Το είχα ξανακούσει και παλιότερα αλλά δεν είχα δώσει σημασία.
Μου θύμησε κάποιους στίχους που έγραφα όταν ήμουνα 20 χρονών. Συνέχεια για δρομάκια και μονοπάτια που οδηγούσαν σε μία συνεχή αναζήτηση ...
" Να βρω κάποια δρομάκια που ‘ναι απάτητα " έλεγα σε κάποιο... Δεν με ενδιέφεραν ποτέ τα πατημένα. Με ενδιέφεραν τα άγνωστα και τα ανεξερεύνητα ...
Έτσι και αυτό το τραγούδι...
Με οδήγησε να κάνω ανάρτηση ... και επειδή τον τελευταίο καιρό δεν γράφω ... "γράφει" αυτό για μένα ...
Οι δρόμοι μου
Στίχοι: Σταμάτης Χατζηευσταθίου Μουσική: Σταμάτης Χατζηευσταθίου Πρώτη εκτέλεση: Σταμάτης Χατζηευσταθίου
Ώρες – ώρες λέω να γράψω μαλακίες Που θέλουν οι εταιρείες να κάνουνε σουξέ Μα τότε η καρδιά μου λέει: “αλήτη, αν βγεις από το σπίτι μην ξαναρθείς ποτέ”
Και έρχονται οι νότες σαν προδότες Κι οι στίχοι σαν ρουφιάνοι Και με πολιορκούν Και κει που λέω να πω για καλοκαίρια Μου δένουνε τα χέρια Κι αλλού με οδηγούν
Και γράφω για τους δρόμους που χρόνια περπατάω Κάτι μικρά δρομάκια που ο νους δεν τα χωρά Κι από τις λεωφόρους πάντα θα προτιμάω Εκείνα τα σοκάκια που η ψυχή χαμογελά
Ώρες – ώρες λέω να γράψω για παιδάκια Που ζούνε σε σπιτάκια σαν τους ναυαγούς Παιδάκια που φοράνε συνολάκια Και που προσέχουν να 'χουν καλούς κοιλιακούς
Να βγάλω κι εγώ κανένα φράγκο Να μην είμαι στον πάγκο μονίμως αλλαγή Μα τότε η καρδιά μου λέει: “παπάρα, σε όλους για ν' αρέσεις θα χάσεις την ψυχή”
Χθες τυχαία ( όπως γίνεται συνήθως ) θυμήθηκα ένα τραγούδι από τα παιδικά χρόνια...
Όταν θυμάμαι τραγούδια που έκαναν μεγάλη επιτυχία ψάχνω να τα βρω και τα αναρτώ ... έτσι έκανα και χθες με το ... Love is Like Oxygen
Σε λίγο είχα τις πρώτες αντιδράσεις ... Τότε αμέσως έψαξα να βρω ένα άλλο τραγούδι που χορεύαμε στα πάρτυ... Αυτό το τραγούδι το είχα χορέψει πολύ σε ένα γάμο σε κάποιο χωριό. Είχε γίνει τρελή επιτυχία γιατί οι στίχοι ήταν τόσο εύκολοι που τα 4χρονα παιδάκια έως και 70άρες αγρότισσες το τραγουδούσαν και το διασκέδαζαν... Ska Chou Chou
Αμέσως τα Like και τα σχόλια πέσαν βροχή... Και ένα άτυπο Πάρτυ των 80's είχε αρχίσει ...
Συνέχισα να ψάχνω για τραγούδια της εποχής... Αλλά όχι τα γνωστά... αλλά αυτά που είχαν σημειώσει μεγάλη επιτυχία αλλά είχαν ξεχαστεί ...
Και συνέχισε να μπαίνει το ένα τραγούδι μετά το άλλο στο Προφίλ...
Αυτό που χρειαζόταν να κάνω ήταν να κλείσω τα μάτια και να ακούσω πάλι εκείνα τα τραγούδια που χορεύαμε στον διάδρομο του Πούλμαν όταν πηγαίναμε εκδρομή.
Και άρχισα να θυμάμαι πολλά... Όλα εκείνα τα Πάρτυ στις Disco ή σε διάφορες αίθουσες εκδηλώσεων που χρειαζόταν να κόψουμε κουπόνι για να μπούμε μέσα...
Τα παντελόνια Καρότο και τα Φωσφοριζέ Πουλόβερ... Τα σκαρπίνια και την άσπρη κάλτσα ...
Θυμήθηκα το τρέξιμο από το Σχολείο την Παρασκευή για να προλάβουμε το Μουσικόραμα ...
Θυμήθηκα την αγωνία καθώς έφτανε η ώρα των Μπλουζ και αν θα προλάβουμε να ζητήσουμε σε χορό αυτή που μας άρεσε, καθώς και την ελπίδα να μην κάθεται δίπλα σε αυτή που δεν μας άρεσε... αλλά της αρέσαμε εμείς...
Θυμήθηκα έντονα το καλό άρωμα ( Η Μυρτώ ήταν για καθημερινές ) που βάζαμε ιδίως στο αριστερό μέρος του λαιμού ...
Θυμήθηκα το τρέμουλο του χεριού καθώς έσφιγγε την μέση της κοπέλας ... για να ανέβει η Θερμοκρασία ...
Θυμήθηκα έντονα την αμηχανία για να μην ανέβει κάτι άλλο ... ( !!!!! )
......
Σταμάτησα λίγο σκεφτικός στο επόμενο τραγούδι που ανάρτησα ... γιατί μου θύμησε έναν έντονο διάλογο που είχα με την μάνα μου...
Πρέπει να ήταν μέσα δεκαετίας του 80 και άρχισα να γεμίζω το δωμάτιο με αφίσες τραγουδιστών... και αυτοκόλλητα στην βιβλιοθήκη και την ντουλάπα ...
Ήταν η εποχή που το μαλλί άρχισε να μακραίνει και η μουσική να γίνεται πιο σκληρή. Ήταν τα χρόνια της επανάστασης και το Heavy Metal άρχισε να δονεί τις φλέβες μας ...
Ετοιμαζόμουν να κρεμάσω μία αφίσα από το Αφισόραμα ... Ένα περιοδικό που είχε μία διπλή αφίσα ( Μπρος Πίσω )...
Έντρομη η μάνα μου όταν πήγα να βάλω τους Kiss ... είπε "Διακριτικά"... "Τι είναι αυτά τα τέρατα τώρα... δεν έχετε τίποτα άλλο να βάλετε ??? " ....
Την γυρίζει από την άλλη μεριά και λέει " Να... αυτή την Κοπελάρα να βάλετε.. Δεν σας αρέσει αυτή η Μελαχρινή ??? "
Όταν της εξήγησα ... "ποια" ήταν αυτή η μελαχρινή... με άφηνε χωρίς αντιρρήσεις στο μέλλον να κρεμάω οποίους Μαλλιάδες ήθελα ...
Η Κοπελάρα, που έλεγε η μάνα μου, τραγουδάει στο παρακάτω βίντεο ...
Culture Club - Karma Chameleon
Desert loving in your eyes all the way If I listen to your lies would you say I'm a man without conviction I'm a man who doesn't know How to sell a contradiction You come and go, you come and go
Karma karma karma karma, karma chameleon You come and go, you come and go Loving would be easy if your colors were like my dream Red gold and green, red gold and green
Didn't hear your wicked words everyday And you used to be so sweet, I heard you say That my love was an addiction When we cling our love is strong When you go you're gone forever You string along, you string along
Karma karma karma karma, karma chameleon You come and go, you come and go Loving would be easy if your colors were like my dream Red gold and green, red gold and green
Every day is like survival You're my lover, not my rival Every day is like survival You're my lover, not my rival
I'm a man without conviction I'm a man who doesn't know How to sell a contradiction You come and go, you come and go
Karma karma karma karma, karma chameleon You come and go, you come and go Loving would be easy if your colors were like my dream Red gold and green, red gold and green
Karma karma karma karma, karma chameleon You come and go, you come and go Loving would be easy if your colors were like my dream Red gold and green, red gold and green
Karma karma karma karma, karma chameleon You come and go, you come and go Loving would be easy if your colors were like my dream Red gold and green, red gold and green Karma karma karma karma, karma chameleon
