Η φωτό είναι παρμένη από την Μαρία ...( Μαρία Αθανασιάδου-Ψυχολόγος ) ... Πιάστηκα ιδίως από μια φράση ... και είπα να γράψω κάτι διαφορετικό από την προσέγγιση που δίνει η Μαρία στο κείμενο της φωτό ... αλλά και σχετικό ...
Γράφει λοιπόν η Μαρία στην φωτό ...
" Είναι απαραίτητο να βάζουμε τέτοια διλήμματα στον εαυτό μας ....;;
Όλα είναι σημαντικά στη ζωή .... το κάθε τι μας δίνει την δική του απόλαυση .....
Μπορούμε να ξεχωρίζουμε τις ανθρώπινες σχέσεις ...;;
Μπορούμε να κρατάμε τις ισορροπίες ....;;
Γιατί τα συγχέουμε στο μυαλό μας και τελικά χάνουμε την ουσία της κάθε σχέσης ...;; "
Μπορούμε να κρατάμε τις ισορροπίες ??? Γιατί είναι φανερό ότι ξεχωρίζουμε τις ανθρώπινες σχέσεις ... ενώ θα πρεπε ???
Είμαι σε μία ηλικία που πολλοί ... ( όχι όλοι ) ... "φίλοι" μου ( ή και χωρίς εισαγωγικά ... ) Παντρευτήκανε ... γίνανε ρεζίλι γι αυτό κρυφτήκανε ... Αυτό το τραγούδι .. πρέπει να γράφτηκε γύρω στα 30 χρόνια πριν ... αλλά είναι ακόμη επίκαιρο. Και το "κρυφτήκανε" και όχι το "χαθήκανε" ... που είναι εύκολο για ρίμα και θα μπορούσε να αντικαταστήσει το "κρυφτήκανε" ... δείχνει ακριβώς το Επικριτικό στίγμα της κατάστασης ...
Η διαφωνία μου πάντα με τον θεσμό του γάμου και της οικογένειας ( τουλάχιστον όπως είναι το ελληνικό μοντέλο ) είναι ότι σχεδόν όλοι χάνονται ... και όταν λέω χάνονται δεν εννοώ μόνο από τους υπολοίπους ... αλλά από τον προσανατολισμό τους. Θεωρούν Σημαντικά θέματα Μόνο του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος ... πέφτουν με τα μούτρα ... εγκλωβίζονται εκεί και χάνονται. Όποια Ανθρώπινη και Αλτρουιστική ιδέα σβήνεται από τον πίνακα αξιών τους ... Όλα τα κάνουν για τους 1ους και 2ους συγγενικούς βαθμούς.
Οι υπόλοιποι άνθρωποι ( ακόμα και οι φίλοι ... ) είναι "ασήμαντοι" ... μπροστά στην οικογένειά τους. Ιδίως για τα παιδιά τους ... κάνουν ένα σωρό άδικους για τους υπόλοιπους τακτικισμούς ... για να περάσουν καλά. Τους ενδιαφέρει να φτιάξουν ένα καλό σπίτι και να τακτοποιήσουν τα παιδιά τους. Βέβαια για να γίνει αυτή η τακτοποίηση ... ένα σωρό άλλοι άνθρωποι Αδικούνται. ( π.χ. χάνει την δουλειά του ένας πιο Άξιος και μένει Άνεργος, που με βύσμα την πήρε το παιδί τους ... ή πάει στην παραμεθόριο για να υπηρετήσει το παιδάκι τους δίπλα στο σπίτι ) ... Αλλά ... δεν τους Ενδιαφέρει. Αυτό είναι το πιο σημαντικό ... Ότι το Ενδιαφέρον για τον Συνάνθρωπο ... χάνεται. Τους Ενδιαφέρει Μόνο η Οικογένειά τους ... και τα δικά τους προβλήματα.
Είναι μια δίνη ... που τους ρουφάει μέσα... και τους εγκλωβίζει σαν να ναι κυκλώνας ... Και για τις ανθρώπινες σχέσεις ( και κυρίως τις "φιλικές" ) έρχεται ένας Μακρύς Βαρύς Χειμώνας.
Αφηνόμαστε ... Δεν δίνουμε την δέουσα σημασία ... Δεν προσέχουμε ... Απλά ... κλείνει το Εγώ μας ... στο πολύ στενό Εμείς.
Μπορούμε λοιπόν να κρατάμε τις ισορροπίες ....;;
Θα το πω όπως συνήθως που αρέσει πολύ σε μια φίλη μου ... Γιε Ράιτ !!!
( Γι αυτό ζούμε Κρίση ... Αξιών ... )
