Η Βαλατσογιαγιά σε νέες περιπέτειες...

Αυτή είναι η Πολυαγαπημένη μου Γιαγιά. Η Κούλα. Μαγδαληνή ήταν το όνομά της αλλά εμείς τη φωνάζαμε Κούλα.

Έφυγε από τη ζωή το 1995, με ένα πλατύ χαμόγελο όπως αυτό της φωτογραφίας. Δεν καταλάβαινε και πολλά. Ίσως γι αυτό να είχε μέχρι το τέλος της το πλατύ χαμόγελο. Έβλεπε τον Κόσμο ωραίο.

Εντελώς αγράμματη σε επίπεδο αναλφαβητισμού δεν μπορούσε να διαβάσει ούτε εφημερίδα ούτε τους υπότιτλους της τηλεόρασης..... και όπως οι περισσότερες γιαγιές σχεδόν την εποχή της νεοφερμένης τηλεόρασης την 10ετία του 70, στην αρχή χαιρετούσε τον παρουσιαστή των ειδήσεων.... "Γειά σας και σε εσάς".

Λίγο καιρό μετά που της εξηγήσαμε ότι αυτοί που είναι στην τηλεόραση δεν μας βλέπαν, και μιλάν σε ένα γυαλί που λέγεται κάμερα, έγλυψε τα χείλη της με απορία, και έγνεψε για να δείξει ότι κατάλαβε. Κατάλαβε - κατάλαβε, αλλά λίγο καιρό μετά με ρωτάει "Παιδάκι μ, πως βωλάν όλοι αυτοί εκεί μέσα?". Βωλάν = Χωράν (και εγώ δεν το ήξερα, από τα συμφραζόμενα έβγαζα το νόημα των παράξενων λέξεων της Γιαγιάς).

Καλά έτσι και ακουμπούσαμε το άλλο κανάλι (2 ήταν τότε) όταν είχε τον Αλέξη του Μεθοριακού σταθμού, ή τον Μπάρμπα Γιώργο του Λούνα Παρκ, μαύρο φίδι που μας έτρωγε. "Βρε, άλλαξέ το βρεεεεε". "Ρε Γιαγιά, έχει αγώνα ρε γιαγιά". "Καλά, θα τον δεις μετά" μου έλεγε τάχα για να με κοροϊδέψει... Άλλα όταν το άλλαζα και ξανάβαζα το σήριαλ έπαιρνε πάλι το πλατύ χαμόγελο της φωτό και δεν άντεχα να το ξαναλλάξω. Ευτυχώς μέναμε τότε οι συγγενείς κοντά και πήγαινα στην θεία μου να δω ποδόσφαιρο.

Η Βαλατσογιαγιά λοιπόν μας πρόλαβε στα φοιτητικά μας χρόνια. Και επειδή ήμουνα σε διαμέρισμα χωρίς γονείς όλο και μαζευόμασταν στο σπίτι. Όταν λοιπόν κάποια φορά ήταν να κανονίσουμε κάτι για το σπίτι..... είπα στα παιδιά. Δεν γίνεται είναι οι δικοί μου εδώ και έχουν φέρει και την Γιαγιά. Από ερώτηση σε ερώτηση για την Γιαγιά, άρχισα να διηγούμαι τις περιπέτειες της Κούλας.... που με το αθώο μυαλό της δημιουργούσε. Είχε γίνει χαμός. Ο Ντίνος, ο Στέλιος, η Βιβή και όλοι οι άλλοι είχαν δακρύσει από τα γέλια. Μας άκουγε όλο το τετράγωνο.

Ένας συμμαθητής μου, που έκανε τότε παρέα με τον Λάκη (τον γνωστό) με είχε φάει. "Πάμε ρε να πεις τις ιστορίες με την γιαγιά σου....". "Αν τις ακούσει θα τις βάλει στου Μήτσους". Έκανε τότε τους Μήτσους και είχε νούμερο με τον Χαϊκάλη που έκανε την Γριά. Εγώ ντρεπόμουν τότε, και έμειναν ανέκδοτες οι ιστορίες της Γιαγιάς.

Όταν λοιπόν έπρεπε να σταματήσω για να πάμε για μάθημα, ο πλακατζής της παρέας για να μας συνετίσει και να μαζευτούμε για μάθημα λέει... " Ε, ε, ε.... την άλλη φορά θα συνεχίσουμε με την Βαλαστογιαγιά σε Νέες Περιπέτειες. Το επόμενο επεισόδιο θα λέγεται "Η Βαλατσογιαγιά στο Διάστημα" ". Περιττό να σας πω. Μπήκαμε ένα τέταρτο αργότερα για μάθημα και πάλι δεν έγινε κανονικό. Γελούσαμε συνέχεια μέσα στην Αίθουσα !!!

Ανέκδοτες θα μείνουν και τώρα οι ιστορίες. Ενώ είχα σκοπό να τις αναφέρω, θα το κάνω μάλλον σε άλλη ανάρτηση. Για να τις θυμηθώ κιόλας και όλες. Η σημερινή ανάρτηση ήταν αυθόρμητη, που έγινε από μία "υπόσχεση" που έδωσα χθες στο FB στην Βιβούρα (Βιβή) και στον Ντίνο. Βέβαια ο Ντίνος μου ζήτησε να βάλω κάποια άλλη ιστορία της Μάνας μου, που και με αυτή είχε γίνει χαμός πάλι στο σπίτι, σε κάποιο τραπέζι που έκανα στους φίλους μου για να γνωρίσουν τους γονείς μου, αλλά επιφυλάσσομαι. Είναι Σόκιν.

Ντροπή Ντίνο, Ντροπή !!!


Θα ήθελα να κλείσω με βίντεο, αλλά τι βίντεο να βάλω για την Κούλα??? Κι όμως έχω. Μία πολύ ωραία αφιέρωση που μου είχε στείλει η Tina Constantatou. Θα ξαναγράψω την αφιέρωσή της, ευχαριστώντας την για ακόμα μία φορά.

Ευχαριστώ Τίνα μου !!!

"Είναι άκουσμα ιδιαίτερο για μένα : ένας πετυχημένος συνδυασμός του παλιού και του νέου, δοσμένος με τρυφερότητα και σεβασμό από ένα σεμνό κι αξιόλογο δημιουργό με άποψη, που τόλμησε να τιμήσει με αυτό τον τρόπο την αγαπημένη του γιαγιά βάζοντας το συγκεκριμένο τραγούδι στο πρώτο του cd...."







Ήρθες Αργά

Μπορεί να σ' έφερε τ'αγέρι τις μαργαρίτες που μαδά
Μπορεί να σ' έφερε το κύμα στην αμμουδιά που τραγουδά
Μπορεί να σ' έφερε η χαρά, μπορεί να σ' έφερε η λύπη
μα ειν' αργά,πολύ αργά να μου ξυπνήσεις καρδιοχτύπι.

Ήρθες αργά στο δρόμο της ζωής μου
Ήρθες αργά για να μου φέρεις τη χαρά
Μιαν άλλη πέρασε τα χάδια της με κέρασε
Κάποια βραδιά μου πήρε την καρδιά

Ήρθες αργά στο δρόμο της ζωής μου
Ήρθες αργά πως θες αλήθεια να στο πω;
Δεν ερωτεύομαι μαζί σου κι αν πλανεύομαι
Ήρθες αργά ακόμα εκείνη αγαπώ.

Μπορεί να σ' έφερε τ' αγέρι τις μαργαρίτες που μαδά
Μπορεί να σ' έφερε το κύμα στην αμμουδιά που τραγουδά

Ήρθες αργά στο δρόμο της ζωής μου
Ήρθες αργά για να μου φέρεις τη χαρά
Δεν ερωτεύομαι μαζί σου κι αν πλανεύομαι
Ήρθες αργά ακόμα εκείνη αγαπώ.


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

When a blind man cries, lord, you know there aint no sadder tale...

Σήμερα ανάρτησα στο FB ένα βίντεοκλίπ από μία Playmate - Τραγουδίστρια. Η αλήθεια είναι ότι το βίντεο μου άρεσε αρκετά. Καταρχάς πιστεύω ότι η συγκεκριμένη Playmate διαθέτει και μια κάποια φωνή και το βίντεο δεν την παρουσίαζε ως φτηνή και χυδαία Beach όπως πολλά άλλα Βίντεο Κλιπ για να καλύψουν την "Φωνάρα".

Ήταν μια όμορφη παρουσία, μια πραγματικά Sexy μορφή που χαιρόσουν να τη βλέπεις. Κλικ εδώ για το Βίντεο... Επειδή όμως αυτή η συγκεκριμένη Plamate δεν έχει δώσει την εικόνα της ποιοτικής ερμηνεύτριας, είχα πολύ γρήγορα ένα σχόλιο που έλεγε "με ξάφνιασες :)".

Εμένα δεν με ξάφνιασε το σχόλιο, γιατί κατάλαβα πως το είπε. Αν και σε παλιότερες αναρτήσεις είχα βάλει αρκετές φωτό από Ωραίες (και όχι μόνο όμορφες) Γυναίκες, το όλο ύφος του Blog μου ίσως βγάζει κάποιον που ποτέ δεν θα έβαζε δημόσια τέτοιο Βίντεο. Η κοπέλα βέβαια με ξέρει μόνο μέσα από το Blog μου και από κάποια (αρκετά) μηνύματα που έχουμε ανταλλάξει. Δεν με ξέρει από κοντά. Γι' αυτό και το επόμενο σχόλιο "Δεν περίμενα εσύ να έβαζες ένα τέτοιο Βίντεο".

Βέβαια μόνο να εικάσω μπορώ το νόημα των σχολίων της, αλλά θα το αναλύσω έτσι όπως το έλαβα εγώ. Άλλωστε έχω λάβει και παλιότερα τέτοια σχόλια κυρίως από Γυναίκες. Βέβαια πάλι το σχόλιο ως τιμητικό μπορεί να εξηγηθεί, δηλ. σαν κάτι "Εσένα σε έχω για διαφορετικό, για πιο "ποιοτικό", με καλύτερο γούστο, και όχι για τέτοια βίντεο.

Και έχει δίκιο. Όλα τα βίντεο που βάζω στις αναρτήσεις μου είναι εντελώς διαφορετικού ύφους από το συγκεκριμένο. Αλλά το ότι δεν το Επιλέγω, δεν σημαίνει ότι δεν θα το δω πριν το απορρίψω. Και αν πραγματικά είναι εντελώς διαφορετικό από αυτά που συνήθως ακούω, πάλι δεν σημαίνει ότι αν μου αρέσει δεν θα το προβάλω. Ιδίως αυτό θα προβάλω για να δείξω ότι και οι μη ποιοτικές, μπορούν αν σταματήσουν λίγο το κούνημα και κάνουν σωστά βήματα να κάνουν Ωραία πράγματα.

Αυτό το νόημα είχε και η ανάρτηση του βίντεο σήμερα. Αλλά το έκανα με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται ότι μου "αρέσουν" αυτά που έχουν μοντέλα μέσα. Αυτά όμως που έχουν μοντέλα και είναι ωραία αισθητικά σε όλο τους το εύρος ..... ΝΑΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ !!!

Γιατί όπως είπα και στην κοπέλα, και σε κάποια άλλη φίλη προχθές, ότι το ποιοτικό με νόημα και βάθος δεν είναι απαραιτήτως το "άσχημο". Δεν πρέπει να είναι άσχημος ο άλλος για να σε πείσει ότι έχει ουσία. Η ομορφιά δεν σημαίνει και ποιοτική αποτυχία. Μπορεί κάποιος άνθρωπος να είναι και όμορφος και ουσιώδης.

Και όπως βλέπεις και χαίρεσαι ένα όμορφο τοπίο, ένα όμορφο πίνακα, μία ωραία συναυλία έτσι βλέπεις και μία όμορφη και ιδίως ωραία γυναίκα. Και μετά της τόνισα ότι είμαι και παραμένω (έτσι πιστεύω) Άντρας και ότι το όμορφο σε Γυναίκα πάντα θα είναι αξιοπρόσεκτο. Όταν όμως μένει στο όμορφο και μόνο, τότε πολύ γρήγορα μετακινώ το βλέμμα μου. Το σκέτο Όμορφο είναι το πιο Άσχημο. Γι αυτό μιλώ πάντα για ΩΡΑΙΟ !!!

Άρα ότι και να Επιλέγω να παρακολουθώ δεν θα γίνω Τυφλός Άνθρωπος, και πάντα θα παρατηρώ το Όμορφο γιατί καμιά φορά και το Όμορφο είναι και Ωραίο !!!

Γιατί όταν ένας Τυφλός Άνθρωπος κλαίει, Ω Θεέ μου, ξέρεις, δεν υπάρχει πιο λυπητερή ιστορία ...






When a blind man cries

Deep Purple

If youre leaving close the door.
Im not expecting people anymore.
Hear me grieving, Im lying on the floor.
Whether Im drunk or dead I really aint too sure.
Im a blind man, Im a blind man and my world is pale.
When a blind man cries, lord, you know there aint no sadder tale.

Had a friend once in a room,
Had a good time but it ended much too soon.
In a cold month in that room
We found a reason for the things we had to do.

Im a blind man, Im a blind man, now my room is cold.
When a blind man cries, lord, you know he feels it from his soul.



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

When you're closer to losing your dreams...

Πεθαίνει ποτέ η Αγάπη? Η ζει για πάντα μέσα μας και μεταλαμπαδεύεται όταν ακόμα και εμείς φεύγουμε από τη ζωή? Λένε ότι η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Αλλά η Ελπίδα τι είναι? Δεν είναι η αίσθηση του τελευταίου σκιρτήματος? Δεν είναι η τελευταία ένδειξη Αγάπης για Ζωή?

Και όταν αναφέρουμε τη Ζωή δεν εννοούμε την επιβίωση, αλλά την βίωση, την Δημιουργία. Δηλαδή τον Έρωτα.

Θέλω πάλι να θίξω μέσα από αυτή την ανάρτηση ότι ο Έρωτας δεν είναι μόνο τα αισθήματα και η πραγμάτωσή τους από δύο που αγαπιούνται. Ίσως αυτό να είναι η πιο έντονη έκφανση του Έρωτα αλλά όχι η μοναδική.

Και δεν σημαίνει ότι όταν χωρίζεις χάνεται η αγάπη. Η αγάπη μένει και μπορεί ακόμα να αναπτύσσεται και μετά από κάποιο χωρισμό. Βέβαια όταν ο χωρισμός συνδυάζεται με μια κατάρρευση των αξιών και ιδεών που είχαμε για τον Έρωτα, ναι τότε η αγάπη τραυματίζεται και νιώθουμε ότι πεθαίνει αλλά ζει μέσα μας και αργά η γρήγορα την ξανασυναντάμε.



Μπορεί να προχωράμε μόνοι μας, χωρίς κάποιο ταίρι, αλλά πάντα πορευόμαστε με ή προς την Αγάπη. Χωρίς αυτή θα πεθαίναμε. Δεν θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε την μοναξιά μας, τις αναποδιές, τις κακουχίες.

Σήμερα ένα "άτακτο" κοριτσάκι, μάλλον για να με τσιγκλίσει ή για να δει πως θα αντιδράσω, σε ένα Post που έγραφα "Η Ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία !!!", μου σχολίασε... "ki h Agaph prwth!".

Η αλήθεια είναι ότι δεν πίστεψα ούτε στιγμή ότι το εννοούσε. Γιατί ο τρόπος σκέψης της δείχνει εντελώς το αντίθετο. Πως γίνεται ένα άτομο να μην εφησυχάζει ποτέ, να ζει την ζωή αναζητώντας συνεχώς, και να πιστεύει ότι πεθαίνει η Αγάπη πρώτη? Δεν γίνεται !!!

Και αν το πίστευε αυτό, δεν θα τη συγκινούσε το γκρίζο συννεφάκι που κλαίει και ρίχνει βροχή όταν φεύγει ο "σύντροφός" του, ούτε και ο ταλαιπωρημένος πελαργός που συνεχίζει να παλεύει για τη Ζωή. Αυτό που βγαίνει και από τους δύο, είναι το έντονο αίσθημα της Αγάπης.

Μπορεί πολλές φορές να πληγωνόμαστε, να μας προδίδουν, να ζούμε αβάσταχτες συνθήκες, αλλά μόνο η Αγάπη είναι αυτή που μας κρατάει στη Ζωή. Αυτό το Γιγάντιο συναίσθημα που μας δίνει τη δύναμη για να συνεχίσουμε την ανηφόρα.

Γιατί η Αγάπη τα Κατακτά όλα !!!



Love conquers all

Deep Purple

It Feels like the end
When you're closer to losing your dreams
Than losing a friend
Flying blind
I'm shooting into the dark
Who will I find
Oh girl
And if it takes me a lifetime
I swear I'll tear down every wall
Love conquers all



On my way
Tomorrow I rise with the sun
Soon I'll be gone
Words can't say
How the memories of feelings of love
They linger on
Oh girl
And if it takes me forever
I know it's worth every teardrop that falls
Love conquers all

Somewhere there's a place in your heart
Where the wounds never heal
Well you're not alone
That's just how I feel

Love conquers all
This one will last a lifetime
And if love conquers all
This one will last forever


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

This world go crazy, It's an emergency...

Εδώ και πολύ καιρό ήθελα να το κάνω. Από το καλοκαίρι. Αλλά επειδή το καλοκαίρι οι πιο πολλοί έλειπαν σε διακοπές, το άργησα λίγο. Είναι τόσο μεγάλη αξία στον χώρο της μουσικής, που δεν μπορούσα να μην του κάνω αφιέρωμα.

Πιο κάτω ακολουθεί αφιέρωμα, με τα κυριότερα σημεία της ζωής του που βρήκα στο Internet. Ακολουθεί και ένα τραγούδι, όχι δικό του, αλλά ένα που γράφτηκε ειδικά για αυτόν και αποτελεί ύμνο. Ερμηνευτής ένας πολύ καλός συνεχιστής της Reggae.... o Manu Chao.

Θυμάμαι πολύ έντονα την αντίδραση κάποιας κοπέλας μου στο Αναφώνημά μου "ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΟΝ BOB MARLEY ???". Ήταν 1996. Λόγω του θανάτου του το 1981, όλη η δεκαετία του 80 ήταν γεμάτη Bob Marley. Αφίσες παντού. T-Shirts κρεμασμένα παντού. Δεν υπήρχε καλοκαιρινό μαγαζί χωρίς να βάλει καθημερινά Marley. Λόγω της "Αργής" μουσικής της Reggae είχε συνδυαστεί με την ανεμελιά των διακοπών.

Άρα πως γίνεται κάποιος, που τα εφηβικά του χρόνια που είναι γεμάτα μουσική, να μην ξέρει τον Bob Marley??? Θυμάμαι της είχε μείνει απωθημένο και όταν διαφωνούσαμε πάντα μου έλεγε.... "ΝΑΙ ΡΕ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΟΝ BOB MARLEY". Απ' ότι έμαθα όταν χωρίσαμε τον έμαθε πολύ καλά, ακούγοντας όλα του τα CD.

Ναι, το θεωρούσα και το θεωρώ απαράδεκτο (ιδίως για άτομα γεννημένα στη δεκαετία του 60 - 70) να μην Τον ξέρουν. Για μένα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα πρόσωπα της Ιστορίας. Μεγαλύτερο από πολλούς πολιτικούς και επιστήμονες. Τόσο μεγάλου βεληνεκούς όπως ο CHE GUEVARA . Υπήρξε μεγάλος Επαναστάτης και υπέρμαχος της Ελευθερίας. Πιθανώς όσοι δεν τον ξέρουν, θα ζουν σε περιβάλλον που αυτές οι 2 αξίες προκαλούν αλλεργία. Π.χ. είναι σίγουρο ότι ο Μπουμπούκος δεν τον ξέρει. Και αν τον ξέρει, σίγουρα δεν τον έχει ακούσει !!!

Πόσο πολύ λείπει ???.... πόσο ωραία θα ήταν να τραγουδούσε ακόμα, με τα μικρά πηδηματάκια του όταν με κλειστά τα μάτια πλησίαζε στο μικρόφωνο !!!

Πόσες φορές δεν είπαμε .... Hey Bobby Marley Sing something good to me !!!

Mr. Bobby - Manu Chao

Sometimes I dream about reality
Sometimes I feel so gone
Sometimes I dream about a wild wild world
Sometimes I feel so lonesome

Hey Bobby Marley
Sing something good to me
This world go crazy
It's an emergency

Tonight I dream about fraternity
TONIGHT I say: one day!
One day my dreams will be reality
Like Bobby said to me





Hey Bobby Marley
Sing something good to me
This world go crazy
It's an emergency

Hey Bobby Marley
Sing something good to me
This world go crazy
It's an emergency...

Tonight I watch through my window
And I can't see no lights
Tonight I watch through my window
And I can't see no rights


-----------------------------------------------
ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Bob Marley: Τhe legend

Αν ζούσε σήμερα θα ήταν 60 ετών. 24 χρόνια μετά το θάνατό του εξακολουθεί να έχει θαυμαστές, αλλά και «πιστούς» οπαδούς σε όλο τον κόσμο. Όλο το Φεβρουάριο η Αντίς Αμπέμπα είναι το κέντρο μνήμης και λατρείας του Βασιλιά της Ρέγκε, καθώς το μουσικό φεστιβάλ που αναβιώνει κάθε χρόνο προς τιμή του, κρατά ζωντανή τη μνήμη αλλά και τη μουσική του.

Ο Bob Marley γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 1945 στην Τζαμάικα. Πατέρας του ήταν ο Norval Marley ένας μεσόκοπος λευκός επιστάτης σε φυτεία από την Αγγλία. Η μητέρα του Cedella Booker ήταν μια μαύρη έφηβη από τα βόρεια της χώρας. Μία εβδομάδα πριν το γάμο τους ο Νόρβαλ προφασίστηκε προβλήματα υγείας που του απαγόρευαν να μείνει στη Τζαμάικα. Ο Νόρβαν, τελικά, δε γνώρισε ποτέ το γιο του, εξαιτίας της περιφρόνησης της λευκής «ανώτερης τάξης» για τις διαφυλετικές σχέσεις. Αυτή η προκατάληψη επηρέασε τα παιδικά χρόνια του Μάρλεϊ που χλευάστηκε ως παιδί από λευκούς και μαύρους Τζαμαϊκανούς για τη μικτή του καταγωγή.

Μουσική

Τη δεκαετία του '70, καθώς το rock είχε πλέον χάσει την επαναστατική ενέργεια που το χαρακτήριζε στα μέσα της δεκαετίας του '50 και την κοινωνικο-πολιτική οργή του τέλους των '60s, ο Bob Marley με το γκρουπ του, τους Wailers, έγινε διάσημος σ' όλο τον κόσμο γεμίζοντας το κενό με τη reggae πρότασή του: επαναφέρει το αίτημα της κοινωνικής ενότητας, προβάλλοντας πάθος, θρησκευτική πίστη (rastafari) και συγκλονιστική αποφασιστικότητα.

Η reggae ξεκίνησε από την Τζαμάικα, παντρεύοντας διάφορους ήχους από ροκ, τζαζ και παραδοσιακή αφρικανική μουσική και ήταν ο Bob Marley που με το έργο του κατάφερε να την βγάλει από τα σύνορά της και να την κάνει παγκόσμια τάση. Σε αυτό συνέβαλλε και η προσχώρησή του στη δισκογραφική Island Records που θεωρούνταν τότε από τις πιο ισχυρές και καινοτόμες εταιρίες με ηχηρές συνεργασίες (Genesis, John Martyn, Nick Drake).

Εκείνο που σημάδεψε όλη τη ζωή του Bob Marley και επηρέασε σημαντικά τη μουσική του ήταν η πίστη του στη θρησκευτική λατρεία των Ρασταφάρι. Τον μύησε η σύζυγός του Ρίτα. Την πίστη του την υπηρέτησε ιεραποστολικά και με τον τρόπο του κατάφερε να τραβήξει την προσοχή όλου του κόσμου για τους Ρασταφάρι. Δημιουργούσε μουσική και, ταυτόχρονα, με τα τραγούδια του κήρυσσε την αδελφοσύνη και την ειρήνη για όλον τον κόσμο. Προς το τέλος της ζωή του, μάλιστα, βαφτίστηκε στην ορθόδοξη εκκλησία της Αιθιοπίας με το όνομα Berhane Selassie.

Όλη του η στάση ζωής υπηρετούσε μια θρησκευτικότητα και μια πολιτική, ώσπου το 1976 έγινε απόπειρα δολοφονίας του στο σπίτι του, από την οποία γλίτωσε με μικρούς τραυματισμούς. Η πράξη αυτή προφανώς είχε πολιτικά κίνητρα, καθώς τα πράγματα στη Τζαμαϊκανή πολιτική εκείνο τον καιρό είχαν «αγριέψει» κάπως.

Ο Καρκίνος

Τον Ιούλιο του 1977 ο Μάρλει παρουσίασε μια πληγή στο δάχτυλο του ποδιού του, που πίστευε ότι είχε προκληθεί παίζοντας ποδόσφαιρο. Δεν περνούσε το τραύμα μέχρι που σε έναν άλλο τραυματισμό έγινε η σωστή διάγνωση. Επρόκειτο για μια μορφή καρκίνου του δέρματος. Η λύση ήταν να του ακρωτηριαστεί το δάχτυλο, αλλά ο ίδιος δε συμφωνούσε με αυτό, εξαιτίας της πεποίθησης των Ρασταφάρι ότι οι γιατροί είναι samfai, απατεώνες δηλαδή, που κοροϊδεύουν τους εύπιστους προσποιούμενοι ότι έχουν μαγικές δυνάμεις. Ακόμα, ανησυχούσε για την επίδραση που θα είχε μια τέτοια εγχείρηση στην καριέρα του που τότε ήταν ήδη απογειωμένη και είχε τεράστιες προοπτικές.

Ο καρκίνος, όμως εξαπλώθηκε. Σε μια περιοδεία του το 1980, κατέρρευσε την ώρα που έκανε τζόγκινκ στο Central Park της Ν.Υ. Η ασθένεια τον υποχρέωσε να σταματήσει τη μεγάλη περιοδεία που είχε προγραμματίσει. Όταν αποφάσισε να ζητήσει ιατρική βοήθεια διαπίστωσε ότι πλέον η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη.

Τις τελευταίες μέρες του θέλησε να τις περάσει στην πατρίδα του, αλλά η κατάστασή της υγείας του ήταν τόσο βαριά που στο δρόμο της επιστροφής στο σπίτι του από τη Γερμανία όπου βρισκόταν αρρώστησε τόσο που υποχρεώθηκε να προσγειωθεί στο Μαϊάμι και να νοσηλευτεί εκεί στο νοσοκομείο όπου και άφησε την τελευταία του πνοή το Μάιο του 1981 σε ηλικία 36 ετών. Κηδεύτηκε στη Τζαμάικα σε μια αξιοπρεπή τελετή με στοιχεία της θρησκείας των Ρασταφάρι και της Αιθιπικης Ορθοδοξίας.

Ο πρόωρος θάνατός του τον πέρασε στη σφαίρα του μύθου πλάι σε ονόματα όπως αυτά του Elvis Presley, του John Lennon, του Jim Morrison. Η μορφή του και η μουσική του μέχρι σήμερα «πουλάνε» σε όλο τον κόσμο. Το 2001 βραβεύτηκε στα Grammy για τη συνολική προσφορά του στη μουσική (Lifetime Achievement Award).

Short Cuts

· Γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στη σκόνη και τη φτώχεια του Kingston της Τζαμάικα

· Τον περασμένο Ιανουάριο, η σύζυγός του, Ρίτα, ανακοίνωσε την πρόθεσή της να μεταφέρει τη σωρό του συζύγου της στην Αιθιοπία, καθώς υποστηρίζει ότι «Όλη η ζωή του Μπομπ έχει να κάνει με την Αφρική όχι με τη Τζαμάικα».

· Οι περισσότεροι κριτικοί συμφωνούν ότι κανένας άλλος μουσικός από μόνος του δεν έδωσε τέτοια ώθηση σε ένα μουσικό είδος όπως ο Μάρλει με τη reggae.

· 50% των πωλήσεων της μουσικής ρέγκε στην Αμερική είναι αυτή του Bob Marley κάτι που δε συνβαίνει σε κανένα άλλο είδος.

· Πολλά τραγούδια του στοχεύουν να ανυψώσουν τους φτωχούς και αδύναμους, ενώ κάποια κομμάτια του "Get Up Stand Up" και "I Shot the Sheriff" αποκαλύπτουν τις επαναστατικές του απόψεις απέναντι στο κατεστημένο.

· Σε νεαρή ηλικία μυήθηκε στους Ρασταφάρι. Οι Rastas ήταν τότε μια ομάδα πιστών που κήρυσσαν την ισότητα, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη στους δρόμους, καπνίζοντας μαριχουάνα.

· Ένα από τα πιστεύω των Ρασταφάρι ήταν ότι το κάπνισμα κάνναβης ήταν αποδεκτό και βοηθά το διαλογισμό και την ψυχική αφύπνιση. Ακόμα και τα ράστα μαλλιά προήλθαν από τους ρασταφάρι και συνδέθηκαν με τα πιστεύω τους.

· Πολλοί θεωρούν την Αφρική ως την πνευματική πατρίδα του Marley, ενώ πολλά τραγούδια του συνδέονται με την Αφρική. Το "Exodus" και το "Redemption Song" επικρίνουν το ρατσισμό και την ευρωπαϊκή αποικιοκρατία της Αφρικής και πανηγυρίζουν το θρίαμβο της ελευθερίας από την καταπίεση.

· Πολλοί μελετητές της ρέγκε, αλλά και πολλοί απλοί άνθρωποι θεωρούν σήμερα τον Μάρλει σύμβολο ελευθερίας. Ο Ρότζερ Στέφενς αναφέρει γι’ αυτόν: « Οι νέοι άνθρωποι συγκινούνται με την επανάσταση και ο Bob είναι ο απόλυτος επαναστάτης, που φυσά τον καπνό του στα μούτρα της εξουσίας»

Κατερίνα Ευσταθιάδου

Πηγή : http://www.mycampus.gr/article.php?article=379


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)