Θυμάμαι πέρυσι το Survivor με τον Τζέιμς τον Άλεξ και τον Νίκο δεν το βλεπα καθόλου. Τυχαία είδα ένα επεισόδιο, και με τράβηξε ο χαρακτήρας του Τζέιμς... ιδίως του Νίκου και του πανούργου και κακού Άλεξ ( ρόλος στο Survivor ), και έτσι μπήκα στην πλατφόρμα του Survivor και είδα όλα τα επισόδεια από την αρχή. Το έκανα από κοινωνιολογικό ενδιαφέρον. Να δω τους χαρακτήρες μέσα σε πίεση ... την Κακία και την Καλοσύνη από την Άλλη. Το μέχρι που μπορεί να φτάσει κάποιος για τα λεφτά και την Προβολή.
Με αυτό το πρίσμα, μπήκα να γράψω και για την Αναμενόμενη Σχέση Μαρτίκας - Βρύση-ίδας ... που έλαβε το τελικό τέλος της ? Τουλάχιστον την 1η αν όχι και την τελευταία κρίση που μπορεί να είναι και η μοιραία.
Η Μεγάλη Ηλικιακή διαφορά ( 20 χρόνια .. 45 αυτός 25 εκείνη ) ... Η ανωριμότητα της μικρής Ηλικίας. Η Διαφορά στους χαρακτήρες ... Στοχαστικός ο Μ ... Γλωσσού και Παρλαπίπα η Β. Πως αυτοί ήρθαν μαζί ? Ε όπως έρχονται και τα ετερώνυμα που έλκονται αρχικά και την πατάνε. Η διαφορά όμως στον χαρακτήρα έδειχνε απ την αρχή ότι πολύ γρήγορα θα έρθει το Κρακ. Γιατί κάποια στιγμή περνάει η Θωλούρα του έρωτα και εκεί που την κοιτάς σαν χαζός την άλλη που παραληρεί ... ε κάποια στιγμή πετάει το ιστορικό "Θα φας κανα Χαστούκι" ( επειδή εκμεταλεύτηκε την "Παθητική" λόγω έρωτα Ανεκτικότητα του Μ. και νόμιζε ότι θα κάνει και θα πει ότι θέλει και ο άλλος θα Ανεχτεί τα πάντα ) και σηκώνεσαι απότομα από αξιοπρέπεια, την πετάς ( Ναι την πετάς ) από την αγκαλιά σου κάτω και την βάζεις στην Θέση της θυμίζοντας ότι ένα 25χρονο κοριτσάκι. Που ναι θα μπορούσε να έχει και 5 παιδιά και να ναι ολοκληρωμένη γυναίκα, αλλά η συγκεκριμένη είναι ένα κοριτσάκι που μόλις την κερδίζουν όλο γκρινιάζει και κλαίει, αλλά δεν θα μπορεί συνεχώς να φέρεται Προσβλητικά και Απαξιωτικά σε έναν Άντρα ώριμο και 20 χρόνια μεγαλύτερό της που θα μπορούσε να είναι και Πατέρας της. Φταίει βέβαια και ο Μ. γιατί δεν την εξηγήθηκε απ την αρχή νομίζοντας ότι είναι αρκετά ώριμη για να καταλάβει ότι δεν μπορεί να έχει Κοροϊδάκι τον ώριμο Σύντροφό της και ότι θα προσαρμοστεί στην νέα ίσως και πρωτόγνωρη γι αυτή σχέση.
Ασχολήθηκα λοιπόν με αυτό το θέμα, αν και έχω πάψει από καιρό να το βλέπω ( αρχικά το έβλεπα με αναμονή γιατί με έκανε να ξεχνιέμαι από το βαρύ πένθος που περνούσα ... αλλά όταν έγινε εντελώς κατινίστικο το σταμάτησα ) , γιατί είναι πολύ συνηθισμένο χρόνια τώρα, και όσο περνούν τα χρόνια όλο και χειροτερεύει, όταν ένας άντρας φέρεται πολύ καλά σε μία γυναίκα, τότε η γυναίκα παίρνει τόσο ψηλά τον Αμανέ και φέρεται Σνομπίστικα και Απαξιωτικά έτσι ώστε το Ερωτευμένο Αρσενικό να την κυνηγήσει, να την παρακαλέσει, για να την ξανακατακτήσει και βέβαια να Επιβεβαιωθεί. Ναι γι αυτό το κάνουν ... από Ανασφάλεια και θέλουν συνεχή Επιβεβαίωση.
Ναι και όμως. Στην εποχή που ζούμε, που έχουμε φτάσει στην ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ενός πολύ καλού και σωστού κινήματος του Me Too και των Εγκλημάτων όλο και περισσότερο γυναικών από τον Σύντροφό τους Συνήθως ( εγώ δεν τις λέω Γυναικοκτονίες με τίποτα γιατί είναι και όρος που δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μας, νεόφερτος αλλά και εσφαλμένος. Σε άλλη Ανάρτηση θα εξηγήσω το γιατί ) , οι σχέσεις Αντρών και Γυναικών έχουν περάσει στην αντίπερη όχθη και έχει καταλήξει στο να φοβούμαστε να φλερτάρουμε, να μιλάμε, να χαμογελάμε σε μία γυναίκα, από φόβο μήπως το περάσει για παρενόχληση και εκφοβισμό. Και μετά βγαίνουν και λένε και το γράφουν παντού ότι "Αρσενικά πλέον δεν υπάρχουν, που φλερτάρουνε που επιμένουνε και που διεκδικούνε μια Γυναίκα" ( το δα σε μία φίλη να το γράφει, ότι να επιμένουνε οι άντρες και να κηνυγάνε τις γυναίκες, και γελούσα. Μου φαινόταν τόσο πολύ Οξύμωρο ) .
Ας συνέλθουμε όμως κάποια στιγμή και ας αναθεωρήσουμε πράγματα και καταστάσεις γιατί την πληρώνουμε όλοι. Ιδίως με τον Κόβιντ, όταν βγήκε και το Me too, και όλη αυτή η βία, είδα μια φοβερή μεταστροφή των γυναικών Παντού, σε σημείο που να σιγοβράζει κάποιος Εμφύλιος των 2 φύλων.
Καθήστε και αναλογιστείτε το τι γίνεται, πόσο δύσκολη κάνουμε την ζωή και τον Έρωτα και όλες τις εκφάνσεις με τον Φόβο και την Εχθρικότητα που γυρνάει πάντα σε Εμάς πίσω σαν Μπούμερανγκ. Διαλύει τις Σχέσεις μας και φέρνει την Μοναξιά και μετά την Επιθετικότητα και την Βία το ίδιο φαινόμενο που υποτίθεται ότι την Διασφαλίζει. Εκτός αν θέλουμε να μένουμε πάντα μόνοι χωρίς έρωτα χωρίς σεξ χωρίς καν την επαφή και το φιλί που τόσο ποθούμε όλοι. Και μετά να καθόμαστε να κλαίμε σαν την Β. όταν ακούει τον απηυδησμένο Μ. να μην μιλάει πλέον ήρεμα αλλά όλο και πιο Μανιασμένα.
Έτσι θα καταλήξουμε και έχουν ήδη καταλήξει τελικά Όλοι !!!
