Στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, την Ουάσινγκτον, οι γονείς με παιδιά σε σχολική ηλικία δεν αρκούνται στο να συμμετέχουν στο σύλλογο γονέων ή να φτιάχνουν κουλουράκια για τις σχολικές γιορτές. Οργανώνονται μέσω Internet δικτυώνονται και απαιτούν. Κι απ’ ότι φαίνεται, είναι αποτελεσματικοί.
Τον τελευταίο καιρό οι γονείς Online έχουν ανατρέψει πολιτικές βαθμολόγησης, έχουν κριτικάρει τον τρόπο με τον οποίο διδάσκονται τα μαθήματα στα σχολεία της περιοχής τους και έχουν παρέμβει σε πολλά άλλα θέματα, όπως η «χαλαρότητα» των σχολικών προμηθειών.
Παλαιότερα θα έγραφαν επιστολές και θα υπέγραφαν αιτήματα. Τώρα με το Internet είναι ανυπόμονοι και δεν μπορούν να περιμένουν, αφού μπορούν να κάνουν τα ίδια πράγματα γρηγορότερα και εξίσου αποτελεσματικά ηλεκτρονικά.
Για παράδειγμα ένας γονιός που είναι μποτιλιαρισμένος στον αυτοκινητόδρομο μπορεί να προωθήσει E-mail σε άλλους γονείς, να τους οργανώσει ή να υπογράψει μια διαμαρτυρία – όλα υπό ένα BlackBerry.
Ειδικά μετά το 2002, οπότε τα σχολεία στην Αμερική είναι υποχρεωμένα να δημοσιεύουν πληροφορίες για τις επιδόσεις των μαθητών, για την αξιολόγηση των δασκάλων και την ασφάλεια των παιδιών (ακούει κανείς;), οι γονείς έχουν αποκτήσει ισχυρά όπλα : χρησιμοποιούν τα στοιχεία αυτά, τα αναλύουν και κάνουν πίνακες ή γραφικές παραστάσεις για να υποστηρίξουν τα αιτήματά τους.
Από την άλλη πλευρά του λόφου, οι δάσκαλοι είναι μάλλον θορυβημένοι. «Είναι καλό να έχουμε πληροφορημένους και ενεργούς γονείς;», λένε, «πρέπει όμως να είμαστε προσεκτικοί. Το Internet προσφέρεται για παραπληροφόρηση και μία λανθασμένη πληροφορία μπορεί να δοθεί σαν φωτιά σε ξερούς θάμνους». Επειδή η δράση δημιουργεί και αντίδραση έχουν αρχίσει και εκείνοι να χρησιμοποιούν το Internet πιο εντατικά για να ενημερώνουν τους γονείς.
Εδώ υπάρχει και ένα άλλο θέμα. Δεν είναι όλοι οι γονείς καλωδιωμένοι ή ψηφιακά γραμματιζούμενοι. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει γονείς δύο ταχυτήτων, εκείνους που έχουν πρόσβαση στην πληροφόρηση και την χρησιμοποιούν, και εκείνους που δεν έχουν και βρίσκονται αποκλισμένοι από την άλλη πλευρά του ψηφιακού χάσματος.
Αυτά τα θυμήθηκα με αφορμή το «δικό μας» πρόγραμμα για γονείς
www.goneis.gr , που τους προσφέρει εκπαίδευση στους υπολογιστές και στο Internet. Από τους 330.000 δικαιούχους θα το παρακολουθήσουν 30.000.
Είναι κι’ αυτό μια αρχή. Ίσως κάποτε μπορέσουν να κάνουν και οι Έλληνες γονείς το ίδιο.Ram – Μάρτιος 2009
Τι να πω; Με κάτι τέτοια μελαγχολώ. Από την άλλη νιώθω τυχερός που στην περίοδο των σπουδών μου έτυχα τέτοιας εκπαίδευσης. Σπούδασα σε Αμερικάνικο Κολέγιο και στο τέλος κάθε ενότητας βαθμολογούσαμε τον Καθηγητή σε 5 κατηγορίες. Μεταδοτικότητα, Τρόπο προσέγγισης των σπουδαστών, Ίση μεταχείριση των σπουδαστών και άλλες 2 που δεν θυμάμαι. Όσοι θέλανε το κάνανε και ονομαστικά με την υπογραφή τους και το ονοματεπώνυμό τους. Ένας καθηγητής μου είχε ιδιαίτερη αδυναμία και μπορώ να πω ότι το έδειχνε με άκομψο τρόπο. «Δεν χρειάζεται να είσαι Βαλατσός για να περάσεις» έλεγε. Τον χαντακώσανε. Με άριστα το 5 πήρε μέσο όρο 2 και έφυγε από τη σχολή.
Η Αλήθεια είναι ότι στον τομέα «Ίση μεταχείριση» του έβαλα και εγώ 2 ενώ στα άλλα 5. Ο αδερφός μου του έβαλε και Άσσους (Ονομαστικά) γιατί ήταν κι’ αυτός το ίδιο καλός αλλά με τον συγκεκριμένο ένιωθε «ριγμένος». Το ίδιο επίθετο όμως τον μπέρδεψε και νόμιζε ότι εγώ τον χαντάκωσα. Από τότε δεν μου έχει μιλήσει. Δεν κατάλαβα στην αρχή γιατί με κοιτούσε στραβά. Όταν πήγα στην τράπεζα να τον βρω για δουλειά (μετά την αποφοίτηση) που ο ίδιος παλιότερα μου είχε προτείνει, κατάλαβα. «Έχω δουλειά, έλα άλλη μέρα», μου είπε . Τότε σιγουρεύτηκα. Βέβαια δεν πήγα ποτέ. Είναι ακόμα Διευθυντής σε μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες. Πολλές φορές έμεινα χωρίς δουλειά. Αλλά είμαι σίγουρος ότι το περιστατικό δεν το έχει ξεχάσει ακόμα. Όταν μας χαιρετούσε, δάκρυσε λέγοντας «Είναι το πρώτο περιστατικό στα χρόνια της Καριέρας μου».Και ήταν από τους πρώτους καθηγητές από το άνοιγμα της σχολής.
Θέλει προσοχή όταν Αξιολογείς και Αξιολογείσαι!!!
