Αυτό το τραγούδι πέφτει συνεχώς μπροστά μου. Το ακούω πολλές φορές τις τελευταίες μέρες.Είναι ένα καταπληκτικό κομμάτι που βγάζει συναίσθημα.
Μου το είχε στείλει μία καλή φίλη για να μου εκφράσει ότι δεν ήξερε πως να φερθεί, τι να πει, πως να το πει. Με άγγιξε πολύ και ιδίως ο τελευταίος στίχος. Έκανα πολύ ώρα να βρω φωτογραφία που να ταιριάζει μ' αυτόν.
"Μα να φέγγει στην δική σου καταχνιά "
Πόσο φιλοσοφημένος στίχος? Όλοι οι στίχοι είναι υπέροχοι. Και η μελωδία πολύ απαλή και ήρεμη.
Πριν από λίγο το έστειλα και εγώ σε μία φίλη για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Χαθήκαμε καιρό τώρα... και ήθελα να της μιλήσω. Δεν ήξερα όμως σε τι ύφος. Δεν ήξερα πως είναι. Την τελευταία φορά ήταν στεναχωρημένη και κάπως κουρασμένη.
Προτίμησα λοιπόν να της αφιερώσω αυτό το τραγούδι μήπως και γλυκάνει κάπως.....
...Μήπως μοιάσει με κάτι από όλα όσα Αγαπά...
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
