Το 1ο Καλοκαίρι ... μετά από 13 Κωλοκαίρια ...

Επιτέλους το 1ο καλοκαίρι μετά από πολλά χρόνια που ένιωσα πάλι παιδί ... Όπως τότε ... που δεν καταλαβαίναμε ζέστες ... πεσίματα και τραυματισμούς ... κούραση ... ξενύχτια ... και ζούσαμε έντονα το Καλοκαίρι ...

Είχα να κάνω Καλοκαίρι από το 2000 που πήγα στην Κρήτη. Η Φωτό από τα Χανιά όπως όλοι θα καταλάβατε ... 

Το τελευταίο ευτυχισμένο Καλοκαίρι γιατί το 2001 στην Ζάκυνθο ήταν 10 μέρες μετά τον Θάνατο του Πατέρα μου ... Αλλά και αυτές οι διακοπές ... ήταν λυτρωτικές ... Με άφησαν λίγο πίσω από τα αμέτρητα προβλήματα που από εκεί και πέρα σταμάτησαν τα Καλοκαίρια.

Αυτό λοιπόν το καλοκαίρι ήδη έχω κάνει 53 Μπάνια ... ίσως τα περισσότερα των τελευταίων 20 ετών ... και συνεχίζω ...

Έχω βρει μία καταπληκτική παραλία πολύ κοντά στο σπίτι μου ... και κάθε πρωί ... παίρνω το αυτοκίνητο ( λόγω αυτού έχω πολλά μπάνια ... Πέρυσι που είχα μόνο το ποδήλατο έκανα 23 μόνο ... ) και μπλουμ κατά τις 8 ...

Ναι ... Γιατί φέτος ενεργοποιήθηκαν κάποια στηρίγματα ... Είχα στήριξη ... Άλλες χρονιές σχεδόν καθόλου εκτός από το μόνιμο και σταθερό τα 25 τελευταία χρόνια του Κολλητού μου ...

Ναι φέτος είχα ... και ας ήταν στην Μακρινή Αμερική ( Χάι Φίμπι ) ... και ας κινδύνευε ο Αδερφός μου να χάσει την δουλειά ( ακόμα οκ ... αλλά όπως όλοι ανησυχεί και αυτός ... ) ... αλλά στήριξε ... έστω την Μάνα μου ... το ίδιο Είναι ... Τα ίδια θέματα έχουμε και τα ίδια προβλήματα ... 

Αλλά και φέτος ευτυχώς είχα τον Αγιο Βασίλη που έχω κάνει και μια άλλη ανάρτηση γι αυτόν ... που δεν καταλαβαίνει Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά ... και στηρίζει ακόμα ... 

Τους Ευχαριστώ όλους ... Ίσως από τα καλά της Κρίσης ... Η Αλληλεγγύη φυτρώνει ακόμη ... 

Δεν θέλω να ανήκω σε μια γενιά πτωμάτων, γι' αυτό αντιδρώ κάθε λεπτό με όποιο τρόπο μπορώ ...

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ

Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
όχι Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει

Έτσι, χωρίς εισαγωγή, αρχίζω με τη μία.
Έχει ήδη ανέβει στα ύψη η θερμοκρασία.
Κόβω την ανάσα, προκαλώ κάψα
στα συγκροτηματάκια που πουλάνε κλάψα.
Σε φέρνω σε επαφή με την πραγματικότητα.
Έχω αποκτήσει αυτήν την ιδιότητα, κι όλα τα πρότυπα
που προσπαθούσες να μου επιβάλεις ύπουλα,
φτύνω κατάμουτρα, χτυπάω σε όλα τα επίπεδα.
Δεν βγάζω την ενέργειά μου μες τα γήπεδα.
Κινούμαι πάντα αντίθετα σε σχέση με τις μάζες.
Έχω βγάλει από τα μάτια μου τις γάζες εδώ και χρόνια.
Αρνούμαι να κινούμαι με τα πιόνια.
Δεν περιμένω να καλύψω τις ανάγκες μου συλλέγοντας κουπόνια.
Την ψάχνω με νέες μεθόδους με νέους τρόπους.
Μου λες ότι δεν μοιάζω μ' όλους τους άλλους τους ανθρώπους,
δυστυχώς, επειδή δεν είμαι λογικός.
Μα εγώ πιστεύω ότι απλώς δε μπαίνεις μες στη λογική μου, στην ψυχοσύνθεσή μου.
Τρελαίνεσαι με τον τρόπο ζωής μου.
Με βλέπεις και κάνεις λες και είδες εξωγήινο.
Το στυλ μου, για τα μούτρα σου είναι άκρως ανθυγιεινό.

Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει.
Έχω ένα πρόβλημα για κάθε σου λύση.

Τ' όνομά μου γραμμένο σε μαύρες λίστες.
Επικηρυγμένος από τις αρχές κι από φασίστες.
Διαγράφω τις παλιές σάπιες ιδέες, φέρνω νέες,
αηδιασμένος απ' όλες τις νεολαίες κομμάτων.
Δεν θέλω να ανήκω σε μια γενιά πτωμάτων,
γι' αυτό αντιδρώ κάθε λεπτό με όποιο τρόπο μπορώ
και προσπαθώ, όσο γίνεται, να δουλεύω για την πάρτη μου.
Κανένα μαλάκα δε θέλω να έχω πάνω από το κεφάλι μου.
Όχι, δεν έχω σκοπό τον κόσμο να αλλάξω,
αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα κάτσω και θ' αράξω
με τα χέρια σταυρωμένα Καταστρέφω, ένα-ένα,
όλα τα σχέδια τα προκατασκευασμένα,
που γίνανε για το καλό μου, χωρίς όμως να ρωτηθώ από κανένα.
Κι αν ακόμα δεν έχεις μάθει αρκετά για μένα,
είμαι 50/50 Ραπ και Γκράφιτι, M.C και Bomber
μέσα στην ομίχλη, βρίσκοντας την άκρη
δίχως την βοήθεια κανενός.
Είν' ένας εναντίων όλων κι όλοι εναντίον ενός.
Μα τόσα χρόνια δεν καταφέρανε ν' αλλάξουν τα μυαλά μου.
Δεξιοί κι αριστεροί τώρα χαθείτε από μπροστά μου.

Είν' η στιγμή να συνεχιστεί η καταστροφή, στην 3η στροφή.
Κοιτάς τον ουρανό μα βγαίνω από τη γη με οργή,
διατηρώντας τη γνωστή, αντικανονική πορεία.
Ρίχνω ακόμα μια Hardcore μελωδία, στο πρόσωπό σου.
Παγώνω το σαδιστικό χαμόγελό σου.
Τώρα πια τα όνειρά σου για το μέλλον δε συμμερίζομαι,
επειδή πάντα κάποια βρώμα μέσα τους μυρίζομαι.
Ελίσσομαι και μεταλλάσσομαι, γι' αυτό και ακόμα ακούγομαι.
Τον εαυτό μου σέβομαι, με το στρατό δεν ψήνομαι.
Έξω από Clubs με Face-Control ποτέ δε στήνομαι,
και πάντα ευθύνομαι για την αγανάκτηση των πολιτών.
Είμαι της Σχολής Κακών Τεχνών, και πάω γυρεύοντας.


Συνεχίζω να δημιουργώ καταστρέφοντας.

Και στο '97 ρίχνω λάδι στη φωτιά,
κι όλα αυτά που λέω πάρ' τα προσωπικά.

Γιατί δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει.
Έχω ένα πρόβλημα για κάθε σου λύση.


Στίχοι: TXC
Μουσική: TXC
Πρώτη εκτέλεση: TXC