Στίχοι: Μυτακίδης Μιχάλης Μουσική: Active Member Ερμηνευτές: Active Member
Όταν ξεθάβω μια στιγμή που μέσα μου ήταν αφημένη
σα φωτογραφία παλιά και ρετουσαρισμένη
δε μ απομένει καλό αφού μισώ τη νοσταλγία
νοιώθω σα χάρβαλο μέσα σε φρικωδία.
30 χρόνια στο hip hop κι όλα τους πυρόφραχτα
για τ όνειρό μου μόνο δέχομαι την πατρότητα
και την ικανότητα τα λιγοστά να κάνω μπόλικα
- κληρονομιά απ την αρχική αίσθηση του κώδικα.
Μη σπαταλιέσαι λοιπόν μικρό κλωσόπουλο,
γύρε στην κούρνια σου ό,τι πεις είναι ανώφελο
τίποτα δεν έζησες στo χρόνο του, δεν ξέρεις.
Με φήμες σε φορτώσαν και απλά τις μεταφέρεις
σε βρήκαν οι εύκολοι στην κωλοπιλάλα σου
και μεγάλο ψέμα σφηνώσαν στην κεφάλα σου.
Θα μεγαλώσεις κι εσύ και στην λιγοψυχιά σου,
θα μετανιώσεις για όλα τα μουρμουριστά σου.
Κι όταν θυμηθείς ότι η ξεφτίλα σε πασπάτευε,
κάτσε στην άκρη κόρη του γιαλού κι αγνάντευε
το μικρό καράβι τους να βουλιάζει αύτανδρο
για κάθε ακίνδυνο, κωλοβρόντη κι άνανδρο.
Κοιτάω μπροστά μονάχα τ άλλα δεν προβλέπονται
σ αυτά τα μέρη οι μαλάκες δεν παλεύονται
μόνοι τους χαρχαλεύονται και για ψύλλου πήδημα
θα τελειώσουν άσχημα είναι το τίμημα.
Κοιτάω μπροστά ειδάλλως με σιχαίνομαι, μοιάζω μ όλα αυτά που αρνήθηκα και σέρνομαι μα όσο κι αν ντρέπομαι δεν κρύβω τα χνάρια μου, τόσο καιρό τώρα έχω τα φεγγάρια μου.
Κάνω στα όμορφα λοιπόν απόψε το χατίρι
και σ εκείνους που αξίζει να τους πιεις στο ποτήρι
τάζω πάνω απ τη σκηνή ένα σκιάχτρο τη φορά
σαν τ όνειρό τους και τα μάτια τους τα καθαρά.
Με τους επαΐοντες όμως παρατραβάω το σκοινί
και με τους δύστροφους μάλλον χάνω την υπομονή,
τους αυλοκόλακες τους στέλνω κατασκήνωση,
με τους φευγάτους η μέγιστη ταπείνωση.
Σαμπλάρω δείγματα με τη ζωή που κουβαλάνε
είναι παράνομο γι αυτό και με γλυκομεθάνε.
Δένω τους στίχους έξω απ το μπουντρούμι μου,
χεριάζω χρόνο και για σας και τρώω τη μούρη μου.
Μα απ όλα αυτά τα λάθια μου βρήκα στα βάθια μου
ό,τι δε φίλιωσε ποτέ μπροστά στα μάτια μου.
Ψευτολογιάζω τη χαρά, ξελογιάζω τη θλίψη
κι όποιος το τέλος μου ξέρει ζητάω να μου το κρύψει
και να ευχηθεί μπροστά στην αχολογιά μας
πίνοντας δυο γουλιές «ζωή» στην υγειά μας
στο παιχνίδι πάντα να ναι οι κατάλληλοι παίχτες,
γιατί η φωτιά καίει τους πλεονέκτες.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Τον Πατέρα μου τον έχω χάσει εδώ και 7,5 χρόνια. Εκτός από την παρακαταθήκη που άφησε του Σωστού, του Τίμιου, Του Εργατικού.... και όλα μαζί του ΠΑΤΕΡΑ, άφησε και μια σύνταξη αρκετά καλή, ως ..... χρόνων σκληρής δουλειάς από τις 4 το πρωΐ.
Η Μάνα μου συνέχεια λέει, ας είναι καλά ο Πατέρας σου που έφαγε τα χρόνια του στο ΚΤΕΛ του ΒΟΛΟΥ και μπορώ τώρα εγώ και ζω. 30 ολόκληρα χρόνια. 30 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ.
Έτσι λοιπόν, πες από συνήθεια η Μάνα μου έχει μάθει να ταξιδεύει με το ΚΤΕΛ αφού τα εκατοντάδες ταξίδια που έχει κάνει χρόνια τώρα στην Αθήνα, όταν ήμασταν φοιτητές, και μετά τα Μαύρα ταξίδια στην Αθήνα όταν ο Πατέρας μου έκανε τις χημειοθεραπείες, της έχει γίνει γνώριμο το Λεωφορείο.
Χθες πήγα λοιπόν να της βγάλω εισιτήριο για να πάει στον Αδερφό μου στην Αθήνα. Ταξίδι Ανάγκης και όχι αναψυχής. Από λάθος όμως, που κάνουμε όλοι, πόσο μια μεγάλη Γυναίκα, πέταξε μαζί με κάτι αποδείξεις και το απόκομμα του εισιτήριου. Λάθος της... αλλά όχι έγκλημα.
Σκέφτηκα ότι αν το αναφέρω στο ΚΤΕΛ πιθανώς με κάποιο τρόπο θα μου επανεκδώσει κάποιο απόκομμα αφού ουσιαστικά έχω πληρώσει τη ΘΕΣΗ και όχι το ΧΑΡΤΙ. Το πολύ πολύ να πληρώσω και ένα αντίτιμο προστίμου που να είναι το πολύ το 1/3 του εισιτηρίου και όλα θα πάνε καλά.
Όταν πήγα λοιπόν στα εκδοτήρια ο ευγενικός νεαρός μου είπε ότι πρέπει να πληρώσω όλο το αντίτιμο νέου εισιτηρίου 25 €. Όταν είπα μα είναι δυνατόν να μην υπάρχει πολιτική σε μια "Οργανωμένη" ( Τι πράμα ??? ) επιχείρηση σε περίπτωση απώλειας. Και έπρεπε να βγάλω άλλη θέση, γιατί η θέση που έκλεισα ήταν η μπροστινή επειδή η Μάνα μου ζαλίζεται. Τότε ο ευγενικός νεαρός που δεν ήταν βέβαια και αρμόδιος μου είπε πηγαίνετε στον Σταθμάρχη, αν και αυτός θα σας πει τα ίδια.
Πήγα στον Σταθμάρχη στις 9:00, με την αφελή σκέψη ότι ως πιο παλιός υπάλληλος του ΚΤΕΛ θα γνωρίζει τον Πατέρα μου και θα πιστέψει τουλάχιστον ότι το απόκομμα χάθηκε και δεν έκανα καμία Απατεωνιά. Αλλά πως να κάνεις Απατεωνιά αφού τα αποκόμματα είναι αριθμημένα με ημερομηνία και αριθμό θέσης. Αν έβγαζα διπλό, το άλλο που θα το χρησιμοποιούσα ??? Και αν το έδινα σε κάποιον άλλο ( Τι λαμόγιο που είμαι ??? Και Γιος παλιού εργαζομένου στο ΚΤΕΛ), δεν θα είχαμε δύο άνθρωποι εισιτήριο για μία θέση ??? Και αν.... ΑΝ λέω το απόκομμα χανόταν στο δρόμο και το έβρισκε κάποιος άλλος και το έφερνε (Πω ρε φαντασία... Να το βρει κάποιος στο δρόμο, και να θέλει και να ταξιδέψει στην Αθήνα, και στις 12 το μεσημέρι) σε αυτή την περίπτωση να πλήρωνε η Μάνα μου, όχι μόνο όλο το αντίτιμο αλλά και πρόστιμο !!!
Είναι μία απλή πολιτική κάποιας εταιρείας που θέλει να εξυπηρετήσει το κοινό και όχι να βγάλει τζάμπα λεφτά !!!
Όπως καταλάβατε ο Σταθμάρχης (με το γνωστό Βολιώτικο ύφος .... όχι πάντα υπάρχουν και καλοί) μου είπε κοιτώντας αλλού ... ΔΕΕΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Και όταν του είπα όλα αυτά τα επιχειρήματα που ανέφερα, και ότι μου φαίνεται αδιανόητο να μην υπάρχει λύση σε περίπτωση τέτοιου πιθανού σφάλματος μου είπε.... δεν γίνεται επανεκτύπωση... καταλαβαίνοντας ότι δεν γίνεται και λόγω του Software της έκδοσης. Δηλ. δεν υπάρχει στο μενού επιλογή Επανέκδοσης. Καλά και δεν θα μπορούσε κάποιος Υπεύθυνος να μου δώσει κάτι χειρόγραφο όπως γίνεται σε πολλές άλλες εταιρείες ???
Όταν λοιπόν του είπα, " Και τι θα γίνει θα πληρώσω πάλι 25 € για θέση που έχω ήδη πληρώσει??? " μου είπε "Εμείς αυτά ξέρουμε αυτά σας λέω.... αν θες να διαμαρτυρηθείς να πας στον Πρόεδρο". Και του λέω... "καλά κατευθείαν στον Πρόεδρο ??? Δεν υπάρχει άλλος Υπεύθυνος"... "Όχι μου λέει μόνο ο Πρόεδρος". Και όταν τον ρώτησα που είναι το γραφείο του για να του μιλήσω, μου είπε " Μπορεί να είναι εδώ κατά τις 9:30 με 10:00, έρχεται καμιά φορά τα Σάββατα ". Μπορεί ??? Και αφού είναι ο μόνος αρμόδιος πως δεν είναι εδώ. Και μετά μου λέει το θεικό " Ωραία, αν τον βρεις πιάστον απ' τον Γιακά και πες του... ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΕΔΡΕ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ ??? ". Μετά από αυτό άνοιξα την πόρτα του γραφείου και λέγοντας " Ωραία εξυπηρέτηση.... κανένας αρμόδιος !!! " έφυγα ακούγοντας κάτι ωραία "Γαλλικά".
Αυτό το θέμα δεν θα το αφήσω έτσι . Θα το στείλω σε όσα Blog μπορώ και θα το στείλω ( αν βρει τύχη ) και στο υπουργείο μεταφορών για να διαμαρτυρηθώ. Μόλις βρήκα και το τηλέφωνο 210 6508000 αλλά και το E-mail.
Θα το ψάξω και θα το πάω μέχρι εκεί που μπορώ. Όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί ο Πατέρας μου που εργάστηκε 30 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ σε αυτή την επιχείρηση, όταν έβλεπε κάτι στραβό ήταν από τους πρώτους που αντιδρούσε. Που να ξέρει ο ΑΓΕΝΗΣ ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΑΘΜΑΡΧΗΣ που πιθανότατα δεν θα τον χώνευε γι' αυτό μόλις άκουσε το Όνομα ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΒΑΛΑΤΣΟΣ άρχισε να μου μιλάει ανεπίτρεπτα, ότι ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ άφησε πίσω του έναν ΓΙΟ που όπου και να βλέπει το ΣΤΡΑΒΟ και το ΑΓΕΝΕΣ να ΑΝΤΙΔΡΑ !!!
Υ.Γ. Η αντίδρασή μου είναι όχι τόσο για την πολιτική της εταιρείας, που λάθος - σωστή αυτή είναι και μπορείς άλλη φορά να μην ξανα ταξιδέψεις, αλλά για την ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ κάποιου που καταλαμβάνει μία Υπεύθυνη θέση Εξυπηρέτησης Κοινού !!!
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΠΑΤΗΣΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΤΕΛ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑΞΙΔΕΥΩ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΩ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ !!!
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
ΤΙ ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ "ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ" ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΣΤΟ T?T ???
2 ΤΡΑΠΕΖΑΚΙΑ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ... 3 ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΚΑΙ 2 LAPTOP (ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΣΊΓΟΥΡΑ) ΚΑΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΕΚΠΟΜΠΗ. ΑΑΑ... ΚΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 3 ΦΟΡΑΕΙ ΚΑΙ JOCKEY ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ Ο ΚΑΝΑΚΗΣ.....
ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΓΛΑΣΤΡΟΝΙ ΣΕ ΨΗΛΟ ΣΚΑΜΠΟ ΜΕ ΜΙΝΙ, ΜΗΝ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΒΟΛΙΩΤΙΚΗ ΠΕΤΡΟΥΛΑ.
Ε Λ Ε Ο Σ !!! ΚΡΙΜΑ ΤΕΤΟΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ....
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Ο Ροκάς και ο Φλώρος..... χα χα χα χα Τελείωσα το Λύκειο το 1989.
Γιος αστικής οικογένειας, μεγάλωσα στην Αθήνα και οτιδήποτε έξω από αυτήν ήταν για μένα απλά γραφικό. Έχοντας αποτύχει παταγωδώς στις πανελλήνιες εξετάσεις ζητάω από τους γονείς μου να σπουδάσω «Προγραμματιστής Η/Υ» . Για την εποχή, ήταν πολύ προχωρημένο. Επάγγελμα του μέλλοντος το έλεγαν τότε και εν μέρει είχαν δίκιο.
Έτσι ένα απόγευμα του Οκτωβρίου του 1990 πατάω για πρώτη φορά το πόδι μου στην σχολή, φορώντας Timberland και Ocean Pacific (τα trends της εποχής). Καθώς περιμένω να αρχίσει το μάθημα εισβάλουν στην αίθουσα 2 τύποι, μακρυμαληδες , με στενά τζιν και rock στυλάκι. Way too much για την αισθητική μου. «Βλάχοι» … σκέφτηκα και με περισσή απέχθεια τους απέρριψα μονομιάς από τις πιθανές μου συναναστροφές στην σχολή.
Ο Κλέανθος και το Κουτσούνι ..... χα χα χα χα ή αλλιώς
Ο Αλέξης (που έγινε Αλέξανδρος) και ο Ντίνος
Δεν ήξερα όμως τότε το ρητό «Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο θεός γελάει» … Έτσι οι δυο αυτοί μακρυμάληδες, έμελλαν να γίνουν το Ορόσημο των φοιτητικών μου χρόνων. Οι αδελφοί Βαλατσοί από τον Βόλο, ξεπερνώντας τις στιλιστικές μας διαφορές μου άνοιξαν διάπλατα την πόρτα του σπιτιού και της καρδιάς τους και μου απέδειξαν ότι σημασία δεν έχει το πόσο διαφορετικός είσαι αλλά πόσο έχεις το μυαλό και την θέληση να δεις πίσω από την εμφάνιση ενός ανθρώπου. Να ακούσεις την φωνή της ψυχής του κι εκείνος της δικής του. Να βάλεις στην άκρη αυτά που σας χωρίζουν και να βρεις αυτά που σας ενώνουν.
Έτσι φτιάχτηκε ένα παρεάκι, προστέθηκε η Βιβή, η Μίνα, ο Θανάσης, ο Πέτρος, ο Πάνος, άνθρωποι από διαφορετικές περιοχές, με διαφορετικά στυλ, διαφορετικές ηλικίες, που όμως μπορέσαμε να συνυπάρξουμε και να περάσουμε ίσως τα ωραιότερα χρόνια μας.
Τώρα, σχεδόν 20 χρόνια μετά, το διαδύκτιο ξαναέφερε κοντά μερικούς από εμάς. Τα βαλατσόπαιδα, την «αδερφούλα» μου την Βιβή τους ξαναβρήκα κι ένιωσα την νοσταλγία που νιώθεις όταν βρίσκεις ένα ξεχασμένο παιδικό παιχνίδι. Κι όπως θα έκανα με το παιχνίδι αυτό έτσι και με τα φιλαράκια μου, τα έχω βάλει ψηλά, να τα καμαρώνω και να μην κινδυνέψω να τα χάσω και πάλι. Μπορεί να είμαστε μακριά, να μην ζούμε στην ίδια πόλη, κάποιο να έφτιαξαν δικές τους οικογένειες αλλά επικοινωνούμε κι αυτό είναι σημαντικό. Και είμαι σίγουρος ότι σιγά σιγά θα μαζέψουμε και τους υπόλοιπους. Χρόνος χρειάζεται και καλή θέληση. Και ύστερα ένα καλό τσιμπούσι … όπως παλιά.
Γιατί όταν αγαπάς, δεν ξεχνάς …
Ντίνος
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Are you talking to me? Για ποιον βαράν τα τύμπανα, για ποιον ψήνονται τα καλαμπόκια στη γωνία; Πού θα βρεθούμε μετά; ...Ευκαιρία να πλύνω τα χαλιά!...Ας το καλό, πάλι θα βρέξει!
Σαν σήμερα ο παππούς μου έφυγε για την Αλβανία και η γιαγιά μου άρχισε να πλέκει κάλτσες για να του στέλνει - το CALZA DI SCANDALO δεν υπήρχε τότε...:( - και να ξενοπλένει σώβρακα για να ζήσει τα παιδάκια που είχαν ώστε να επιβιώσει για να κάνει και τα υπόλοιπα στο μέλλον... Αλλιώς εγώ δεν θα χαμογελούσα τώρα στο facebook! Αργότερα συνέχισε να πλέκει κάλτσες για να του στέλνει, γιατί εκεί που ήταν είχε πολλή υγρασία, ρε παιδί μου! Αν δεν υπήρχε ο Μεταξάς, δεν θα 'χα σήμερα τα μοναδικά πλεκτά της γιαγιάς μου!!..Μάθε τέχνη κι άστηνε! Όσο για τον παππού μου...πρόλαβε να γνωρίσει μόνον τον πρώτο από τους πρωθυπουργούς της οικογένειας...τον πιο δημοκράτη απ' όλους..
...Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ο παππούς μου "πέταξε για τη γειτονιά των αγγέλων"....βλέπετε, μόνο στη γειτονιά και στα κτίρια όπου κρατήθηκε τον ήξεραν...Χαίρομαι, όμως, γιατί δεν άκουσε ποτέ την "τραγουδίστρια της Νίκης" - την οποία μαθαίνω πως δάκρυζε μέρες σαν τη σημερινή σαν την άκουγε- να τραγουδά για τους διάδοχους του Μεταξά, ο οποίος βέβαια του 'δωσε την ευκαιρία να δοξάσει τ' όνομα της χώρας που τον σκότωσε, όταν το "ΟΧΙ" έγινε "Of course", για να μετεξελιχθεί σε "Υes men".
Αχ, τι όμορφα χρόνια ? Τα ομορφότερα της ζωής μου. Τα πιο Δημιουργικά, τα πιο Ξένοιαστα, τα πιο Παρεΐστικα, και τα πιο Μακρυμάλλικα.
Ντίνο, μην με κοιτάς έτσι εμένα. Αφού είσαι έτοιμος να τα μπήξεις πάλι.... και να μας ακούσει όλο το τετράγωνο. Πόσες φορές τον βγάλανε τον Ντίνο από θέατρα και Σινεμάδες. Δεν θέλετε να τον ακούσετε να γελάει. Όταν βγαίναμε μεγάλη παρέα και γελούσαμε, μόλις σταματούσαμε, ο Ντίνος συνέχισε τις αναρροφήσεις. Τότε ήταν που γυρνούσαμε στις άλλες παρέες και περιπαιχτικά λέγαμε " Μην ανησυχείτε είναι από το χάπι που του δώσαμε. Θα του περάσει ". Τότε ήταν που ο Ντίνος γκάζωνε ... και άντεεεεεεε πάλιιιιιιι. Ιιιιιιιιιιιιιιιιιι........ Ιιιιιιιιιιιιιιιιιι..........Ποτέ δεν κώλωνε ο Ντίνος, ποτέ δεν μασούσε να σωβαροφαίνεται, δεν είχε κόμπλεξ, ήταν πάντα Αληθινός με καρδιά μικρού Παιδιού. Και συνεχίζει !!!
Έψαξα για να βρω την κάτω φωτό. Τι μου θύμισε. Κάντε κλικ για να την μεγεθύνετε. Αρχές του 1990. Το Μαλλί ακόμα μάκραινε (στη φωτό ο Αδερφός μου αλλά ήμασταν σχεδόν ίδιοι. Το δωμάτιο δικό μου). Είδα στη φωτό τους Europe με το " The Final Countdown" από το θρυλικό 1987 και το Ευρωπαϊκό κύπελλο στο Basket. Πιο Αριστερά Anthrax, Megadeath, Running Wild, Το Flag Poster ... Iron Maiden (που μου θυμίζει μια φίλη που για να το παίξει Μεταλού για να μπει στην παρέα έγραψε στον τοίχο του δωματίου της " I Romainden" ).
Βλέπω το κασκόλ του Ολυμπιακού Βόλου που την προηγούμενη χρονιά ανέβηκε στην 1η Εθνική με τον Θρυλικό " Μπόντα ". Τον Σταλόνε με το Θρυλικό Ρόκυ 4. Όλοι τότε θέλαμε φουσκωτό σώμα και το θαυμάζαμε.
Αλλά αυτό που αξίζει προσοχής, και κυρίως για τους μαθητές μου που τους έκανα περιγραφή πως είναι οι παλιοί υπολογιστές και με κοιτούσαν σαν να λέω για U.F.O αλλά και για τους μικρότερους, είναι ο υπολογιστής που έχει 2 υποδοχές τεράστιες για τις τότε 5 1/4 δισκέτες. Δίπλα εκτυπωτής ακίδας (Dot Matrix).
Τι χρόνια. Πόσες αναμνήσεις. Τι Party είχαν γίνει σε αυτό αλλά και το διπλανό δωμάτιο. Να είμαστε καλά να τα θυμόμαστε και είμαι πολύ χαρούμενος ότι και με τους 3 της πάνω φωτογραφίας, λόγω διαδικτύου έχω αρκετά καλή επαφή. Και ας σκορπιστήκαμε Βόλο - Αθήνα - Λαμία - Κέρκυρα. Το Net μας φέρνει πιο κοντά !!!
Κανόνισε Ντίνο τώρα που ερωτεύτηκες να κάνεις καμιά βλακεία και να χαλάσεις τις ισορροπίες. Οι άλλοι 2 παντρεύτηκαν. Εσύ μην Μασάς. Ε ?????
Σας μιλάω σοβαρά ότι αλλιώς την πήγαινα την ανάρτηση και αλλιώς κατέληξε. Πήγα να γράψω για το γελαστό παιδί της φωτό, αλλά άρχισα να γράφω άλλα. Αλλά δεν θα την γλυτώσει έτσι. Άλλη φορά.
Θα κλείσω με μία αφιέρωση για την όμορφη της φωτό. Τη Μασκότ μας. Την τρολοΚερκυραία !!! Την ΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒιβούρα !!!
Θα της αφιερώσω το τραγούδι που μας είχε πρήξει εκείνο τον καιρό. Μας κοιτούσε και τραγουδούσε " Oh, life is bigger .... ". Όχιιιιιιιιι .... Όχι Πάλιιιιιιιιιι λέγαμε όλοι με μία φωνή !!!
R.E.M - Losing my religion
Oh, life is bigger It's bigger than you And you are not me The lengths that I will go to The distance in your eyes Oh no, I've said too much I set it up
(chorus) That's me in the corner That's me in the spotlight, I'm Losing my religion Trying to keep up with you And I don't know if I can do it Oh no, I've said too much I haven't said enough I thought that I heard you laughing I thought that I heard you sing I think I thought I saw you try
Every whisper Of every waking hour I'm Choosing my confessions Trying to keep an eye on you Like a hurt lost and blinded fool, fool Oh no, I've said too much I set it up Consider this Consider this The hint of the century Consider this The slip that brought me To my knees failed What if all these fantasies Come flailing around Now I've said too much I thought that I heard you laughing I thought that I heard you sing I think I thought I saw you try
But that was just a dream That was just a dream
(repeat chorus)
But that was just a dream Try, cry, why try? That was just a dream Just a dream, just a dream Dream
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Πως να την αποδώσεις σε λέξεις και σε νοήματα. Θα προσπαθήσω να το κάνω, έστω δίνοντας κάποιο στίγμα.
Χθες η Ιφιγένεια μου ευχήθηκε συν των άλλων και Ευτυχία. Της είπα ότι δεν ξέρω αν το πετύχω αλλά θα προσπαθήσω οδεύοντας προς τα εκεί. Στο επόμενο μήνυμά της μου είπε ότι "Ένας Έρωτας θα σε Πείσει".
Δεύτερη που το κάνει. Φαίνομαι τόσο πολύ Ανέραστος ?
Της απάντησα πάλι ότι η Ευτυχία για μένα δεν είναι αυτό το οποίο επικρατεί και έχει μια άλλη σημασία μέσα μου. Έτσι λοιπόν μου ήρθε έμπνευση για να γράψω σήμερα. Δύσκολα με βάζω όμως. Είναι τόσο σύνθετο .... σαν να εξηγείς τι είναι Ζωή. Εξηγείται Απλά ???.... Όχι, αλλά θα προσπαθήσω.
Ευτυχία για μένα Ιφιγένεια είναι το μήνυμά σου που ακολούθησε που έλεγε " ΜΑ ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΟΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΒΓΑΙΝΕΙ Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ.....
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΟΜΟΙΟ Μ'ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ!!!!!
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΕΝΑΓΩΝΙΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ... ".
Όσο και υπερβολή κολακείας να είχε το σχόλιό σου αυτό το εναγωνίως με έκανε πολύ ευτυχισμένο. Μου θύμισε τα έντονα συναισθήματα που μου εξέφρασες σε μια προηγούμενη ανάρτηση που κάναμε μαζί θυμάσαι ? Πως να μην θυμάσαι... Ακόμα θυμάμαι τις πυρωμένες εκφράσεις Έντονων Συναισθημάτων που έβγαζες. Δεν σε έβλεπα... αλλά ένιωθα την ανατριχίλα ευχαρίστησης που ανάβλυζες. Το πόσο την ευχαριστήθηκα εκείνη την ανάρτηση δεν λέγεται. Στην Top πεντάδα μου. Κλικ.
Ευτυχία για μένα είναι να έχω ένα τόσο Καλό (πολύ φτωχή είναι η λέξη) Φίλο, που πριν από λίγο καιρό, μαζί με την γυναίκα του, μου πρότειναν να μείνω για 2,5+ Μήνες στο σπίτι τους στην Λαμία για να δουλέψω σε μια επιχείρηση εκεί. Δεν είχαν να κερδίσουν τίποτα προσωπικά. Μόνο να χάσουν. Θα με τρέφανε, θα με ποτίζανε και θα με είχαν στα πόδια τους για 2,5 μήνες. Η μόνη τους ευχαρίστηση ήταν ότι εγώ θα έλυνα κατά κάποιο τρόπο το οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζω. Είναι ο ίδιος Φίλος που στο ξεκίνημά μου μετά το στρατό μου πρόσφερε κρεβάτι στο 2άρι σπίτι του για όσο καιρό ήθελα. Βέβαια σε 1 εβδομάδα βρήκα δουλειά και έφυγα... αλλά η Προσφορά μετράει.
Ευτυχία για μένα είναι να προσφέρεις στην Ανθρωπότητα. Να χαίρεσαι μέσα από την χαρά των άλλων. Να Εμπνέεις τους άλλους και να τους αγγίζεις. Χθες κάποιος άγνωστος Blogger από το Ηράκλειο μου έστειλε ένα μήνυμα και μου ζήτησε να αναδημοσιεύει κάποιες αναρτήσεις μου γιατί του αρέσανε. Μου έγραφε χαρακτηριστικά " To ύφος που αποπνέει το Blog σου διαβάζοντας το, ξυπνάει στον καθένα διάφορα συναισθήματα ,αρκεί να σου πώ οτι στα μαθητικά μου χρόνια -τώρα 52- είχαμε κάνει ενα συγκρότημα και παίζαμε όλους αυτούς τους ...ξεχασμένους...σε party κ.τ.λ. " και ακόμα " Πιστεύω ότι πολλοί ανθρωποι ανακαλύπτουν τον εαυτό τους βλέποντας και διαβάζοντας, νωρίς ή ...αργά στη ζωή τους . Στους περισσότερους υπάρχει και υποβόσκει το ροκ ασχετα αν το παραδέχονται. " . Κλικ.
Ε, αυτό με ανέβασε στα ουράνια και με έκανε να πετάω σαν το Αερικό της φωτό. Γιατί το Blog μου, όσο και μερικοί να το σνομπάρουν, με κάνει Πραγματικά Ευτυχισμένο !!!
Άρα Ιφιγένειά μου, ευτυχία δεν είναι ο μόνο ο Έρωτας που υπονοείς, αλλά γενικότερα ο Έρωτας στη Ζωή μας. Το έχω ξαναπεί ότι μπορεί να βιώσεις κάποιο Έρωτα με κάποιο σύντροφο και σε λίγο να σε πνίγει να σε κάνει να χάσεις τον Έρωτα στις άλλες πτυχές του. Σαφώς ο Έρωτας με κάποιο σύντροφο στη Ζωή σου είναι πολύ σημαντικό, ίσως η πιο έντονη έκφρασή του αλλά υπάρχουν και άλλες εκφράσεις του πολύ σημαντικές. Ο συνδυασμός τους είναι το απόλυτο.
Όντως εμένα μου λείπει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του αλλά πιστεύω ότι έχω πολλά άλλα που με κάνουν Ερωτικό και όχι Ανέραστο. Το είχα πολλές φορές και αυτό στη ζωή μου αλλά σχεδόν όλες με χαλούσε και το άφηνα. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις το Απόλυτο που δυστυχώς πιστεύω εγώ. Δεν μπορώ να κάνω εκεί συμβιβασμούς. Αλλά δεν θα πάψω να Ερωτεύομαι και να αναλωθώ μόνο στην προσπάθεια να βρω σύντροφο. Ίσως όταν ήμουνα στην ηλικία σας, να σήμαινε και για μένα το κλειδί της ευτυχίας. Αλλά πίστεψέ με δεν είναι μόνο αυτό. Μακάρι να έρθει και αυτό... αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Κοίτα τις φωτό του Γκάντι και της Μητέρας Τερέζας που ήταν Ερωτευμένοι με όλους τους Ανθρώπους και όχι με κάποιον συγκεκριμένα.
Άρα λοιπόν (όπως έγραφα και σε μια άλλη ανάρτηση) ευτυχία δεν είναι οι εύπορες οικογένειες με τα χλιδάτα σπίτια και αυτοκίνητα. Κλικ. Ευτυχία δεν είναι ο Γάμος... αλλά η Αγάπη. Ευτυχία δεν είναι μόνο τα δικά σου παιδιά, αλλά τα Παιδιά όλου του κόσμου (Μητέρα Τερέζα). Τουλάχιστον αυτά πιστεύω ΕΓΩ !!!
Θα γράψω 2 γνώμες που εξέφρασαν 2 σημαντικοί για εμένα άνθρωποι με πορεία ο καθένας στον χώρο του " Ευτυχία δεν είναι Σταθμός αλλά μία πορεία που κάνεις προς τα εκεί. Ευτυχισμένος νιώθεις όταν πορεύεσαι στην ζωή και κάνει πράγματα που σε ευχαριστούν " Λάκης Λαζόπουλος. Και ακόμα " Υπάρχει μόνο, μιάς μορφής επιτυχία, να μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου όπως θες. " Σεμίνα Διγενή.
Μπορεί να μην είναι δικά τους γνωμικά αλλά όμως τα πιστεύουν.
Ας γράψω και εγώ ένα κλείνοντας. Με πολύ απλά λόγια ......
Ευτυχία δεν είναι να ζεις όπως ζουν οι "Ευτυχισμένοι" Άνθρωποι, αλλά σαν ...
F r e e . . B i r d
If I leave here tomarrow Would you still remember me? For I must be traveling on now There's too many places I've gotta see If I stay here with you girl Things just couldn't be the same
Cause I'm as free as a bird now And this bird you cannot change Oooh ooh ooh And the bird you cannot change And this bird you cannot change Lord knows I cannot change
Bye bye its been sweet love Though this feeling I cannot change Please don't take this so badly Cause lord knows i'm to blame If I stay here with you girl Things just couldn't be the same
Cause i'm as free as a bird now And this bird you cannot change ooh oh oh And the bird you cannot change And this bird you cannot change Lord knows I can't change
Lord help me I can't chaaange Lord I can't change Wont you fly high free bird
[Long guitar riff
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Πόσο καιρό περίμενα αυτή την Ανάρτηση. Επιτέλους έφτασε η στιγμή να την κάνω.
Του Αγίου Δημητρίου σήμερα. Τώρα, Αγίου δεν ξέρω έχω μπερδευτεί. Αν είναι αυτός που έχει το φωτοστέφανο, μάλλον λάθος θα έχει κάνει ο Αγιογράφος. Γιατί Άγιος και να χρησιμοποιεί τόση βία με 3μετρο κοντάρι, και να σκοτώνει άνθρωπο, πολύ αμφιβάλω.
Ααααα, κατάλαβα. Ο Πάνω είναι ο Καλός και ο Κάτω ο Κακός. Άσχετα αν ένα μάτι παιδιού θα λυπόταν πιο πολύ τον καημένο μελλοθάνατο. Αλλά έτσι τα μαθαίνουν τα μικρά παιδιά από νωρίς... μην τυχόν και ξεφύγουν από τον προσηλυτισμό. Οι χριστιανοί είναι οι καλοί, και όλοι οι άλλοι άνθρωποι του κόσμου Κακοί. Οπότε αν τους σουβλίσουμε, όπως ο συνονόματος "Άγιος", δεν πειράζει. Ίσα ίσα που πρέπει. Για να γλυτώσουμε από το Κακό.
Και εγώ πιστεύω ότι σε κάποιο πόλεμο, αφού πρώτα έχεις εξαντλήσει όλα τα σενάρια ειρήνης και είσαι σε άμυνα, αναγκάζεσαι να θανατώσεις για να μην θανατωθείς. Αλλά ακόμα και αν υπήρξες ήρωας πολέμου και κράτησες την πατρίδα σου (ή άλλη πατρίδα όπως ο CHE) ελεύθερη, γιατί να υπάρξουν εικόνες που θα δείχνουν βία??? Και καλά από έναν μυθικό πολεμιστή, αλλά από ένα Άγιο ???
Άρα η εισαγωγή μου πιστεύω, ότι θα σας έδωσε μια πρώτη γεύση για το πως νιώθω και πιστεύω, αν αυτή η μέρα είναι ιδιαίτερη για μένα και πρέπει να γιορτάζεται.
Αλλά δεν ήξερα από μικρός που έπερνα δώρα και μαζευόμασταν στο σπίτι όλοι οι συγγενείς και φίλοι, ότι θα φορτωθώ μια μέρα τον χρόνο ισοβίως. Μία μέρα που πρέπει να σηκώνω όλα τα τηλέφωνα και να λέω ευχαριστώ, και να απαντάω σε όλα τα μηνύματα. Και αν δεν είμαι καλά ??? Η δεν έχω το δικαίωμα στην γιορτή μου να μην είμαι καλά ???
Παρεμπιπτόντως σήμερα είμαι Πολύ Καλά.... χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι τα Χρόνια Πολλά μου είναι αρεστά. Και θα σας εξηγήσω αμέσως τι εννοώ.
"Ρε, γιατί δεν σήκωνες το τηλέφωνο ??? Σε πήρα 3 φορές !!! ", " Ρε γιατί δεν μου απάντησες στο SMS, άλλη φορά δεν σου στέλνω ". Άσε μην αρχίσω με τα " Καλή τύχη αγόριμ και μ' ένα καλό κουρίτσ. Πότε θα παντρευτείς για να δει και η Μάνας κανένα εγγονάκκ ??? ".
Εδώ λοιπόν και κάποια χρόνια, και είναι αρκετά, περίπου μια 10ετία, δεν σηκώνω το κινητό αλλά ούτε το σταθερό, αλλά απαντάω σχεδόν σε όλα τα E-mails γιατί μπορώ να το κάνω ΟΠΟΤΕ ΜΠΟΡΩ !!!
Θα μου πεις, έτσι όμως ΑΔΙΚΕΙΣ και τους "Πραγματικούς" σου φίλους που σε "νοιάζονται" και "σ' αγαπάνε" και θέλουν να σου πουν Χρόνια Πολλά.
Μα με την φίλη μου που μιλούσα χθες το βράδυ, είναι δυνατόν να με ξαναπάρει σήμερα για να μου πει Χρόνια Πολλά ??? Αν το κάνει δεν θα είναι καθαρά Τυπικό ???
" Όχι ρε γαμώτο, τι δώρο να του πάρω ? ", " Φτου ρε γαμώτο, πρέπει να πάρω και τον ξάδερφό μου τον Μαλάκα που γιορτάζει. Και δεν τον αντέχωωωωωωω. Θα μου αρχίσει πάλι τις παπαριές και ποιος τον ακούει ".
Μην μου πείτε ότι και ένας από εσάς δεν έχει ακούσει ή σκεφτεί κάτι αντίστοιχο ??? Το 80 % των "Χρόνια Πολλά" είναι τέτοια. Γιατί αν πραγματικά είναι φίλοι, δεν θα περίμεναν ποτέ μια Γιορτή, να πάρουν τον Φίλο τους για να δουν τι κάνει. Εκείνη την μέρα κανένας εορταζόμενος δεν έχει τον απαιτούμενο χρόνο για να μιλήσει ουσιαστικά.
Π.χ σήμερα το πρωί, μια Fb-Friend η Τίνα, μου ευχήθηκε Χρόνια Πολλά με ένα πολύ ωραίο τραγούδι. Με την Τίνα όμως έχουμε ουσιαστική Διαδικτυακή επαφή. Θα σχολιάσει κάποιο Post που θα της κάνει εντύπωση. Θα πατήσει το "Like" σε μια άλλη που της αρέσει... και μου έχει στείλει και αφιέρωση στο Blog.
Έτσι ΝΑΙ !!! Το χάρηκα πολύ. Και το χάρηκα πολύ γιατί δεν ήταν ένα σκέτο χρόνια πολλά αλλά συνοδευόταν με ένα πολύ ωραίο τραγούδι. Έτσι τα χρόνια πολλά τα χαίρομαι. Αν όμως ήμασταν εντελώς ανενεργοί φίλοι και μόνο στην γιορτή μου μου έλεγε ένα ΞΕΡΟ Χρόνια Πολλά.... τότε δεν θα χαιρόμουν καθόλου. Θα τσαντιζόμουν. Θα το θεωρούσα ειρωνικό !!!
Εδώ το τραγούδι που μου έστειλε η Τίνα. Κλικ
Μόλις μου έκανε και ο Ντίνος κάτι αντίστοιχο. Με τον Ντίνο την προηγούμενη εβδομάδα ανταλλάξαμε μπορεί και 100 μηνύματα και Γελάσαμε Πάρα Πολύ !!!Ευχαριστώ Ντινάκο...
" Γιατί δεν με πήρες τηλέφωνο στην Γιορτή μου ??? ", και μερικοί θρασύτατοι συνεχίζουν " Όχι γιατί ? Πες μου τον λόγο... Σου έχω κάνει τίποτα ??? Όχι άμα είναι να μου το πεις !!! ".
ΜΟΛΙΣ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕΣ απάντησα σε κανά 2 και απαλλάχτηκα από τον Δέσμιο Τύραννο.
Τέρμα οι υποκρισίες και οι Ντεμέκ φίλοι. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν απαλλάσσομαι να παίρνω κάποιον για να μην παρεξηγηθεί, και απαλλάσσω και όλους τους άλλους να μου ευχηθούν. Δηλαδή αν κάποιος δεν με πάρει τηλέφωνο δεν είναι φίλος ??? Πάρα πολλοί είναι εκείνοι που δεν με παίρνουν (αφού ξέρουν το πιστεύω μου για τα Χρόνια Πολλά ) και έτσι είναι και αυτοί πιο χαλαροί. Δεν Παρεξηγώ εγώ. Ίσα ίσα παρεξηγώ αυτόν που θα το κάνει επί τούτου για να δείξει ότι είναι φίλος και με θυμήθηκε.
Κάποιος θα μου πει (που το ακούω συχνά) θα διώξεις πολλούς φίλους σου. Δεν πειράζει θα μείνουν αυτοί που πραγματικά είναι !!!.
Αυτούς θέλω και χρειάζομαι. Και επειδή τα τελευταία χρόνια περνώ πολύ δύσκολα και από ότι υπολογίζω αυτός ο χρόνος, αλλά και 1 με 2 μετά θα είναι πολύ δύσκολα αλλά ουσιαστικά χρειάζομαι πραγματικούς φίλους. Αυτούς του έχω ανάγκη. Γιατί είναι πολύ χειρότερο, από το να μην σου δίνουν κάποιο χέρι βοήθειας, να σου το απλώνουν και όταν πας να στηριχτείς, να το τραβάνε απότομα και να πέφτεις και να πληγώνεσαι !!!
Οι φίλοι δεν είναι για Χρόνια Πολλά. Οι φίλοι είναι για πολλά άλλα. Και αν αναρωτιέστε....
that's what friends are for
And I
Never thought I'd feel this way
And as far as I'm concerned I'm glad I got the chance to say
That I do believe I love you
And if I should ever go away
Well then close your eyes and try to feel the way we do today
And than if you can't remember.....
Chorus
Keep smilin'
Keep shinin'
Knowin' you can always count on me
for sure
that's what friends are for
In good times
And bad times
I'll be on your side forever more
That's what friends are for
Verse 2
Well you came and open me
And now there's so much more I see
And so by the way I thank you....
Ohhh and then
For the times when we're apart
Well just close your eyes and know
These words are comming from my heart
And then if you can't remember....Ohhhhh
(Repeat chorus 3x)
(Stevie talking)
Mmmhmm thats what friends are for mmmhmm yea
..... Μόλις έλαβα το εξής μήνυμα.... 26/10/2009 14:50
"Καλημερα Δημητρουλη!
Χρονια σου πολλα και καλα! Να σε χαιρομαστε!
επειδη ξερω οτι δεν θα σηκωνεις σημερα το τηλεφωνο ειπα εστω κι ετσι να σου πω τις ευχες μου γιατι παντα σε θυμαμαι και οχι μονο τετοια μερα...".
Την αποστολέα την γνωρίζω από το 1996. Με ξέρει Καλά !!!Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
