Πως παλεύουν να βρεθούνε αλλά δεν το ομολογούνε...

Ποια πραγματικά είναι η Αλήθεια του καθένα ?

Αυτή που εκστομίζεται ή αυτή που εκλαμβάνεται ? Σχεδόν όλες τις φορές το δεύτερο. Και έτσι πρέπει να είναι. Κάποιος πρέπει να φιλτράρει και να βγάζει το τελικό συμπέρασμα.

Το συμπέρασμα ? Πως βγαίνει ? Ανάλογα με τις εμπειρίες και τις προσλαμβάνουσες που έχει ο καθένας. Τους φόβους του και τις ανησυχίες του. Τα προσωπικά του βιώματα... και κυρίως τα τραύματά του.

Άρα το Συμπέρασμα μπορεί να απέχει πολλές φορές παρασάγγας από την Αλήθεια. Π.χ. ένα αθώο και συμπαθητικό κουταβάκι μπορεί να φαίνεται ένα άγριο και επιθετικό ζώο σε κάποιον που είχε τραυματικές εμπειρίες.



Το αποτέλεσμα όμως του συμπεράσματος προκαλείται όμως και από την Ψυχοσύνθεση . Το πως νιώθεις εκείνη την χρονική στιγμή. Πόσο χαρούμενος ή πόσο στεναχωρημένος είσαι. Πόσο χαλαρός ή πόσο Αγχωμένος είσαι. Και πολλές φορές είναι η Στιγμή που καθορίζει το αποτέλεσμα... και όχι η Σκέψη.

Και τότε αλλοιώνεται η αλήθεια. Και παρόλο που αυτό είναι ένα φαινόμενο που γίνεται συχνά, είναι μερικές φορές που φαίνεται πολύ άδικο. Ιδίως σε θέματα που έχεις θυσιάσει πολλά για να τα υπερασπίζεις. Δεν μπορείς να το δεχτείς... ούτε και από κάποιον αδιάφορο άγνωστο, πόσο μάλιστα από έναν άνθρωπο που εκτιμάς.

Και τελικά για να μην πονάμε, να μην πληγωνόμαστε προσπαθούμε να μάθουμε πως θα εκστομίζουμε την "Αλήθεια", ενώ θα έπρεπε να προσπαθούμε να μάθουμε πως θα την εκλαμβάνουμε. Να μάθουμε Πως να ακούμε.... έτσι ώστε να συνεχίζουμε να τη λέμε χωρίς φόβο.

Γιατί η Αλήθεια πρέπει να είναι πηγαία, αδιαμόρφωτη και αθώα. Μία Αλήθεια Λευκή και όχι "Αλήθεια" Χαμαιλέοντας.



Η αλήθεια του καθένα

Στίχοι: Φωτεινή Λαμπρίδη
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Η αλήθεια του καθένα μετερίζι και σταθμός
γιατί αυτό έχει θελήσει ή γιατί δε θα τολμήσει
δεν μπορεί να κάνει αλλιώς





Η αλήθεια του καθένα είναι η μόνη διαδρομή και
κυλάει σαν τα τρένα σε δυο ράγες μια γραμμή
κι εγώ μόνη μες στο πλήθος τις αλήθειες μας κοιτώ
πως παλεύουν να βρεθούνε
αλλά δεν το ομολογούνε
μοναχά για ένα χορό

Η αλήθεια του καθένα είναι η ίδια του η ζωή
η μεγάλη μοναξιά του είναι η βασίλισσα του
κι ό,τι του προστάζει αυτή



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Για σχόλια πατήστε στην λέξη .... " σχόλια "

Είναι καλό να Νιώθεις Πολλά ;

Γιατί πολλές φορές δεν μπορείς να τα εκφράσεις. Και Αισθήματα ανέκφραστα είναι χειρότερα από τα ανύπαρκτα. Γιατί σε πνίγουν, σε φυλακίζουν. Και δεν εννοώ τα ερωτικά. Αυτά για μένα ήταν εύκολα.

Πως όμως μπορείς να μην νιώσεις ;



Νιώθω πολλά

Στίχοι: Νίκος Βαξεβανέλης
Μουσική: Παύλος Κικριλής
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης
Άλλες ερμηνείες: Τερμίτες

Νιώθω έναν κόσμο που γυρνάει
να παρακαλάει «σταματήστε με».
Νιώθω ό,τι γύρω μου πονάει
να φωνάζει «αφήστε με».

Νιώθω κάθε αγάπη που περνάει
μαχαιριά ερωτική.
Νιώθω κάθε νύχτα να σκορπάει
θλίψη και σιωπή.

Νιώθω πολλά
που γύρω μου συμβαίνουν.
Νιώθω πως κάποιοι κάπου
με καταλαβαίνουν.
Νιώσε κι εσύ για μένα κάτι, αν μπορείς,
κι έλα να με βρεις, έλα να με βρεις.
Σε περιμένω.

Νιώθω το κορμί μου που πονάει
και σ’ αναζητάει - γύρνα πίσω.
Νιώθω τη ζωή μου μέρες να μετράει,
παραπατάει - πώς να ζήσω;

Νιώθω πως η τρέλα με ζυγώνει,
μ’ ακουμπάει - το βλέπω.
Νιώθω πως ποτέ δε θα ξαναρθείς,
κι ένα στήριγμα γυρεύω.

Νιώθω πολλά
που γύρω μου συμβαίνουν.
Νιώθω πως κάποιοι κάπου
με καταλαβαίνουν.
Νιώσε κι εσύ για μένα κάτι, αν μπορείς,
κι έλα να με βρεις, έλα να με βρεις.
Σε περιμένω.