Αφού κοίταζα την ανατολή
Πως βρέθηκες να βλέπεις την δύση?
Δεν είναι μόνο ο ήλιος πάνω από το βουνό
Είναι και η λάμψη περισσότερη και πιο έντονα τα χρώματα

Της Καληνύχτας... τα Φιλιά

Έτσι... απλά. Μια Καληνύχτα ξαφνική... που δεν πρόλαβα. Ένας στίχος.... Μία μελωδία.... Ένα υπέροχο βίντεο!

Η καταπληκτική... Λατρεμένη Ελευθερία, από τους πρώτους στο Μυαλό και στην Καρδιά. Γνώριμο ερέθισμα η διαπεραστική φωνή της. Γραμμές χαραγμένες στην Ψυχή οι στίχοι της Λίνας. Βγήκε λοιπόν αβίαστα. Εντελώς αυθόρμητα.

"... κι αν έχεις τίποτα μαζί μου να συγκρίνεις... Εδώ να μείνεις... να το μάθουμε κι οι δυο"

Βοήθησαν και οι μέρες... ή μάλλον οι Νύχτες. Πόσες φορές στη ζωή μας για κάποιο λόγο δεν θέλαμε να περάσει η μέρα? Πόσες φορές όταν άρχισε να βραδιάζει, σκοτείνιαζε μαζί και η ψυχή μας? Πόσο καυτό φάνταζε το μαξιλάρι... ακόμα και στο καταχείμωνο?

Πόσο καυτό λοιπόν είναι τώρα που είναι και Αύγουστος? Σκέτη λάβα. Γι' αυτό καιρό τώρα, αφήνω πρώτα να ξημερώσει. Μήπως και "δροσίσει" κάπως.

Πόσο βαριά λοιπόν ακούγεται η καληνύχτα? Κι ας είναι ευχή. Σηματοδοτεί... τέλος ακόμα μιας μέρας. Έρχεται η επόμενη. Κιόλας? Τόσο γρήγορα? Πότε πέρασε?

Καλό ξημέρωμα...







Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)