.
Ωχ... και Αμάν Αμάν...
Και το λέω πρώτα στον Εαυτό μου Αυτό...
Για να γράφω εγώ και να έχω το Παράπονο - Ξενιτιά ως Μουσικό Χαλί..., πάλι κάποιο Μπαμ θα ακουστεί ..., και αυτή την Φορά είναι το 3ο και Φαρμακερό !!!!!!!!
****************************
Ακούς Μικρή (Για Εσένα το Λέω Πρωτίστως... Πάει Βέβαια και σε 2 - 3 Ακόμα... και είναι Μόνο Γυναίκες. Τους Άντρες... τους ρίχνω 2 - 3 Καντήλια... λέω ένα Αι Γ@μήσ@υ ... και όλα Λύνονται ).
Στις Γυναίκες όμως κάνω πιο Πολύ Υπομονή. Και σε Αυτές που είμαστε απλοί "Φίλοι" γιατί στις Άλλες ... μόνο και μόνο να δουν το Βλέμμα μου Φτάνει !!!!!!!!!
****************************
Ένα τέτοιο 3ο λοιπόν, Ακούστηκε ηχηρά Πριν κάποιες Μέρες και Ανατίναξε 15 ετών Σχέση...
Αμάαααααννννν... τι να κάνω ... έχω Δουλειές... Αμάαααννν Παραπονιάρη....... Ακούω Συνέχεια και Φορτώνω !!!
Αυτά λέγανε πριν Χρόνια για Μένα, και είναι το Χειρότερο Μου (και μερικά Ακόμα Βέβαια ... όπως Χαλάρωσε... Ξεκόλα... Μην Φωνάζεις (ενώ έχει κάνει την Παπαριά του Αιώνα) ... Ηρέμησε, και το Ιστορικό ... έλα μωρέ Πλάκα Έκανα ..... ).
Τώρα δεν Παραπονιέμαι συνέχεια ... μέχρι 2 φορές το Πολύ... (Βαρβάτες γιατί μικρές είναι πιο Πολλές). Μετά γράφω και μια 3η στο Blog ... την αφήνω να Ωριμάσει καλά καλά... και αν ξαναγίνει το ίδιο .... ΤΕΛΟΣ !!!!!!
Το έχω Καταλάβει... Έχουν βρει τον Μαλάκα που τρέχει για τις Ανθρώπινες Σχέσεις... και έχουν Επαναπαυθεί... !!!
Πριν 3 Χρόνια είχα Μαζέψει 15 φίλους από το Δημοτικό Μέχρι και το Λύκειο... Πριν 6 χρόνια Πάλι το ίδιο και ας Ζούσα στην Αθήνα... τότε...
Άρε Βαλατσέ να 'σαι Καλά... Αν δεν ήσουνα και Εσύ θα είχαμε Χαθεί Εντελώς...
Καλά, σκεφτόμουνα από μέσα μου... Στον Βόλο που πέφτεις όλη την ώρα (και να μην θες) ο Ένας πάνω στον Άλλον ... πως Χάνεσαι ???... Δηλ. και να Θέλεις είναι πολύ Δύσκολο.
Όταν όμως Άκουσα 2 φίλους Παντρεμένους (τώρα μην σχολιάσω) να λένε ... Τι έγινε ρε... τι κάνεις??? Που δουλεύεις ??? Πόσα Παιδιά Έκανες ??? Α, ναι έμαθα ... 2... Τότε δεν άντεξα άλλο... και Φώναξα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ρε, εσύ που μένεις ???... ρωτάω τον Έναν..... Εκεί μου Απαντάει.... Γυρνάω τον Άλλον και Εσύ ρε Μαλάκα... που Μετακόμισες και δεν ξέρεις Τίποτα για τον Άλλον ... στην Αλάσκα ??? Όχι μου λέει... στην άλλη Γωνία που ήξερες... Απλά έχουμε Χαθεί...
Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε... Έσκυψαν και οι 2 το κεφάλι και με άκουγαν να τους Βρίζω...
ΚΑΛΑ ΡΕ ΜΑΚΑΚΕΣ ... ΠΑΤΕ ΚΑΛΑΑΑΑΑ ??? ΦΑΓΑΜΕ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΟΥΜΠΕΣ ΠΟΥ ΤΡΩΓΑΜΕ... ΑΜΕΤΡΗΤΟ ΞΥΛΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΟΛΤΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ... ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΧΕΤΕ ΧΑΘΕΙ 20 ΧΡΟΝΙΑ ??????????
ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΤΟΝ ΒΑΛΑΤΣΟ !!!!!!!!!! ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ ΗΤΑΝ.... ΔΕΝ ΞΑΝΑΒΓΑΙΝΟΥΜΕ...
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ... ΜΕ ΧΑΙΡΕΤΑΝΕ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ... ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ... ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ... ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΘΑ ΞΑΝΑΚΑΝΟΝΙΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ RE-UNION ???
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ !!!!!!!!!!
Το ξέρω... και το έχω Πάρει Απόφαση... Βρήκαν τον Μαλάκα που τρέχει... τον έχουν Για Σίγουρο και δεν Ασχολούνται... Νομίζουν ότι θα τρέχει για πάντα από πίσω τους...
Δυστυχώς... κάνω πολλές Υποχωρήσεις στο Θέμα Αυτό... γιατί οι Καλοί Άνθρωποι Σπανίζουν και δεν είναι να τους Χάνεις... Αλλά όταν οι ίδιοι έχουν χάσει τον Εαυτό τους... ΕΧΟΥΝ ΧΑΘΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ !!!
Και με τον Κολλητό μου είχαμε χαθεί (Λαμία Βόλος) αλλά πλέον τώρα που Υπάρχει το Blog μπαίνει και 10 φορές την Μέρα μέσα ... για να δει τι Κάνω... Γιατί εδώ τα έχω ΟΛΑΑΑΑΑ !!!
Και αν δει κάτι... με παίρνει και μου λέει... Τι έγινε ??? Γιατί έγραψες Αυτό... Τι έχεις ???
Ε, τι να πω Μετά... Αλλά αυτός δεν είναι Μόνο Φίλος... το είπαμε ...
Α, ξέχασα... Sorry Φίλε... ΓΝΩΣΤΟΣ, μέχρι να περάσουν 50 χρόνια Δοκιμασίας... Και είμαστε μόλις στα 19,1....
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΡΕ ΦΙΛΕ... ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ, ΤΣΟΛΑΚΗ, ΒΙΒΟΥΡΑ, ΚΩΣΤΑ Λ. , ΚΛΕΙΣΑΜΕ 19 ΧΡΟΝΙΑ...
ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΟΥ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΘΗΝΑ (ΑΜΗΝ) RE-UNION ΓΙΑ ΤΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΕΓΩ ΠΑΛΙ... ΤΟ ΞΕΡΩ. ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Ο ΒΑΛΑΤΣΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΖΕΥΕ ΟΛΟΥΣ... ΧΑΛΑΛΙ ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ... ΧΑΝΕΣΑΙ ΟΝΤΩΣ !!!
................ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1990
Μέχρι Εδώ Όμως... Ουτως ή Άλλως Κατάλαβα μετά από πολλά Χρόνια ότι και να Κυνηγάς μια τέτοια Σχέση δεν έχει Νόημα...
Τα γράφω όμως όλα Αυτά, γιατί όταν σας πέφτει η Κεραμίδα από τον Ουρανό και Αρχίζει η Ικεσία... και οι Λυγμοί, να καταλάβετε ότι δεν είναι τίποτα μπροστά στην Ικεσία και τα Δάκρυα που έριξα εγώ Χρόνια Τώρα !!!
Παράπονο .... ??? ΠΟΛΥ ΦΤΩΧΗ ΛΕΞΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ....
ΙΚΕΣΙΑ... ΙΣΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΚΟΠΟΥΣ ΤΟΣΩΝ ΧΡΟΝΩΝ !!!!!!!!!
Μουσική: Παραδοσιακά Αρμένικα Τραγούδια / Διασκευή: Ara Dinkjian
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ
Βαριά βραχιόλια οι λύπες
πως μ' αγαπάς δεν είπες.
Το 'χω παράπονο μάνα μου, στόμα μου
κι ας πέθανε το σώμα μου.
Δε θέλω, φως μου, κόσμο
στα χείλη μου έχω δυόσμο.
Το 'χω παράπονο πάρε μου, ζήτα μου
της λησμονιάς σαϊτα μου.
Σου στέλνω μ' ένα γράμμα
του φεγγαριού τη λάμα.
Παρ' τη και χτύπα με μάνα μου, τρέλα μου
κι αν κλαίει η ψυχή σου, γέλα μου.
Ψηλά βουνά κι εσείς των άστρων θωριές.
Ποτάμια αχνά, ελάτια, δάφνες, μυρτιές.
Την καρδιά μου, ωχ φωτιά μου, όποιος δει
να της πει να 'ρθει κοντά μου, μην αργεί.
Ξενιτειά μου, έρωτά μου, φως κι αυγή
πριν ραγίσει απ' το σεβντά μου όλη η γη.
Φαράγγια υγρά κι εσείς των δράκων σπηλιές
αετών φτερά κι ανέμων μαύρες φωλιές.
Την καρδιά μου, ωχ φωτιά μου, όποιος δει
να της πει να 'ρθει κοντά μου, μην αργεί.
Ξενιτειά μου, ερωτά μου, φως κι αυγή
πριν ραγίσει απ' το σεβντά μου όλη η γη.
Αηδόνι εσύ, πλανεύτρα στάχτη που καις
με ποιό κρασί μεθάει τα μάτια του, πες.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Για σχόλια πατήστε στην λέξη .... " σχόλια "
Κυριακή, Δεκεμβρίου 20, 2009
Σάββατο, Δεκεμβρίου 19, 2009
Τους ζυγούς λύσατε, τα κορίτσια φιλήσατε! 19/12/2009
του Χρήστου Χωμενίδη
«Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω χαρούμενα πρόσωπα!» έλεγε ο Γιώργος Παπανδρέου σε μια τηλεοπτική διαφήμιση για τις εκλογές του 2004, η οποία δεν χλευάστηκε όσο της άξιζε. Εγώ κοιτάζω γύρω μου και βλέπω μπερδεμένα, αμφίθυμα, μονίμως σαστισμένα πρόσωπα. Και αιτία δεν αποτελεί (μονάχα) η οικονομική κρίση…
Βλέπω παντρεμένα ζευγάρια να περιφέρουν την πλήξη τους σε οικογενειακές και κοινωνικές υποχρεώσεις και να το ομολογούν –αν λίγο τους τσιγκλήσεις- ότι έχουν συνειδητά θυσιάσει τους χυμούς του κρεββατιού στη θαλπωρή της μονιμότητας ή ακόμα κι ότι οι δόσεις του στεγαστικού δανείου δεν τους επιτρέπουν να χωρίσουν…
Βλέπω «ελεύθερους» τριαντασαραντάρηδες να βρίσκονται σε μια ακατάπαυστη, αγχωμένη κινητικότητα: να αλλάζουν αγκαλιά κάθε τρεις μήνες ή κάθε δυό εβδομάδες, έχοντας προ πολλού λησμονήσει τι –στο περίπου έστω- ψάχνουν στον άλλον…
Βλέπω αγόρια και κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά να θεοποιούν τον σκύλο τους, τον ψυχαναλυτή τους ή έναν προ πολλού χαμένο έρωτα… Βλέπω γυναικοπαρέες να διυλίζουν τους αρσενικούς κώνωπες, άντρες που είτε βαριούνται είτε διστάζουν να φλερτάρουν, ανθρώπους που έχουν εξιδανικεύσει τη μοναξιά τους, βαφτίζοντας την ανεξαρτησία… Υποψιάζομαι με στοιχεία ότι στη σημερινή Ελλάδα οι ομοφυλόφιλοι κάνουν πολλαπλάσιο σεξ από τους ετεροφυλόφιλους. Υπέροχο για τους μεν, θλιβερό για τους δε.
Ως στερνοπαίδι λόγω ηλικίας της σεξουαλικής επανάστασης του ’60, πιστεύω ακράδαντα πως δεν υπάρχει πιο ευθύς δρόμος προς την ευτυχία από «μία παλάμη σε ένα στήθος, ένα κουμπί που ξεκουμπώνεται, ένα βυζί που αποκαλύπτεται, ενώ ο τοξότης με τα βέλη λάμπει ψηλά στον ουρανό, άνευ ορίων, άνευ όρων…» όπως το θέτει ο Ανδρέας Εμπειρίκος. Ιδίως δε εάν η ολοκλήρωση της παραπάνω διαδικασίας φέρει εννέα μήνες αργότερα καρπούς.
Δέχομαι ότι μας έλαχε μια εποχή αβεβαιότητας: οι ρόλοι και οι σχέσεις των φύλων έχουν αποδομηθεί, η παραδοσιακή οικογένεια έχει αποσυντεθεί, οι παντός είδους ανασφάλειες έχουν θεριέψει. Μα δεν ανέχομαι να περάσουμε τη μισή μας ζωή σαν κάτι μημουάπτου παραθεριστές που ολοένα βρέχουν το πόδι τους στη θάλασσα και ολοένα αναβάλλουν τη βουτιά.
Με κινητήρια δύναμη την κάβλα και πυξίδα την αγάπη, ας αναλάβουμε επιτέλους τα ρίσκα μας. Όλα τα ενδεχόμενα ανοίγονται πάντα μπροστά μας, ακόμα και το τραγικότερο. Ας μην ξεχνάμε ωστόσο ότι ο Φοίνικας (και ας τον καπηλεύτηκε η χούντα) ήταν και παραμένει το θρυλικό πουλί, το οποίο αναγεννάται πάντοτε από τις ίδιες του τις στάχτες. -Δηλαδή όλοι εμείς.-
http://www.protagon.gr
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Για σχόλια πατήστε στην λέξη .... " σχόλια "
«Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω χαρούμενα πρόσωπα!» έλεγε ο Γιώργος Παπανδρέου σε μια τηλεοπτική διαφήμιση για τις εκλογές του 2004, η οποία δεν χλευάστηκε όσο της άξιζε. Εγώ κοιτάζω γύρω μου και βλέπω μπερδεμένα, αμφίθυμα, μονίμως σαστισμένα πρόσωπα. Και αιτία δεν αποτελεί (μονάχα) η οικονομική κρίση…
Βλέπω παντρεμένα ζευγάρια να περιφέρουν την πλήξη τους σε οικογενειακές και κοινωνικές υποχρεώσεις και να το ομολογούν –αν λίγο τους τσιγκλήσεις- ότι έχουν συνειδητά θυσιάσει τους χυμούς του κρεββατιού στη θαλπωρή της μονιμότητας ή ακόμα κι ότι οι δόσεις του στεγαστικού δανείου δεν τους επιτρέπουν να χωρίσουν…
Βλέπω «ελεύθερους» τριαντασαραντάρηδες να βρίσκονται σε μια ακατάπαυστη, αγχωμένη κινητικότητα: να αλλάζουν αγκαλιά κάθε τρεις μήνες ή κάθε δυό εβδομάδες, έχοντας προ πολλού λησμονήσει τι –στο περίπου έστω- ψάχνουν στον άλλον…
Βλέπω αγόρια και κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά να θεοποιούν τον σκύλο τους, τον ψυχαναλυτή τους ή έναν προ πολλού χαμένο έρωτα… Βλέπω γυναικοπαρέες να διυλίζουν τους αρσενικούς κώνωπες, άντρες που είτε βαριούνται είτε διστάζουν να φλερτάρουν, ανθρώπους που έχουν εξιδανικεύσει τη μοναξιά τους, βαφτίζοντας την ανεξαρτησία… Υποψιάζομαι με στοιχεία ότι στη σημερινή Ελλάδα οι ομοφυλόφιλοι κάνουν πολλαπλάσιο σεξ από τους ετεροφυλόφιλους. Υπέροχο για τους μεν, θλιβερό για τους δε.
Ως στερνοπαίδι λόγω ηλικίας της σεξουαλικής επανάστασης του ’60, πιστεύω ακράδαντα πως δεν υπάρχει πιο ευθύς δρόμος προς την ευτυχία από «μία παλάμη σε ένα στήθος, ένα κουμπί που ξεκουμπώνεται, ένα βυζί που αποκαλύπτεται, ενώ ο τοξότης με τα βέλη λάμπει ψηλά στον ουρανό, άνευ ορίων, άνευ όρων…» όπως το θέτει ο Ανδρέας Εμπειρίκος. Ιδίως δε εάν η ολοκλήρωση της παραπάνω διαδικασίας φέρει εννέα μήνες αργότερα καρπούς.
Δέχομαι ότι μας έλαχε μια εποχή αβεβαιότητας: οι ρόλοι και οι σχέσεις των φύλων έχουν αποδομηθεί, η παραδοσιακή οικογένεια έχει αποσυντεθεί, οι παντός είδους ανασφάλειες έχουν θεριέψει. Μα δεν ανέχομαι να περάσουμε τη μισή μας ζωή σαν κάτι μημουάπτου παραθεριστές που ολοένα βρέχουν το πόδι τους στη θάλασσα και ολοένα αναβάλλουν τη βουτιά.
Με κινητήρια δύναμη την κάβλα και πυξίδα την αγάπη, ας αναλάβουμε επιτέλους τα ρίσκα μας. Όλα τα ενδεχόμενα ανοίγονται πάντα μπροστά μας, ακόμα και το τραγικότερο. Ας μην ξεχνάμε ωστόσο ότι ο Φοίνικας (και ας τον καπηλεύτηκε η χούντα) ήταν και παραμένει το θρυλικό πουλί, το οποίο αναγεννάται πάντοτε από τις ίδιες του τις στάχτες. -Δηλαδή όλοι εμείς.-
http://www.protagon.gr
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Για σχόλια πατήστε στην λέξη .... " σχόλια "
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)