Πριν 2 εβδομάδες περίπου, μπαίνοντας πρώτα να πάρω τα E-mail μου έλαβα και το εξής μήνυμα : Ο/Η Eleni σας πρόσθεσε ως φίλο στο Facebook. Πατάω λοιπόν το Link που βγάζει στην σελίδα για επιβεβαίωση, και μου βγάζει στην φωτογραφία που βλέπετε στην Ανάρτησή μου. Γενικότερα είμαι αρκετά επιφυλακτικός με άγνωστους "φίλους", αλλά βλέποντας έναν κοινό μας φίλο κατάλαβα από που με "γνώρισε".Βρήκα όμως τόσο έξυπνη τη Φωτό, που χωρίς δεύτερη σκέψη πάτησα την επιβεβαίωση για να πάω (όπως κάνω πάντα) στον τοίχο της να δω τι άνθρωπος είναι. Καταρχάς να τσεκάρω, αν πρόκειται όντως για "φίλο" η μήπως είναι κάποιο "έξυπνο" Spam με "κακόβουλες" ιδέες.
Όχι, δεν σκέφτηκα όπως σχεδόν όλοι, ότι για να μην βάζει τη φάτσα της στο profile δεν θα είναι εμφανίσιμη. Όπως είμαι σχεδόν βέβαιος ότι θα νομίζουν και για μένα. "Για να μην βάζει την φάτσα του αυτός μάλλον μπάζο θα είναι" θα σκέφτονται οι περισσότεροι. Δεν με ενδιαφέρει σχεδόν καθόλου. Μόνο που με πειράζει η προχειρότητα και η κακόβουλη μορφή της σκέψης τους. Αλλιώς δεν θα με ενδιέφερε απολύτως καθόλου. Άλλωστε μπορεί όντως να είμαι Μπάζο !!!
Δεν με ενδιέφερε εξάλλου, γιατί στο Fb τους φίλους τους κάνω για επικοινωνία και όχι για ψώνισμα. Μόλις λοιπόν μπήκα στον τοίχο της, λίγο κάτω από τη φωτό έγραφε "When I was a kid I used to pray every night for a new bicycle.
Then I realised God doesn’t work that way, so I stole one and prayed for forgiveness. - Emo Philips".
Μετά από αυτό ήδη, χωρίς να δω τις φωτό των Άλμπουμ της, έγινε εμφανής η "Ομορφιά" της. Μετά από τέτοια Profile-Φωτό και ένα τέτοιο γνωμικό, είχα θαμπωθεί. Η περιέργεια όμως που διαθέτουν όλοι, με οδήγησε στο να δω τις προσωπικές της φωτογραφίες που είχε αναρτήσει στα Άλμπουμ της. Όταν διαπίστωσα το πόσο πολύ θα είχε παλέψει με την γυναικεία φιλαρέσκειά της για να μη βάλει μία Sexy πόζα, όπως κάνουν οι περισσότερες, ανέβηκε πιο πολύ στην εκτίμησή μου.
Τα μηνύματα που έχουμε ανταλλάξει, επιβεβαιώνουν όλο και πιο πολύ την αρχική μου εκτίμηση. 10 τέτοιους φίλους να έχω στο Fb μου φτάνει. Και είμαι ευχαριστημένος ότι κάπου τόσους έχω. Στην Ζωή ακόμα λιγότεροι είναι αρκετοί. Βέβαια, όπως πάντα λέω, μέχρι το σημείο που έχω γνωρίσει γιατί μπορεί στο μέλλον να αλλάξει η γνώμη μου. Αν και η εμπειρία της ζωής μου διαβεβαιώνει, ότι είναι πολύ απίθανο να κάνω λάθος.
Σήμερα λοιπόν έβαλε ακόμα μία έντονη σφραγίδα στην συνολική επισφράγιση του ευαισθητοποιημένου και συνειδητοποιημένου ατόμου. Postαρε ένα φανταστικό βίντεο που μόλις το είδα με άγγιξε πάρα πολύ και αμέσως μετά της έστειλα μήνυμα και της είπα ότι θα κάνω μία ανάρτηση γι' αυτό. Μου απάντησε ότι θα το χαιρόταν πολύ και έτσι λοιπόν με πολύ ενθουσιασμό άρχισα να γράφω.
Συνήθως όταν "μοιραζόμαστε" κάποια Post τα σχολιάζουμε, αλλά αυτό το βίντεο δεν το σχολιάσαμε καθόλου. Δεν ξέρω τι γνώμη έχει. Μπορεί να έχει εντελώς διαφορετική άποψη από τη δική μου. Εγώ θα το σχολιάσω όπως το εξέλαβα όταν το είδα. Μάλλον δεν θα το σχολιάσω, απλά θα γράψω τι πιστεύω και πως βλέπω τη ζωή του ανθρώπου.
Από τα 20 μου χρόνια, όταν άρχισα να βλέπω και λίγο διαφορετικά την εικόνα της ζωής που όλοι μας παρουσίαζαν με ευτυχισμένους γάμους και πανέμορφα παιδάκια να τρέχουν στους κήπους και να παίζουν, με όμορφα σπίτια νοικοκυρεμένα, το έφερνα απ' έξω - απ' έξω στη μάνα μου ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μην παντρευτώ και να μην κάνω οικογένεια. Ήταν ένα σοκ αυτό για τη μάνα μου, αλλά από μέσα της σκεφτόταν... "Τώρα τα λέει που είναι μικρός, αν μεγαλώσει θα αλλάξει γνώμη".
Δεν ήμουνα ποτέ κατά της οικογένειας ούτε κατά του γάμου. Είμαι σχεδόν κατά του γάμου σήμερα που έγινε ένα κοσμικό γεγονός που τις περισσότερες φορές γίνεται για να "προσδιορίζει" την ικανότητα για οικογένεια, κύρος, γόητρο και για να κουκουλώσει αυτό που λένε στα χωριά "Τι στραβό είχε αυτή(ος) και δεν παντρεύτηκε ??? ".
Οι πιο πολλοί πιστεύουν ότι με το που θα παντρευτούν αμέσως καταξιώνονται κοινωνικά. Και για τους περισσότερους πραγματικά αυτό σημαίνει. "Πότε θα παντρευτείς εσύ, ακόμα και ο ..... που είναι "λοξός" παντρεύτηκε".... ακούς συνέχεια από τους γονιούς μετά τα 30. Εγώ είμαι λοξότερος... δηλώνει κοινωνικά η κατάσταση της μη έγγαμης ζωής, και με τίποτα επιλογή. Δεν πειράζει ας είμαι Λοξότερος και Ελεύθερος επιλογών, παρά "Αλυσοδεμένος".
Πάντα λοιπόν, από μικρό παιδί σκεφτόμουνα.... "Καλά η οικογένεια, ο γάμος, η δουλίτσα, η συνταξούλα, τα γεράματα και ο θάνατος". Πέρα από αυτά τι? Ερχόμαστε στη ζωή για να κάνουμε αυτά που κάνανε οι προηγούμενοι και οι προ-προηγούμενοι και όχι κάτι διαφορετικό? Και πως θα εξελιχτεί η ανθρωπότητα?
Ποια ανθρωπότητα μωρέ???? Ποιος τη Γ@μ@ει την ανθρωπότητα??? ΕΓΩ και η οικογένειά μου να είναι καλά και δε πάει να γ@μηθεί το Σύμπαν.
Και όσο περνάει ο καιρός το ακούω όλο και περισσότερο. Και αν δεν το ακούω το βλέπω στα μάτια όλων. Σπανίζουν αυτοί που ξεχωρίζουν, γι' αυτό μου έκανε και ιδιαίτερη εντύπωση η Ελένη.
Πάντα λοιπόν, αντί να θαυμάσω τους καλούς οικογενειάρχες με το ακριβό σπίτι, την καλή δουλειά και τα όμορφα παιδιά με τα πανάκριβα μαρκάτα ρούχα τους, θαύμαζα κάτι "μίζερους" και φτωχούς ποιητές, ζωγράφους, τραγουδιστές και όλους αυτούς που διάλεγαν τον δύσκολο δρόμο των λίγων, των ελαχίστων "περιθωριακών".
Γύρω στα 15 μου, είχα δει ένα ενυδρείο που είχε στο σπίτι του ένας φίλος μου. Ενώ όλοι κοιτούσαν και θαύμαζαν τα φανταχτερά και πολύχρωμα εξωτικά ψάρια που έλαμπαν, εμένα μου έκανε εντύπωση 2 ψαράκια, όχι όμορφα που συνέχεια ρουφούσαν τις πέτρες του βυθού. Τι είναι αυτά ρώτησα τον φίλο μου? Α, αυτά μου είπε, είναι μόνο για να καθαρίζουν το βυθό για να μην μολύνεται. Αν δεν βάλεις τέτοια, μπορεί να μολυνθεί το ενυδρείο και να πεθάνουν τα υπόλοιπα ψάρια.
Όσο και να σας κάνει εντύπωση, αυτό το ενυδρείο υπάρχει μέχρι και σήμερα στο μυαλό μου ως παράδειγμα ζωής. Όλοι προσέχουν και θαυμάζουν τα πολύχρωμα ψάρια να κολυμπούν περήφανα, αλλά όλη η ζωή τους βασίζεται σ' αυτά τα 2 "άσχημα" ψαράκια που κρατούν και συμβάλουν στην ύπαρξη και εξέλιξη της ζωής των υπολοίπων.
Έτσι και στη ζωή κάτι "ασήμαντα ανθρωπάκια" είναι που κρατούν τις ισορροπίες στον πλανήτη μας. Δεν αποζητούν την εύκολη και ευφάνταστη πλευρά της ευτυχίας αλλά επιλέγουν τον μοναχικό δρόμο του οραματιστή, του ιδεολόγου. Ασχολούνται με τα δύσκολα και πολλές φορές κουράζονται. Μερικές φορές κοιτάν την εύκολη ζωή του διπλανού τους και λιγοψυχούν. Αλλά πολύ σύντομα συνέρχονται. Ξεκουράζονται, χαμογελούν και συνεχίζουν τον σκοπό τους. Δεν είναι τόσο φανταχτεροί και καλοζωισμένοι όπως οι περισσότεροι, και τα σημάδια της κακοτράχαλης ζωής τους είναι εμφανή. Δεν έχουν φανταχτερό αυτοκίνητο αλλά και ένα ποδήλατο πολλές φορές τους είναι αρκετό. Ματώνουν, αλλά συνεχίζουν. Δέχονται επίπονα χτυπήματα, αλλά πνίγουν τον πόνο τους. Τρυπιούνται από τα αγκάθια της ζωής αλλά κοιτάζουν μπροστά.
Έτσι κάπως βλέπω εγώ τη ΖΩΗ !!!
Το βίντεο έχει κοπεί... μπορείτε να το δείτε εδώ ... κλικ
