Αυτός ο Ζούδιαρης γράφει πολύ όμορφα τραγούδια. Και μέσα από φωνές σαν του Λιδάκη το αποτέλεσμα είναι ... Καταπληκτικό.
Μου άρεσε πολύ ο στίχος. Ιδίως οι "ταμπέλες" της Πλώρης και της Πρύμνης.
Δεν ξέρω, αλλά εγώ "είδα" και μία άλλη διάσταση που θα θελα να σχολιάσω.
Συνήθως όλοι κρίνουμε κάποιον από τις αρχικές τους Αντιδράσεις και μένουμε μόνο εκεί. Δεν εμβαθύνουμε. Δεν μπαίνουμε στην Διαδικασία να καταλάβουμε για ποιο λόγο έκανε αυτό που έκανε. Για πιο λόγο συμπεριφέρεται έτσι...
Όλες οι πράξεις έχουν δύο οπτικές. Ο Τρόπος που γίνονται και ο Λόγος που γίνονται. Συνήθως οι περισσότεροι συμπεραίνουν τον Λόγο από τον Τρόπο, και πολλές φορές κρίνουν άδικα.
Σκέφτονται κοντόφθαλμα. Γιατί όμως...??? Γιατί δεν νοιάζονται αν αδικήσουν. Κρίνουν εγωιστικά !!!
Αυτό είδα σε αυτό το τραγούδι που μιλάει για Λευτεριά. Έχουμε συνδυάσει την Λευτεριά με τον ηρωισμό, το Θάρρος, την Τόλμη και την Αντοχή....... Μόνο !!!
Και σχεδόν όλοι βλέπουμε μόνο την ταμπέλα της Πλώρης... "Λεύτερος"................. και ΠΟΤΕ την ταμπέλα της Πρύμνης..."Δεν Αντέχω" !!!
Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης
Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης
Ένα καρά- ένα καράβι της φυγής,
ένα γλυκό καράβι,
στα όνειρα, στα όνειρά μου έρχεται
και μπαίνει κάθε βράδυ...
Στην πλώρη γράφει λεύτερος
στην πρύμνη δεν αντέχω
κι έχει στα άλμπουρα ψηλά,
ό,τι εγώ δεν έχω...
Κι ο καπετάνιος με ρωτά
κι ο καπετάνιος λέει,
"μήπως πεινάς,
μήπως πεινάς, μήπως διψάς,
κι είσαι σκοτεινιασμένος" ;
"Μήτε πεινώ,
μήτε πεινώ, μήτε διψώ,
μα ψάχνω μια πατρίδα
γιατί δεν έχω μια μεριά,
να γύρω το κορμί μου,
αν με προδώσει η θάλασσα,
ο σκύλος κι η καλή μου"...
Ένα καρά- ένα καράβι της φυγής
ένα γλυκό καράβι,
στα όνειρά, στα όνειρά μου έρχεται
και φεύγει κάθε βράδυ....
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
