Κάνω παιγνίδι με λόγια και με νότες ... Γητεύω κότες ...

Είμαι γυφτάκι - Τζ. Πανούσης

Είμαι γυφτάκι στην Πανεπιστημίου
με τα τραγούδια-πατσαβούρια μου γυαλίζω το παμπρίζ
και τα όνειρά σας
σε στάσεις λεωφορείου
με τα λουλούδια τα κουλούρια μου πουλάω και την ψυχή μου
στα παιδιά σας
σε τάφους γυμνασίου
τα σουσαμένια μου μπουμπούκια βουτηγμένα σε χολή
γλώσσα σφουγγάρι
δαίμων του κυλικείου
στο μαυροπίνακα καρφώνω τους σπασίκλες μαθητές
και τα τσιράκια
του άρχοντα ηλιθίου
τους κοπαδίτες τους μουγγούς τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες
δουλειές με φούντες
μπαίνω με τα τσαρούχια
στο σαλονάκι της Ευρώπης μια ζωή πρετ-α-πορτέ
με περιμένει

Κάνω παιγνίδι με λόγια και με νότες
έχω κρυμμένα τραγουδάκια στα μανίκια στα μπατζάκια
γητεύω κότες
άγουρα κοριτσάκια
και τα φυτεύω στο κρεβάτι με τα κέρατα να εξέχουν
στα τασάκια
από έρωτες καπότες
με γουρουνάκια κουμπαράδες να κυλιέμαι στα λεφτά
βαράω κουδούνι
στης καφετζούς τις πόρτες
η σκονισμένη νεολαία σαβανωμένη συνολάκια
κάνει νάζια
σε ντισκοκαρμανιόλες
θεατές και νικημένοι ονειρώξεων λεκέδες
είσαστε όλες
ένα μάτσο βιόλες
σας σιχάθηκε η ψυχή μου καρκινάκια του πλανήτη
σκατοκαριόλες ...

Μα να μοιάζει μ' όλα όσα αγαπάς ...

Αντιγράφω ακριβώς μία ανάρτηση που είχα γράψει στις 10 Δεκεμβρίου 2010 ... ( Δυστυχώς Προφητική ... Ξεχάσαμε να Αισθανόμαστε ... )

Σηκώθηκα με αυτή την διάθεση ... και αυτό το τραγούδι στο μυαλό ...



Πάντα σε κάθε Ανάρτηση βάζω και ένα Τραγούδι που τη συνοδεύει...

Πολλές φορές, και ίσως τις περισσότερες το ίδιο το τραγούδι είναι η πηγή έμπνευσης για την ανάρτησή μου.

Ακούω έναν στίχο και ζωγραφίζεται μια εικόνα στο νου μου. Κάτι που καιρό είχα στο μυαλό μου και δεν έβγαινε. Και με μία μελωδία ξεδιπλώνεται, γίνεται νερό γάργαρο και εκβάλει από τις πηγές της ψυχής. Πολλές φορές το νερό αυτό δεν μπορεί να μεταμορφωθεί σε γράμματα και λέξεις, δεν μπορεί να ελευθερωθεί και κυλάει αργά από τις άκρες των ματιών.

Τώρα όμως τι τραγούδι να βάλω ? Ποια μελωδία θα βγει από μέσα μου... να με εξαγνίσει ?

Με όλη αυτή την Ατμόσφαιρα που επικρατεί είναι δύσκολο να διαλέξω. Ακόμα και το Fb που ήταν χώρος ανταλλαγής ιδεών και χαλάρωσης πάει να γίνει χειρότερο από την τηλεόραση.

Αναδημοσίευση Μαύρων ειδήσεων. Σχόλια με ΔΝΤ και Ανεργία. Και Χιούμορ καθόλου. Έχει Χαθεί...

Ακόμα και όλες οι Αναρτήσεις Μαύρες...

Τι να γράψω εγώ, που έγραφα για Αγάπη, Φιλία, Αισθήματα και Έρωτα... Υπάρχουν Ακόμα ??? Δεν τα έχουμε χάσει ???

Πιστεύω ότι αν γράψω τέτοια Ανάρτηση... κανέναν δεν θα συγκινήσει. Κανέναν δεν θα αγγίξει. Το πολύ πολύ να βγει κανένα ξεφύσημα... όπως όταν αναπολείς κάτι παλιό, κάτι ξεχασμένο...


Ξεχάσαμε να Αισθανόμαστε ? Και αν όχι... έτσι όπως πάμε σίγουρα θα ξεχάσουμε ...


Έτσι και εγώ... Δυσκολεύομαι να βρω τραγούδι...


Τι τραγούδι να βάλω ...


Τι τραγούδι να σου πω - Ενδελέχεια


Τι τραγούδι να σου πω που να σε ξέρει
Να' ναι εκεί όταν γελάς κι όταν φοβάσαι
Να' ναι εκεί όταν μεθάς κι όταν λυπάσαι
Κι όταν κρύβεσαι στης μοναξιάς τα μέρη

Τι τραγούδι να σου πω
Εκεί που πας
Να μη μοιάζει με κανένα
Μα να μοιάζει μ' όλα όσα αγαπάς





Τι τραγούδι να σου πω, που να' χει αέρα
Σαν κι αυτά μες τις κασέτες που' χουν λιώσει
Γιατί πάτησαν το χρόνο, σ' έχουν νιώσει
Πήραν σήκωσαν το φως κι εδώ το φέραν

Τι τραγούδι να σου πω, χωρίς ουσία
Να το φτύνουν οι σοφοί κι οι μπερδεμένοι
Να γεννιέται στα ρηχά κι εκεί να μένει
Να μην έχει λάμψη, ούτε αξία...

Μα να φέγγει στη δική σου καταχνιά