Απλά τυχαία, βάζω και ένα τραγούδι που κάποια φίλη μου το θύμισε πρωί - πρωί. Ευτυχώς που δεν είδα το μήνυμά της εχθές κατά τις 1:00 που μου το έστειλε, γιατί δεν θα κοιμόμουνα πάλι. Βάζω και τους στίχους.

Για την Εικόνα.... δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα παραπάνω.....




Στίχοι: Χαρούλα Αλεξίου
Μουσική: Χαρούλα Αλεξίου
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Σ' ένα μινοράκι σ' έβαλα κρυφά
πάλι η μουσική θα κάνει θαύματα
γιατί σε θέλω.

Της ψυχής μου ο ήχος είναι αυτός που ακούς
σε παραπλανώ με στίχους ψεύτικους
γιατί σε θέλω.

Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου
σε γνωρίζει ο πόνος και έρχεται κοντά σου
ακουμπάει το χέρι πάνω στα μαλλιά σου
κι έτσι κάνεις κουράγιο και τραγούδι άγιο.

Το τραγούδι μου γλυκό λυπητερό
Καρυάτιδα να γίνω δεν μπορώ
για να με θέλεις.

Μια φωτογραφία μου παλιά κρατάς
δεν της μοιάζω πια γι αυτό δε μ'αγαπάς
αχ δε με θέλεις.

Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου
σε γνωρίζει ο πόνος και έρχεται κοντά σου
ακουμπάει το χέρι πάνω στα μαλλιά σου
κι έτσι κάνεις κουράγιο και τραγούδι άγιο.

Χίλιες νύχτες κι άλλες τόσες σ'αγαπώ
με θυμό με τρέλα με παράπονο
πόσο σε θέλω.

Μες στο μινοράκι κλείστηκα και γω
στης μειοψηφίας το μικρόκοσμο
γιατί σε θέλω.

Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου
σε γνωρίζει ο πόνος και έρχεται κοντά σου
ακουμπάει το χέρι πάνω στα μαλλιά σου
κι έτσι κάνεις κουράγιο και τραγούδι άγιο.



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Τι να θυμηθώ...

Δεν πετάει φτερό στο πέλαγο

Και μαντάτο απ' την Αθήνα

Τι να θυμηθώ απ' τα μάτια σου

Που 'χω να τα δω ένα μήνα


Στ' άγρια σοκάκια της ψυχής

Ψάχνω μα δε σ' ανταμώνω

Α να κοιμηθώ να σ' ονειρευτώ

Που με ξέχασες και λιώνω


Ούτε που σαλεύει το νερό

Ούτε μου μιλούν οι γλάροι

Μου άργησες πολύ, πες μου πως θα 'ρθεις

Πριν να σβήσουνε οι φάροι



Ακόμα ένα καταπληκτικό τραγούδι που ομολογώ ότι δεν το είχα "ανακαλύψει". Το είχε πάρει το αυτί μου κάποτε και έμεινε εκεί.

Προχθές στο ψάξιμο, το έσωσα στα "Αγαπημένα μου" για να το ακούσω πιο προσεκτικά. Μόλις χθες το ξανάκουσα από την φανταστική φωνή της Εύας σε μια πιο γρήγορη και πιο δυνατή διασκευή. Μου άρεσε πάρα πολύ.

Δεν θυμόμουνα όμως ποιο είναι. Όταν τελείωσε η συναυλία και χαιρέτησα την Εύα, την ρώτησα... "Ποιο είναι το 3ο τραγούδι που είπες και που λέει ...Πριν να σβήσουνε οι φάροι"? "Τι να θυμηθώ... Απόστολος Ρίζος", μου απαντάει.

Γι αυτό μου θύμισε κάτι? Ζούδιαρης ... ψυθύρισα. Και ακολούθησε ο γνώριμος δρόμος !!!





Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Σ τ ι γ μ έ ς . . . .

Τι το ήθελα το Blog?

Δεν μπορώ να ξεκολλήσω. Μόλις ακούσω και ξαναθυμηθώ κάποιο τραγούδι που μου αρέσει πάρα πολύ.... δεν ησυχάζω. Ψάχνω με τις ώρες να βρω την κατάλληλη Φωτό (η την πιο καλή που θα βρω) για να το αναρτήσω. Μπορεί να μου πάρει και μία μέρα Ολόκληρη και να μη βρω αυτό που ψάχνω.

Ξέρω σε μερικούς θα ακουστεί ηλίθιο, αλλά νιώθω σαν το ζωγράφο που θέλει να τελειώσει το τοπίο ή το πορτρέτο. Σαν τον συγγραφέα που θέλει να κλείσει το κεφάλαιο. Το κάνω με πολύ μεράκι, σε σημείο που γίνεται εξάρτηση και αρχίζει να μου τη δίνει.

Τουλάχιστον μου αρέσει και ξεδίνω κάπως. Και τώρα που τελειώσαν και τα μαθήματα (την Τρίτη έκανα το τελευταίο) είναι ένας τρόπος δημιουργικής εκτόνωσης.

Χθες λοιπόν το πρωΐ με την 1η ρουφηξιά του καφέ, είδα αναρτημένο από την Elina-Stella το "Στιγμές" του Παπάζογλου. Είχε και μια αφιέρωση που έλεγε "Δώρο από την Ελένη". Από εκείνη τη στιγμή το άκουγα συνέχεια με σκοπό να το αναρτήσω στο Blog. Ο ρυθμός ηχούσε συνέχεια στα αυτιά μου.... που και την προηγούμενη ανάρτηση την προσάρμοσα σ' αυτόν.

Και άρχισε το ψάξιμο της Εικόνας. Αλλά οι στίχοι "προσφέρουν" τόσες διαφορετικές που ήταν σχεδόν αδύνατο να βρεθεί η αντιπροσωπευτική.

Η εικόνα που έβαλα πρώτη έχει πολλές "λέξεις" από το τραγούδι. "Το Ροζ της Αυγής"... "Των χρωμάτων νερά".... "Του καθρέφτη εαυτός" και τη διάλεξα για να τη βάλω. Αλλά ψάχνοντας κι άλλο μήπως βρω καλύτερη έπεσα σε μία που μου άρεσε και αυτή. Είχε και ένα "Κύμα που απέμεινε μόνο" και πάτησα πάνω της για να την κατεβάσω.... και που βρέθηκα???

Σε ένα άλλο Blog που αυτός που την έβαλε την έβαλε για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Λίγο πιο κάτω έχει αναρτημένους τους στίχους.... και λίγο πιο κάτω ένα ανθρωπάκι που αν το πατήσεις παίζει το τραγούδι. Ημερομηνία 20 Νοε 2008. Να που υπάρχει και άλλος "παλαβός" που είχε την ίδια έμπνευση με εμένα, Πριν από εμένα.

Ένιωσα πολύ όμορφα που το είδα. Κάντε κλικ δίπλα στην εικόνα για να δείτε...












Κάντε εδώ κλικ...






Στιγμες-Παπαζογλου

Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...

Για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.

Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά..

Είναι κάτι στιγμές,σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση..

Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο,
να χαϊδεύει με αφρούς,
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο..





Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Μια ζωή με Αρχές και Συνέχειες

Με σπασμένο κουπί, σε ποτάμι βαθύ
Μακρινή που φαντάζει η όχθη
Μία σκέψη θολή, δεν αρκεί για να βρει
Πόσοι θα' ναι σε βάσανα οι μόχθοι

Με την ζάλη στο νου, σαν στιγμές χωρισμού
Συγκεντρώνει σιμά τα κομμάτια
Τα στοιβάζει ξανά, σε θεμέλια σαθρά
Σαν αμμώδη ετοιμόρροπα παλάτια

Για το χθες που ηχεί, σαν Σειρήνας βουή
Για μια ελπίδα που ξέμεινε μόνο
Για φιλιά δροσερά, για γαλάζια νερά
Που «θα διώχνουν της πίκρας τον πόνο»

Μια ζωή ξεπερνά, μονοπάτια στενά
Μια ζωή φορτωμένη μ’ ανέχειες
Μια ζωή σταματά, συνεχίζει ξανά
Μια ζωή με Αρχές και Συνέχειες.......




Πόσες?



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Τι τραγούδι να σου πω...

Αυτό το τραγούδι πέφτει συνεχώς μπροστά μου. Το ακούω πολλές φορές τις τελευταίες μέρες.

Είναι ένα καταπληκτικό κομμάτι που βγάζει συναίσθημα.

Μου το είχε στείλει μία καλή φίλη για να μου εκφράσει ότι δεν ήξερε πως να φερθεί, τι να πει, πως να το πει. Με άγγιξε πολύ και ιδίως ο τελευταίος στίχος. Έκανα πολύ ώρα να βρω φωτογραφία που να ταιριάζει μ' αυτόν.

"Μα να φέγγει στην δική σου καταχνιά "

Πόσο φιλοσοφημένος στίχος? Όλοι οι στίχοι είναι υπέροχοι. Και η μελωδία πολύ απαλή και ήρεμη.

Πριν από λίγο το έστειλα και εγώ σε μία φίλη για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Χαθήκαμε καιρό τώρα... και ήθελα να της μιλήσω. Δεν ήξερα όμως σε τι ύφος. Δεν ήξερα πως είναι. Την τελευταία φορά ήταν στεναχωρημένη και κάπως κουρασμένη.

Προτίμησα λοιπόν να της αφιερώσω αυτό το τραγούδι μήπως και γλυκάνει κάπως.....

...Μήπως μοιάσει με κάτι από όλα όσα Αγαπά...







Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)