********* ********************** DSV Blog: 07/14/13

Σάββατο, Ιουλίου 20, 2013

Mανιοκατάθλιψη: «Η Κινούμενη άμμος» «Η Ρωγμή στο φράγμα» «Το πηγάδι» «Ο έβδομος ουρανός» ...



Φανταστικό Άρθρο ...

Το είχα διαβάσει πολύ παλιότερα ... και το ξαναπέτυχα τυχαία ... 



Κάποιες φορές, τα μεταφορικά παραδείγματα βοηθούν να δει κανείς την ασθένεια με άλλη ματιά και να κατανοήσει πιο εύκολα μερικές πλευρές της. Από το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής και το Πρόγραμμα κατά του Στίγματος των Ψυχικών Διαταραχών,  “ΑΝΤΙ-ΣΤΙΓΜΑ”. Mε την επιστημονική ευθύνη της Mαρίνας Οικονόµου-Λαλιώτη. Επικ. Καθηγήτρια Ψυχιατρικής.



«Η Κινούμενη άμμος»



Η διπολική διαταραχή μπορεί να συγκριθεί με την κινούμενη άμμο. 

Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, υποθέτουμε ότι μπορούμε να βασιστούμε στα συναισθήματά μας. Μοιάζουν με άμμο, που φαίνεται σχετικά σταθερή για να περπατήσει κανείς πάνω της. Όμως, στην περίπτωση της διπολικής διαταραχής, ξαφνικά η άμμος μπορεί να αρχίσει να υποχωρεί και το άτομο να κινδυνεύει να βυθιστεί μέσα της. Δεν υπάρχει  κανένα στήριγμα για να πιαστεί και παρασύρεται από τα συναισθήματά του, τόσο στη φάση της «έξαψης», όσο και στη φάση της «απόγνωσης». 

Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι μπορούμε να διασχίσουμε ένα τμήμα κινούμενης άμμου με τη βοήθεια ενός μεγάλου ξύλου, π.χ. μιας σανίδας, μοιράζοντας ισομερώς το βάρος μας σε μια μεγαλύτερη επιφάνεια. 

Εν τέλει, το σημαντικό είναι ότι κανείς μπορεί να επιβιώσει από την κινούμενη άμμο, αρκεί να ξέρει τον τρόπο. Τον τρόπο αυτό τον δίνει η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή.


«Η Ρωγμή στο φράγμα»



Τα φράγματα προστατεύουν την ξηρά από την ορμή του νερού. 

Κατά τον ίδιο τρόπο και οι άνθρωποι έχουν κάποια ψυχολογικά φράγματα για να αντιμετωπίζουν τον κατακλυσμό των συναισθημάτων τους. Η αντοχή αυτού του ιδιότυπου φράγματος καθορίζεται από εγγενείς βιολογικούς παράγοντες, από εμπειρίες του παρελθόντος, αλλά και από τους τρόπους με τους οποίους κάποιος έχει μάθει να αντιμετωπίζει τις απειλητικές για τον ψυχισμό του καταστάσεις. 

Ένα φράγμα όμως μπορεί να υποστεί ρωγμές και τότε να αρχίσει το άτομο να κατακλύζεται από συναισθήματα και να κινδυνεύει από «υπερχείλιση», όπως στην περίπτωση της διπολικής διαταραχής. Οι ρωγμές όμως στο φράγμα μπορεί να επισκευαστούν. 

Αλλά, ας μην ξεχνάμε ότι στη σφοδρότητα μιας συναισθηματικής καταιγίδας, το φράγμα είναι πια πολύ ευάλωτο και χρειάζεται συνεχή προστασία και στήριξη.

«Το πηγάδι»



Η κατάθλιψη συχνά παρομοιάζεται με ένα πηγάδι με επίπεδους, σκοτεινούς τοίχους. Ένα άτομο σε φάση κατάθλιψης μπορεί να νιώθει ότι βρίσκεται στον πάτο του και δεν έχει την παραμικρή προοπτική να δραπετεύσει. 

Τα φάρμακα και η θεραπεία είναι αυτά που μπορούν να προσφέρουν τη «σκάλα» με την οποία θα σκαρφαλώσει και θα καταφέρει να βγει έξω.

«Ο έβδομος ουρανός»




Η μανία συχνά συγκρίνεται με μια σύντομη παραμονή στον «έβδομο ουρανό». 

Νιώθει κανείς σαν να πετά στα σύννεφα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η ευφορική διάθεση δεν κρατά για πάντα και ότι η προσγείωση στη γη είναι μάλλον «ανώμαλη» και οδηγεί στο άλλο άκρο, την κατάθλιψη. Η υπόσχεση που τάζει το μυαλό για τη Γη της Επαγγελίας είναι απατηλή, καθώς πολλές φορές το μόνο που μένει είναι θρυμματισμένα γυαλιά παντού και ένας τραπεζικός λογαριασμός που έχει χτυπήσει κόκκινο. 


Oι πιο συχνές ερωτήσεις που καταγράφονται για τη διπολική διαταραχή


Θα εμφανίσουν και τα παιδιά μου διπολική διαταραχή;

Η εμφάνιση της διπολικής διαταραχής είναι εν μέρει μόνο γενετικά προκαθορισμένη. 

Για κάποιον που δεν έχει μέλος στην οικογένειά του με διπολική διαταραχή, οι πιθανότητες εμφάνισης της νόσου είναι 1%. Αν όμως έχεις διπολική διαταραχή, τα παιδιά σου έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν και αυτά την ασθένεια. 

Αν έχει την ασθένεια κάποιο από τα αδέλφια σου, οι πιθανότητες να την εμφανίσεις κι εσύ είναι περίπου 5-10%. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση που πάσχει ένας από τους δυο γονείς σου. Σε ένα ζευγάρι διδύμων από το ίδιο ωάριο, αν ο ένας πάσχει από διπολική διαταραχή, ο κίνδυνος να εμφανίσει και ο άλλος την ασθένεια είναι της τάξης του 40-70%. 

Συνεπώς, όσα περισσότερα μέλη της οικογένειάς σου έχουν τη διαταραχή και όσο πιο κοντινός είναι ο βαθμός συγγένειάς σου με αυτά, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες υπάρχουν να εμφανιστεί σε σένα η διαταραχή αυτή.


Πρέπει να συνεχίσω να παίρνω τα φάρμακά μου ακόμη και όταν νιώθω καλά;

Σίγουρα ναι. 

Άλλωστε, ένας από τους λόγους που αισθάνεσαι και παραμένεις καλά είναι επειδή ακριβώς παίρνεις τα φάρμακά σου. Αν τα σταματήσεις, υπάρχει ιδιαίτερα μεγάλος κίνδυνος να επανεμφανιστούν τα συμπτώματα. Τα φάρμακα είναι απαραίτητα για τον έλεγχο των διακυμάνσεων της διάθεσής σου. 

Γι’ αυτό, άλλωστε, ένας τύπος φαρμάκων που παίρνεις, λέγονται και σταθεροποιητικά του συναισθήματος. Μόνο ο γιατρός μπορεί να αποφασίσει για τη μείωση της δόσης ή τη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής.


Θα μπορέσω ποτέ να απαλλαγώ από την ασθένεια;

Η διπολική διαταραχή συνδέεται με μια βιολογικά και γενετικά προκαθορισμένη προδιάθεση. Αυτή την προδιάθεση θα την έχεις. 

Έτσι, υπό αυτή τη στενή έννοια, μπορεί να μην καταφέρεις να «απαλλαγείς» από την ασθένεια. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι να είσαι καλά και να παραμείνεις καλά. Και αυτό μπορείς να το καταφέρεις.


Πόσο συχνά πρέπει να συμβουλεύομαι το γιατρό μου;


Στην περίπτωση ενός οξέος επεισοδίου, οι περισσότεροι ασθενείς πρέπει να έρχονται σε επαφή με το γιατρό τους τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. 

Με το γιατρό σου πρέπει να συζητάς για τα συμπτώματα, τη φαρμακευτική αγωγή, τη δοσολογία και τις ανεπιθύμητες ενέργειες και για οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα έχει πιθανόν προκύψει. Όσο η κατάστασή σου βελτιώνεται, οι επισκέψεις σου στο γιατρό θα γίνονται όλο και πιο αραιές. Όταν η κατάστασή σου σταθεροποιηθεί, αρκεί να πηγαίνεις στο γιατρό με τη συχνότητα που θα συμφωνήσετε. 

Πρέπει πάντως να επικοινωνήσεις αμέσως με το γιατρό σου αν παρατηρήσεις κάποια συμπτώματα που σου θυμίζουν τα πρώιμα συμπτώματα μιας φάσης, αν παρατηρήσεις κάποια αλλαγή στη διάθεσή σου, αν χρειαστεί να πάρεις οποιοδήποτε άλλο φάρμακο για οποιονδήποτε άλλο λόγο, αν έχεις κάποια γενική σωματική ενόχληση, αν πρέπει να κάνεις κάποια εγχείρηση ή αν πρόκειται να συμβεί οποιαδήποτε σημαντική αλλαγή στη ζωή σου.


 Η Διπολική Διαταραχή μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά;


 Η  Διπολική  Διαταραχή  μπορεί  σήμερα  να  αντιμετωπιστεί  αποτελεσματικά τόσο  με  την  αντιμετώπιση  των  επεισοδίων  μανίας  και  κατάθλιψης,  όσο  και με  την  ψυχοπροφύλαξη  σε  βάθος  χρόνου,  που  επιτρέπει  στο  άτομο  να ελέγξει τη νόσο και να περιορίσει το ενδεχόμενο υποτροπής. 


Συνδέεται η Διπολική Διαταραχή με την κατάχρηση ουσιών;


Πολύ συχνά παρατηρείται κατάχρηση αλκοόλ και άλλων ουσιών σε μια προσπάθεια του ατόμου για «αυτοΐαση» των συμπτωμάτων. Όταν συνυπάρχει  με τη διπολική διαταραχή πρόβλημα κατάχρησης αλκοόλ ή άλλων ουσιών, η αντιμετώπισή του θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στο γενικότερο θεραπευτικό σχεδιασμό. 

Πολλές φορές όμως και η κατάχρηση ουσιών μπορεί να επιφέρει μια συναισθηματική διαταραχή ή να επιδεινώσει την ήδη υπάρχουσα. Έτσι, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος ανάμεσα στην κατάχρηση ουσιών και στην διπολική διαταραχή. 

Η απεξάρτηση από τις ουσίες είναι ένας παράπλευρος αλλά πολύ σημαντικός στόχος της όλης θεραπευτικής παρέμβασης.


Να λέω ότι έχω διπολική διαταραχή; 


Αυτή είναι μια πολύ σημαντική, αλλά και εξίσου δύσκολη ερώτηση. 

Το ερώτημα αυτό τίθεται συνήθως όταν βρίσκεσαι στο ξεκίνημα μιας καινούριας σχέσης ή φιλίας ή όταν πρόκειται να πας σε συνέντευξη για δουλειά. Πολλά είναι τα άτομα με διπολική διαταραχή, που, από φόβο μήπως οι άλλοι τους απορρίψουν, προσπαθούν να κρύψουν το ψυχιατρικό τους ιστορικό. Δεν υπάρχει σωστή ή λάθος απάντηση σε αυτό το ερώτημα. 

Η απάντηση εξαρτάται από το πόσο σίγουρος νιώθεις εσύ, από το πόσο εμπιστεύεσαι κάποιον και από το πόσο καλά θα μπορέσεις να αντιμετωπίσεις μια ενδεχόμενη απόρριψη. 

Αυτό που σίγουρα πρέπει να κάνεις είναι να μην κρύβεις την ασθένειά σου από τους κοντινούς σου ανθρώπους, καθώς εκείνοι, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, θα μπορέσουν να σου προσφέρουν βοήθεια και υποστήριξη. 

Καλό είναι πάντως να ξέρεις ότι οι ψυχικές διαταραχές δεν είναι πια «ταμπού» και δεν πρέπει να είναι. 

Δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις άσχημα ή μειονεκτικά αν έχεις κάποια από αυτές. Η διπολική διαταραχή είναι μια ασθένεια όπως όλες οι άλλες, όπως π.χ. ο σακχαρώδης διαβήτης και μπορεί πλέον αν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά.   


Τι μπορώ να κάνω για να νιώσω καλύτερα; 


Πάρε την κατάσταση στα χέρια σου
·      Διασφάλισε ένα σταθερό πρόγραμμα ύπνου
·      Διατήρησε ένα τακτικό πρόγραμμα δραστηριοτήτων
·      Απόφυγε τη χρήση αλκοόλ και ουσιών
·      Προσπάθησε να βρεις υποστήριξη στην οικογένεια και τους φίλους σου
·      Μείωσε το καθημερινό άγχος στη ζωή και τη δουλειά σου
·   Μάθε να αναγνωρίζεις τα πρώιμα προειδοποιητικά σημάδια της μανίας και της κατάθλιψης


Πού μπορώ να απευθυνθώ για την παροχή βοήθειας;


Εξωτερικά Ιατρεία Ψυχιατρικών Νοσοκομείων ή Ψυχιατρικών Κλινικών Γενικών Νοσοκομείων
Κέντρα Ψυχικής Υγείας
Κινητές Μονάδες Ψυχικής Υγείας
Ψυχίατρους που εργάζονται ιδιωτικά 

Πηγή : http://boro.gr 







evanescence - lithium


Lithium, don't wanna lock me up inside
Lithium, don't wanna forget how it feels without
Lithium, I wanna stay in love with my sorrow
Oh, but God I wanna let it go

Come to bed, don't make me sleep alone
Couldn't hide the emptiness, you let it show
Never wanted it to be so cold
Just didn't drink enough to say you love me

I can't hold on to me
Wonder what's wrong with me?

Lithium, don't wanna lock me up inside
Lithium, don't wanna forget how it feels without
Lithium, I wanna stay in love with my sorrow

Don't wanna let it lay me down this time
Drown my will to fly
Here in the darkness I know myself
Can't break free until I let it go, let me go

Darling, I forgive you after all
Anything is better than to be alone
And in the end I guess I had to fall
Always find my place among the ashes

I can't hold on to me
Wonder what's wrong with me?

Lithium, don't wanna lock me up inside
Lithium, don't wanna forget how it feels without
Lithium, stay in love with mmm
I'm gonna let it go

OMG ... OMG ... OMG ... OMG ... OMG ... και Ξανά Oh My Godddd !!!


Τετάρτη, Ιουλίου 17, 2013

Ο Έρωτας είναι Ελευθερία ... Και όχι η Αρβανιτάκη ... η Άλλη !!!

Την εποχή αυτού του Live o Robbie ήταν Τρελά Ερωτευμενος με την Γυναίκα που είναι μέχρι και τώρα ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΩΣΜΕΝΟΣ ...

Δεν τον εμπόδισε όμως αυτό να μοιράσει το φιλί του με μία που τον λάτρευε !!!

Είμαι Βέβαιος πως η Κοπέλα του θα δάκρυσε και θα χάρηκε ιδιαίτερα από αυτή ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ !!!

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ !!!


Αυτή την ανάρτηση είχα σκοπό να την επεκτείνω ... να την συνεχίσω για να κάνω κατανοητό τι εννοώ ... 


Να μιλήσω για τον Εγωισμό του Έρωτα ... αυτό το παμφάγο χαρακτηριστικό που καταστρέφει τα πάντα ... Αυτό το Κτητικό δηλητηριώδες συναίσθημα ... που κάνει τους πιο πολλούς να τροποποιούν την σχέση σε Αλυσίδα με Σιδερένια μπάλα στο Πόδι ...

Αυτό δεν είναι Έρωτας ... αλλά Εγωισμός ... Ανασφάλεια ... Κτητικότητα ... και όχι Ανθρωπισμός ... Ο Άνθρωπος ... και όχι το άτομο ... σκέφτεται μέσα από τον άλλον ... Από εκεί χαίρεται ... από εκεί ηδονίζεται στον Έρωτα την ώρα της Συνεύρεσης ... και μόνο από τον άλλον ζει μέσα στην σχέση ... Αλλιώς είναι Φυλακή ... Δεσμά ... !!!

Πάντα σκεφτόμουνα τον Έρωτα και τις σχέσεις αλλιώς ... Ως μοίρασμα ψυχής ... Κατανόηση ... Νιάξιμο ... Και έχει καταντήσει να είναι ένα Κελί με κάγκελα και κλειδαριά "Ασφαλείας" ...

Έχω ακούσει Ανεκδιήγητα πράγματα ... " Όχι Αγάπη μου μην βγαίνεις έξω ... Κάτσε στο ξενοδοχείο και θα μιλάμε μαζί από το fb. Θα σου κρατάω εγώ παρέα " ... Αυτό είναι ένα πραγματικό περιστατικό κάποιου μαθητή μου ... προς την κοπελιά του ... Είχε πάει στην Αθήνα για κάποια σεμινάρια που θα διαρκούσαν 10 μέρες ... και δεν την "άφηνε" να βγει από το ξενοδοχείο. Αν για κάποια ώρα δεν την έβλεπε στο fb να μιλάνε ... σκύλιαζε και την φλόμωνε στα τηλέφωνα " Που είσαι ???? Γιατί δεν μου μιλάς ???? " ... Ούτε για ντουζ στο μπάνιο δεν μπορούσε να πάει η κοπέλα ... Ούτε να κάνει τα φυσιολογικά πράγματα που κάνει κάποιο στο Μπάνιο ... Κανονικό Σκλαβάκι ...

Τι είναι αυτό ??? Έρωτας ??? Δλδ δείχνει ότι την Αγαπάει ... ή "αγαπάει" μόνο τον Ανασφαλή Κώλο του ???

Όχι ... Όχι βέβαια και πάλι ΟΧΙ ... Δεν θα μπορούσα να μπω ποτέ σε κλουβί ... σε κάγκελα ... και με τίποτα να δέσω αλυσίδα στο πόδι μου ... ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ...

Από έφηβος δεν το θελα αυτό ... Ήθελα πλήρη Ελευθερία ... και το πλήρωσα ... Πως ??? Όλες σχεδόν φεύγανε μόλις ακούγανε τις "Μαλακισμένες" ιδέες μου ... Δεν άρεσαν σε καμία ... Ένιωθαν Ανασφάλεια και Απειλούμενες ... και "Έφευγαν"  ( Δεν έφευγαν ... αλλά αναγκαζόμουν εγώ να ξεκολλήσω την βδέλλα από πάνω μου ... ) ...

Ακόμα μια Ψυχολόγος μου είπε ( όχι σε δική μου συνεδρία ) ... " Ε έτσι ρε Δημήτρη πως να μείνουν ??? Και εσύ από το πρώτο Ραντεβού λες ότι δεν θέλεις να Παντρευτείς ??? Πως να μείνουν ???"

Δλδ ... τι ??? Να το πω στο 2ο ??? ή στο 3ο ??? Όποτε και αν το πω το ίδιο αποτέλεσμα θα έχω ... και δεν θα έχω απαλλαχτεί μια ώρα αρχύτερα ...

Που να τις έλεγα και τι πιστεύω ... Δλδ ... τι θεωρώ εγώ ιδανική σχέση και έρωτα ...

Ναι ... Ιδανική σχέση θεωρώ να είναι μακριά οι 2 αγαπημένοι για κάποιο λόγο ... για ένα ταξίδι π.χ. και να πάρει κάποιος από τους 2 και να πει ... "Πως είσαι Καρδούλα μου ??? Πως Περνάς ??? " ... και στην συνέχεια " ... Αφού δεν είσαι καλά Ψυχολογικά γιατί δεν βρίσκεις κάποια να βγεις ??? Ν αλλάξεις παραστάσεις ??? Μην κλείνεσαι όλο μέσα ... Ε και αν προκύψει ... κάνε και Σεξ ... Ε και αν προκύψει και Έρωτας ... τι να κάνουμε ... πήγαινε μετά με τον Έρωτα "...

Ναι ... πήγαινε με τον Έρωτα. Στον Έρωτα καθόμαστε επειδή ΘΕΛΟΥΜΕ και όχι επειδή ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΣΤΕ ...

Ο Έρωτας είναι Ελευθερία ... Και όχι η Αρβανιτάκη ... η Άλλη !!! 






ROBBIE WILLIAMS


"Come Undone"



So unimpressed, but so in awe
Such a saint, but such a whore
So self-aware, so full of shit
So indecisive, so adamant
I'm contemplating, thinkin' about thinkin'
It's overrated, just get another drink and

Watch me come undone
They're selling razor blades and mirrors in the street
I pray when I'm coming down, you'll be asleep
If I ever hurt you, your revenge will be so sweet
Because I'm scum, and I'm your son
I come undone
I come undone

So rock 'n' roll, so corporate suit
So damn ugly, so damn cute
So well-trained, so animal
So need your love, so fuck you all
I'm not scared of dying, I just don't want to
If I stop lying, I'll just disappoint you

Come undone
They're selling razor blades and mirrors in the street
Come undone
I pray when I'm coming down, you'll be asleep
Come undone
If I ever hurt you, your revenge will be so sweet
Because I'm scum, and I'm your son
I come undone

So write another ballad, mix it on a Wednesday
Sell it on a Thursday buy a yacht on Saturday
It's a love song, a love song
Do another interview, sing a bunch of lies
Tell about celebrities that I despise
And sing love songs, we sing love songs so sincere

So sincere

Come undone
They're selling razor blades and mirrors in the street
Come undone
I pray when I'm coming down, you'll be asleep
Come undone
The young pretend you're in the clouds above the sea
I come undone
I am scum
Love your son
You've gotta love your son
Come undone
You've gotta love you son
Come undone

Love your son
I am scum
I am scum
I am scum
I am scum
I am scum
I am scum







ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΜΕΛΗ ΤΟΥ BLOG ΚΙΛΚ ΕΔΩ ...

Δευτέρα, Ιουλίου 15, 2013

Είμαστε οι Άλλοι των Άλλων... - N. Λυγερός.




Είναι Καλό να είστε και Κακός την Κατάλληλη στιγμή … 

Ο Δον Ζουάν ήταν ένας Μεγάλος Κακός Άρχοντας . Η Σημασία είναι ότι Κακός είναι και ο Στρατηγιστής και ο Στρατηγός …

Αυτός που είναι Ηγέτης … είναι αυτός που είναι Στρατηγικά άδικος με όλους, επειδή δημιουργεί την επόμενη Δικαοσύνη. 

Άρα εκείνη την στιγμή μπορεί να φανεί άδικος … μπορεί να φανεί κακός, αλλά είναι για τους άλλους.

Είμαστε οι Άλλοι των Άλλων. 









Κυριακή, Ιουλίου 14, 2013

1. Ο εραστής της λευκής σελίδας ...

1. Ο εραστής της λευκής σελίδας
  
Ποίηση
άναμμα τσιγάρου κατά λάθος από φεγγάρι
Θωμάς Γκόρπας
  
Με ρώτησες μια νύχτα θυμάμαι μια από αυτές τις τόσο ίδιες νύχτες που υπάρχει ένα αυτοκίνητο και μερικά ποτά και μια κάποια ανόητη ανάγκη για φιλί γίνεται να σου αρέσει και η ποίηση;Εγώ, καθώς γνωρίζεις, φοιτώ κάπου εργάζομαι κάπου έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο φλερτ και στα ξενύχτια και μου αρέσουν και τα ακριβά παπούτσια και το καλό κρασί και αγαπώ τις απολαύσεις όπως τις αγαπάς κι εσύ εγώ, καθώς γνωρίζεις, θέλω και κάνω πολλά.





Ένα πράγμα είναι που δεν επιθύμησα ποτέ μου: να γίνω ποιητής. 

 Γιατί να θέλω κάτι τέτοιο;

Η ζωή είναι πιο ήρεμη χωρίς την ποίηση. Η ποίηση στην αγριεύει τη ζωή σου, στην αγρυπνά πάνω από οθόνες και τετράδια, η ποίηση είναι ένα από τα σκληρότερα ναρκωτικά.

Θα έπρεπε, σου λέω, να ήταν παράνομη η Ποίηση.

Είναι, βλέπεις, τρομερά επικίνδυνη

Και ξύπνησα ένα πρωί, λες εσύ, και είπα: Ας ξεκινήσω να γράφω

Έτσι για να τραβήξω την προσοχή του κόσμου
Κι επειδή είναι τόσο της μόδας  να είσαι ποιητής
Ιδίως αν γράφεις με λεοπάρ στυλό;

Ξύπνησα, λες, ένα πρωί και είπα:
Ας αρχίσω να ασχολούμαι κι εγώ με την ποίηση
Ας πάω να αγοράσω τα άπαντα απάντων
Ιδίως αυτού του Καβάφη
Πολύ τον αναφέρουν οι διανοούμενοι
Α, και να μην ξεχάσω και τη Δημουλά;

Κι έτσι, λοιπόν, γλυκιά μου, νομίζεις ότι ξεκινά κάποιος να είναι ποιητής;
Νομίζεις πως είναι μια απόφαση, μια ασχολία;
Ή, έστω, νομίζεις πως η αληθινή ποίηση
αυτή που σε τρομάζει και σου θυμίζει τη φιλόλογο της δευτέρας λυκείου
είναι για κάποιους εκλεκτούς μισότρελους;
Που δεν ερωτεύονται, δε βάφονται, δεν κατουράνε;

Θα σου πω μια αλήθεια: δεν υπάρχουν ποιητές.
Υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που ερωτεύτηκαν κάποιες λευκές σελίδες από ανάγκη ή από επιλογή.
Άνθρωποι που δεν τους αρκεί να μιλούν σε Ανθρώπους.

Δεν υπάρχουν ποιητές.
Υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που διάβασαν εραστές λευκών σελίδων
Πεθαμένους ή ακόμα ζωντανούς
Και ζήλεψαν
Και μαγεύτηκαν
Και κατάλαβαν
Κι έτσι ξύπνησαν ένα πρωί και είπαν, καλή μου:

Έχω ανάγκη κι εγώ να γράψω κάτι. Έχω ανάγκη.

Και ξεκινά αυτός ο Γολγοθάς προς το αγκάλιασμα του ήλιου.
Αυτή η παράλληλη ζωή, η ηχώ που σε μουρλαίνει ξεφωνίζοντάς σου κάθε τόσο λέξεις και ιδέες και σκοπούς
όπου κι αν είσαι.
Γίνεται η Ποίηση το καταφύγιο που φθονείς.

Ξεκινά η συνειδητοποίηση της άπλετης μικρότητάς σου.
Κάτι πρέπει να πεις, αλλά δεν ξέρεις πώς.
Γνωρίζεις ότι δε χρησιμεύεις πουθενά.
Είσαι ένας υπηρέτης της Ομορφιάς
Μα ποιος ξεδιψά και χορταίνει και στεγάζεται με Ομορφιά στον πλανήτη Γη;

Όλα αυτά δε στα είπα εκείνο το βράδυ στο απαίσιο και φασαριόζικο μπαρ που με κουβάλησες, όχι, όχι. Θυμάμαι, χαμογέλασα απλώς και προσπάθησα να σου εξηγήσω ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να είμαστε ποιητές, όσο ακόμα η Ποίηση παραμένει νόμιμη. Δεν με άκουγες καλά, απλά κουνούσες σαν ηλίθια το ξανθό κεφάλι σου και ρούφαγες το μαρτίνι σου. Εγώ σου μιλούσα για την Ποίηση και  εσύ ρούφαγες το μαρτίνι σου.

Λίγο αργότερα είχα βραχνιάσει και παρήγγειλα δεύτερο ποτό. Και μετά δε θυμάμαι. Πάντως εκείνη τη νύχτα σε είχα θηλάσει όλη μου την έμπνευση, γλυκιά μου. Δεν κατάφερα να γράψω τίποτε τις επόμενες ημέρες.


Εάν καταλάβαινες θα σου έλεγα πολλά ακόμα και θα είχα να θυμάμαι πιο όμορφα πράγματα από εκείνη τη βραδιά στο απαίσιο και φασαριόζικο μπαρ.

Θα σου έλεγα, ας πούμε, ότι δεν έμαθα να γράφω από κανέναν δάσκαλο και κανένα σοφό. Ο Έρωτας και η Φύση είναι που με δίδαξαν Ποίηση, σε ανύποπτο χρόνο. Άλλωστε, πρέπει να καταλάβεις, ότι τα ποιήματα δε γράφονται στο χαρτί. Μέσα μου γράφονται καθώς ζω-ο χρόνος της κυριολεκτικής καταγραφής τους είναι δεύτερος και σπανίως, πολύ σπανίως οι δύο αυτοί χρόνοι γραφής και καταγραφής συμπίπτουν. Γράφω, συνήθως, όταν κοιμάμαι, όταν μεθώ, όταν χορεύω, όταν βλέπω κάτι πολύ όμορφο. Και καταγράφω συνήθως βράδυ ακούγοντας μουσική, μη ρωτάς τι μουσική, αναλόγως.

Και, προς Θεού, μη διανοηθείς να με αποκαλέσεις ποτέ σου ποιητή. Εγώ ένα όνειρο έχω: να εμπνεύσω ομορφιά και καλοσύνη και πάθος και ζωή και όνειρα. Γράφω για να με διαβάσει κάποιος και να πάρει την απόφαση να αλλάξει τον κόσμο. Θέλω κι εγώ να αλλάξει ο κόσμος. Κάποτε, πλάκα πλάκα, ντρεπόμουν που δεν ένιωθα ότι συντελούσα σε αυτήν την προσπάθεια, παρά όταν έγραφα ποίηση.
Και, μου είπες, αν θυμάμαι καλά εκείνη τη γαμημένη νύχτα, μου είπες πόσο είναι βαρετή η ποίηση. Πόσο ακαταλαβίστικη και πόσο ανούσια.

Λες και ξέρεις εσύ από Ποίηση, μωρή!

Θα ήθελα να σου πω.
Αλλά δε στο’ πα. Γιατί για την Ποίηση όλοι δικαιούνται και όλοι πρέπει να μιλούν. Ποίηση είναι αυτό που θα μιλήσει και σε αυτόν, ακόμα, που ισχυρίζεται πως τη βαριέται. Μα οι άνθρωποι, μάτια μου, δεν τη βαριούνται την Ποίηση, στην πραγματικότητα τη φοβούνται, γιατί τους ανοίγει τα μάτια και πώς αρέσει στους ανθρώπους να έχουν μάτια κλειστά και ανίδεοι να διάγουν βίο ήσυχο.

Πόσο οι άνθρωποι φοβούνται την καρδιά τους.
Αλλά πιο πολύ με θύμωσες που μου είπες πως είμαι… πολύ ωραίος για να γράφω Ποίηση. Πως έχω καλύτερα πράγματα να κάνω από το να γράφω. Πως μπορώ να κάνω πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Και τι να σου πω τότε εγώ, ε; Γέλασα αμήχανα.
Πώς να σου έλεγα και πώς να καταλάβαινες, ανόητό μου κοριτσάκι, ότι δεν έχω πια άλλη επιλογή. Ότι δεν μπορώ να πάψω να γράφω, ότι, ναι, είμαι άρρωστος.

Ζω, παράλληλα, τη ζωή που ζουν οι περισσότεροι, θα μπορούσα κι αλλιώς; Μου αρέσει και η πόλη, αμέ. Ποιος σου είπε ότι οι ποιητές ζουν σαν ερημίτες; Ποιος σου είπε ότι είναι άσχημοι και ανέραστοι και ακοινώνητοι οι ποιητές;
Υπάρχουν δύο είδη ποιητών: αυτοί που δεν έχουν ερωτευτεί ακόμα και αυτοί που ερωτευτήκανε.  Μα όλοι, όλοι οι ποιητές έχουν πονέσει.
Είδες; Με αναγκάζεις να χρησιμοποιώ τη λέξη ποιητές. Μια λέξη που βαθύτατα απεχθάνομαι.

Αναρωτήθηκες αργότερα, τρελή, από πού αντλώ εμπνεύσεις. Λες και δεν είναι η ζωή από μόνη της μια τεράστια έμπνευση. Εργαλειοθήκη μου το αλφάβητο και λάμπα μου ο πόνος της ζωής κι οι αγωνίες της. Η συνείδηση του τέλους μας, οι αγάπες, τα φευγιά, οι εφιάλτες και οι προσδοκίες που δεν εκπληρώνονται ποτέ. Ρε, είμαι άνθρωπος, τι νόμιζες; Ότι είμαι φτιαγμένος από σύννεφο; Και δεν είμαι απαραίτητα καλός. Η Ποίηση δεν είναι ηθική, τέχνη είναι, κι από όλες αυτή πιο πολύ, έχει την απαίτηση να της υποδουλωθείς εάν θέλεις να την κατακτήσεις.
Με φίλησες σε κάποια φάση, πριν το τρίτο ποτό, σου άρεσε θυμάμαι να με βλέπεις φουρκισμένο με όλες αυτές τις ανόητες απορίες σου και βρήκες ευκαιρία να μου ψιθυρίσεις και μια ακόμη. Εάν θα εκδώσω το έργο μου.
Θυμάμαι ακριβώς τι σου είπα.

Ότι οι εκδότες καθιερώθηκε να το παίζουν μεσολαβητές του τι πρέπει να εκδοθεί και τι όχι και ότι κακώς υπάρχουν εκδότες και εκδοτικοί οίκοι κι ότι θα έπρεπε η τέχνη να γράφεται στους τοίχους της πόλης και να τραγουδιέται και να μελοποιείται κάθε τόσο, να χορεύεται, να περνάει από στόμα σε στόμα.

Να ζει η Ποίηση, σου είπα. Να ζει.
Με ξαναφίλησες και έπειτα μάλλον θα σου είπα για το πόσο θλίβομαι που υπάρχουν τόσα  άγνωστα ποιήματα και τόσες γνωστές απόπειρες ποιημάτων.
Και, τότε, σε φίλησα εγώ. Τι άλλο να έκανα, μου λες; Η συζήτηση για την ποίηση είναι ατέλειωτη και με ψυχοπλακώνει να την κάνω.
Εγώ να γράφω ξέρω, όχι να μιλώ για αυτά που γράφω.

Η Ποίηση, να το θυμάσαι, μια μέρα θα φέρει την Επανάσταση.
Και ξέρεις πότε; Όταν θα πάψουμε να τη διαχωρίζουμε από τη ζωή, όταν οι «ποιητές» κατεβούν από τα βάθρα τους και βγουν στο δρόμο, όταν θυμηθούν πως πάνω από όλα είναι γυναίκες και άντρες οι «ποιητές».

Πολύ με βαρέθηκες εκείνη τη νύχτα, γι’ αυτό και δεν με ξαναπήρες τηλέφωνο. Σου λέει με μουρλό έμπλεξα.
Ίσως να ήταν και η μόνη σωστή σκέψη που έχεις κάνει από τότε που σε ξέρω.
Ίσως κι εγώ να σκεφτώ δεύτερη φορά πριν ξεστομίσω ότι γράφω ποιήματα.
Να βεβαιωθώ πρώτα ότι είναι ποιήματα, το κυριότερο.

Κι ύστερα, γλυκιά μου, ω ναι, μετά την ολοκλήρωση της δημιουργίας πρέπει να ερωτευτώ και να πεθάνω, για να έχω εκπληρώσει και τα τρία μου χρέη σαν άνθρωπος.
Θα έχουν μείνει ξοπίσω τα γραπτά και οι απόγονοι θα μιλούν για μένα, πώς σου φαίνεται αυτό; Κι ίσως, μέχρι τότε, καλή μου, να έχεις γράψει κι εσύ κάτι, πού ξέρεις;

Έναν ορισμό της ποίησης, ίσως, αν σου έμεινε κάτι από αυτή τη ρημάδα τη βραδιά.  Στο’ πα- δε στο’ πα;-δεν έπρεπε να πιούμε τόσο πολύ.


Πηγή : 
http://www.biblionet.gr/book/18Decibel

DSV : Δεν θα πω πολλά ... αλλά όσο και αν αυτό που μου λένε ότι είμαι και εγώ ποιητής ισχύει στο παραμικρό ... στο κείμενο της Γεωργίας βρήκα στα 25 χρόνια που γράφω την καλύτερη απόδοση ... του τι είναι Ποίηση ...



Εγώ δεν είμαι ποιητής - 1995 

Στίχοι:   Λάζαρος Ανδρέου
Μουσική:   Νίκος Παπάζογλου
1. Νίκος Παπάζογλου

Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι
είμαι στιχάκι της στιγμής
πάνω σε τοίχο φυλακής
και σε παγκάκι

Με τραγουδάνε οι τρελοί και οι αλήτες
καταραμένη είμαι φυλή
με μιαν εξόριστη ψυχή
σ’ άλλους πλανήτες

Εγώ δεν είμαι ποιητής
είμ’ ο λυγμός του
είμαι ένας δείπνος μυστικός
δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός
κι είμ’ αδερφός του