Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλαφύλλα πεταμένα στη φωτιά
κόκκινο φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι
κάτι μου 'χεις κάνει
Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται
και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά
Με τα μαύρα ρούχα, αμίλητοι καπνίζουν, οι φίλοι
κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά
οι φίλοι που δε βρήκανε τίποτα ν' αγαπήσουν
που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά
Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή
θα περιμένω άλλες μέρες, θα περιμένω άλλες μέρες
Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω
θα περιμένω άλλες μέρες
Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΙΝΟΒΑΤΗ
Αγαπημένο Τραγούδι της Νεότητας. Εκεί που το "Θα περιμένω άλλες μέρες..." το φωνάζαμε πιο δυνατά, σχεδόν εκκωφαντικά.
Τώρα όσο περνάν τα χρόνια το τραγουδάμε όλο και πιο σιγανά... γιατί οι μέρες περνούν και δεν είναι "Άλλες". Αλλά ποτέ δεν παύεις να ελπίζεις.
Στην Κ.Κ. που μου το θύμησε !!!
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
