Τώρα φταίνε οι Αντισημιτιστές... και όλος ο Κόσμος που τα βάζει με του Εβραίους ???
(Κλικ για Μεγέθυνση)
Δεν έχω τίποτα με τον Λαό... αλλά κοιτάξτε τη φωτό που το Widget γράφει τις Χώρες και τις πόλεις...
Κοιτάξετε την Χώρα... Palestinian Territory...(Κάντε Κλικ για να την Μεγεθύνετε...)
Πατάω κλικ... και βγάζει Gaza. Αμέσως πάτησα PrtScn (φωτογραφίζει την Οθόνη, για να το ξέρετε) και το έβαλα στο Blog.
To Site που έχει το Widget είναι Αμερικάνικο. Τι να υποθέσουμε λοιπόν τώρα ??? Ότι η Αμερική στηρίζεται σε Εβραικό Λόμπυ ???
Τι..... Όχι ???
Και εγώ που το είδα ??? Θα το καταπιώ ???
Στο Blog μου κάνω ότι Θέλω... Νιώθω ελεύθερος και θα βάλω 2 Images... και ένα Γαμάτο Αγαπημένο Τραγούδι... που έχει στίχο τον τίτλο της Ανάρτησης !!!
Και επειδή Πολλοί θα βιαστείτε και θα πείτε ότι καλά τα λέει.... να σας Ενημερώσω ότι τα "Σκόπια" τα λέει "Macedonia" !!!
Καλά τα λέει ???
ΑΡΤΕΜΗΣ-ΕΥΘΥΜΗΣ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΜΑΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ
Επιμελώδημα α' :
(Αρτέμης)
Νά, νά, νά, νά, νά, νά, νά,Νά, ναί, 'μαι, ναί!
Νά, ναί, 'μαι ναί! Νά, ναί, 'μαι ναί,!
Νά, ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Νά, ναί, 'μαι, ναί! Νά, ναί, 'μαι ναί!
Νά, ναί, 'μαι ναί,!
Νά, ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Νά, ναί, 'μαι, ναί! Νά, ναί, 'μαι ναί!
Νά, ναί, 'μαι ναί,!
Νά, ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Νά 'μαι! Κι οι στίχοι μου ποτέ δε σταματάνε!
(Αρτέμης)
Χρόνια τώρα,
στίχοι πληθώρα,
κολλάς αχώρα,
δεν μ' ανακόπτεις την φόρα,
ούτε με τα κόλπα της kamora,
όρα!
την φάση να θάλλει και πάλι σαν τον ίβύσκο,
με το πού δίνω σε κυκλοφορία νέο δίσκο!
(Ευθύμης)
Με τον ζήλο στο στήθος
και με το ήθος στο ύφος.
και με τον ήχο σ' όλο των
χρωμοσωμάτων το μήκος,
έχω τον στίχο στο χείλος,
παίζω κιθάρες και keybords
φέρω τον μύθο στο ύβος
και δίχως άλλο το πλήθος.
(Αρτέμης)
Κι όπως ο Αίας παίζει πεσσούς με τον 'Αχιλλέα,
σ* έναν αμφορέα φιλοτεχνημένο από τον Εξηκία
έτσι παίζω με κάθε ομοιοκαταληξία
ράπερς αντιδρούν και παθαίνουν
ηλεκτροπληξία!
(Ευθύμης)
θέλει τέχνη και λέγειν αν θέλεις λόγια να λέγεις,
αν θέλεις λέξεις να πλέξεις
κι από την άλλη να έχεις χέρι στο μείκτη,
στις μείξεις, να βρεις beats για να ρίξεις,
να δείξεις skills για ν' αξίζει να συγκριθείς.
Δεν νομίζεις;
(Αρτέμης)
Πολλοί ρωτάνε πώς διάγω.
Λοιπόν, διάγω ευ,
κι ας μην με παίζουν στα fm και στα uhf,
το στυλ μου παραμένει ελεύθερο,
τέλος του πρώτου μέρους,
πάμε για το δεύτερο! Και...
(Επιμελώδημα α')
Επιμελώδημα β':
Δεν τελειώνουν οι ρίμες,
και δεν τελειώνουν οι ρίμες
κι ας μεταφέρουν ευθύνες,
κι ας τις βαραίνουν οι μνήμες
Δεν τελειώνουν οι στίχοι,
και δεν τελειώνουν οι στίχοι
Ψάχνουνε μέσα στα πλήθη,
κάποιον να βγαίνει από τη λήθη.
(Αρτέμης)
Είναι το ραπ φαινόμενο, μαινόμενο,
με το μικρόφωνο φλεγόμενο,
το στυλ το μη αναμενόμενο,
με κάθε μου λεγόμενο,
ανοίγω νέο μέτωπο και νέο πόλεμο,
το κάθε χτύπημα μου επώδυνο!
(Ευθύμης)
Με παλλόμενο λόγο και με δονούμενο νου
επανακινούμε το μένος από το μέλος ωθούμενο
Φέρνω στίχο τρεχούμενο,
στυλ χωρίς προηγούμενο.
Μένω νούμερο ένα, μένεις άπλα ένα νούμερο.
(Αρτέμης)
ομοιοτέλευτο, στ' ομοιοτέλευτο,
ρηγνύω κέλευθο, μετά την κέλευθο, *
mc* s χάνουνε τον έλεγχο,
κρύβονται όπως ό Ευρυσθεύς,
όταν είδε τον Κέρβερο!
εν καιρώ μην περιμένεις κάτι εύκαιρο
(Ευθύμης)
Και θέλω τόσο να δώσω σ' όλο τον κόσμο καμπόσο
από τον πόθο πού νοιώθω σαν να 'χω κόμπο
στον κόρφο
κι από την νόσο πού τόσο καιρό νοσώ
ν' αναρρώσω.
Αυτό πού ζω κι αναγιγνώσκω ποθώ
να το μεταδώσω.
(Αρτέμης)
Γι' αυτό μοιραία πρέπει να σηκώσεις την κεραία
είναι ή παρέα πού διατηρεί την φάση ακεραία,
κι αφού ή γραμμή πηγαίνει πίσω μέχρι τον Ορφέα,
τιμής ένεκεν, γυρίζω από τα νέα στα αρχαία!
Έπου θεώ, όρκω μή χρώ,
τέχνη χρώ, επί ρώμη μή καυχώ
βίας μή έχου, ευτυχίαν εύχου '.
κακίας απέχου, παιδείας άντέχου! Καί...
(Επιμελώδημα α')
(Επιμελώδημα β')
Κι όταν λέω χέρια ψηλά, τα χέρια ψηλά!
Κι όταν λέω χέρια ψηλά... γιατί το κάνεις;
Το 'χα πει και δέκα χρόνια πριν το πει ο Χατζηγιάννης.
(Αρτέμης)
Δεν τραγουδώ άμπρα-κατάμπρα σαν την Μαριάντα
Κάνω πάταγο σαν Παλαιστίνιος στην ιντιφάντα
Το ποσοστό είναι γνωστό,
στο ξαναείπα!
Στο δίνω εκατό τοις εκατό,
όπως το θέλει κι η Χρύσπα!
ρίμα για δείγμα
και βγαίνει μείγμα-δυναμίτης
πιο πολύ κι απ' ο,τι θα 'θελε να ήταν ο Τσαλίκης!
(Ευθύμης)
Γι' αυτό να πάτε να μάθετε να μιλάτε
και να 'ρθετε να πουλάτε πώς τάχατε τ' αγαπάτε.
Όσο κι αν το κουνάτε δεν βαραίνει.
Τ' ανάλαφρο τσιφτετέλι μένει αδιάφορο,
μένει αδιάφορο, σαν την Έλλη.
(Αρτέμης)
κι αφού οι χίπ χόπ καδένες,
είναι μπλεγμένες με γαρδένιες,
κι έχουν αλλάξει οι συνισταμένες,
αφιερωμένο αυτό το τραγούδι πείτε σε 'κείνη,
όχι από Πλούταρχο,
αλλά από Άρτεμη κι Εύθυμη! Και...
Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Δευτέρα, Αυγούστου 02, 2010
Γ@μώ το Sex and the City σας, Γ@μώ....
Μία πολύ ωραία ανάρτηση από ένα πολύ ωραίο Blog... που σήμερα μου συστήθηκε...
Πηγή : http://free-pena.blogspot.com/2010/06/blog-post_2233.html
Δείτε το Βίντεο.... Από τα Καλύτερα που έχω δει... για την Π@υτάνα την Μόδα... και όλα τα Ζαβά που την ακολουθούν Ανεγκέφαλα !!!
Ο δημιουργός του βίντεο Neil Boorman είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και μουσικός παραγωγός. Ζει στο Λονδίνο κι έχει δημιουργήσει την ιστοσελίδα στην οποία καταγράφει «τη μάχη να ζει κανείς μέσα σε μια κουλτούρα καταναλωτισμού από την οποία δε φαίνεται να υπάρχει διαφυγή». Ο ίδιος σημειώνει:
Tα γεγονότα είναι τα εξής: Οι αλυσίδες καταστημάτων κυριαρχούν στις κεντρικές λεωφόρους μας. Οι διαφημίσεις κυριαρχούν στα μίντια. Οι φίρμες κυριαρχούν στην κουλτούρα μας - σε τέτοιο βαθμό που η κατοχή των «σωστών» προϊόντων καθορίζει τι θεωρείται «νορμάλ». Για κάποιους ανθρώπους δεν είναι ζήτημα - ψωνίζουν για ευχαρίστηση, αγαπούν τις μεγάλες φίρμες και νοιώθουν άνετα με το να γίνονται και οι ίδιοι αντικείμενα πώλησης καθημερινά. Όχι πια. Θα σας δώσω τρεις λόγους:
1. Η μη-αναγκαία κατανάλωση είναι η ριζική αιτία για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα - το περιβάλλον, η οικονομία και η κουλτούρα της καθημερινότητας επηρρεάζονται από την κατευθυνόμενη παρόρμηση για καταναλωτική ανάπτυξη.
2. Ο καταναλωτισμός δε δουλεύει - στο ότι υποτίθεται θα μας κάνει ευτυχισμένους. Δεν λειτουργεί με προοπτική διάρκειας. Το να αγοράζεις είναι σαν ναρκωτικό - η στιγμιαία έξαψη είναι φανταστική, αλλά δεν είναι ποτέ αρκετή.
3. Αρχίζουμε να χάνουμε την επιλογή. Υπάρχουν εκατομμύρια από εναλλακτικές δυνατότητες κατανάλωσης στα ράφια. Αλλά η εναλλακτική στον καταναλωτισμό δεν είναι μια από αυτές. Στην πραγματικότητα είναι αδύνατον να ζεις δίχως τυποποιημένες φίρμες και να παραμένεις φυσιολογικός.
Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)