********* ********************** DSV Blog: 10/24/10

Πέμπτη, Οκτωβρίου 28, 2010

Η βροχή δυναμώνει, η νύχτα τελειώνει, στο κρύο παγώνει, ΣΙΩΠΗ ...




Δεν χρειάζονται λόγια ...

Μία Όμορφη Φωτογραφία και ένα Όμορφο Τραγούδι ... κάνουν τα λόγια ... Σιωπή !!!





Βροχή

Στίχοι: Μπάμπης Στόκας
Μουσική: Μπάμπης Στόκας
Πρώτη εκτέλεση: Μπάμπης Στόκας

Η βροχή
στο δρόμο θυμώνει
σιωπή
στο σπίτι ξαπλώνει
έξω νυχτώνει,το φως τελειώνει
κι η νύχτα αγκαλιάζει
ένα παιδί.

Βροχή,τα σύννεφα τρέχουν
ψηλά τα χιόνια αντέχουν
η νύχτα ξαπλώνει
το κρύο παγώνει
στο χώμα τρυπώνει
ένα κορμί.

Μέσα μου κάπου βαθειά
ο ήλιος με λιώνει
άσπρα σεντόνια η σελήνη σου
ψύχρα απλώνει.
Κι εσύ,σαν τζάμι θολώνεις
δειλά το χέρι απλώνεις
η βροχή δυναμώνει
η νύχτα τελειώνει
στο κρύο παγώνει
σιωπή.


Bookmark and Share




Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".

Τετάρτη, Οκτωβρίου 27, 2010

Εγώ θα συνεχίζω να βαδίζω, για ένα μακρινό γι’ αυτούς ορίζοντα ...

Σήμερα σε κάποιο τοίχο ( τον γνωστό Τοίχο Ιδεών ) μιλούσαμε για το Polliticaly Correct... και την Αντισυμβατικότητα.

Και ότι δεν είναι μόνο οι Πράξεις μας και τα Λόγια μας που μιλάνε αλλά και η Εικόνα μας, που πολλές φορές δεν μιλάει μόνο... αλλά Φωνάζει.

Και ήρθε και έδεσε με ένα σχόλιο " Κι άλλη φορά να είσαι καλύτερος οικοδεσπότης! :))))) " .... ( για τα Χθεσινά Χρόνια Πολλά και την στάση μου στις Ευχές )

Δηλαδή πως είναι ο Καλός Οικοδεσπότης ??? Αυτός που πράττει όπως θέλουν οι Άλλοι ... Όπως Πρέπει ... όπως έχουμε Συνηθίσει ... Όπως θέλει και Ορίζει ο Καθένας ...

Δηλ. Όλοι οι Άλλοι εκτός από Εμάς ... Εμείς απλά πρέπει να είμαστε καλά Πιόνια, να φοράμε ένα Χαμόγελο και να είμαστε Ευχάριστοι ...

Ήθελα να γράψω Πάρα Πολλά αλλά δεν θα το κάνω...

Θα μείνω σε ένα Ποίημα που το έγραψα πριν 18 χρόνια όταν ήμουνα ο Νέος της Φωτό ...

Τότε που Φωνάζανε τα Μακριά Μαλλιά ...


(5) Κι ας με φωνάζουνε αυτοί αλήτη... (Απρίλιος 1992)

Στον κόσμο τον δικό τους όσο ζούσα

Με λέγανε καλό παιδί και ήσυχο

Μα ούτε στα όνειρα μου δεν μπορούσα

γι αγάπη να σκεφτώ, ήταν αφύσικο



Κι’ όσο περνούσε ο χρόνος προσπαθούσα

Να βρω κάποια δρομάκια που ‘ναι απάτητα

Μα πιο πολύ απ’ όλα λαχταρούσα

Να βγω απ’ το δρόμο αυτό που βγάζει στ’ άδυτα



Γι’ αυτό και εγώ μονάχος μου γυρνούσα

Σε τόπους μακρινούς μιας άλλης σφαίρας

Που ήταν ουτοπικοί και όλοι φάνταζαν

Σαν κάποιο δημιούργημα της όγδοης ημέρας



Και τώρα πια σαν ξένο με κοιτάνε

Σαν κάποιο άγνωστο χωρίς ταυτότητα

Δεν θέλουν πλέον πια να μου μιλάνε

Για άγριο με περνούν χωρίς οντότητα



Οι πράξεις μου δεν είναι η αιτία

Το ξέρω από πριν κι’ απ’ τα’ άλλα τα παιδιά

Ο λόγος που σαν βάρβαρο με βλέπουν

Είναι κάμποσοι πόντοι πιο μακριά μαλλιά



Κι ας με φωνάζουνε αυτοί αλήτη

Στοιχείο αναρχικό χωρίς ιδανικά

Εγώ θα συνεχίζω να βαδίζω

Για ένα μακρινό γι’ αυτούς ορίζοντα


Bookmark and Share




Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".

Δευτέρα, Οκτωβρίου 25, 2010

That's What Friends Are For ... In good times And BAD times ...

ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΣΤΙΣ 26/10/2009 ...

Πόσο καιρό περίμενα αυτή την Ανάρτηση. Επιτέλους έφτασε η στιγμή να την κάνω.

Του Αγίου Δημητρίου ήρθε και πάλι. Τώρα, Αγίου δεν ξέρω έχω μπερδευτεί. Αν είναι αυτός που έχει το φωτοστέφανο, μάλλον λάθος θα έχει κάνει ο Αγιογράφος. Γιατί Άγιος και να χρησιμοποιεί τόση βία με 3μετρο κοντάρι, και να σκοτώνει άνθρωπο, πολύ αμφιβάλω.

Ααααα, κατάλαβα. Ο Πάνω είναι ο Καλός και ο Κάτω ο Κακός. Άσχετα αν ένα μάτι παιδιού θα λυπόταν πιο πολύ τον καημένο μελλοθάνατο. Αλλά έτσι τα μαθαίνουν τα μικρά παιδιά από νωρίς... μην τυχόν και ξεφύγουν από τον προσηλυτισμό. Οι χριστιανοί είναι οι καλοί, και όλοι οι άλλοι άνθρωποι του κόσμου Κακοί. Οπότε αν τους σουβλίσουμε, όπως ο συνονόματος "Άγιος", δεν πειράζει. Ίσα ίσα που πρέπει. Για να γλυτώσουμε από το Κακό.

Και εγώ πιστεύω ότι σε κάποιο πόλεμο, αφού πρώτα έχεις εξαντλήσει όλα τα σενάρια ειρήνης και είσαι σε άμυνα, αναγκάζεσαι να θανατώσεις για να μην θανατωθείς. Αλλά ακόμα και αν υπήρξες ήρωας πολέμου και κράτησες την πατρίδα σου (ή άλλη πατρίδα όπως ο CHE) ελεύθερη, γιατί να υπάρξουν εικόνες που θα δείχνουν βία??? Και καλά από έναν μυθικό πολεμιστή, αλλά από ένα Άγιο ???

Άρα η εισαγωγή μου πιστεύω, ότι θα σας έδωσε μια πρώτη γεύση για το πως νιώθω και πιστεύω, αν αυτή η μέρα είναι ιδιαίτερη για μένα και πρέπει να γιορτάζεται. Αλλά δεν ήξερα από μικρός που έπερνα δώρα και μαζευόμασταν στο σπίτι όλοι οι συγγενείς και φίλοι, ότι θα φορτωθώ μια μέρα τον χρόνο ισοβίως. Μία μέρα που πρέπει να σηκώνω όλα τα τηλέφωνα και να λέω ευχαριστώ, και να απαντάω σε όλα τα μηνύματα. Και αν δεν είμαι καλά ??? Η δεν έχω το δικαίωμα στην γιορτή μου να μην είμαι καλά ???

Παρεμπιπτόντως σήμερα είμαι Πολύ Καλά.... χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι τα Χρόνια Πολλά μου είναι αρεστά. Και θα σας εξηγήσω αμέσως τι εννοώ.

"Ρε, γιατί δεν σήκωνες το τηλέφωνο ??? Σε πήρα 3 φορές !!! ", " Ρε γιατί δεν μου απάντησες στο SMS, άλλη φορά δεν σου στέλνω ". Άσε μην αρχίσω με τα " Καλή τύχη αγόριμ και μ' ένα καλό κουρίτσ. Πότε θα παντρευτείς για να δει και η Μάνας κανένα εγγονάκκ ??? ".

Εδώ λοιπόν και κάποια χρόνια, και είναι αρκετά, περίπου μια 10ετία, δεν σηκώνω το κινητό αλλά ούτε το σταθερό, αλλά απαντάω σχεδόν σε όλα τα E-mails γιατί μπορώ να το κάνω ΟΠΟΤΕ ΜΠΟΡΩ !!!

Θα μου πεις, έτσι όμως ΑΔΙΚΕΙΣ και τους "Πραγματικούς" σου φίλους που σε "νοιάζονται" και "σ' αγαπάνε" και θέλουν να σου πουν Χρόνια Πολλά. Μα με την φίλη μου που μιλούσα χθες το βράδυ, είναι δυνατόν να με ξαναπάρει σήμερα για να μου πει Χρόνια Πολλά ??? Αν το κάνει δεν θα είναι καθαρά Τυπικό ???

" Όχι ρε γαμώτο, τι δώρο να του πάρω ? ", " Φτου ρε γαμώτο, πρέπει να πάρω και τον ξάδερφό μου τον Μαλάκα που γιορτάζει. Και δεν τον αντέχωωωωωωω. Θα μου αρχίσει πάλι τις παπαριές και ποιος τον ακούει ".

Μην μου πείτε ότι και ένας από εσάς δεν έχει ακούσει ή σκεφτεί κάτι αντίστοιχο ??? Το 80 % των "Χρόνια Πολλά" είναι τέτοια. Γιατί αν πραγματικά είναι φίλοι, δεν θα περίμεναν ποτέ μια Γιορτή, να πάρουν τον Φίλο τους για να δουν τι κάνει. Εκείνη την μέρα κανένας που Γιορτάζει δεν έχει τον απαιτούμενο χρόνο για να μιλήσει ουσιαστικά.

Π.χ σήμερα το πρωί, μια Fb-Friend η Τίνα, μου ευχήθηκε Χρόνια Πολλά με ένα πολύ ωραίο τραγούδι. Με την Τίνα όμως έχουμε ουσιαστική Διαδικτυακή επαφή. Θα σχολιάσει κάποιο Post που θα της κάνει εντύπωση. Θα πατήσει το "Like" σε μια άλλη που της αρέσει... και μου έχει στείλει και αφιέρωση στο Blog.

Έτσι ΝΑΙ !!! Το χάρηκα πολύ. Και το χάρηκα πολύ γιατί δεν ήταν ένα σκέτο χρόνια πολλά αλλά συνοδευόταν με ένα πολύ ωραίο τραγούδι. Έτσι τα χρόνια πολλά τα χαίρομαι. Αν όμως ήμασταν εντελώς ανενεργοί φίλοι και μόνο στην γιορτή μου μου έλεγε ένα ΞΕΡΟ Χρόνια Πολλά.... τότε δεν θα χαιρόμουν καθόλου. Θα τσαντιζόμουν. Θα το θεωρούσα ειρωνικό !!!

Εδώ το τραγούδι που μου έστειλε η Τίνα. Κλικ

Μόλις μου έκανε και ο Ντίνος κάτι αντίστοιχο. Με τον Ντίνο την προηγούμενη εβδομάδα ανταλλάξαμε μπορεί και 100 μηνύματα και Γελάσαμε Πάρα Πολύ !!! Ευχαριστώ Ντινάκο...

" Γιατί δεν με πήρες τηλέφωνο στην Γιορτή μου ??? ", και μερικοί θρασύτατοι συνεχίζουν " Όχι γιατί ? Πες μου τον λόγο... Σου έχω κάνει τίποτα ??? Όχι άμα είναι να μου το πεις !!! ". ΜΟΛΙΣ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕΣ απάντησα σε κανά 2 και απαλλάχτηκα από τον Δέσμιο Τύραννο.

Τέρμα οι υποκρισίες και οι Ντεμέκ φίλοι. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν απαλλάσσομαι να παίρνω κάποιον για να μην παρεξηγηθεί, και απαλλάσσω και όλους τους άλλους να μου ευχηθούν. Δηλαδή αν κάποιος δεν με πάρει τηλέφωνο δεν είναι φίλος ??? Πάρα πολλοί είναι εκείνοι που δεν με παίρνουν (αφού ξέρουν το πιστεύω μου για τα Χρόνια Πολλά ) και έτσι είναι και αυτοί πιο χαλαροί. Δεν Παρεξηγώ εγώ. Ίσα ίσα παρεξηγώ αυτόν που θα το κάνει επί τούτου για να δείξει ότι είναι φίλος και με θυμήθηκε.



Κάποιος θα μου πει (που το ακούω συχνά) θα διώξεις πολλούς φίλους σου. Δεν πειράζει θα μείνουν αυτοί που πραγματικά είναι !!!. Αυτούς θέλω και χρειάζομαι. Και επειδή τα τελευταία χρόνια περνώ πολύ δύσκολα και από ότι υπολογίζω αυτός ο χρόνος, αλλά και 1 με 2 μετά θα είναι πολύ δύσκολα αλλά ουσιαστικά χρειάζομαι πραγματικούς φίλους. Αυτούς του έχω ανάγκη. Γιατί είναι πολύ χειρότερο, από το να μην σου δίνουν κάποιο χέρι βοήθειας, να σου το απλώνουν και όταν πας να στηριχτείς, να το τραβάνε απότομα και να πέφτεις και να πληγώνεσαι !!!

Οι φίλοι δεν είναι για Χρόνια Πολλά. Οι φίλοι είναι για πολλά άλλα. Και αν αναρωτιέστε....




that's what friends are for

And I
Never thought I'd feel this way
And as far as I'm concerned I'm glad I got the chance to say
That I do believe I love you

And if I should ever go away
Well then close your eyes and try to feel the way we do today
And than if you can't remember.....

Chorus
Keep smilin'
Keep shinin'

Knowin' you can always count on me
for sure
that's what friends are for





In good times
And bad times
I'll be on your side forever more
That's what friends are for

Verse 2
Well you came and open me
And now there's so much more I see
And so by the way I thank you....

Ohhh and then
For the times when we're apart
Well just close your eyes and know
These words are comming from my heart
And then if you can't remember....Ohhhhh

(Repeat chorus 3x)

(Stevie talking)
Mmmhmm thats what friends are for mmmhmm yea



..... Μόλις έλαβα το εξής μήνυμα.... 26/10/2009 14:50

"Καλημερα Δημητρουλη!
Χρονια σου πολλα και καλα! Να σε χαιρομαστε!
επειδη ξερω οτι δεν θα σηκωνεις σημερα το τηλεφωνο ειπα εστω κι ετσι να σου πω τις ευχες μου γιατι παντα σε θυμαμαι και οχι μονο τετοια μερα...".

Την αποστολέα την γνωρίζω από το 1996. Με ξέρει Καλά !!!




Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share

Κυριακή, Οκτωβρίου 24, 2010

Κλείσε τα μάτια, κλείσ' τα και χόρεψέ μου ....




Να πως γίνονται οι Αναρτήσεις ...

Ένα Κομμάτι Όμορφο, μια Εικόνα παρμένη από την Φαντασία ( που την έχω Μπόλικη ) και έτοιμη ...

Με ενέπνευσε και ο Τίτλος που είμαι ήδη ... και ο Μεθυστικός Χορός ξεκίνησε ...



Ποια θα Χορέψει Μαζί μου ..... ???







Γίνε Κομμάτια

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Πορτοκάλογλου & Ανδριάνα Μπάμπαλη ( Ντουέτο )

Ξέχασα τ' όνομά μου, το δρόμο, τα κλειδιά...
Απόψε, καρδιά μου, ποιος φεύγει, ποιος γυρνά;

Ποιο σκοτεινό φεγγάρι, ποια δίψα, ποια φωτιά;
ποια τρέλα, ποια ζάλη, απόψε σ' οδηγά;

Κλείσε τα μάτια, κλείσ' τα και χόρεψέ μου,
γίνε κομμάτια, τη νύχτα χάρισέ μου,
άνοιξ' τα χέρια, σήκω και χόρεψέ μου,
μέχρι τ' αστέρια, τη νύχτα χάρισέ μου...






Κάποιος σε περιμένει, κάπου έξω μακριά...
Μα η νύχτα πως βγαίνει, σ' αυτή την ερημιά;

Τελειώσαν πια τα λόγια, τελειώσαν τα λεφτά,
Μα δωσ' μου τη φλόγα, κι ανάβω πυρκαγιά...

Κλείσε τα μάτια, κλείσ' τα και χόρεψέ μου,
γίνε κομμάτια, τη νύχτα χάρισέ μου,
άνοιξ' τα χέρια, σήκω και χόρεψέ μου,
μέχρι τ' αστέρια, τη νύχτα χάρισέ μου...
(x3)



Bookmark and Share




Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".