Το είχα αναφέρει και σε μια άλλη ανάρτηση, ότι από μικρό παιδί ήθελα να μιλάω με τραγούδια. Γι' αυτό πάντα έδινα μια προσοχή στο στίχο. Γι' αυτό τον τελευταίο καιρό έχω σχεδόν πάντα σε κάθε ανάρτηση ένα τραγούδι.Προτιμώ πολλές φορές να μιλάω με τραγούδια, γιατί η "υφή" του στίχου ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία μου και με τον τρόπο σκέψης μου. Ποτέ δεν μου άρεσε να παίρνω και να δίνω "μασημένο" λόγο. Θέλω πάντα να αφήνω κάτι να βγάλει και ο παραλήπτης. Όπως το νιώθει στην ψυχή του. Ανάλογα με το τι έχει "Μες του μυαλού του το βυθό".
Τόσο καιρό που ψάχνω βίντεο για να βρω για τις αναρτήσεις μου, βλέπω στα σχόλια (των βίντεο), πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις. Ανάλογα με το τι σκέφτεται ο καθένας εκείνη τη στιγμή. Τι περνάει... Πως αισθάνεται... αλλά και τις εμπειρίες του, τον τρόπο ζωής του και τον τρόπο σκέψης του. Άλλωστε τα τραγούδια λένε τόσα πολλά !!!
Βέβαια σ' έναν φίλο μου δεν αρέσει. Μου είπε ότι "Από τότε που άρχισες να βάζεις τα Βίντεο το χάλασες. Δεν ακούω τα τραγούδια, ούτε διαβάζω τους στίχους". Τότε του λέω... "Μην διαβάζεις τίποτα, γιατί αυτά που γράφω χωρίς να ακούς το τραγούδι και να διαβάζεις τους στίχους δεν έχει νόημα". Δεν ακούει καθόλου τέτοια μουσική, και όταν μπαίνει στο αυτοκίνητό μου βάζει το MP3 Player στη σιγή. Αλλά δεν πειράζει, με αυτόν τα λέω στο τηλέφωνο. Με αυτούς που θέλω να "Μιλάω" θέλω να "Μιλάω" έτσι.
Όπως και ο Αλκίνοος, που είναι ο Συνθέτης και Στιχουργός του παρακάτω τραγουδιού, όταν σε μια συνέντευξη είχε ρωτηθεί "Δεν σε βλέπουμε συχνά να δίνεις συνεντεύξεις... Γιατί?", απάντησε... "Τι να πω άλλο... δεν έχω τι να πω.... νιώθω ότι Φλυαρώ τόσο πολύ με τα τραγούδια μου, που πραγματικά δεν έχω τι άλλο να πω !!!"
Ας μην φλυαρήσω λοιπόν και εγώ περισσότερο...
..................................................................
Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω
"Το σ' αγαπώ δυο μόνο λέξεις..."
αγάπη μου,πως θα μ' αντέξεις,
που 'μαι παράξενο παιδί σκοτεινό.
Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δώ,
κι αν σε πεθύμησα δε ξέρεις.
"Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις..",
σου το 'χα πει ένα πρωί βροχερό.
Θα σβήσω το φως κι όσα δε σου χω χαρίσει
σε ένα χάδι θα σου τα δώσω.
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω,
μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό.
Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι από μένα,
μες σε δωμάτια κλεισμένα,
το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ,
γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω.
Στα σοβαρά μη με παίρνεις ειν' το μυαλό μου θολό
είναι και ο κόσμος μου αστείος.
Κι όταν με βαρεθείς τελείως
ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες.
Και εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει,
κοιτάζω έξω και χαράζει...
έγινε το αύριο πάλι χθες.
Θα σβήσω .....
Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
