Έχουμε ξεχάσει το Καλοπροαίρετο !!! Όλα τα θεωρούμε Κακόβουλα και Κακόψυχα.
Σε αυτούς που το άπλωμα του Χεριού, το θεωρούν υστερόβουλη κίνηση για Κλεψιά και Εκμετάλλευση !!!
Με τους επαΐοντες όμως παρατραβάω το σκοινί
και με τους δύστροφους μάλλον χάνω την υπομονή,
τους αυλοκόλακες τους στέλνω κατασκήνωση,
με τους φευγάτους η μέγιστη ταπείνωση.
Το Τίμημα του "Εκεί Έξω" !!!!!
Το τίμημα
Στίχοι: Μυτακίδης Μιχάλης
Μουσική: Active Member
Ερμηνευτές: Active Member
Όταν ξεθάβω μια στιγμή που μέσα μου ήταν αφημένη
σα φωτογραφία παλιά και ρετουσαρισμένη
δε μ απομένει καλό αφού μισώ τη νοσταλγία νοιώθω σα χάρβαλο μέσα σε φρικωδία.
30 χρόνια στο hip hop κι όλα τους πυρόφραχτα
για τ όνειρό μου μόνο δέχομαι την πατρότητα
και την ικανότητα τα λιγοστά να κάνω μπόλικα
- κληρονομιά απ την αρχική αίσθηση του κώδικα.
Μη σπαταλιέσαι λοιπόν μικρό κλωσόπουλο, γύρε στην κούρνια σου ό,τι πεις είναι ανώφελο
τίποτα δεν έζησες στo χρόνο του, δεν ξέρεις.
Με φήμες σε φορτώσαν και απλά τις μεταφέρεις
σε βρήκαν οι εύκολοι στην κωλοπιλάλα σου και μεγάλο ψέμα σφηνώσαν στην κεφάλα σου.
Θα μεγαλώσεις κι εσύ και στην λιγοψυχιά σου,
θα μετανιώσεις για όλα τα μουρμουριστά σου.
Κι όταν θυμηθείς ότι η ξεφτίλα σε πασπάτευε,
κάτσε στην άκρη κόρη του γιαλού κι αγνάντευε
το μικρό καράβι τους να βουλιάζει αύτανδρο
για κάθε ακίνδυνο, κωλοβρόντη κι άνανδρο.
Κοιτάω μπροστά μονάχα τ άλλα δεν προβλέπονται
σ αυτά τα μέρη οι μαλάκες δεν παλεύονται
μόνοι τους χαρχαλεύονται και για ψύλλου πήδημα
θα τελειώσουν άσχημα είναι το τίμημα.
Κοιτάω μπροστά ειδάλλως με σιχαίνομαι,
μοιάζω μ όλα αυτά που αρνήθηκα και σέρνομαι μα όσο κι αν ντρέπομαι δεν κρύβω τα χνάρια μου,
τόσο καιρό τώρα έχω τα φεγγάρια μου.
Κάνω στα όμορφα λοιπόν απόψε το χατίρι και σ εκείνους που αξίζει να τους πιεις στο ποτήρι
τάζω πάνω απ τη σκηνή ένα σκιάχτρο τη φορά
σαν τ όνειρό τους και τα μάτια τους τα καθαρά.
Με τους επαΐοντες όμως παρατραβάω το σκοινί
και με τους δύστροφους μάλλον χάνω την υπομονή,
τους αυλοκόλακες τους στέλνω κατασκήνωση,
με τους φευγάτους η μέγιστη ταπείνωση.
Σαμπλάρω δείγματα με τη ζωή που κουβαλάνε
είναι παράνομο γι αυτό και με γλυκομεθάνε. Δένω τους στίχους έξω απ το μπουντρούμι μου,
χεριάζω χρόνο και για σας και τρώω τη μούρη μου.
Μα απ όλα αυτά τα λάθια μου βρήκα στα βάθια μου
ό,τι δε φίλιωσε ποτέ μπροστά στα μάτια μου.
Ψευτολογιάζω τη χαρά, ξελογιάζω τη θλίψη
κι όποιος το τέλος μου ξέρει ζητάω να μου το κρύψει
και να ευχηθεί μπροστά στην αχολογιά μας
πίνοντας δυο γουλιές «ζωή» στην υγειά μας
στο παιχνίδι πάντα να ναι οι κατάλληλοι παίχτες, γιατί η φωτιά καίει τους πλεονέκτες.
Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Γεννήθηκε και ζει στο Πέραμα. Θεωρεί το έντεχνο τραγούδι μια μεσοβέζικη μαλακία.
›Η ταυτότητά μου γράφει ότι γεννήθηκα στο Πέραμα. Όταν τη δείχνω σε κόσμο δεν το πιστεύουν. Έπαιζε ο Τσιτσάνης στου Χασανάκου την ταβέρνα και η μάνα μου με γέννησε πάνω σε ένα τραπέζι μετά το γλέντι. Βρέθηκε ένας γιατρός, έκανε τις πρώτες δουλειές και μετά με πήγανε σε ένα νοσοκομείο για τα τυπικά. Όταν του είπανε ότι θα πρέπει να γράψουν ότι το παιδί γεννήθηκε εδώ, αυτός είπε: «Όχι, θα γράψετε ότι το παιδί γεννήθηκε στο Πέραμα».
›Μεγάλωσα στα Προσφυγικά. Στο Πέραμα λέμε ότι όταν περνάς τη λεωφόρο έρχεσαι σε επαφή με αυτούς που δεν πρέπει - τους φασίστες. Όταν είσαι από τη λεωφόρο και κάτω, είσαι με τους δικούς σου. Αυτά μας σημαδέψανε από παιδιά. Φροντίσανε και οι παπάδες και οι μπάτσοι της περιοχής, αλλά και οι εσωτερικοί μετανάστες ακόμα, οι Μανιάτες, οι Κρητικοί, διάφοροι άνθρωποι που ήρθαν στο Πέραμα για δουλειές, όλους εμάς να μας κρατήσουν μακριά, λέγοντάς μας «Τουρκόσπορους». Όλοι αυτοί είχαν την ανάγκη να φωνάζουν τους μύθους τους -οι πρόσφυγες πάλι φρόντιζαν να πνίγουν τις ιστορίες τους-, οι περισσότεροι από αυτούς καταπίνανε ζωή και χρόνο, όχι σαν τους άλλους τους φωνακλάδες. Στα λέω για να δεις πόσο περίεργα μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί που δεν θέλει τίποτα από όλα αυτά. Αν ήταν πιο ζεστή η γειτονιά, ίσως να 'χα γίνει άλλος άνθρωπος. Να έγραφα ερωτικά τραγούδια.
›Στις καθαρές εποχές στα '80s φεύγαμε και πηγαίναμε να βρούμε τους εχθρούς μας, που κρατάγανε τάβλες και φοράγανε τιράντες. Όλοι αυτοί που κυνηγάγαμε τότε με τις τάβλες στις ναζιστικές νεολαίες γίνανε πια βουλευτές και υπουργοί. Όλοι νόμιζαν ότι είχα βαθιά πολιτικά αίτια, αλλά εγώ τους φασίστες τους κυνήγαγα για λόγους αισθητικής. Ότι «δεν μου αρέσει έτσι που 'σαι και δημιουργείς πρόβλημα στους ανθρώπους που δεν είναι σαν και σένα. Ε, λοιπόν, θα σε κοπανήσω».
›Έτυχε οι περισσότεροι θείοι μου να ακούνε φανκ, σόουλ και τέτοια. Αυτά ήταν και τα πρώτα μου ακούσματα σε πάρτι και μαζώξεις. Η πρώτη φορά που άκουσα αυτό το καινούργιο πράγμα που λέγεται «χιπ χοπ» ήταν στον ραδιοσταθμό της Αμερικάνικης Βάσης. Το τραγούδι ήταν το «Rappers Delight» των Sugarhill Gang.
›Το όνομα Active Member ήταν μια απόρροια του κώδικα. Ο κώδικας του χιπ χοπ είχε τη λογική «θα φωνάξω για να ακουστώ». Έπρεπε να διαλέγεις επιβλητικό τίτλο για δυο λόγους: για να τραβάς την προσοχή και για να 'χεις να κυνηγάς κάτι σπουδαίο σε όλη σου τη ζωή. Πάντα μόνος μου ήμουνα ως Active Member - διακοσμητικοί ήταν όλοι. Εγώ έγραφα τους στίχους, εγώ τους έλεγα πώς να τα πούνε όλα. Ο πρώτος άνθρωπος που γράφει τους στίχους του, τους λέει και βοηθάει στα πρακτικά είναι η Γιολάντα.
›Στη Warner δεν μας ενόχλησε ποτέ κανείς - πρώτα έβγαινε ο δίσκος και μετά τον ακούγανε. Εξάλλου, ήμασταν το πιο επικερδές γκρουπ τους. Αυτά που ακούγονται για τις πολυεθνικές δεν ισχύουν - τα πιο τραγικά πράγματα στην Ελλάδα συμβαίνουν στις ανεξάρτητες δισκογραφικές.
›Το low bap είχε από την αρχή επεξήγηση. Ότι ο δικός μας τρόπος για να κάνουμε μουσική συνοδεύεται από τραγούδια που επιβάλλεται να μπορείς να τα στηρίξεις και με τις πράξεις σου. Νιώσαμε την ανάγκη, εμείς που μεγαλώσαμε σε αυτές τις γειτονιές, να το ξαναπούμε αυτό: μην πεις τίποτα που δεν μπορείς να στηρίξεις.
›Είμαστε το γκρουπ που έχει παίξει περισσότερες φορές στο Ρόδον από κάθε άλλο γκρουπ - κι όταν κάνανε το άλμπουμ, εμάς μας βάλανε 4 γραμμούλες με μια φωτογραφία. Μάλλον επειδή βγάζανε πολλά λεφτά από μας. Σε αυτές τις ιστορίες έχουμε νομίζω το ρεκόρ προσέλευσης και συνεχίζουμε να κάνουμε πράγματα. Πέρσι ήμασταν η μοναδική παρέα ανθρώπων που έκανε 9 φορές συναυλία στο Gagarin.
›Το πόσο λάιφ-στάιλ έχει γίνει το χιπ χοπ με ενοχλεί. Όλη αυτή η υποτιθέμενη κουλτούρα του δρόμου είναι μια παρωδία ζωής. Οι μεγαλύτεροι χιπχόπερς στον κόσμο ήταν αριστοκράτες, μεγαλοαστοί, χωριάτες, μετανάστες, δεν είχαν σχέση με τις πόλεις. Στην Ελλάδα δεν έχει προηγούμενο αυτό που έχει γίνει - έχουμε και δω το χιπ χοπ που μας αξίζει.
›Αυτό το πραγματάκι άρχισε όταν ξεκινούσε το αμερικάνικο χιπ χοπ να γίνεται λάιφ-στάιλ κι όλοι πιθηκίζανε αυτά που άκουγαν από 'κει. Εγώ, αν έβγαινα κι έλεγα ότι θα πάρω ένα μπιτόνι πετρέλαιο και θα κάψω τη Βουλή και δεν το έκανα σε 3 μέρες, θα με έφτυνε όλο το Πέραμα. Μετά, φυσικά οι ίδιοι άνθρωποι γίνανε εθνικιστές, ή άρχισαν να κάνουν διαφημίσεις. Εγώ έχω πειστεί ότι θα ζω από αυτά που γράφω και από τις συναυλίες. Αυτοί κάνουν διαφημίσεις γιατί ποτέ δεν θα ζούσαν από αυτά που γράφουν. Εξάλλου, αυτοί τα έχουν ανάγκη τα λεφτά γιατί έχουν φτιάξει έτσι τη ζωή τους. Εγώ είμαι ακόμα ο αλητάμπουρας από το Πέραμα. Αλλά μέχρι να πεθάνω, και το τελευταίο τραγούδι που θα γράψω θα το πληρωθώ.
›Ο Αρτέμης κι ο Ευθύμης ήταν δυο βλαμμένοι μπούληδες που ήξεραν ακριβώς τι θα γίνουν και δεν τους έδωσα ποτέ σημασία. Ντυνόντουσαν σαν δυο μαύροι πάνθηρες και εγώ έβλεπα ένα ζευγαράκι τενίστριες από το Πολιτεία τένις κλαμπ. (DSV : Οι περισσότεροι ξέρετε ότι όποιος μου θίξει τους ΑΕ τους Πατάω με την μία. Από τον Μιχάλη όμως δέχομαι την Γνώμη του... γιατί έχει δώσει πολλά δείγματα Γραφής. Δεν συμφωνώ, όπως και αυτά που λένε οι ΑΕ για τον Foxmoor αλλά διαλέγω και τους 2... γιατί και οι 2 από το μετερίζι τους είναι Φανταστικοί !!! )
›Όταν το έντεχνο ακόμα απευθύνεται σε κόσμο εγώ ανησυχώ πολύ. Όλη αυτή η μεσοβέζικη μαλακία του ότι παίρνουμε ρανίδες ελευθερίας και μετά επιστρέφουμε στο ξεμπουρδέλιασμα που ζούμε καθημερινά μού κάνει σαν πρέζα. Στο έντεχνο εγώ βάζω τον Μάλαμα, τον Χατζηγιάννη, τους Locomondo, τη Μόνικα, τον Πλιάτσικα. Τον ίδιο κόσμο έχουν όλοι αυτοί.
›Δεν θα ξανασυνεργαστώ με τον Μάλαμα. Με δειλούς εγώ δεν θέλω νταραβέρια - θέλω ανθρώπους που να σέβονται τον κόσμο τους. Του έλεγα εγώ: «Σωκράτη, κοίτα ποιους έχεις από κάτω σου, σαν το υπουργικό συμβούλιο είναι όλοι αυτοί. Σ' αρέσει να παίζεις σε αυτούς; Πες κάτι, ρε μαλάκα, για τη γενιά σου! Ποιος θα τα πει, εγώ; Εσύ έχεις κερδίσει αυτή την επικοινωνία. Δεν καταλαβαίνεις ότι έχεις γίνει ακίνδυνος; Ένα διάλλειμα από τα σκατά είσαι!».
›Η μεγάλη μου αλλαγή έγινε με τον γιο μου - είναι 18 χρονών. Με βρήκε ακριβώς στο ξεκίνημα της φάσης, το 1992. Τον θεώρησα γούρι. Και τώρα η κόρη μου μάλλον ήρθε γιατί πρέπει να βρω κουράγιο για ένα καινούργιο ξεκίνημα. Στην κόρη μου θέλω να 'μαι πιο πατέρας - πιο κοντά. Τα παιδιά μου είναι τα δυο καλύτερα τραγούδια μου.
›Έχω βγάλει ένα τραγούδι σε έναν δίσκο μας που λέγεται «Παράξενη Βόλτα» και περιγράφει την αίσθηση που έχω όταν φεύγω με βαριά καρδιά από εδώ για να πάω στην Αθήνα. Φορτώνω πάρα πολλές εικόνες και πληροφορίες, κάνω ένα information overload και ξανακατεβαίνω. Όταν μεγαλώνεις, αρχίζεις να κρίνεις τα πράγματα και από την αίσθηση που σου αφήνει η τελευταία γουλιά τους. Η τελευταία γουλιά που μου αφήνει η Αθήνα είναι πικρή.
Ευχαριστώ τον Kostas Simitopoulos.. που μου το έστειλε !!!
Αύριο - Active Member
Σε βλέπω να τρέμεις και να χλωμιάζεις, δαρμένες συλλαβές αδέξια γύρω ν' αραδιάζεις, λίγο-λίγο ν' αδειάζεις από τα λόγια τα επιχρυσωμένα ανάμεσα σε πυρά διασταυρωμένα. Ξεφτισμένα ονείρατα, κουφάρια στυλωμένα, μακρυά από μένα της σιωπής τα περιμαζεμένα. Από τα σωριασμένα ακούω στο μισοσκόταδο τραγούδι ανοιχτόκαρδο, γεράκι στο λιόκλαδο που αναπολεί τα πρότερα τ' αλύγιστα, τα λόγια τα μονάκριβα, τ' αμεταχείριστα. Τα όμορφα, είναι αθάνατα τα όμορφα κι οι ασχήμιες στηριγμένες με σαπιόκαρφα. Μιλάς γι' αυτές, μου τις σερβίρεις γι' αύριο· με τη βλακεία εξημερώνεις κάθε άγριο πουδραρισμένες φάτσες, αγάμητες κυράτσες, καλλιτεχνάδες, διανοούμενους λινάτσες, φουρκισμένα, μισοκαυλωμένα νιάτα, φουσκωμένα κορμάκια, μικρά ανάλαφρα πιάτα. Θάματα, μου λες για θάματα σαν κηδεμόνας ναρκωμένος απ' τα αγιάσματα. Κυνηγός και δεσμοφύλακας μου τάζεσαι, με κλειδώνεις, με κομματιάζεις, με μοιράζεσαι. Μα ένα σου λέω και κράτα το - συνομήλικος είναι ο φόβος με το θάνατο.
Αύριο - ό,τι κι αν πεις για το αύριο πάλι θα 'ναι σαν ποιήμα με λόγια αφηρημένα. Αύριο - περιγραφή σε ναυάγιο με τον καπετάνιο να 'χει τα χέρια σταυρωμένα. Αύριο - όποιον και να 'χεις δίπλα σου άγιο, δε σου βγάζει απ' το κεφάλι ιδέα θαυματουργή. Αύριο - ανηφορίζω και θα ζήσω το αύριο σαν να τραβάω μια γάζα απ' την πληγή.
Μ' ανέκδοτα ξενέρωτα μας ζάλισες τον έρωτα, το αύριο παρέλυσε σε βράδια αξημέρωτα. Σου τέλειωσαν τα θέματα, τα όνειρά σου ψέμματα και τα μυαλά στα σύννεφα ακατέβατα. Δε ξέρω αν βλέπεις και πως αντέχεις ν' αναμασάς το ίδιο σενάριο, στα ίδια να επιστρέφεις, ξανά πάλι σαν τη μέρα της μαρμότας το κουμπί να ψάχνεις της ξεκούμπωτης σου ρόμπας. Και τα πράγματα, τα ίδια πράγματα μαντεύεις χωρίς ρίσκο και βουλωμένα γράμματα. Μ' αν δε κοιτάς όπου πατάς, θα πέφτεις στη παγίδα, την ίδια με το θάνατο απλώνετε αρίδα. Φτιάχνεις τ' αύριο όπως το χθες και το μεθαύριο, κατάπιες και τον πυρετό, παγώνεις τον υδράργυρο, αράδα πας και δε ρωτάς - μη με ρωτάς - στήσε αυτί, στα νιάτα σου χρωστάς πολλά, αλλά της πέτσας σου σηκώνεται η τρίχα και πετάς από τα όμορφα τη ψίχα· ενώ εγώ με όσο νου μου φτάνει για να στέκω, αρχάριο και μαγικό το αύριο θα βλέπω.
Αύριο - και μας τελειώσαν τα θάματα. Κλειστά περάσματα, τσάμπα τ' αγιάσματα κι εσύ βρωμονιόβγαλτε κοιτάς κατάματα τ' ασάλευτα και τ' αχάλαστα που ο φόβος τα κρατάει μακριά - μην αγγίζεις - προς τα πίσω μοναχά στα τυφλά να βαδίζεις, μακρiά από μένα ονείρατα ξεφτισμένα· μακριά από μένα δανεικά ονείρατα ξεφτισμένα Αύριο... Θα ζήσω τ' αύριο σαν να τραβάω μια γάζα απ' τη πληγή.
Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Τι θέλει και μιλάει γαμώ το μου ... τι θέλει... Αφού θα πει κανένα Ταπ Ταπ πάλι και θα μας στείλει.
Και θα μας στείλει όχι γιατί είναι τόσο Ευφυές αυτό που λέει αλλά επειδή είναι τόσο απλό και με τέτοιο τρόπο ειπωμένο από το Status του... που προσωπικά με κάνει και λέω... " Γιατί ρε... Γ@αμ....(μην ανησυχείτε... ως ευχή το παίρνει αυτός) Τατσόπουλε... δεν τα κάνεις Αφίσες να τα κολλήσουμε σε όλη την Ελλάδα... ΓΙΑΤΙ ???
Ναι Γιατί ???
Γιατί τόσα χρόνια και εμείς (ορισμένοι και μετρημένοι) αυτά πιστεύουμε αλλά δεν μας ακούει κανένας. Τουλάχιστον Αυτός με τον Τσαμπουκά του, με το Θείο Χάρισμα που του έδωσε ο Θεός (Ναι Ναι ο Έλληνας... Ναι ο κολλητός του Άνθιμου... χαχαχαχα Σπυριά θα βγάλει), και με ότι πέρασε όλα αυτά τα χρόνια που γύρισε όλα τα Σχολεία της Ελλάδας... για να Μεταλαμπαδεύσει... έχει κατακτήσει κάποια πράγματα και περνά ο Λόγος του.
Και πολλοί από εμάς με την Τόση Δίψα μετά από όλα αυτά τα Πέτρινα Χρόνια της Αφυδάτωσης... θέλουμε να τον Ακούσουμε... να Φωνάζει.
Κάνε ρε Μαριέτα ακόμα ένα Πάρτυ στην Ακρόπολη... για να γίνει κανένας σεισμός 10 ρίχτερ.
Μόνο τότε... Όλες τις άλλες φορές... ήρεμα, νηφάλια, και με τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ τρόπο του... θα πετάξει 3 γραμμές... και το πολύ ακόμα 1 - 2 σχόλια και θα μας αφήσει να τα φτάσουμε σε λίγες ώρες 100... μερικές φορές και Μαλώνοντας !!!
Η Ανάρτησή του με το "Ταπ Ταπ" με ενέπνευσε πολύ και γι' αυτό την έκανα και στο Blog μου... υποτίθεται Ινκόγκνιτο !!!
Ίσως σήμερα επικαλούμενος τον Comandate να εισακουστώ και εγώ.
Κάνω συνέχεια το ίδιο λάθος. Απλώνω το χέρι, και κρατώντας απαλά το χέρι του Συνανθρώπου, το χαιδεύω, το γιατρεύω με κανένα βότανο... και όταν γίνει καλά... δεν περνάν μερικές μέρες... αυτό βγάζει Νύχια και με λαβώνει.
Τότε και μόνο τότε απομακρύνομαι... Γλύφω τις πληγές μου... και ΞΑΝΑ το ίδιο λάθος.
Και επειδή για να είμαστε Ειλικρινείς με εμάς τους Άντρες γίνεται από "γυναίκες" και στις Γυναίκες από "άντρες" (όπως φαντάζομαι και στην Kats...γι' αυτό λέει αυτά που λέει στο προφίλ του Blog της. Σαν να λέει ... μην με πειράζετε... κάντε βόλτες ... ευπρόσδεκτοι ... αλλά αν μου φερθείτε Π@υστικα... την Γ@μήσατε)... μόνο 1 - 2 πειρπτώσεις Γυναικών είναι που δεν την έχω πατήσει.
Μία είναι η Μ.Χ η καλή Μαθήτριά μου. Έλαβε την Αγάπη της Ανάρτησής μου χωρίς να να εκφράζεται στην συνέχεια με το θράσος (Ταπ Ταπ... αλλά Πολύ Βαρύ) των υπολοίπων που τους άπλωσα το Χέρι...
Η Μ.Χ. μου έδωσε ένα χαμόγελο ευχαρίστησης... και διακριτικά μου είπε "Ευχαριστώ Δημήτρη... Σε φιλώ... θα τα πούμε κάποια στιγμή" (ελεύθερη μετάφραση).
Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι καμία Άλλη. Όλες οι άλλες ( εξαιρώντας τις 2 τελευταίες Bloggers, που είναι Ελεύθερα Συγγραφικά Πουλιά άρα ξέρουν να προστατεύουν την Ελευθερία μου), αμέσως το γύρισαν. Για να μας αφιερώνει αυτός Ανάρτηση μας Γουστάρει. Και να η Μύτη στο Ταβάνι.
Ναι, για να σας αφιερώσω Ανάρτηση σας Γουστάρω (μέχρι εκείνη την στιγμή τουλάχιστον. Κάτι θα ακουμπήσατε στην Ψυχή μου... κάτι στην Καρδιά μου... και σας Τίμησα με τον δικό μου τρόπο καλώντας σας στο Σπίτι μου (Blog)...
Δεν είπα ποτέ όμως ότι μετά γίνομαι Σκλαβάκι σας... και δέχομαι το Σκάσε !!! Δεν το δέχτηκα ποτέ το Σκάσε... ούτε την Ασέβεια... ούτε το Τουπέ ούτε το ΓΚΟΜΕΝΙΑΣΜΑ... που επειδή σας είπαμε ότι π.χ. έχετε Όμορφο χαμόγελο... μας βάζετε και ένα λουρί και μας τραβάτε.
Έτσι το κατάλαβα το "Ταπ Ταπ" του Πέτρου... και αντιλαμβάνομαι ότι αν ήμουνα στην Θέση του (Εκατοντάδες περισσότερες περιπτώσεις από τις δικές μου) θα είχα καταθέσει προ πολλού τα Όπλα (όπως δήλωσε προχθές ο ίδιος).
Πως Αντέχει ??? Θαυμάζω Πάμπολλες φορές την τεράστια Υπομονή του για να εξηγεί σε κάποια που διάβασε το Status και δεν κατάλαβε τίποτα... ή αντί για Μανάδες.... είδε Μάναδες... Καλά, άντε να βγάλεις άκρη εκεί. Κι' όμως Αυτός εκεί το χέρι απλωμένο, και ξανακάθεται στην καρέκλα... για να συνεχίσει η Ψυχανάλυση.... Πως Αντέχει ???
Τέτοια Σεμινάρια θέλω Εγώ... αλλά ξέρω ότι αυτά δεν μαθαίνονται αλλά κατακτιούνται. Και ξέρω ότι δίπλα του τόσο καιρό έχω αυξήσει Πάρα Πολύ τις Αντοχές μου... αλλά
ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ.... ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΧΕΛΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΦΙΔΙΑ !!!
ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΡΩΩ ΠΟΛΛΑ DELETE. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ... ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΦΑΩ... ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΝΑΓΚΑΣΤΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΟΥΝΕ ΠΑΛΙ ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΟ... κλικ
Υ.Γ. ΕΠΕΙΔΗ ΕΚΤΙΜΩ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΣΥΜΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΑΙΟΣ... ΗΔΗ ΕΧΩ ΘΥΜΗΘΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΜΕ ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΗΝ EVI KAR ΚΟΛΛΗΤΗ ΤΗΣ Μ.Χ. ( 2 ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΔΑ).... ΠΟΥ ΦΕΡΘΗΚΑΝΕ ΑΨΟΓΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΕΝΑ ΠΛΑΤΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ...
ΑΛΛΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ
ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΔΙΚΗΣΑ !!!
Στίχοι: B.D Foxmoor Μουσική: Active Member Πρώτη εκτέλεση: Active Member
Κάνε μου τη Χάρη...
Όταν ανοίγεις την καρδιά σου κράτα ρε και λίγο αβάντα όλα τον κόπο δεν αξίζουν το ίδιο πάντα μην ξεγελιέσαι και σε παίρνουν χαμπάρι με την πρώτη μπορεί η τύχη να σου χρωστάει έναν προδότη. Ή ακόμα ένα φίδι με την γλώσσα ποτισμένη με φαρμάκι που αντέχει στον καιρό δεν ξεθυμαίνει μην το χαϊδεύεις λοιπόν κι όταν άκακο σου μοιάζει κάνε το πρώτος να τρομάζει Τι έχεις να χάσεις το καλό ή το κακό έτσι κι αλλιώς θα σε δαγκώσει όταν σε βρει βολικό θα τυλιχτεί απ' το λαιμό σου θ' αλλάξει δέρμα να ξαλαφρώσει απ' τον καημό σου Σ' αυτά τα μέρη από παλιά μας ζώνουν τα φίδια δε βρήκα ούτε ένα ρε να κουβαλάει πάνω του αρχίδια δε βρήκα ούτε ένα να τελειώνει μοναχό του πάντα κάποιος θα υπήρχε που γελούσε στο χαμό του Σύνδρομο της κατοχής ή μετάλλαξη εποχής που οι ρουφιάνοι τώρα είναι άνευ ενοχής έχουν κώδικα κοινό ίδιο λάκκο για φωλιά κι από κει που δαγκωνόντουσαν ν' αλλάζουν φιλιά Ζευγαρώνουν με καμάρι και φωνάζουν δυνατά είναι κάτι που γνωρίζουν καλά τα ερπετά δεν τα ξέρω εγώ αυτά και πάρτε το χαμπάρι όποιος προδώσει μια φορά θα μου χρωστάει και μια χάρη
Όσα σου έταξα λοιπόν να τα θυμάσαι καλά κι όταν θα σέρνεσαι όπως λέει κι η κατάρα χαμηλά να 'χεις το νου σου άμα ταιριάξει το φαρμάκι θα σου βγάλω και να το πιεις με το ζόρι θα σε βάλω Θα θέλει το κορμί σου την ψυχή σου ν' αδειάσει κι ένα θάνατο αργό να σου ταιριάζει θα θέλει την ντροπή σου λάφυρο για τη ζωή σου κι όταν θέλουν οι τύψεις θα ξεδιψάνε στην πληγή σου Γι' αυτό σου λέω κράτα το μάτι ανοιχτό όταν κοιμάσαι μια νύχτα σαν κι αυτή θα 'ρθω που θα φοβάσαι να σου τυλίξω το λαιμό με λίγη λάσπη απ' το βάλτο μας περισσεύει το κακό εκεί κάτω Μας περισσεύουν κι οι μύθοι αλλά απ' αυτό δε σου χαρίζω σου 'χα φτιάξει ένα ψέμα τώρα πίσω δε γυρίζω θα μείνω εδώ κι όσο καιρό και να μου πάρει, θα περιμένω γι' αυτό κάνε μου τη χάρη.
Γιατί όπως λέει κι ο σοφός όταν του ήλιου βγει το φως το φίδι άσε μονάχο να συρθεί μη το βοηθάς να σηκωθεί.
Τι ωραία η προδοσία σου 'χει φτιάξει ευλυγισία για να σου δίνουν οι χαμένοι σημασία σου ζωγράφισε κι ένα χαμόγελο στο στόμα σού 'φτιαξε μάσκα αφού κατούρησε στο χώμα Σ' άλλαξε τη μιλιά κι έδωσε στα πουλιά για να μιλάνε όσο πετάνε την παλιά να λένε όποιος την είδε σε μια νύχτα παλικάρι ότι είμαι εδώ και μου χρωστάει και μια χάρη.
Κάνε μου τη χάρη, όσα σου έταξα να τα θυμάσαι. Κάνε μου τη χάρη με το ένα μάτι ανοιχτό να κοιμάσαι. Κάνε μου τη χάρη να μιλάς δυνατά όταν φοβάσαι. Κάνε μου τη χάρη, για να σ' ακούω απ' όπου και να'σαι.
Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Από όλες τις ασθένειες, που μόλυναν τον δύσμοιρο τόπο μας την τελευταία 30ετία, πιο μεταδοτική κι επικίνδυνη θεωρώ την ασθένεια του Ταπ-Ταπ.
Δεν εννοώ μόνο το φιλικό ή λιγότερο φιλικό χτύπημα στην πλάτη μεταξύ αγνώστων.
Εννοώ κυρίως την ψευδαίσθησή μας ότι η οικειότητα δεν κατακτάται συν τω χρόνω, αλλά λεηλατείται σε μια στιγμή.
... είπε σήμερα ο P. T.
Με τον εικονιζόμενο Κύριο (Αλλοιωμένη φωτό... στα χρώματα) έχω 45 κοινούς φίλους... οπότε πολλοί από αυτούς θα καταλάβουν τη φωτό. Και να μην καταλάβαιναν την φωτό θα καταλάβαιναν το Status... οπότε η αλλοίωση είναι για αυτούς που δεν τον έχουν Fb-Friend.
Αλλά δεν μπορεί παραπάνω... έχει κολλήσει στου 5.000 και για 2ο Profile δεν το συζητάει...
Και γιατί να το συζητήσει... για περισσότερο Ταπ Ταπ... Εδώ δεν αντέχει ούτε Εμάς... και εγώ φιρί φιρί το πάω για Delete. Και με το σημερινό (Σσσσσ μην το δει) ξέρω ότι θα πει "Βρε τον Μαλάκα τον Βαλατσό. Τόσα σεμινάρια περί Αυνανισμού έκανα... αυτός εκεί... το Χαβά του".
Δεν κάνει Delete... αλλά σε τυραννάει αλλιώς. Και όχι .... δεν έχει μία τακτική... αλλά από τα πρώτα σου σχόλια... σε έχει τσεκάρει και σε σφάζει με το Βαμβάκι. Σαν να σου λέει... " Εεεεε, έκανα τόσα χρόνια για να γίνω Συγγραφέας... εσύ γιατί βιάζεσαι να με πιάσεις. Σχολίασε εκεί... πάρε και ένα Like και άμα είσαι αρκετά έξυπνος ... θα με καταλάβεις χωρίς Ταπ Ταπ... Τι το θες το Ταπ Ταπ ??? Χαζός είσαι και δεν καταλαβαίνεις ??? "
Και όλα αυτά με το Σπαστικό μηδίαμα της φωτό !!! Ωρε πούστη μου και να ήμουνα γκόμενα.... θα μου την έδινε. Τώρα είναι κάπως καλύτερα. Όσο να 'ναι όταν με φτύνει (σιγά μην ξοδέψει σάλιο) δεν με νιάζει και πολύ γιατί δεν με πιάνει ο Αντρικός Εγωισμός...
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ... ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟ ΓΡΑΨΑ !!!
Εγώ βέβαια δεν βάζω μυαλό... και συνεχίζω τις αφιερώσεις. Εκεί να δεις Θράσος... και άν είναι και γυναίκα... Έμπλεξα. Αλλά λίγο κάνω πίσω και την ξαναπατάω. Νομίζω αν φτάσω και γίνω Στρατηγός όπως ο P. T. (που δεν το βλέπω, δεν έχω τέτοιες αυταπάτες) ούτε το κούνημα του χεριού για νεύμα δεν θα αντέχω.
Έχει τεράστια Υπομονή και μας έχει Αγκαλιάσει όλους και προσωπικά μου έχει φερθεί άψογα... ΆΨΟΓΑ !!! Άλλα με τσεκάρει συνέχεια... και το γουστάρω πολύ. Δεν ασχολείται τώρα μαζί μου... ενώ τις πρώτες ημέρες απαντούσε σε όσα μηνύματα του έστελνα... και απαντούσε άμεσα... και με περισσότερες λέξεις από τα δικά μου.
Δεν είναι δυνατόν έλεγα... Πως γίνεται αυτός ο άνθρωπος... που έχει χιλιάδες πράγματα, να διαβάσει, να γράψει, να Γυρίσει Ντοκιμαντέρ (χαχαχαχα μόνο αυτός θα μας πρήζει... τον κάρφωσα)... να μου απαντάει που ούτε καν με ξέρει.
Από την μέρα εκείνη έγινα καλύτερος και στην γραφή... και στο πλέξιμο σκέψεων και προτάσεων... γιατί εκτός από το γήπεδο που μου πρόσφερε να παίξω... Μαγικά με τον Μοναδικό δικό του τρόπο, με έμπλεκε σε μία γνωριμία και ανταλλαγή απόψεων με πάρα πολλούς και αξιόλογους Σχολιαστές...
Το καταλάβαμε κύριε Τατς... ότι δεν αντέχετε το Ταπ Ταπ, γιατί θέλετε πλέον το πραγματικό και ουσιαστικό TOUCH TOUCH (ΤΑΤΣ ΤΑΤΣ..... είδες πως ταιριάζει ???)
Εντάξει κύριε Τατς... μην μας μαλώνετε... δεν θέλουμε και........
Να κοιμηθούμε αγκαλιά
Πάλι μέτρησα τ΄αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε μόνο τα δικά σου χέρια δε μ΄ εγκαταλείπουνε πώς μ΄αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας
Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ΄τα χαράματα στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας
Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογιώργος Μουσική: Σοφία Βόσσου Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Σήμερα το πρωί που ξύπνησα ένιωσα έντονα την Ανάγκη... να ακούσω το Καλύτερο Τραγούδι μου Όλων των Εποχών !!!
Το ακούω σε στιγμές Έντονης Συναισθηματική Φόρτισης... και αυτές τις Μέρες ... είμαι Συνέχεια στα ΚΟΚΚΙΝΑ !!!
Ένιωσα καλύτερα... Αποφορτίστηκα λίγο... Ίσα Ίσα ... για να αντέξω μερικές μέρες...
Είχα δει μία συνέντευξη του Κουβατσέα (Ναι, αυτού του Τρελού πρώην Ντράμερ της Βίσση) να λέει... "Αυνανίζομαι Αρκετά... αλλά δεν κάνω Συχνά Sex... Πολύ Σπάνια".
Προσωπικά τον Κατάλαβα απόλυτα χωρίς να εξηγήσει... αλλά η Σταματέρη... του έχωσε την διευκρινιστική ερώτηση... "Δηλαδή δεν έχεις Ανάγκη για SEX ??? "...
Και απάντησε εύλογα... "Γι' αυτό Αυνανίζομαι Συνέχεια !!!"... και τον ξαναρωτά ... "Εννοώ με άλλο άτομο"....
Και δίνει την Απάντηση που περίμενα " Όταν Μαρία μου... γίνεται όλος αυτός ο Έρωτας στην Σκηνή... με τον Κόσμο να Ουρλιάζει και εγώ να του Απαντάω με τα Ντραμς... ποιο Άτομο θα μου προσφέρει κάτι Ανάλογο... δεν είναι μετά όλα τόσο Φτηνά ??? Τόσο Φτωχά... για να Ολοκληρωθώ ??? Άσε που είμαι πτώμα μετά από αυτή την Συναυλιακή Εκσπερμάτωση !!!"
Πόσο τον Κατάλαβα δεν λέγεται... Γιατί και εγώ είχα συμετάσχει σε πολλούς τέτοιους Οργασμούς... Και ακόμα δεν έχω κάνει τον Κορυφαίο με το Bon Jovi... στο Wanted Dead Or Alive !!!
Απλά τον έχω Φαντασιωθεί... Από μικρό παιδί όπως σας έγραψα και παλιότερα ... SLIPPERY WHEN WET
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ... ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΟΙ BON JOVI ΚΑΝΟΥΝ ΣΥΝΑΥΛΙΑΚΑ ΕΡΩΤΑ...
ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ.... ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΣΥΧΝΑ ??? ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΣΤΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ !!!
WANTED DEAD OR ALIVE - And I've rocked them all
It's all the same, only the names will change Everyday, it seems we're wastin' away Another place, where the faces are so cold I drive all night, just to get back home
I'm a cowboy, on a steel horse I ride I'm wanted dead or alive Wanted dead or alive
Sometimes I sleep, sometimes it's not for days The people I meet always go their separate ways Sometimes you tell the day By the bottle that you drink And times when you're all alone all you do is think
I'm a cowboy, on a steel horse I ride I'm wanted dead or alive Wanted dead or alive....
Oh, I ride!
(yeah!)
Ooh, and I'm a cowboy, on a steel horse I ride I'm wanted dead or alive
I walk these streets A loaded six-string on my back I play for keeps, 'cause I might not make it back I been everywhere, still I'm standing tall I've seen a million faces And I've rocked them all
I'm a cowboy, on a steel horse I ride I'm wanted dead or alive I'm a cowboy, I got the night on my side I'm wanted dead or alive Wanted dead or alive
Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
(Αρτέμης) Χρόνια τώρα, στίχοι πληθώρα, κολλάς αχώρα, δεν μ' ανακόπτεις την φόρα, ούτε με τα κόλπα της kamora, όρα! την φάση να θάλλει και πάλι σαν τον ίβύσκο, με το πού δίνω σε κυκλοφορία νέο δίσκο! (Ευθύμης) Με τον ζήλο στο στήθος και με το ήθος στο ύφος. και με τον ήχο σ' όλο των χρωμοσωμάτων το μήκος, έχω τον στίχο στο χείλος, παίζω κιθάρες και keybords φέρω τον μύθο στο ύβος και δίχως άλλο το πλήθος.
(Αρτέμης) Κι όπως ο Αίας παίζει πεσσούς με τον 'Αχιλλέα, σ* έναν αμφορέα φιλοτεχνημένο από τον Εξηκία έτσι παίζω με κάθε ομοιοκαταληξία ράπερς αντιδρούν και παθαίνουν ηλεκτροπληξία! (Ευθύμης) θέλει τέχνη και λέγειν αν θέλεις λόγια να λέγεις, αν θέλεις λέξεις να πλέξεις κι από την άλλη να έχεις χέρι στο μείκτη, στις μείξεις, να βρεις beats για να ρίξεις, να δείξεις skills για ν' αξίζει να συγκριθείς. Δεν νομίζεις; (Αρτέμης) Πολλοί ρωτάνε πώς διάγω. Λοιπόν, διάγω ευ, κι ας μην με παίζουν στα fm και στα uhf, το στυλ μου παραμένει ελεύθερο, τέλος του πρώτου μέρους, πάμε για το δεύτερο! Και...
(Επιμελώδημα α')
Επιμελώδημα β': Δεν τελειώνουν οι ρίμες, και δεν τελειώνουν οι ρίμες κι ας μεταφέρουν ευθύνες, κι ας τις βαραίνουν οι μνήμες Δεν τελειώνουν οι στίχοι, και δεν τελειώνουν οι στίχοι Ψάχνουνε μέσα στα πλήθη, κάποιον να βγαίνει από τη λήθη. (Αρτέμης) Είναι το ραπ φαινόμενο, μαινόμενο, με το μικρόφωνο φλεγόμενο, το στυλ το μη αναμενόμενο, με κάθε μου λεγόμενο, ανοίγω νέο μέτωπο και νέο πόλεμο, το κάθε χτύπημα μου επώδυνο!
(Ευθύμης) Με παλλόμενο λόγο και με δονούμενο νου επανακινούμε το μένος από το μέλος ωθούμενο Φέρνω στίχο τρεχούμενο, στυλ χωρίς προηγούμενο. Μένω νούμερο ένα, μένεις άπλα ένα νούμερο. (Αρτέμης) ομοιοτέλευτο, στ' ομοιοτέλευτο, ρηγνύω κέλευθο, μετά την κέλευθο, * mc* s χάνουνε τον έλεγχο, κρύβονται όπως ό Ευρυσθεύς, όταν είδε τον Κέρβερο! εν καιρώ μην περιμένεις κάτι εύκαιρο (Ευθύμης) Και θέλω τόσο να δώσω σ' όλο τον κόσμο καμπόσο από τον πόθο πού νοιώθω σαν να 'χω κόμπο στον κόρφο κι από την νόσο πού τόσο καιρό νοσώ ν' αναρρώσω. Αυτό πού ζω κι αναγιγνώσκω ποθώ να το μεταδώσω.
(Αρτέμης) Γι' αυτό μοιραία πρέπει να σηκώσεις την κεραία είναι ή παρέα πού διατηρεί την φάση ακεραία, κι αφού ή γραμμή πηγαίνει πίσω μέχρι τον Ορφέα, τιμής ένεκεν, γυρίζω από τα νέα στα αρχαία! Έπου θεώ, όρκω μή χρώ, τέχνη χρώ, επί ρώμη μή καυχώ βίας μή έχου, ευτυχίαν εύχου '. κακίας απέχου, παιδείας άντέχου! Καί...
(Επιμελώδημα α')
(Επιμελώδημα β')
Κι όταν λέω χέρια ψηλά, τα χέρια ψηλά! Κι όταν λέω χέρια ψηλά... γιατί το κάνεις; Το 'χα πει και δέκα χρόνια πριν το πει ο Χατζηγιάννης. (Αρτέμης) Δεν τραγουδώ άμπρα-κατάμπρα σαν την Μαριάντα Κάνω πάταγο σαν Παλαιστίνιος στην ιντιφάντα Το ποσοστό είναι γνωστό, στο ξαναείπα! Στο δίνω εκατό τοις εκατό, όπως το θέλει κι η Χρύσπα! ρίμα για δείγμα και βγαίνει μείγμα-δυναμίτης πιο πολύ κι απ' ο,τι θα 'θελε να ήταν ο Τσαλίκης! (Ευθύμης) Γι' αυτό να πάτε να μάθετε να μιλάτε και να 'ρθετε να πουλάτε πώς τάχατε τ' αγαπάτε. Όσο κι αν το κουνάτε δεν βαραίνει. Τ' ανάλαφρο τσιφτετέλι μένει αδιάφορο, μένει αδιάφορο, σαν την Έλλη. (Αρτέμης) κι αφού οι χίπ χόπ καδένες, είναι μπλεγμένες με γαρδένιες, κι έχουν αλλάξει οι συνισταμένες, αφιερωμένο αυτό το τραγούδι πείτε σε 'κείνη, όχι από Πλούταρχο, αλλά από Άρτεμη κι Εύθυμη! Και...
Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Δείτε το Βίντεο.... Από τα Καλύτερα που έχω δει... για την Π@υτάνα την Μόδα... και όλα τα Ζαβά που την ακολουθούν Ανεγκέφαλα !!!
Ο δημιουργός του βίντεο Neil Boorman είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και μουσικός παραγωγός. Ζει στο Λονδίνο κι έχει δημιουργήσει την ιστοσελίδα στην οποία καταγράφει «τη μάχη να ζει κανείς μέσα σε μια κουλτούρα καταναλωτισμού από την οποία δε φαίνεται να υπάρχει διαφυγή». Ο ίδιος σημειώνει:
Tα γεγονότα είναι τα εξής: Οι αλυσίδες καταστημάτων κυριαρχούν στις κεντρικές λεωφόρους μας. Οι διαφημίσεις κυριαρχούν στα μίντια. Οι φίρμες κυριαρχούν στην κουλτούρα μας - σε τέτοιο βαθμό που η κατοχή των «σωστών» προϊόντων καθορίζει τι θεωρείται «νορμάλ». Για κάποιους ανθρώπους δεν είναι ζήτημα - ψωνίζουν για ευχαρίστηση, αγαπούν τις μεγάλες φίρμες και νοιώθουν άνετα με το να γίνονται και οι ίδιοι αντικείμενα πώλησης καθημερινά. Όχι πια. Θα σας δώσω τρεις λόγους:
1. Η μη-αναγκαία κατανάλωση είναι η ριζική αιτία για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα - το περιβάλλον, η οικονομία και η κουλτούρα της καθημερινότητας επηρρεάζονται από την κατευθυνόμενη παρόρμηση για καταναλωτική ανάπτυξη.
2. Ο καταναλωτισμός δε δουλεύει - στο ότι υποτίθεται θα μας κάνει ευτυχισμένους. Δεν λειτουργεί με προοπτική διάρκειας. Το να αγοράζεις είναι σαν ναρκωτικό - η στιγμιαία έξαψη είναι φανταστική, αλλά δεν είναι ποτέ αρκετή.
3. Αρχίζουμε να χάνουμε την επιλογή. Υπάρχουν εκατομμύρια από εναλλακτικές δυνατότητες κατανάλωσης στα ράφια. Αλλά η εναλλακτική στον καταναλωτισμό δεν είναι μια από αυτές. Στην πραγματικότητα είναι αδύνατον να ζεις δίχως τυποποιημένες φίρμες και να παραμένεις φυσιολογικός.
Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Γι' αυτό και εμείς Χώρα μας .... είμαστε Υπερήφανοι και λέμε συνέχεια...
Αχ Ελλάδα...... Πόσο σ' Αγαπώ (Γ@μώ το Κέρατό μου...)
Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά σάμπως φταις κι εσύ καημένη και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά
Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ και βαθιά σ' ευχαριστώ γιατί μ' έμαθες και ξέρω ν' ανασαίνω όπου βρεθώ να πεθαίνω όπου πατώ και να μην σε υποφέρω
Αχ Ελλάδα θα στο πω πριν λαλήσεις πετεινό δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι μ' εκβιάζεις μου κολλάς σαν το νόθο με πετάς μα κι απάνω μου κρεμιέσαι
Η πιο γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά Οδυσσέα γύρνα κοντά μου που τ' άγια χώματα της πόνος και χαρά
Κάθε ένας είναι ένας που σύνορο πονά κι εγώ είμαι ένας κανένας που σας σεργιανά
Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ και βαθιά σ' ευχαριστώ γιατί μ' έμαθες και ξέρω ν' ανασαίνω όπου βρεθώ να πεθαίνω όπου πατώ και να μην σε υποφέρω
Αχ Ελλάδα θα στο πω πριν λαλήσεις πετεινό δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι μ' εκβιάζεις μου κολλάς σαν το νόθο με πετάς μα κι απάνω μου κρεμιέσαι
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης Μουσική: Βάσω Αλαγιάννη Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου Άλλες ερμηνείες: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
