Ήταν νομίζω χειμώνας του 1997.Ζητώ συγνώμη από την τότε Μαθήτρια μου, αλλά δεν θυμάμαι το όνομά της. Μάλλον όμως ήταν φοιτήτρια της ΑΣΟΕ και ήθελε να μάθει και Υπολογιστές. Στο 3ο Μάθημα, που είχε πάρει κάποιο θάρρος μου λέει " Τι θα κάνεις Αύριο Παρασκευή? Έχεις Κανονίσεις με την Παρέα σου ?" Όχι της λέω... αλλά μάλλον κάπου θα πάμε με Live μουσική. Α, ωραία μου λέει... αν θέλετε ελάτε στην Μπυραρία που δουλεύω... έχουμε καλή Live Μουσική.
Τι είχαμε να χάσουμε. Μία βραδιά ήταν. Και αν δεν ήταν καλά, ήταν τόσο Δυνατή η Παρέα ώστε πάλι θα περνούσαμε Όμορφα. Μπυραρία όμως σκέφτηκα. Εγώ μπύρα δεν πίνω. Αλλά θα έχει και άλλα Ποτά. Ξεκινήσαμε λοιπόν την Ανηφόρα για τον Βύρωνα. Τέρμα Φορμίωνος. Εγώ μπροστά με την Μηχανή... και ακολουθούσαν οι Άλλοι με τα Αυτοκίνητα. Φτάνουμε κατά τις 10 για να βρούμε τραπέζι το οποίο είχαμε κλείσει αλλά επειδή ήταν μικρό το μαγαζί αν δεν πήγαινες μέχρι 10:30 το δίνανε Αλλού. 1η Εντύπωση Φοβερή. Ξύλινη Επένδυση... και κάδρα που θύμιζε από αυτές τις όμορφες Live μπυραρίες του Λονδίνου. Στο βάθος 2 καρέκλες και 2 Stand για Μικρόφωνα. Το Τραπέζι μας... κολλητά.
Ενώ άρχισε να ζεσταίνεται το Κλίμα χαμηλώνουν τα φώτα και βγαίνει ο Ηρακλής. Ρε, αυτός μοιάζει με τον Περίδη (από ότι μας είπε μετά Συνέχεια του το λέγαν Αυτό)... σιγοψιθύριζαν όσοι τον έβλεπαν 1η φορά. Εγώ δεν τον έβλεπα 1η φορά αλλά για Πολλοστή. Βέβαια όχι στην Μπυραρία, αλλά στις συναυλίες των Κατσιμιχαίων που όπως θα ξέρετε οι περισσότεροι, τις έτρωγα με το κουτάλι. Δεν ήμουνα όμως σίγουρος μέχρι που Ταπεινά μας το επιβεβαίωσε και Αυτό.
Δεν θα το πιστέψετε αλλά τα 10 πρώτα τραγούδια ήταν από τα Καλύτερα τραγούδια της Παρέας. Λες και το είχαμε κάνει Παραγγελία. Οι Κατσιμιχαίοι είχαν την τιμητική τους βέβαια, Πυξ Λαξ, Σαβόπουλος, Αλεξίου, Μάλαμας, Αρβανιτάκη .... και ένα σωρό Άλλοι. Ότι ακριβώς ... όχι μόνο άκουγε, αλλά Θαύμαζε η Παρέα ή οποία ενώ ξεκίνησε με 4 - 5 Άτομα κάθε Παρασκευή μεγάλωνε και έφτανε Πολλές φορές να κλείνουμε τα 2 μεγαλύτερα Τραπέζια.
Από την 1η κιόλας Παρασκευή όχι μόνο γνωρίσαμε αλλά και δεθήκαμε με τον Ηρακλή. Πραγματικά Παρείστικη ατμόσφαιρα. Σε μερικά τραγούδια επειδή καθόμασταν κοντά στο μικρόφωνο, ακουγόμουν τόσο δυνατά που σχεδόν τον σκέπαζα και αντί να τα πάρει, μου έκλεινε το Μάτι και με το χιούμορ του μου έδινε να καταλάβω ότι πρέπει να κατεβάσω...
Μετά βέβαια από μερικές Παρασκευές, που με ήξερε καλά και ποια τραγούδια Γουστάρω πολύ μου έκανε και Πάσες. Και η ατμόσφαιρα μέσα στην Μπυραρία... Καταπληκτική. Πραγματικά Μουσική Σκηνή.
Να φανταστείτε ότι είχαμε ενθουσιαστεί τόσο πολύ μαζί του, ώστε Ο Γιώργος και η Χριστίνα δεν μπορούσαν να ελέγξουν τα "Στερητικά Σύνδρομα" και τον "ακολούθησαν" εκείνο το Καλοκαίρι στην Αμοργό που έπαιζε σε κάποιο Μπαράκι.
2 ολόκληρα χρόνια ακολούθησαν με την Καταπληκτική Ερμηνεία του Ηρακλή. Κάθε Παρασκευή. Και μερικές φορές και Σάββατο. Δεν αλλάζαμε. Σπάνια πηγαίναμε Αλλού. Θα μου πείτε... Καλά Αλλού δεν παίζανε τέτοια τραγούδια ? Μπορεί... αλλά είχαμε πάει και σε άλλες σκηνές, και ποτέ δεν ακούγαμε τόσο πολλά τραγούδια που ταιριάζαν με τα γούστα μας. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν και η Ζεστή Ατμόσφαιρα που μας μετέδιδε ο Ηρακλής. Γιατί εκτός από πολύ Καλός Καλλιτέχνης... ήταν (και προφανώς είναι ακόμα) πολύ καλό Παιδί. Σημαντικό αυτό για Live Σκηνή.
Τον ξαναβρήκα μετά από 10 χρόνια τυχαία στο Fb. Βέβαια χωρίς φωτό δεν μπόρεσε να με θυμηθεί αλλά ελπίζω διαβάζοντας την σημερινή Ανάρτηση να με θυμηθεί. Να Μας Θυμηθεί.
Διάβασα σε κάποιο Site που είδα στο Fb Κλικ Εδώ... ότι έβγαλε Καινούριο CD με συμμετοχή του Παντελή Θαλασσινού και του Βασίλη Λέκκα. Σίγουρα θα πάω να το Αγοράσω. Το Χρωστάω σε εκείνα τα 2 Υπέροχα Χρόνια. Το Χρωστάω στον Ηρακλή που μας ζέσταινε τις Κρύες Νύχτες του Χειμώνα... Και είμαι σίγουρος ότι θα είναι και Πολύ Ωραίο και Ξεχωριστό.Αν ρωτούσα την Παρέα μου "Πιο τραγούδι θα βάλω στην Ανάρτηση με τον Ηρακλή ?"... είμαι σίγουρος ότι όλοι θα απαντούσαν με μία Φωνή. Ήταν το τραγούδι που πάντα μας το Αφιέρωνε... Ήταν το τραγούδι της Παρέας μας !!! Και βλέποντάς τον με την Κιθάρα και την Φυσαρμόνικα... μου έρχονται Εικόνες από τότε και είναι σαν να το Ακούω....
Αύρα
Στίχοι: Δημήτρης Παναγόπουλος
Μουσική: Δημήτρης Παναγόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Παναγόπουλος
Από την πόρτα σα θα βγω
θα δω τον ήλιο στρογγυλό
και με το όμορφο στερνό χαμόγελό σου
Μια καλημέρα θα σου πω
μετά θα φύγω, θα χαθώ
και ίσως με ξαναδείς μονάχα στ' όνειρό σου
Γιατί είμ' αέρας που περνά
μέσα στης πόλης τα στενά
και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν
Γιατ' είμαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν
Φεύγω ψηλά για το βουνό
κι ύστερα πέφτω στο γκρεμό
και ταλαντεύομαι στα βάθη και στα ύψη
Και κουβαλάω μες τη σιγή
μιαν ανυπόταχτη κραυγή
και κάποια ανείπωτη ελπίδα που 'χεις κρύψει
Γιατί είμ' αέρας που περνά
μέσα στης πόλης τα στενά
και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν
Γιατ' είμαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν
Γιατί είμ' αέρας που περνά
μέσα στης πόλης τα στενά
και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν
Γιατ' είμαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
