την κίνησή σας.
Τι να πω, μπορεί να μην το είδε κανένας άλλος.... και να μην το έκανε. Τι να κάνουμε... έτσι είναι η Ζωή. Πραγματικά έχω διαπιστώσει, ότι τα Post που λένε κάτι για μένα πολλές φορές (σχεδόν όλες), παραμένουν ασχολίαστα, ενώ μερικά αστεία βιντεάκια τυγχάνουν πολύ μεγαλύτερης Προσοχής.
Απλά επειδή θέλω να συνεχίζω να είμαι Αφοπλιστικά Ειλικρινής όπως πολλοί με χαρακτηρίζουν, εκτός από τα καλά που αναφέρω πολλές φορές στις αναρτήσεις μου, πρέπει να εκφράζω και τα πράγματα που με λυπούν !!!
Μπορεί να με πείτε Παραπονιάρη (Ναι είμαι όταν έχω Παράπονο, γιατί θα κάνω σκόντο στην Ειλικρίνειά μου αν δεν το αναφέρω). Άλλοι μπορεί να με πουν Γκρινιάρη. Αλλά όπως λέει και η Mariendina.... " Κι εγώ γκρινιάρα είμαι...Έτσι είναι τα ΑγαποΠαιδια - γκρινιάρικα...!♥ ".
Τέλος πάντων, δεν μπορούσα να τα βάλω με τον Εαυτό μου. Σχεδόν ποτέ δεν τον Νικάω. Και όταν το κάνω... έρχεται μετά από λίγο καιρό, μπαίνει στο στομάχι μου και το κάνει σμπαράλια.
Είπα να βάλω κάποιο τραγούδι, αλλά το έβαλα πριν λίγο καιρό σε κάποια άλλη ανάρτηση. Θα βάλω λοιπόν το Hyperlink οπότε με το που θα το πατήσετε, θα ακούσετε το τραγούδι εκεί. Το κείμενο ταιριάζει κιόλας με την περίσταση αλλά η Κ. που αναφέρω είναι εντελώς τυχαία.
. Από τα Άλμπουμ που το αγόρασα ακούγοντας μόνο ένα Τραγούδι. Δεν υπήρχαν τα MP3 τότε.....
M y .. A l l - Butterfly
I am thinking of you In my sleepless solitude tonigh If it's wrong to love you Then my heart just won't let me be right 'Cause I've drowned in you And I won't pull through Without you by my side
[Chorus:] I'd give my all to have Just one more night with you I'd risk my life to feel Your body next to mine 'Cause I can't go on Living in the memory of our song I'd give my all for your love tonight
Baby can you feel me ? Imagining I'm looking in your eyes I can see you clearly Vividly emblazoned in my mind And yet you're so far Like a distant star I'm wishing on tonight
[Chorus x2] I'd give my all to have Just one more night with you I'd risk my life to feel Your body next to mine 'Cause I can't go on Living in the memory of our song I'd give my all for your love tonight
Give my all for your love Tonight
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Θα δοκιμάσω από αυτή την ανάρτηση τα σχόλια των αναγνωστών αλλά πρώτα θα υπάρχει έλεγχος κακόβουλων σχολίων. Δεν ξέρω αν πετύχει. Θα το δοκιμάσω και αν μου αρέσει θα το συνεχίσω. Δεν θα υπάρχει λογοκρισία, απλά θα αφαιρούνται τα υβριστικά και ειρωνικά ανώνυμα σχόλια. Αν είναι Επώνυμα.... τότε θα αφαιρούνται μόνο τα Υβριστικά !!!
Οι αντίθετες απόψεις θα έχουν Πάντα Προβολή. Αλλά όμως μπείτε στον κόπο να τις συνοδεύσετε τουλάχιστον με ένα επιχείρημα.
Παρακαλώ κάντε μια δοκιμή και αφήστε μου κάποιο Σχόλιό σας σε αυτή την Ανάρτηση
Ευχαριστώ
DSV
Για σχόλια πατήστε παρακάτω...
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Στίχοι: Active Member Μουσική: Active Member Πρώτη εκτέλεση: Active Member
Φαγώθηκε η σκέψη το μυαλό μου να λυγίσει αχούρι χρόνων βάλθηκε τώρα να συγυρίσει πολλά ήτανε για πέταμα κι άλλα τα 'χα ξεχάσει κι άλλα πάνω στη φούρια μου μπροστά είχα αραδιάσει Ταξίδι πολυτάραχο σε μέρος κακορίζικο δε πρόλαβα να νιώσω κάτι αφύσικο και σκόνταψα ξανά πάνω στα χούγια σου ζαβό απάντημα το ζήταγε η καρδούλα σου Ξερακιανές εποχές μ' άδεια χέρια επισκέψεις όμως για ζήτημα τιμής βρίσκομαι εδώ να το πιστέψεις "τιμή" κάτσε καλά! ʼγνωστη λέξη ξενική από μια βρόμικη γλώσσα που ξεχάσαν μερικοί - μερικοί εγώ ήρθα όμως για ένα παλιό μου καπρίτσιο να 'δω που βρίσκεσαι, που είσαι το 'χω βίτσιο Μήπως κρύβεσαι στου δάσκαλου τη βέργα; Μήπως βλογάς με πετραχήλια, ημέρες και έργα;
Ή μήπως ψάχνεις πάλι ταίρι για τις χειροπέδες ένα χέρι ξεπλυμένο από παλιούς λεκέδες Μήπως πίσω από τα γράμματα είσαι τα κεφαλαία χειροκροτάς, παίζεις κι ανοίγεις την αυλαία; Μήπως είσαι ο περίφημος αγώνας με ζιβάγκο ή προλετάριος με πολιτικό λουμπάγκο; Είσαι τα "μάλιστα" , τα "Υes", και τα "όλα εντάξει" (σε ποια γωνιά του ουρανού έχεις αράξει).
Που είσαι τώρα που σε ζητάνε οι καιροί για το ζήλο και τη περίσσια σου γνώση που είσαι τώρα που η εποχή συγχωρεί και η περηφάνια παντού έχει ενδώσει; Που είσαι τώρα; Σ� αυτές τις μέρες χρωστάς κοίτα να βρεις κάτι απ� όσα έχεις τάξει (και τώρα που 'σαι) από τα σίγουρα κοιτάς (σε ποια γωνιά του ουρανού έχεις αράξει) ,
Έβαλα παραμάσχαλα αναμνήσεις και κιτάπια άλλα τα πήρα γούσταρα και τσάμπα πήρα κάποια άλλα με σπρώξανε ψηλά κι άλλα στη μιζέρια παρέα με τα όμορφα έπαθα και χουνέρια Γι' αυτό ρωτάω να σε βρω στο πουθενά τριγύρω χαμένο κέρδος μπορεί να 'σαι σε μεγάλο τζίρο Μπορεί να 'σαι μια φούσκα κι ακριβή μετοχή ή μιας πουτάνας η κρυφή χτεσινή ενοχή Μπορεί να 'σαι μια μυτιά δίπλα σε πλούσιο ρουθούνι ή γκόμενα στην πασαρέλα με ψηλό τακούνι Μπορεί να 'σαι το εθνόσημο ενός καραβανά μπορεί και να 'σαι αντάρτης που πήρε τα βουνά ή ένας γελοίος κόλακας σε βασιλιά επίγειο που τη γυρτή καμπούρα του νομίζει καταφύγιο Που να 'σαι αυτές τις μέρες τις παρεξηγημένες που οι κατάρες μοιάζουνε διαβολοσκορπισμένες Μήπως σε φυλάνε απρόθυμοι και ξέστρατοι αγγέλοι και σου βγάζουν το καλό με το τσιγκέλι; Πότε δε πήρες το ρόλο που σου είχανε τάξει (Σε ποια γωνία του ουρανού έχεις αράξει)
Που είσαι τώρα που σε ζητάνε οι καιροί για το ζήλο και τη περίσσια σου γνώση που είσαι τώρα που η εποχή συγχωρεί και η περηφάνια παντού έχει ενδώσει; Που είσαι τώρα; Σ� αυτές τις μέρες χρωστάς κοίτα να βρεις κάτι απ� όσα έχεις τάξει (και τώρα που 'σαι) από τα σίγουρα κοιτάς (σε ποια γωνιά του ουρανού έχεις αράξει) ,
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
When I look into your eyes I can see a love restrained But darlin' when I hold you Don't you know I feel the same 'Cause nothin' lasts forever And we both know hearts can change And it's hard to hold a candle In the cold November rain We've been through this such a long long time Just tryin' to kill the pain But lovers always come and lovers always go An no one's really sure who's lettin' go today Walking away If we could take the time to lay it on the line I could rest my head Just knowin' that you were mine All mine So if you want to love me then darlin' don't refrain Or I'll just end up walkin' In the cold November rain
Do you need some time...on your own Do you need some time...all alone Everybody needs some time...on their own Don't you know you need some time...all alone I know it's hard to keep an open heart When even friends seem out to harm you But if you could heal a broken heart Wouldn't time be out to charm you
Sometimes I need some time...on my own Sometimes I need some time...all alone Everybody needs some time...on their own Don't you know you need some time...all alone
And when your fears subside And shadows still remain, ohhh yeahhh I know that you can love me When there's no one left to blame So never mind the darkness We still can find a way 'Cause nothin' lasts forever Even cold November rain
Don't ya think that you need somebody Don't ya think that you need someone Everybody needs somebody You're not the only one You're not the only one
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Δεν θα μπορούσε το Blog μου να συμπληρώσει τις 200 Αναρτήσεις χωρίς κάτι από την Κάκια. 
