Προχθές, για 1η και μάλλον για τελευταία φορά, έκανα στο FB μία παράκληση, σχεδόν ικέτεψα για κοινοποίηση μιας Ανάρτησής μου που για μένα είχε τεράστια συναισθηματική αξία. Μετά μεγάλης λύπης μου διαπίστωσα ότι μόνο η Ελένη και η Ιφιγένεια με άκουσαν και πάτησαν " απλά το κουμπί ", όπως χαρακτήρισαν την κίνησή τους. Δεν ξέρω αν αδικώ και κάποιον άλλον, αλλά τις 2 κοπέλες μόνο είδα να το κάνουν.
Ενώ είναι ένα απλό πάτημα κουμπιού χρειάζεται και το Θέλω φιλενάδες, και σας ευχαριστώ πολύ για την κίνησή σας.
Τι να πω, μπορεί να μην το είδε κανένας άλλος.... και να μην το έκανε. Τι να κάνουμε... έτσι είναι η Ζωή. Πραγματικά έχω διαπιστώσει, ότι τα Post που λένε κάτι για μένα πολλές φορές (σχεδόν όλες), παραμένουν ασχολίαστα, ενώ μερικά αστεία βιντεάκια τυγχάνουν πολύ μεγαλύτερης Προσοχής.
Απλά επειδή θέλω να συνεχίζω να είμαι Αφοπλιστικά Ειλικρινής όπως πολλοί με χαρακτηρίζουν, εκτός από τα καλά που αναφέρω πολλές φορές στις αναρτήσεις μου, πρέπει να εκφράζω και τα πράγματα που με λυπούν !!!
Μπορεί να με πείτε Παραπονιάρη (Ναι είμαι όταν έχω Παράπονο, γιατί θα κάνω σκόντο στην Ειλικρίνειά μου αν δεν το αναφέρω). Άλλοι μπορεί να με πουν Γκρινιάρη. Αλλά όπως λέει και η Mariendina.... " Κι εγώ γκρινιάρα είμαι...Έτσι είναι τα ΑγαποΠαιδια - γκρινιάρικα...!♥ ".
Τέλος πάντων, δεν μπορούσα να τα βάλω με τον Εαυτό μου. Σχεδόν ποτέ δεν τον Νικάω. Και όταν το κάνω... έρχεται μετά από λίγο καιρό, μπαίνει στο στομάχι μου και το κάνει σμπαράλια.
Είπα να βάλω κάποιο τραγούδι, αλλά το έβαλα πριν λίγο καιρό σε κάποια άλλη ανάρτηση. Θα βάλω λοιπόν το Hyperlink οπότε με το που θα το πατήσετε, θα ακούσετε το τραγούδι εκεί. Το κείμενο ταιριάζει κιόλας με την περίσταση αλλά η Κ. που αναφέρω είναι εντελώς τυχαία.
Για να δείτε την ανάρτηση κάντε...Κλίκ Εδώ...
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
