Η Φωτό ας σχολιαστεί όπως θέλετε.... Αυτή όμως είναι η αλήθεια και πρέπει κάποια στιγμή να τη δείχνουμε. Όλοι έχουν το δικαίωμα στην Αγκαλιά...
Να κοιμηθούμε αγκαλιά
Πάλι μέτρησα τ΄αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε μόνο τα δικά σου χέρια δε μ΄ εγκαταλείπουνε πώς μ΄αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας
Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ΄τα χαράματα στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας
Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογιώργος Μουσική: Σοφία Βόσσου Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Με τόσες φορές που το άκουσα, δεν θα μπορούσε να λείπει από το Blog μου.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Το τραγούδι το ξανάκουσα σήμερα όταν γυρνούσα στο σπίτι στο MP3 Player Stick. Στο μυαλό μου μου ήρθε η Ellina-Stella που της αρέσουν οι ωραίοι και σκληροί στίχοι.....
Της το αφιερώνω...
Δεν χρειάζεται να σχολιάσω τίποτα. Τα λένε όλα οι Στίχοι !!!
Όσοι Ζωντανοί
Στίχοι: Αρτέμης - Ευθύμης Μουσική: Μη διαθέσιμο Πρώτη εκτέλεση: Αρτέμης - Ευθύμης
(Ευθύμης)
Δέκα, εννιά, οκτώ, επτά, έξι, πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα και... ξεκινά ή λαίλαπα. Κύττα με! Επέστρεψα. Κατεβατά ακατέβατα σου έγραψα, Μου έλειψες. Ξέρω, σου έλειψα, Προσωπικά θα τηρούσα σιγήν ιχθύος, καθώς δεν με ελκύει ο δημόσιος βίος. Δεν τους κάνω, όμως, την χάρη να σιωπήσω τελείως, Ξεσηκώνουμε κόσμο δέκα χρόνια, αισίως. Εγώ άπλα εκπροσωπώ αυτούς που πονάνε μα, προχωράνε Ρυθμό δε ξεπουλάνε. Κι αυτό θα πρέπει να 'ναι σκληρό Μα, το κρατάμε αιχμηρό, όπως τ' αγαπάμε καιρό, όπως το θυμάμαι κι εγώ. Το κουβαλάμε ως εδώ για τις χιλιάδες παιδιών πού το τραγουδάνε. Αυτών πού περπατάν την οδό πού περπατάμε. Γι' αυτό θα πρέπει να 'ναι επικό όπως το ζητάνε. Λοιπόν, ποιοι πολεμάνε;
Να δω! Για πάμε, όσοι ζωντανοί!
Επιμελώδημα:
Ποιος έχει παλμό; Ποιος έχει λόγο; Ποιος δεν δέχεται να πάει με τον όχλο; Ποιος έχει ψυχή να βγάλει φωνή; Για ν' ακούσω! Για να δω! Πάμε, όσοι ζωντανοί! Και... Ποιος έχει σφυγμό; Ποιος έχει πνεύμα; Ποιος δεν δέχεται να πάει με το ρεύμα; Ποιος μπορεί να ξαναβγάλει φωνή; Για ν' ακούσω! Για να δω! Πάμε, όσοι ζωντανοί! Και... Ποιος μπορεί να ξαναβγάλει φωνή; (Α!) Ποιος μπορεί να ξαναβγάλει φωνή; (Ε!) Ποιος μπορεί να ξαναβγάλει φωνή; (Α!) Ποιος μπορεί να ξαναβγάλει φωνή; (Εεε!)
(Αρτέμης)
Εκπροσωπώ το λευκό και το γαλάζιο, το ύφος μου δε το αλλάζω, σου βάζω σπαζοκεφαλιά με κάθε ρίμα. Ά - Ρ - Τ - Έ - Μ - Ή - Σ, μέσα απ' το σκληρό πυρήνα. Ηχεί σειρήνα, μόλις κάνω βήμα μες την αίθουσα. MCs πετρώνουν λες κι αντικρίσανε τη Μέδουσα! Βιώνουν άμεσα μία τραγωδία, όπως ή Τέκμησσα κι ο Αίας, κατόπιν κάθε νέας κινήσεως μου. Στου κόσμου την γκρίζα ζώνη ρίχνω χρώμα ακόμη, όπως άλλοτε ο χρωστήρ του Δημητρίου ΠικιώνηΙ Βγαίνω απ' την ραστώνη, ξαναμπαίνω στο παιχνίδι, στοιχίζω με το σθένος του βυζαντινού Πισσίδη. Γεννήθηκα μ' αυτό, γι' αυτό μην απορείς! Με συγχωρείς, να μ' ακουμπήσεις δεν μπορείς, όσο κι αν θες! Δίχως υπερβολές, έχω πιο πολλές μορφές κι απ' αυτές πού 'χε ο άλιος γέρων ο Πρωτεύς, Δες! Σαν τον Κοσμά Φλαμιάτο, φέρνω τα πάνω κάτω και τα κάτω πάνω, τον ρυθμό μου δε τον χάνω, Δέκα χρόνια προσφοράς στο υπερφυσικό τραγούδι. Πάμε όσοι ζωντανοί σαν τον Ίωνα Δραγούμη! Να, δω!
(Επιμελώδημα)
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Να κοιμηθούμε αγκαλιά
