Όνειρα, με μάτια κόκκινα, που κλεισαν βαριά, βλέπω τον κόσμο μια φωτιά ...

Αφιερωμένο ...
Όνειρα, φτερά μου χάρτινα
πάρτε με απαλά
ως τ' ουρανού την αγκαλιά
Να 'φευγα, και τι δε θα 'δινα
να μπαινα κρυφά
στου φεγγαριού κάποια γωνιά

Όνειρα, με μάτια κόκκινα
που κλεισαν βαριά
βλέπω τον κόσμο μια φωτιά
να φευγα, πέρα απ'τ'ανθρώπινα
μέσα μου η καρδιά
άστρο σβηστό στο πουθενά






Όνειρα μου χτεσινά
πόσα βράδια μου ορφανά
έκλαψα για την αγάπη
στ'ουρανού την αγκαλιά

Όνειρά μου αποψινά
μια και το φερε η καρδιά
κι έφυγε άλλη μια αγάπη
καλώς ήρθατε ξανά

Όνειρα, σε κόσμο ψεύτικο
πάμε να χαθώ
μέχρι ν' αδειάσει το μυαλό
να'φευγα, σε ύπνο ατέλειωτο
κι όταν σηκωθώ
να 'χω ξεχάσει ν' αγαπώ

Όνειρα μου χτεσινά
πόσα βράδια μου ορφανά
έκλαψα για την αγάπη
στ'ουρανού την αγκαλιά

Όνειρά μου αποψινά
μια και το φερε η καρδιά
κι έφυγε άλλη μια αγάπη
καλώς ήρθατε ξανά




Στίχοι: Ελένη Ζιώγα
Μουσική: Αντώνης Μιτζέλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας

Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".

Όταν το Σώμα μάχεται με τις Λέξεις...

Πόσο δυνατά ηχούν οι λέξεις ?

Πόσο νόημα έχουν σκέτες... ξερές... χωρίς χρώμα και ύφος ?

Πόσο πιστευτές γίνονται όταν η Γλώσσα του Σώματος λέει εντελώς άλλα ???

Ποιο τελικά είναι το Αληθινό Πρόσωπο... και ποιο το Προσωπείο ???



Προσωπικά έχω πάψει να πιστεύω τις λέξεις... Και για να είμαι σωστός, έχω πάψει να πιτεύω ΜΟΝΟ τις λέξεις...


Τις πιστεύω Λίγο... Ίσα ίσα για να γεμίζουν τα κενά από το τρέμουλο των χεριών... τον ήχο από το κόμπιασμα της Φωνής... και τη θέρμη από την φλόγα των Ματιών...


Και από όλες τις λέξεις... νόημα έχουν αυτές που ξεφεύγουν... αυτές που φωλιάζουν ανάμεσα από αυτές που λέγονται...


Όσο όμως και να τις έχει σχεδιάσει κάποιος... ξεφεύγει η Αλήθεια... Δεν κρύβεται.

Υπάρχουν λέξεις κλειδιά... που φανερώνουν τι έρχεται... τι υπάρχει μέσα και δεν μεταφράζεται σε λόγια.

Στην Αρχή του τραγουδιού ρωτάνε μία γυναίκα αν γνώρισε ποτέ τον Φόβο... και αυτή απαντά "Όχι δεν τον Γνώρισα"....

Το Διαβάσατε ??? Ακούστε το ... και θα με καταλάβετε...




Πεχλιβάνης

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Μια νύχτα θα 'ρθει από μακριά, βρε αμάν αμάν
αέρας Πεχλιβάνης
να μην μπορείς να κοιμηθείς, βρε αμάν αμάν
μόλις τον ανασάνεις
θα 'χει θυμάρι στα μαλλιά, βρε αμάν αμάν
κράνα για σκουλαρίκια
και μες στο στόμα θα γυρνά, βρε αμάν αμάν
ρητορικά χαλίκια

Θα κατεβεί σαν άρχοντας, βρε αμάν αμάν
θα κατεβεί σαν λύκος
να πάρει χρώμα και ζωή, βρε αμάν αμάν
της μοναξιάς ο κήπος
τα μελισσάκια θα γυρνούν, βρε αμάν αμάν
γύρω απ' τις πολυθρόνες
και το νερό το κρύσταλλο, βρε αμάν αμάν
θα ρέει απ' τις οθόνες

Αέρα να 'σαι τιμωρός, βρε αμάν αμάν
να 'σαι και παιχνιδιάρης
κι αν βαρεθεί η ψυχούλα μου, βρε αμάν αμάν
να 'ρθεις να μου την πάρεις
για να κοιτάει από ψηλά, βρε αμάν αμάν
του κόσμου τη ραστώνη
να ξεχαστεί σαν των βουνών, βρε αμάν αμάν
το περσινό το χιόνι

Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".

Όχι Άλλη φορά... Όχι Άλλη φορά... Όχι Άλλη φορά...

Αντέχω

Στίχοι: Μπάμπης Στόκας
Μουσική: Μπάμπης Στόκας
Πρώτη εκτέλεση: Μπάμπης Στόκας

Κοίτα εκείνη τη γυναίκα.
Βάλε τις ασημένιες μπότες σου και κάν' την προσευχή σου.
Κι όλες αυτές οι ζήλιες γι' αυτούς που έχουν πιο πολλά,
όλοι αυτοί οι φόβοι που με κάνουν και τρέμω,
έχουν να κάνουν με την αγάπη...
Θα σηκωθώ το πρωί να δω την Ανατολή
κι ο Ήλιος, ο Ήλιος δε θα ξαναδύσει.
Οι χιλιάδες ερωμένες μου, θα ριζώσουν βαθιά μέσα μου
και δε θα μου λείψουν ξανά ποτέ.
Ποτέ...
Αλλά, αλλά αν με κάνεις να κλάψω,
αν με κάνεις να σπάσω,
αν με κάνεις να δω τη φαντασίωση της αγάπης,
τότε, τότε ίσως να ήρθε η ώρα τώρα
να μαζέψω τα σπασμένα μου κομμάτια για πάντα
και να γυρίσω επιτέλους σπίτι...
Μου φαίνονται όλα αυτά τόσο δύσκολα.
Γύρνα απλά μια σελίδα πίσω.
Τότε θα δεις τον πόνο μες στις σκιές μου.
Ποιος δε πληγώθηκε απ' την αγάπη;
Είναι σα να βάζεις το βασίλειό σου πάνω στην άμμο.
Αλλά, αλλά αν με κάνεις να κλάψω,
αν με κάνεις να σπάσω,
αν με κάνεις να δω τη φαντασίωση της αγάπης,
τότε, τότε ίσως ήρθε η ώρα
να μαζέψω τα σπασμένα μου κομμάτια για πάντα
και να γυρίσω επιτέλους σπίτι...
άλλη μια φορά...
άλλη μια φορά...
άλλη μια φορά...
άλλη μια φορά...
άλλη μια φορά...
άλλη μια φορά...
Σταγόνες υγρασίας στο ταβάνι...
Η φλόγα μέσα μου τρεκλίζει, πάει να σβήσει...
Σαν ταξιδιώτης μακρινός, ξενιτεμένος
μέσα στην ίδια του τη σκέψη στοιχειωμένος.
Σαν οπτασίες τριγυρίζουνε τα βράδυα
κι απ' το κορμί μου κλέβουνε τα χάδια,
του βίου τ' αφανέρωτα σημάδια,
σαν ταξιδιάρικα πουλιά μ' ακολουθάνε.
άλλη μια φορά δεν έχω...
Δεν έχω...
άλλη μια φορά αντέχω...
Αντέχω...
άλλη μια φορά δεν έχω...
Δεν έχω...
άλλη μια φορά αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
άλλη μια φορά αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...

Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".

♫ ♪ Παναθεμά σε, τι φοβάσαι; ♫ ♪

Κάποια πολύ ωραία στιχάκια μου ξαναθύμισαν αυτό εδώ το ποίημα...

Έγραψε σήμερα η Evie στο FB....

♫ ♪ Παναθεμά σε, τι φοβάσαι;
Στάσου λιγάκι κάτι να σου πω...
Τι παραπάνω θες να κάνω
για να πιστέψεις πόσο σ αγαπώ!♫ ♪

Και φυσικά... έμεινα στο " Πανάθεμά σε, τι φοβάσαι; "




Γι' αυτόν τον Φόβο λέω και εγώ... Που τα Καταστρέφει Όλα !!!






(12) Είναι ο Έρωτας Φοβικό Σύνδρομο; (2 Σεπτεμβρίου 2008)



Η σκέψη κολλάει στο χαρτί κι όλο απομακρύνεται

Το μελάνι στεγνώνει από την ακινησία και το χαμένο χτύπο των πλήκτρων

Απλανές το βλέμμα στη μαύρη γραμμή που αναβοσβήνει βασανιστικά

Θυμίζοντας το χρόνο που κυλάει και φεύγει σαν το κρυστάλλινο νερό μιας πηγής

που σκορπίζεται χωρίς να καταλαγιάζει τη δίψα σου



Η χαρά και η αγαλλίαση της απελευθέρωσης των λέξεων γίνονται φόβος

Φόβος μεταμόρφωσης ενός λεκτικού παραληρήματος, σε έργο τρόμου

Φόβος μετάλλαξης δακρύων συγκίνησης, σε δάκρυα πανικού

Φόβος μετατροπής ρίγους έντονης ευχαρίστησης, σε ανατριχίλα και σύγκρυο



Απαίσιο αρχέγονο συναίσθημα που στερεί την απόλαυση της παρθένας αίσθησης

Κατακυρίευση της ψυχής από παραπλανητικά μηνύματα φανταστικών γεγονότων

Αλλοίωση απολαυστικών παλμικών δονήσεων σε σφοδρές αναταράξεις

Καταβαράθρωση του Έρωτα από απόλυτο συναίσθημα ζωής

………………… σε αναίτιο παραλήρημα και φοβικό σύνδρομο




.





Έρωτας είναι

Στίχοι: Ορφέας Περίδης
Μουσική: Ορφέας Περίδης
Πρώτη εκτέλεση: Ορφέας Περίδης

Έρωτας είναι και πετάει
Κι όπου πας σε κυνηγάει

Τοξότης είναι και στοχεύει
Θέλει πάντοτε να φεύγει

Μες τα δάση τριγυρνάει
Σε ρυάκια ξεδιψάει

Δέντρα με καρδιές πληγώνει
Και με δάκρυ το πληρώνει

Κι όλο έρχεται και φεύγει
Κι όλες τις καρδιές μαγεύει

Έρωτας είναι και θυμάται
Και τις νύχτες δεν κοιμάται

Καθρεφτίζεται στις λίμνες
Τρέφεται και ζει με μνήμες

Μέρες τα κύματα μετράει
Όλα ή τίποτα ζητάει

Κι όλο στην άμμο κάτι γράφει
Θέλει ό,τι δεν υπάρχει

Κι όλο έρχεται και φεύγει
Κι όλες τις καρδιές μαγεύει

Κει που αγαπάει τα νώτα στρέφει
Και στα όνειρα επιστρέφει

Μα πάλι θέλει κι επιμένει
Και στο τέλος μόνος μένει

Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".

You can't be too careful anymore, when all that is waiting for you ...

Tο είχα δεις και μερικές μέρες πριν... Τώρα το πρόσεξα. 

 Κράτησα το Όνομα... Paramore... 

Έίδα το Βίντεο... Έφτασε... Ανάρτηση Κατευθείαν. 

Είναι από τα Groups που γουστάρω Πολύ. Ένταση, Χτύπημα, Φωνές από το Κοινό.... ROCK !!! 

Χαίρομαι να βλέπω τέτοιες Σκηνές... να συνεχίζουν το Παρελθόν... στο Παρόν... και να το παραδίδουν στο Μέλλον !!!

  Careful - Paramore 

 I settled down A twisted up frown Disguised as a smile, 

well You would have never known I had it all 

But not what i wanted cause hope for me Was a place uncharted And overgrown You'd make your way in i'd resist you just like this You can't tell me to feel The truth never set me free So, I did it myself You can't be too careful anymore When all that is waiting for you Won't come any closer You've got to reach out a little more More More More, more Open your eyes like i opened mine It's only the real world, A life you will never know Shifting your weight To throw off the pain well You can ignore it But, only for so long You look like I did You resist me just like this You can't tell me to heal And, it hurts remembering How it felt to shut down You can't be too careful anymore When all that is waiting for you Won't come any closer You've got to reach out a little more More More More, more The truth never set me free The truth never set me free The truth never set me free So, I'll do it myself You can't be too careful anymore When all that is waiting for you Won't come any closer You've got to reach out... Can't be too careful anymore When all that is waiting for you Won't come any closer You've got to reach out More More More More, more

Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".