Όσο μεγαλώνω τρέμω... γιατί... Είμαι ένας δραπέτης φως μου από τη ψευτιά του κόσμου....

Το ακούω αυτό το τραγούδι στο MP3 Player... τις τελευταίες μέρες...

Ούτε που ήξερα ότι το έχω... Τυχαία όπως και τα περισσότερα ... μου σφύριξε κάτι όμορφους στίχους... και με έστειλε στο πληκτρολόγιο...

Βέβαια γράφω σε Λάπτοπ, με Ιντερνετ που σέρνεται.... σε τραπεζάκι Σαλονιού με Ζέστη και δεν μπορώ να ακούσω το Τραγούδι στο YouTube όπως κάνω σε κάθε Ανάρτηση...

Μου λείπει, μου λείπει πολύ το Blog μου και οι Αναρτήσεις που όταν τις έγραφα ξεφόρτωνα και ένιωθα Όμορφα... Δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη να το κάνω, αλλά το άγχος των ημερών από την μετανάστευση και διάφορες καταστάσεις το επιβάλουν... Ίσως να νιώσω καλύτερα....

" Όσο μεγαλώνω τρέμω μήπως πήρα λάθος τρένο,

μήπως στο γκρεμό πηγαίνω μ’ ένα εξπρές του λάθους.

Όσο με γνωρίζω μοιάζω μ’ όποιον καθρέφτη σπάζω,

όσο αγαπώ τρομάζω στις στροφές του πάθους. ".....

Τι όμορφοι στίχοι... παρόλα που είναι Αγχωτικοί στην περίπτωση της Λάθος Αποβίβασης...

Πόσοι δεν το σκεφτήκαμε ??? Πόσοι δεν αναρωτηθήκαμε αν η επιλογή μας είναι η σωστή και η πρέπουσα ??? Αν έχουμε πάρει λάθος δρόμο... και δεν έπρεπε...Λύση... δεν βρίσκεις... γιατί δεν ξέρεις το Μέλλον... Δεν ξέρεις τι σε περιμένει στην γωνία... στην Στροφή... στην Καταιγίδα...

Απλά όπως λέει και ο Στίχος "Πάμε εμείς Μαζί και πίσω μην κοιτάς"... Μόνο Μπροστά χωρίς πισωγυρίσματα...

Μου είχε πει κάποτε κάποιος Καλός Φίλος .... " Για να μην έγινε... σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να γίνει... Μπροστά τώρα... σε Άλλα"... και είχε δίκιο. Μπορεί να μας πονάει, μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε, μπορεί να μην το συγχωρούμε... αλλά για να έμεινε Πίσω... ήταν απλά για να Περάσει.

Και τι σημαίνει Αυτό ??? Πέρασε και δεν ακούμπησε ??? Όχι !!! Πρέπει να μελετηθεί, να Αναλυθεί, να κατανοηθεί έτσι ώστε να μην ξανάρθει και μας πληγώσει. Να μην μας ξαναβγάλει Εκτός Τροχιάς... και να παραμείνουμε στις Ράγες... της Ζωής...

Γιατί, αν περάσει και δεν μας προβληματίσει, και δεν του δώσουμε σημασία για να μην νιώσουμε τον Πόνο του αποχωρισμού, της στέρησης, της έλλειψης... τότε θα ξαναπεράσουμε από αυτό το δύσβατο μονοπάτι... πέφτοντας στις Ακριβώς ίδιες Λακούβες !!!

Και αυτό τι είναι ??? Βίωση ??? Όχι, απλά μια Ανούσια "Ζωή" χωρίς Έρωτα, χωρίς Πάθος, χωρίς Ζωή !!!

"Ίσως έχω βγει εκτός τροχιάς μα είναι η ζωή μια τρέλαό,τι αξίζει πρέπει να το κυνηγάς…"

Ότι αξίζει πρέπει να το κυνηγάς, χωρίς να φοβάσαι ... χωρίς να κοντοστέκεσαι... και αν δεν αξίζει, το αφήνεις, αποχωρείς... αλλά πάντα με Αξιοπρέπεια. Έτσι μόνο νιώθεις ότι το έχεις βιώσει Όμορφα, ότι έχει αφήσει κάτι καλό επάνω σου.

Δεν καταλαβαίνω μερικούς που όταν φεύγουν από κάπου, για να μειώσουν τον Πόνο του αποχωρισμού, εκμηδενίζουν τον άνθρωπο που πέρασαν έστω και κάποιες στιγμές μαζί...Αυτό τι είναι ??? Δεν γυρνάει στους ίδιους ??? Δεν ακυρώνουν την ίδια τους την Επιλογή ??? 

Έστω και να βγήκε Ψόφια... Δεν μπορεί, για να έκανε κάποιος τον κόπο να προσεγγίσει κάποιον άλλον, κάτι θα τον άγγιξε, κάτι θα του είπε η Ψυχή του... Μόνο αν κρατήσει όμορφο, και δεν πέσει στην παγίδα να το μειώσει... τότε κερδίζει....

Έτσι λοιπόν, δεν πρέπει να αναρωτιόμαστε μήπως κάναμε λάθος επιλογή. Θα την βρει από μόνη της η Ζωή... και θα της δώσει τον δρόμο που της πρέπει... Απλά πρέπει να βαδίζουμε στον δρόμο που έτυχε να επιλέξουμε με ειλικρίνεια, Αγάπη, και Έρωτα...

Και ο Δρόμος θα είναι Όμορφος και Ουσιαστικός.

Το πολύ πολύ όταν θα τον βαδίζουμε Ανάποδα.... να τον μάθουμε Καλύτερα... για να μπορούμε την επόμενη φορά να τον Αποφύγουμε !!! Και αν βγούμε σε Γκρεμό... ας δοκιμάσουμε την Ακροφοβία μας.... και με το ρίγος του κενού... ας πάρουμε μια βαθιά Ανάσα... και Ξανά !!!

Η Ανάρτηση αυτή είχε σχεδιαστεί να υλοποιηθεί πριν από 3 ημέρες. Τα περισσότερα τα είχα σκεφτεί να τα γράψω μέρες τώρα... αλλά για να είμαι Ειλικρινής ορισμένα βγήκαν επηρεαζόμενα από καταστάσεις που περνάω... Και έτσι γίνεται Πάντα... Αλλά όπως Πάντα... Ηρέμησα κάπως... και ενισχύθηκαν οι Άμυνές μου... και οι Αξίες μου...

Όσο μεγαλώνω τρέμω μήπως πήρα λάθος τρένο,

μήπως στο γκρεμό πηγαίνω μ’ ένα εξπρές του λάθους.

Όσο με γνωρίζω μοιάζω μ’ όποιον καθρέφτη σπάζω,

όσο αγαπώ τρομάζω στις στροφές του πάθους.

Ίσως έχω βγει εκτός τροχιάς μα είναι η ζωή μια τρέλα

ό,τι αξίζει πρέπει να το κυνηγάς…

Μες στην καταιγίδα που αγαπάς μη ζητάς καμιά ομπρέλα

πάμε εμείς μαζί και πίσω μην κοιτάς…

σου ζητάω ένα πράγμα να μην με προδώσεις.

Είμαι ένας δραπέτης φως μου από τη ψευτιά του κόσμου

γίνε ο προορισμός μου αν θες να με σώσεις.

Ίσως έχω βγει εκτός τροχιάς μα είναι η ζωή μια τρέλα

ό,τι αξίζει πρέπει να το κυνηγάς…

Μες στην καταιγίδα που αγαπάς μη ζητάς καμιά ομπρέλα

πάμε εμείς μαζί και πίσω μην κοιτάς… (x2)

Όσο μεγαλώνω τρέμω μήπως πήρα λάθος τρένο.

Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".

Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".