Αυτό τον καιρό με τις 100αδες διαδικασίες μετά από ένα Θάνατο ... έχεις εκτός από το να διαχειριστείς τον Χαμό ... και ένα σωρό γραφιοκρατικές διαδικασίες που σε κάνουν Σωματικά και Ψυχικά Κουρέλι ...
Και έρχονται όλοι οι Φίλοι και ΞΑΦΝΙΚΑ δείχνουν ενδιαφέρον και τρέχουν να βοηθήσουν Τάχα μου και απλά ... απλά ... σε Κοροιδεύουν με την Υποκρισία τους ...
Αν θες κάτι εδώ είμαι ... Το ξέρω ρε Παπάρα που είσαι ... Σκοπός είναι από Μόνος σου να έρθεις να δεις τι προβλήματα έχω ... και από το μετερίζι σου θα βρεις έστω κάτι να κάνεις ... Έστω δεν μπορείς ... τότε ένα 20άρικο είναι κάτι ... για ένα κεράκι τουλάχιστον ...
Η Χαμιλοσυνταξιούχα θεία μου μου έδωσε 50 ... και κάναμε μισή ώρα στην πόρτα μέχρι να το πάρω ... Δεν έκανα κάτι για την Μάνα σου γιατί είμαι Ανήμπορη ... Με αυτό το 50άρικο ... κάνε ότι εσύ νομίζεις.
Και όλοι αυτοί του όταν θες είμαι εδώ ... το 20άρικο μπορεί να το ξοδέψουν σε μισή ώρα ... Και σε ένα μήνα να ξοδέψουν για Χαβαλέ και Γούστα 100 20άρικα ... Αλλά ένα ... δεν ...
Γι αυτό όταν σε ρωτάω ρε Παπάρα τι φόρο θα έχω από το σπίτι της Μάνας μου και πόσο γιατί εσύ ασχολείσαι με τα εφοριακά ... μην μου λες πάνε στο Google και πάτα αυτό και αυτό ...
Πάτα το Εσύ για μένα γαμώ την Αδιαφορία σου γαμώ ... και πες το μου ... Εγώ έχω να χτυπήσω 1000 Google ακόμα ...
Αφιερωμένο στον Νεόπιστο Φλώρο που παλιά δεν πατούσε Εκκλησία ... παρά Μόνο για να παίξει μπάλα στο προαύλιο, και έλεγε τους παπάδες Παπαδαριά και και και ... και τώρα νομίζει ότι έχει μεταλαχτεί σε Σερβετάλη !!!
Τέτοιες "Χριστιανικές" μέρες εμένα με ποιάνει το Ανάποδό μου με τόση Υποκρισία από την Αποπνυκτική Κατάνυξη και την Μεγάλη Πίστη και τους Μεγάλους Σταυρούς και ( Πως λέγεται αυτό που σκύβουν ... Αααα Μετάνοιες ) ... και και και ... που με ποιάνει μια "Χριστιανική" Αηδία ...
Οπότε με έποιασε να πω μία "Κακία" η Κακία ...
Πως με κάνουν έξαλλο αυτές που όταν ήταν Βαλόζες έβαζαν τοπία στις φωτό και όταν έχασαν κάποια κιλά και νομίζουν ότι έγιναν και όμορφες ... μας έχουν ζαλίσει τα @@ με ένα σωρό Σέλφι ... Αυτές να δείτε που θα πάνε όλες τις μέρες στην Εκκλησία για να δείξουν το αδυνατισμένο σώμα με τα καινούρια Σέξυ ρούχα που αγόρασαν !
Πάσχα και υποκρισία του Νεοέλληνα
19 Απρ, ’14 1:20 ΜΜ
Καλησπέρα πιτσιρίκο, Μιας και είναι η περίοδος του Πάσχα τώρα, και όπου κι αν κοιτάξω βλέπω μόνο υποκρισία, έγραψα ένα άρθρο για την υποκρισία του Νεοέλληνα, ειδικά την περίοδο του Πάσχα.
Νεοέλληνας. Αυτός ο απίστευτα υποκριτής άνθρωπος σε όλες τις πτυχές της ζωής του. Από πού να πρωτοξεκινήσεις; Από το γεγονός ότι θα είναι περήφανος για τους αρχαίους Έλληνες (τους αναφέρει και μάλιστα ως προγόνους του) αλλά δε θα έχει διαβάσει ούτε ένα βιβλίο για την αρχαιότητα, θα ακούει Πάολα και Παντελίδη και θα διαβάζει Χρυσηίδα Δημουλίδου;
Από το γεγονός ότι κάθε φορά που βλέπει ένα άτομο με αναπηρία συγκινείται, αλλά παρόλα αυτά δεν έχει πρόβλημα να παρκάρει σε θέση Α.με.Α ή πάνω σε διάβαση, αν είναι να φτάσει πιο γρήγορα στο ραντεβού του;
Για να μη πούμε για το γεγονός ότι μπορεί να σε πρήζουν με τις ώρες για τα πολιτισμένα κράτη της Δυτικής Ευρώπης όπου δεν καπνίζει κανείς σε κλειστό χώρο, ότι δε θα δεις σκουπιδάκι κάτω στο δρόμο κλπ., ωστόσο, όταν πρόκειται για το Ελλαδιστάν, μια χαρά θα καπνίσει σε κλειστό χώρο, παραβλέποντας τη νομοθεσία, όπως επίσης μια χαρά θα πετάξει το σκουπίδι του στο δρόμο άσχετα αν υπάρχει κάδος κάθε 50 μέτρα κλπ. Αυτοί είμαστε σαν Νεοέλληνες ( δεν μιλάω φυσικά για όλους τους πολίτες του ελληνικού κράτους, γιατί υπάρχουν και άνθρωποι που δεν είναι υποκριτές και δεν ανήκουν στην κατηγορία των Νεοελλήνων ).
Και φυσικά ο Νεοέλληνας δε θα μπορούσε να είναι υποκριτής και με τη θρησκεία την οποία υποστηρίζει. Η οποία είναι φυσικά η χριστιανική ορθοδοξία.
Παρόλο που υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τη διαμόρφωση μιας θρησκευτικής ταυτότητας ( οικογένεια, σχολείο, παρέες, κλπ. ), ο Νεοέλληνας δεν θα ψαχτεί ποτέ ουσιαστικά με τη θρησκεία του.
Θα υποστηρίζει κάτι για όλη του τη ζωή επειδή έτσι μεγάλωσε. Δεν έχει διαβάσει ποτέ τη Βίβλο αλλά μπορεί και την υπερασπίζεται με σθένος.
Όταν του αναφέρεις κάποιο απόσπασμα από τα “ιερά του βιβλία” θα σου απαντήσει ότι βλασφημάς.
Πιστεύει ακράδαντα στο “Πίστευε και μη ερεύνα” και είναι απολύτως λογικό γιατί η έρευνα μπορεί να ταρακουνήσει την πίστη του, και ποιος έχει καιρό για εσωτερικές αναζητήσεις.
Ωστόσο, εγώ θέλω να σταθώ σε συγκεκριμένα περιστατικά για τα οποία είμαι σίγουρος ότι η πλειοψηφία όσων διαβάσει αυτό το άρθρο θα έχει υπάρξει μάρτυράς τους.
Πρόκειται φυσικά για την υποκρισία του Νεοέλληνα κατά τη διάρκεια του Πάσχα και πιο συγκεκριμένα, από το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ως την Κυριακή του Πάσχα.
Στο βαθύ πένθος που ζω ... έχω τουλάχιστον κάτι να απαλύνει τον Πόνο μου ...
Έχω γράψει πολλές φορές για το Όνειρο της Ζωής μου να μετοικήσω στην Ιρλανδία ... αλλά ο Κόβιντ μου έκοψε τα σχέδια ... τώρα και με τον πόλεμο ... άσε ... αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν άλλο ...
Η Ανύμπορη Μητέρα μου που είχε τεράστια Ανασφάλεια για το πως θα ζείσει χωρίς εμένα και όχι μόνο ως Φροντιστής αλλά ως ένας άνθρωπος που Λάτρευε !!! Ναι με Λάτρευε και μου το λεγε συνέχεια αλλά εγώ δεν χρειάζεται να ακούσω κάποιον για να δω τι αισθάνεται για μένα ...
"Αν πάθεις κάτι ... εγώ να ξέρεις θα Πεθάνω την Άλλη Μέρα ... Και αν όχι ... θα Αυτοκτονήσω την Μεθεπόμενη" ...
Ευτυχώς λοιπόν που έφυγε 1η και δεν έζησε τον Ανείπωτο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ - ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΒΥΣΣΑΛΕΟ Πόνο που νιώθει μια Μάνα όταν χάνει τον Λατρεμένο της Γιο ...
Ευτυχώς Μάνα έφυγες πρώτη αλλά θα έρθω και θα σε βρω να το ξέρεις ...
Λείπω αυτές τις Μέρες από το Blog γιατί Πενθώ και δεν μου είναι εύκολο να γράφω ... Αν και νομίζω ότι από σήμερα θα γράφω και πολύ συχνά γιατί Κάποια Τοξική - Διαολική ... Κάκκιστη Πουτ...να ... δεν σεβάστηκε Καθόλου το Πένθος μου ( δεν έχει κλείσει ούτε μήνας από τότε που την έχασα ) και μου μίλησε Χυδαία ... Βάναυσα ... Οχετός Ολόκληρος και τόσο Ασεβής που έφτασε τα όρια της Ιεροσυλίας ... !!!
Επειδή είναι γειτόνισα ( Η Πιο Κουτσομπόλα του ΚΟΣΜΟΥ και με Διαφορά ) και άκουγε μερικές φωνές από εμένα για ζητήματα ώστε να πιει Η Μάνα μου κάποια χάπια που δεν έπαιρνε ... ή ήταν μισολυπόθυμη και της είπα ΣΗΚΩ ... να της πάρω την πίεση και την έσωσα από το Εγκεφαλικό ... ΜΕ κατηγόρησε τώρα που είμαι κομμάτια και ρετάλι από το Πένθος, ότι την Κακομεταχειριζόμουνα και της φώναζα και την Έβριζα κιόλας ... Μόνο που δεν την έδειρα δεν μου είπε ... παρόλο που πιστεύω ότι το είχε στο μυαλό της ...
Ξέρετε πόσες φορές φώναζα στην Γάτα μου να κατέβει από την Κατσαρόλα ή από πάνω από τα Ψάρια ή να μην είναι γραπωμένη στις κουρτίνες και τις σκίσει και μου έλεγε η Μάνα μου ... " Μη ρε Δημήτρη μην της φωνάζεις" ... "Μάνα έτσι πρέπει να φωνάζουν στα ζωντανά ... δεν καταλαβαίνουν τις λέξεις" και μου έλεγε " Όχι δεν είναι γι αυτό ... Θα λένε ότι φωνάζεις σε μένα" Και της Έλεγα Μάνα εμένα οι Κακοί και Κουτσομπόληδες - Τοξικοί Άνθρωποι ... δεν με ενδιαφέρουν ... Θέλουν το Κακό του Κόσμου ... Κρυφακούν ακόμα για να κατηγορήσουν ... Έτσι μόνο μπορούν να Ζουν ... Κάνοντας συνέχεια ΚΑΚΟ.
Εγώ λοιπόν φώναζα στην Γάτα τις περισσότερες φορές και αυτή η Πουτ..να ... με κατηγόρησε εμέσως φωτογραφικά ότι εξαιτίας της συμπεριφοράς μου πέθανε η Μάνα μου ... Δλδ εγώ την Έστειλα μια ώρα Αρχύτερα ... Σαν να με είπε Εγκληματία ...
Πότε ??? 27 μέρες μετά που την έχασα και σπαράζω στο κλάμα κάθε μέρα ... και δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδυα γιατί είμαι Ολομόναχος σε ένα σπίτι.
ΔΕΝ ΣΕΒΑΣΤΗΚΕ ΟΥΤΕ ΤΟ ΠΙΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΠΕΝΘΟΣ ΠΟΥ ΕΝΑΙ ΌΤΑΝ ΧΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΣΟΥ ( μετά το Χαμό του Παιδιού ) ...
Καταλαβαίνετε τι Κακία έκανε ο Θυληκός Χίτλερ ??? Μου κόλησε το Πιστόλι στο κρόταφο και με Αποτέλιωσε !!!
Άρθρο γραμμένο από άλλον ...
Έπρεπε να ζήσω από πρώτο χέρι δύσκολες καταστάσεις για να κάνω αυτό που λένε «ξεσκαρτάρισμα».
Και ναι... Πολύ καλά τα λέει ο σοφός λαός μας -αυτή τη φορά χωρίς εισαγωγικά το σοφός- αλλά και οι γονείς μας, που από μικρά παιδιά μας συμβουλεύουν: «Οι καλοί φίλοι στα δύσκολα φαίνονται παιδί μου».
Δύσκολο και επίπονο να συνειδητοποιείς ότι κάποιοι δε νοιάζονται τόσο όσο νόμιζες, μεγάλη απογοήτευση να αγαπάς και να προσφέρεις σε ανθρώπους που δε σ' αγαπούν όσο πίστευες, αλλά πιστέψτε με: Μεγάλη λύτρωση το ξεκαθάρισμα. Και δυστυχώς πρέπει να έρθουν τα δύσκολα για να πεισθείς γι' αυτό που ένιωθες μέσα σου -γιατί δεν γίνεται να μην το ένιωθες έστω και λίγο- αλλά επιτέλους έχεις και αποδείξεις χειροπιαστές. Αν εξακολουθήσεις να παραμυθιάζεσαι, τότε φίλε μου είσαι άξιος της μοίρας σου και μη ζητάς τα ρέστα από κανέναν.
Τέτοιες καταστάσεις βέβαια έχουν και τα καλά τους. Μέσα στο χαμό και τη λύπη, εμφανίζονται κάτι «τζόκερ» από το πουθενά. Άνθρωποι που ούτε καν είχες φανταστεί, που ούτε καν είχες υπολογίσει σε αυτούς, βρίσκονται κοντά σου για να σε στηρίξουν και να σου συμπαρασταθούν. Και δεν αναφέρομαι σε οικονομικό επίπεδο. Σ' αυτό το κομμάτι οι περισσότεροι είμαστε για κλάματα. Εκεί δε μπορείς να έχεις απαιτήσεις εκτός κι αν πνίγεσαι στα χρέη και ο αδερφός σου είναι ο Πρίγκιπας Ζαμούντα. Αναφέρομαι καθαρά στο ψυχολογικό και ανθρώπινο κομμάτι: «Γεια. Είσαι καλά; Χρειάζεσαι κάτι. Μπορώ να σε βοηθήσω; Τα παιδιά; Η οικογένεια; Να έρθω να σας δω μετά τη δουλειά;».
Το μόνο που πλέον πρέπει να δεις ρεαλιστικά και να το βάλεις καλά στο μυαλό σου είναι ότι οι περισσότεροι ακολουθούν πιστά το επίσης σοφό λαϊκό ρητό «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας» ή το «σώζων εαυτόν σωθήτω» (sic). Και μη περάσει από το μυαλό σου ότι οι συγγενείς αποτελούν εξαίρεση λόγω... αίματος. Αστειότητες... Κάποιες φορές, αδέλφια και ξαδέλφια μαζί, δεν αξίζουν όσο ένας καλός φίλος. Πικρή, αλλά μεγάλη αλήθεια.
Δεν είμαι ούτε υπερευαίσθητη, ούτε ζω στον κόσμο της παπαρούνας. Η μητρότητα με προσγείωσε στη γη, με όπλισε με δύναμη και κουράγιο που ούτε καν φανταζόμουν. Όμως, ρεαλιστικά και ανθρώπινα παρατηρώντας λίγο γύρω μου, συνειδητοποίησα για ακόμη μια φορά πόση δύναμη έχει το «εγώ και η πάρτη μου» και με πόση ένταση εξαπλώνεται αυτή η νοοτροπία σαν ιός...
Σε μια κοινωνία που θα έπρεπε να είναι δεμένη σαν γροθιά, που θα έπρεπε να επικρατεί αλληλοϋποστήριξη και αλληλεγγύη, συνειδητοποιώ ότι μάλλον έχουμε στρέψει το ενδιαφέρον μας αλλού. Κι αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει ούτε με το κοινωνικό, το οικονομικό ή μορφωτικό επίπεδο των ανθρώπων. Η ανθρωπιά δεν σπουδάζεται. Το μεγαλείο της ψυχής ή το έχεις ή... άντε στο καλό της Παναγίας άνθρωπέ μου.
Το συμπέρασμα είναι ένα: Οι κλάψες και η μιζέρια δεν οδηγούν πουθενά. Σπουδαίο πράγμα η περηφάνια και μόνο όταν συντρέχει λόγος σοβαρός την καταπατάς. Αγάπα εκεί που σ' αγαπούν. Το να έχεις απαιτήσεις από ανθρώπους «λίγους» είναι χάσιμο χρόνου και ταλαιπωρία ψυχής...
Και μη ξεχνάς ποτέ: «Οι καλοί φίλοι στα δύσκολα φαίνονται».
.jpg)
