Καιρό ήθελα να το κάνω αυτό αλλά σήμερα που ξύπνησα σχετικά νωρίς είπα να το υλοποιήσω.
Στο YouTube όταν έψαχνα για τον "Τειρεσία" όλα τα βίντεο που υπήρχαν ήταν με τον Μάλαμα. Ο Μάλαμας είναι ο βασικός ερμηνευτής αλλά εμένα μου αρέσει ιδιαίτερα η εκτέλεση με τον Παπακωνσταντίνου. Υπήρχαν κάποια βίντεο που ήταν Live άλλα είχαν άσχημο ήχο και ποιότητα.
Έτσι λοιπόν έφτιαξα εγώ ένα απλό βίντεο που έχει στίχους και μία εικόνα διαφορετική μόνο στο σημείο που έχω ξεχωρίσει. Και επίτηδες έβαλα μόνο εκεί στίχους για να δώσω έμφαση.
Αυτό που με τρελαίνει στο βίντεο είναι η φωνάρα στο τέλος. Θα μου πείτε πάλι.... Αμάν με αυτή τη μαθήτριά σου. Φταίω εγώ που όταν το ακούω στο μυαλό μου έχω πάντα την Εύα να βγάζει κωρώνες? Αφού έχει φωνάρα το κορίτσι.
Εύα κανόνισε, μέχρι να έρθω στην Αθήνα να την έχεις βγάλει τη Φωνή !!!
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας Άλλες ερμηνείες: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ξυπνάς και του καθρέφτη τη λίμνη αναταράζεις ζαρκάδια ξαφνιασμένα θα πεταχτούν θα φύγουν για τα δάση κι από το είδωλό σου θα λείπουνε τα μάτια και η φωτιά
Θα ψάξεις τους δικούς σου τυφλός και τρομαγμένος Ήρθε ο καιρός να μάθεις ποιοι σ' αγαπούν μα η πόλη είν' άδεια κι ο μάντης Τειρεσίας θ' αφήσει τον χρησμό του στην ξένη γη, σε ξένη γη
Τυφλός είναι κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει πως πίνει απ' το πηγάδι το σκοτεινό που ότι τον κατατρώει ανάγκη το 'χει κάνει ή στην αυλή το κρύβει να ξεχαστεί
Την ώρα αυτή στον κάμπο, ομίχλη κατεβαίνει τα σκιάχτρα, τα κουρέλια θα φοβηθεί τρέξε να ψηλαφήσεις την πλάση, ακριβέ μου το μπράτσο της απλώνει να κρατηθείς, να κρατηθείς
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Αυτή είναι η Πολυαγαπημένη μου Γιαγιά. Η Κούλα. Μαγδαληνή ήταν το όνομά της αλλά εμείς τη φωνάζαμε Κούλα.
Έφυγε από τη ζωή το 1995, με ένα πλατύ χαμόγελο όπως αυτό της φωτογραφίας. Δεν καταλάβαινε και πολλά. Ίσως γι αυτό να είχε μέχρι το τέλος της το πλατύ χαμόγελο. Έβλεπε τον Κόσμο ωραίο.
Εντελώς αγράμματη σε επίπεδο αναλφαβητισμού δεν μπορούσε να διαβάσει ούτε εφημερίδα ούτε τους υπότιτλους της τηλεόρασης..... και όπως οι περισσότερες γιαγιές σχεδόν την εποχή της νεοφερμένης τηλεόρασης την 10ετία του 70, στην αρχή χαιρετούσε τον παρουσιαστή των ειδήσεων.... "Γειά σας και σε εσάς".
Λίγο καιρό μετά που της εξηγήσαμε ότι αυτοί που είναι στην τηλεόραση δεν μας βλέπαν, και μιλάν σε ένα γυαλί που λέγεται κάμερα, έγλυψε τα χείλη της με απορία, και έγνεψε για να δείξει ότι κατάλαβε. Κατάλαβε - κατάλαβε, αλλά λίγο καιρό μετά με ρωτάει "Παιδάκι μ, πως βωλάν όλοι αυτοί εκεί μέσα?". Βωλάν = Χωράν (και εγώ δεν το ήξερα, από τα συμφραζόμενα έβγαζα το νόημα των παράξενων λέξεων της Γιαγιάς).
Καλά έτσι και ακουμπούσαμε το άλλο κανάλι (2 ήταν τότε) όταν είχε τον Αλέξη του Μεθοριακού σταθμού, ή τον Μπάρμπα Γιώργο του Λούνα Παρκ, μαύρο φίδι που μας έτρωγε. "Βρε, άλλαξέ το βρεεεεε". "Ρε Γιαγιά, έχει αγώνα ρε γιαγιά". "Καλά, θα τον δεις μετά" μου έλεγε τάχα για να με κοροϊδέψει... Άλλα όταν το άλλαζα και ξανάβαζα το σήριαλ έπαιρνε πάλι το πλατύ χαμόγελο της φωτό και δεν άντεχα να το ξαναλλάξω. Ευτυχώς μέναμε τότε οι συγγενείς κοντά και πήγαινα στην θεία μου να δω ποδόσφαιρο.
Η Βαλατσογιαγιά λοιπόν μας πρόλαβε στα φοιτητικά μας χρόνια. Και επειδή ήμουνα σε διαμέρισμα χωρίς γονείς όλο και μαζευόμασταν στο σπίτι. Όταν λοιπόν κάποια φορά ήταν να κανονίσουμε κάτι για το σπίτι..... είπα στα παιδιά. Δεν γίνεται είναι οι δικοί μου εδώ και έχουν φέρει και την Γιαγιά. Από ερώτηση σε ερώτηση για την Γιαγιά, άρχισα να διηγούμαι τις περιπέτειες της Κούλας.... που με το αθώο μυαλό της δημιουργούσε. Είχε γίνει χαμός. Ο Ντίνος, ο Στέλιος, η Βιβή και όλοι οι άλλοι είχαν δακρύσει από τα γέλια. Μας άκουγε όλο το τετράγωνο.
Ένας συμμαθητής μου, που έκανε τότε παρέα με τον Λάκη (τον γνωστό) με είχε φάει. "Πάμε ρε να πεις τις ιστορίες με την γιαγιά σου....". "Αν τις ακούσει θα τις βάλει στου Μήτσους". Έκανε τότε τους Μήτσους και είχε νούμερο με τον Χαϊκάλη που έκανε την Γριά. Εγώ ντρεπόμουν τότε, και έμειναν ανέκδοτες οι ιστορίες της Γιαγιάς.
Όταν λοιπόν έπρεπε να σταματήσω για να πάμε για μάθημα, ο πλακατζής της παρέας για να μας συνετίσει και να μαζευτούμε για μάθημα λέει... " Ε, ε, ε.... την άλλη φορά θα συνεχίσουμε με την Βαλαστογιαγιά σε Νέες Περιπέτειες. Το επόμενο επεισόδιο θα λέγεται "Η Βαλατσογιαγιά στο Διάστημα" ". Περιττό να σας πω. Μπήκαμε ένα τέταρτο αργότερα για μάθημα και πάλι δεν έγινε κανονικό. Γελούσαμε συνέχεια μέσα στην Αίθουσα !!!
Ανέκδοτες θα μείνουν και τώρα οι ιστορίες. Ενώ είχα σκοπό να τις αναφέρω, θα το κάνω μάλλον σε άλλη ανάρτηση. Για να τις θυμηθώ κιόλας και όλες. Η σημερινή ανάρτηση ήταν αυθόρμητη, που έγινε από μία "υπόσχεση" που έδωσα χθες στο FB στην Βιβούρα (Βιβή) και στον Ντίνο. Βέβαια ο Ντίνος μου ζήτησε να βάλω κάποια άλλη ιστορία της Μάνας μου, που και με αυτή είχε γίνει χαμός πάλι στο σπίτι, σε κάποιο τραπέζι που έκανα στους φίλους μου για να γνωρίσουν τους γονείς μου, αλλά επιφυλάσσομαι. Είναι Σόκιν.
Ντροπή Ντίνο, Ντροπή !!!
Θα ήθελα να κλείσω με βίντεο, αλλά τι βίντεο να βάλω για την Κούλα??? Κι όμως έχω. Μία πολύ ωραία αφιέρωση που μου είχε στείλει η Tina Constantatou. Θα ξαναγράψω την αφιέρωσή της, ευχαριστώντας την για ακόμα μία φορά.
Ευχαριστώ Τίνα μου !!!
"Είναι άκουσμα ιδιαίτερο για μένα : ένας πετυχημένος συνδυασμός του παλιού και του νέου, δοσμένος με τρυφερότητα και σεβασμό από ένα σεμνό κι αξιόλογο δημιουργό με άποψη, που τόλμησε να τιμήσει με αυτό τον τρόπο την αγαπημένη του γιαγιά βάζοντας το συγκεκριμένο τραγούδι στο πρώτο του cd...."
Ήρθες Αργά
Μπορεί να σ' έφερε τ'αγέρι τις μαργαρίτες που μαδά Μπορεί να σ' έφερε το κύμα στην αμμουδιά που τραγουδά Μπορεί να σ' έφερε η χαρά, μπορεί να σ' έφερε η λύπη μα ειν' αργά,πολύ αργά να μου ξυπνήσεις καρδιοχτύπι.
Ήρθες αργά στο δρόμο της ζωής μου Ήρθες αργά για να μου φέρεις τη χαρά Μιαν άλλη πέρασε τα χάδια της με κέρασε Κάποια βραδιά μου πήρε την καρδιά
Ήρθες αργά στο δρόμο της ζωής μου Ήρθες αργά πως θες αλήθεια να στο πω; Δεν ερωτεύομαι μαζί σου κι αν πλανεύομαι Ήρθες αργά ακόμα εκείνη αγαπώ.
Μπορεί να σ' έφερε τ' αγέρι τις μαργαρίτες που μαδά Μπορεί να σ' έφερε το κύμα στην αμμουδιά που τραγουδά
Ήρθες αργά στο δρόμο της ζωής μου Ήρθες αργά για να μου φέρεις τη χαρά Δεν ερωτεύομαι μαζί σου κι αν πλανεύομαι Ήρθες αργά ακόμα εκείνη αγαπώ.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
