Όσοι με διαβάζετε συχνά ... ή με έχετε ξαναδιαβάσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να με γνωρίζετε καλά ... ξέρετε ότι γράφω πολλές φορές από προσωπικά βιώματα και καταστάσεις και πολλές φορές αποκαλύπτω πολλές πτυχές της ζωής μου που άλλοι ούτε που θα τολμούσαν να σκεφτούν ακόμα ...
Και σήμερα λοιπόν η ανάρτηση είναι εμπνευσμένη από ένα προσωπικό βίωμα ... Ή μπορεί κάποιος να το πει από ένα προσωπικό μου θέμα που δεν έγινε βίωμα ... και δεν θα γίνει προς το παρόν ...
Ένα ταξίδι (μικρό και γρήγορο) που ήταν να κάνω και τελικά για επαναλαμβανόμενη και πολλοστή φορά δεν θα το ξανακάνω ...
Με στενοχώρησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι δεν μπορώ να το κάνω ... το σκέφτηκα ... θύμωσα ... και ... ο γνωστός δρόμος του Καθαρτηρίου ... στο Αγαπημένο μου Μπλογκ ... που με κάνει και ξελαφρώνω ... Όσο μπορώ να ξελαφρώνω βέβαια ...
Δεν έχει σχέση αυτό που θα γράψω ... με αυτό που έγινε ... αλλά μία αλληλουχία καταστάσεων και συγκυριών ... με ενέπνευσε να γράψω κάτι ... που καιρό το λέω σε διάφορους ...
Άλλοτε λέω για Κουτσό ... που φέρει ένα μεγάλο και βαθύ τραύμα 10ετίας ... που ακόμα να θρέψει ... Άλλοτε για έναν διψασμένο ...
Σήμερα βρήκα τυχαία αυτή την εικόνα και θα πω για έναν Πνιγμένο ... που ευτυχώς δεν έχει πνιγεί ... αλλά πολλές φορές έφτασε να παλεύει με τα κύμματα για να σωθεί ... και ακόμα παλεύει ...
Έτσι λοιπόν και ο τίτλος είναι τυχαίος σχεδόν αφού μόνο μια λέξη έβαλα στο Google και μου βγάλε όλο αυτό ... αλλά μου άρεσε ... Είναι ακριβώς ότι ήθελα για την περίσταση ...
Τον Πνιγμένο ( δλδ όχι τετελεσμένα ... αλλά αυτόν που πάει να πνιγεί ) ... τον τραβάμε από τα μαλλιά ... τον κουβαλάμε έξω ... του κάνουμε τεχνητή αναπνοή ... και τον σώζουμε ...
Την 1η φορά όμως ...
Αν αυτός ο Πνιγμένος είναι και εξακολουθεί να υπάρχει στην ζωή μας ... δεν περιμένουμε την επόμενη φορά που θα πάει να πνιγεί ... για να τον ξανατραβήσουμε από τα μαλλιά ... Δεν θα περιμένουμε ΠΑΛΙ να κινδυνέψει η Ζωή του για να ξαναπάμε κοντά του ... Δεν θα περιμένουμε να βάλει ΠΑΛΙ τις φωνές Έκκλησης και Βοήθειας για να του δώσουμε πάλι σημασία ...
Φροντίζουμε να του μάθουμε κολύμπι ... Να του φορέσουμε μπρατσάκια ... που παρόλο που σε εμάς φαίνονται ασήμαντα ... για αυτόν είναι ένα πολύτιμο βοήθημα που του σώζει την ζωή ...
Τον Προσέχουμε ... Του απαλύνουμε αργά και σταθερά με την παρουσία μας και την έννοια μας τους φόβους και τα ψυχολογικά τραύματα που του δημιούργησε η φοβία του πνιγμού ... του δίνουμε το χέρι ... και περιμένουμε να μάθει και να μπορεί να κολυμπά καλά ...
Τις περισσότερες φορές υπάρχει η περίπτωση να ήταν ένας δεινός κολυμβητής ... ένας πολύ καλός Ναυαγοσώστης ... που για διάφορους λόγους ... τώρα δεν μπορεί να κολυμπήσει ούτε 10 μέτρα ... Ούτε να κάνει ένα μικρό μακροβούτι που παλιότερα το έκανε σαν ανθρώπινο δελφίνι ...
Το μεγάλο μας λάθος βέβαια είναι ότι μένουμε στις συνθήκες και στις παλιές καταστάσεις του ανθρώπινου δελφινιού ... και έχουμε τις ίδιες απαιτήσεις ... Νομίζουμε ότι με την ίδια ευκολία και τόλμη θα ανταποκριθεί σε κάθε κάλεσμά μας ... σε κάθε αναφορά μας για βοήθεια ...
Αλλά όσο και αν το θέλει ... Όσο και αν το επιθυμεί ... πολλές φορές δεν μπορεί ούτε αυτά τα 10 μέτρα να κολυμπήσει για να σου δώσει το χέρι σε ένα τσίμπημα τσούχτρας ... Ούτε ένα μικρό μακροβούτι για να ξεμπλέξει το πόδι από κάποια δίχτυα που μπλέχτηκαν και σε βουλιάζουν ... ούτε καν να σε κρατήσει για να βγεις στην στεριά μετά από το πάτημα ενός αχινού ...
Ναι ... Εσύ το βλέπεις σαν αδιαφορία ... Σαν τεμπελιά ... αλλά όμως δεν είναι ...
Αλλά όμως αν τον άκουγες όταν σου έλεγε " Έλα να κολυμπήσουμε μαζί ... δεν μπορώ μόνος μου ... " ... " Να έρχεσαι να πηγαίνουμε μαζί για μπάνιο ... έστω μία στο τόσο " ... τώρα θα ήταν ΕΚΕΙ ... ΔΙΠΛΑ σου ... και θα κολυμπούσατε ... ακόμα και στο Βουνό !!!
Here, in a church, a small boy is kneeling
He prays to a god he does not know, he cannot feel
All of his sins of childhood he will remember
He will not cry, tears he will not cry
Man of sorrows, I won't see your face
Man of sorrows, you left without a trace
His small boy wonders, what was it all about?
Is your journey over - has it just begun?
Vision of a new world from the ashes of the old
"Do what thou wilt!", he screams from his cursed soul
A tortured seer, a prophet of our emptiness
Wondering why, wondering why...
Man of sorrows, I won't see your face
(I won't see your face)
Man of sorrows, you left without a trace
His small boy wonders, what was it all about?
Is your journey over - has it just begun?
A man of sorrows, wrecked
With thoughts that dare not speak their name
Trapped inside a body, made to feel only guilt and shame
His anger all his life - "I hate myself!", he cried
"Do what thou wilt!"
"Do what thou wilt!", he cried
Man of sorrows, I won't see your face
(I won't see your face)
Man of sorrows, you left without a trace
(left without a trace)
His small boy wonders, what was it all about?
Is your journey over - has it just begun?
Man of sorrows, I won't see your face
(I won't see your face)
Man of sorrows, you left without a trace
(left without a trace)
His small boy wonders, what was it all about?
Is your journey over - has it just begun?
Has it just begun?
