Πόσο δυνατά ηχούν οι λέξεις ?Πόσο νόημα έχουν σκέτες... ξερές... χωρίς χρώμα και ύφος ?
Πόσο πιστευτές γίνονται όταν η Γλώσσα του Σώματος λέει εντελώς άλλα ???
Ποιο τελικά είναι το Αληθινό Πρόσωπο... και ποιο το Προσωπείο ???
Προσωπικά έχω πάψει να πιστεύω τις λέξεις... Και για να είμαι σωστός, έχω πάψει να πιτεύω ΜΟΝΟ τις λέξεις...
Τις πιστεύω Λίγο... Ίσα ίσα για να γεμίζουν τα κενά από το τρέμουλο των χεριών... τον ήχο από το κόμπιασμα της Φωνής... και τη θέρμη από την φλόγα των Ματιών...
Και από όλες τις λέξεις... νόημα έχουν αυτές που ξεφεύγουν... αυτές που φωλιάζουν ανάμεσα από αυτές που λέγονται...
Όσο όμως και να τις έχει σχεδιάσει κάποιος... ξεφεύγει η Αλήθεια... Δεν κρύβεται.
Υπάρχουν λέξεις κλειδιά... που φανερώνουν τι έρχεται... τι υπάρχει μέσα και δεν μεταφράζεται σε λόγια.
Στην Αρχή του τραγουδιού ρωτάνε μία γυναίκα αν γνώρισε ποτέ τον Φόβο... και αυτή απαντά "Όχι δεν τον Γνώρισα"....
Το Διαβάσατε ??? Ακούστε το ... και θα με καταλάβετε...
Πεχλιβάνης
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μια νύχτα θα 'ρθει από μακριά, βρε αμάν αμάν
αέρας Πεχλιβάνης
να μην μπορείς να κοιμηθείς, βρε αμάν αμάν
μόλις τον ανασάνεις
θα 'χει θυμάρι στα μαλλιά, βρε αμάν αμάν
κράνα για σκουλαρίκια
και μες στο στόμα θα γυρνά, βρε αμάν αμάν
ρητορικά χαλίκια
Θα κατεβεί σαν άρχοντας, βρε αμάν αμάν
θα κατεβεί σαν λύκος
να πάρει χρώμα και ζωή, βρε αμάν αμάν
της μοναξιάς ο κήπος
τα μελισσάκια θα γυρνούν, βρε αμάν αμάν
γύρω απ' τις πολυθρόνες
και το νερό το κρύσταλλο, βρε αμάν αμάν
θα ρέει απ' τις οθόνες
Αέρα να 'σαι τιμωρός, βρε αμάν αμάν
να 'σαι και παιχνιδιάρης
κι αν βαρεθεί η ψυχούλα μου, βρε αμάν αμάν
να 'ρθεις να μου την πάρεις
για να κοιτάει από ψηλά, βρε αμάν αμάν
του κόσμου τη ραστώνη
να ξεχαστεί σαν των βουνών, βρε αμάν αμάν
το περσινό το χιόνι
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
