Στο θέμα της ΑΟΖ μέσω του Δικαίου της Θάλασσας με τη
συμφωνία του 1982, όλα είναι
ξεκάθαρα και γι’ αυτό το λόγο έχουμε πάνω από 130
χώρες που έχουν ΑΟΖ.
Αν υπάρχουν δυσκολίες για τη θέσπιση της ΑΟΖ, αυτές
είναι αποκλειστικά θέμα πολιτικής βούλησης και βέβαια τεχνικών γνώσεων. Οι
ειδικοί του τομέα είναι ο καθηγητής Καρυώτης και ο κύριος Κασσίνης, άρα αν
κάποιος έχει πρόβλημα για τα θεσμικά πλαίσια ας τους ζητήσει εξηγήσεις.
Αλλά
είναι απαράδεκτο να βρίσκουμε εκφράσεις που προέρχονται από τον κρατικό φορέα
του τύπου «ασαφές τοπίο» και «διακεκαυμένη ζώνη» για περιοχές της θεωρητικής
ελληνικής ΑΟΖ.
Εδώ και χρόνια παλεύουμε όλοι μας για να εξηγήσουμε σε
όλο τον ελληνικό λαό την όλη διαδικασία της θέσπισης και του καθορισμού της ΑΟΖ
ενάντια βέβαια σε μία έλλειψη τεχνογνωσίας και τάσεις ραγιαδισμού. Δεν
πρόκειται λοιπόν να αποδεχθούμε τέτοιες εκφράσεις που συμπίπτουν με τις
τουρκικές αμφισβητήσεις.
Ήδη εντοπίσαμε μια λανθασμένη προσέγγιση που
αναφέρεται στην τεχνική της μονόπλευρης χρήσης της μέσης γραμμής για τον
καθορισμό της ΑΟΖ, ενώ ξέρουμε ότι ο καθορισμός χρειάζεται απαραίτητα μια
διμερή συμφωνία για το χώρο όπου υπάρχει επικάλυψη. Και αυτό δεν είναι μια λεπτομέρεια.
Κατά συνέπεια τα διάφορα λογοπαίγνια πάνω στο θέμα δεν είναι παρά επικοινωνιακά
τρικ που δεν έχουν κανένα στρατηγικό υπόβαθρο.
Τώρα οι προηγούμενοι χαρακτηρισμοί όχι μόνο δεν έχουν
νόημα, αλλά επιπλέον αμφισβητούν και εθνικές μας θέσεις. Ακόμα και μη ειδικοί
για το θέμα της ΑΟΖ, γνωρίζουν πολύ καλά τη κατάσταση στα Δωδεκάνησα, διότι το
όλο πλαίσιο καθορίζεται από τη Συνθήκη Παρισίου του 1947, η οποία βασίζεται στη
Συνθήκη της Λωζάννης του 1923. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει καμιά ασάφεια όσον
αφορά στις διεθνείς υπογραφές. Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε την αξία της
ελληνικής ΑΟΖ ακόμα και όσον αφορά στο εμβαδόν της.
Αν περιοριστούμε στο πλαίσιο της Μεσογείου και
εξετάσουμε τα μεγέθη των ΑΟΖ των παράκτιων κρατών τα οποία είναι: η Ισπανία, η
Γαλλία, η Ιταλία, η Μάλτα, η Σλοβενία, η Κροατία, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το
Μαυροβούνιο, η Αλβανία, η Ελλάδα, η Τουρκία, η Κύπρος, η Συρία, ο Λίβανος, το
Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Συρία, η Λιβύη, η Τυνησία, η Αλγερία και το Μαρόκο,
έφτασε η ώρα να αντιληφθούμε ότι η ελληνική ΑΟΖ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη
ύστερα από εκείνη της Ιταλίας.
Αν εξετάσουμε
τώρα τις ευρωπαϊκές χώρες έχουμε τον εξής κατάλογο: η Ισπανία, η Γαλλία, η
Ιταλία, η Μάλτα, η Ελλάδα και η Κύπρος. Αυτές οι ευρωπαϊκές ΑΟΖ έχουν επιπλέον
την ιδιότητα ότι στο σύνολό τους αποτελούν μια συνεκτικότητα, η οποία είναι από
τα τοπολογικά χαρακτηριστικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αυτές οι παρατηρήσεις ισχύουν βέβαια αν έχουμε ικανούς
πολιτικούς έτοιμους να τις υποστηρίξουν με τις θεσμικές τους πράξεις και όχι να
τις υποσκάπτουν με αναρμόδιες εκφράσεις, ειδικά τώρα που τα πολιτικά κόμματα
έχουν εκδηλώσει ξεκάθαρα υπέρ της άμεσης θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ.
Μία είναι
η πατρίδα της και μία η ΑΟΖ της.
Συνεπώς δεν πρόκειται να την ακρωτηριάσουμε για οποιονδήποτε λόγο.
********
( DSV )
Έχω δει τουλάχιστον 5 με 6 συνεντεύξεις του Ν. Λυγερού και 2 με 3 διαλέξεις για το θέμα της ΑΟΖ τον τελευταίο καιρό .
Είναι ολοφάνερη η πολύ μεγάλη προσπάθεια για την Θέσπιση και την Επίτευξη της ΑΟΖ ... και πολύ μεγάλο το Έργο του.
Είναι γνωστό πως η Κύπρος με κύριο συνεργάτη τον Ν. Λυγερό, έχει θεσπίσει την ΑΟΖ της ... και έχει προχωρήσει στην Εκμετάλευσή της χρόνια τώρα ( επί θητείας του Προέδρου Παπαδόπουλου ).
Αν το συνδυάσω με την ομιλία του Ν. Λυγερού στην παλαιά βουλή τον Ιούλιο του 2011 ( Σε πρ. Ανάρτηση ) για την Θέσπιση της Ελληνικής ΑΟΖ... βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο τίτλος της ανάρτησης προέκυψε πρόσφατα.
Τώρα δλδ. που η Ελλάδα κυριολεκτικά καίγεται ... και η ΑΟΖ είναι το απόλυτο πυροσβεστικό της όχημα... οι Έλληνες πολιτικοί συνεχίζουν να το παίζουν Αρμόδιοι με Αναρμόδιες εκφράσεις ... σφυρίζοντας χαλαρά ...
Εμ, βέβαια ... Αυτό που τους καίει είναι το όνομα του πολιτικού που έβγαλε 1.000.000 € στην Ελβετία ... γιατί ξέρουν ότι έρχεται και η σειρά τους ... για τα δικές τους γούνες ...
Που μυαλό για στρατηγικές ... Που χρόνος για δουλειά και έργο ...
Εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι δεν είναι μόνο το θέμα της άγνοιας και αδιαφορίας ... αλλά και ο φόβος για τον Καλό μας γείτονα ... Για να μην τον θυμώσουν ... Για να μην αναγκαστούν να διεκδικήσουν ... ή ακόμα να συγκρουστούν ...
Βέβαια ... αν είχαν καλή και σωστή στρατηγική ... δεν υπήρχε καμιά φοβία ... και κανένα άγχος. Όλα θα γίνονταν σωστά και αποτελεσματικά ...
Αλλά ... που να βρούμε τέτοιους πολιτικούς ... με κότσια και μυαλό για να ακολουθήσουν μια πολύ καλή στρατηγική ??? Αυτούς που έχουμε ... νοιάζονται μόνο για ψήφους ... και δεν διστάζουν σε δευτερόλεπτα ... να κάνουν όσες κωλοτούμπες χρειάζονται για το βόλεμά τους ... ΚΑΙ ΜΟΝΟ !!!
